"ლამის სოდომ-გომორის ცოდვების ტყვეობაში ვართ მოქცეულნი"
ადამიანურ ვნებებთან ბრძოლის შესახებ სასულიერო ლიტერატურაში ბევრი რამ თქმულა და დაწერილა. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ეს საკითხი დღეს, 21-ე საუკუნეში, როცა ადამიანს თითქმის ყოველ ნაბიჯზე რაღაც საცდური ხვდება, ზოგიერთი ცოდვა კი სამარცხვინოდ აღარც აღიქმება. სწორედ ამ საკითხის თაობაზე ვთხოვეთ კომენტარი წმინდა კვირიკესა და ივლიტას სახელობის ტაძრის მღვდელმსახურს, დეკანოზ ლაზარე დულუზაურს:
- საერთოდ, ყველა ვნება ერთმანეთთან არის დაკავშირებული და გადაჯაჭვული, მაგრამ პირველ ყოვლისა გემოთმოყვარეობისა და ნაყროვანების ვნებას უნდა ვებრძოლოთ, რომელთაგანაც უკვე სხვა ვნებებიც წარმოიშობა, კერძოდ: პატივმოყვარეობა, დიდებისმოყვარეობა, ვერცხლისმოყვარეობა, რასაც მოჰყვება სიძვა და მრუშობა. საერთოდ, ადამიანები ცოდვისაკენ ვართ მიდრეკილნი და ამის გამო უნდა ვეცადოთ, რომ მთავარ ვნებას ვებრძოლოთ, რომ მერე ის სხვა უამრავ ცოდვაში არ გადაიზარდოს. ასე მაგალითად: მრუშობისა და სიძვის ვნებას აღმოფხვრის გემოთმოყვარეობისა და ნაყროვანების ვნების ჩაცხრომა.
- მამაო, ვისაუბროთ სიძვისა და მრუშობის შესახებ, რომელსაც დღევანდელ მსოფლიოში ძალიან ბევრი ადამიანი ცოდვად აღარც კი მიიჩნევს.
- თავდაპირველად სიძვის შესახებ გეტყვით: სიძვა, ეს არის კავშირი დაუქორწინებელ ქალ-ვაჟს შორის. ეს საკმაოდ მძიმე და სერიოზული ცოდვაა, რადგან ასეთი წყვილის ინტიმური კავშირი პირველ რიგში, ქორწინების საიდუმლოს სიწმინდეს არღვევს. ღმერთმა ადამიანს მისცა კურთხევა გამრავლებისა, მაგრამ თუ ადამიანებს შორის სულიერი კავშირი არ არსებობს და გამრავლებას მხოლოდ ფიზიოლოგიური სიამოვნებისთვის იყენებ, ცხადია, ამით ღვთის კურთხევა ირღვევა. ორ ადამიანს შორის ურთიერთობა სულიერი სიახლოვის საფუძველზე უნდა ჩამოყალიბდეს. ქრისტიანული ოჯახის შექმნის მიზანი ხომ ღმერთთან მისვლაა. ეს მიზანი ვერ აღსრულდება, თუ ადამიანი უპირატესობას ხორციელ ვნებას და ხორციელ ურთიერთობას ანიჭებს. როდესაც ადამიანებს შორის სულის ერთობაც არსებობს, მხოლოდ მაშინ იქმნება ქრისტიანული ოჯახი და საფუძველი ეყრება ნამდვილ სიყვარულს. ფიზიოლოგიური სიამოვნებაც, ასეთ დროს, ხდება არა საფუძველი ურთიერთობისა, არამედ ნაყოფი ამ სიყვარულისა. სიამოვნება ყოველთვის დამსახურებული უნდა იყოს სწორი სულიერი ცხოვრებით, მაგრამ როდესაც უფლის მცნებები ირღვევა, ადგილი აქვს მძიმე ცოდვას, ანუ სიძვას, რომლის დროსაც კარგავ ღმერთს, სულიერ წონასწორობას და მარადისობაშიც ცოდვით დამძიმებული გადადიხარ. მრუშობა კი სიძვის კერძო გამოვლინებაა, ოღონდ უფრო დამძიმებული ფორმით, რადგან მრუშობის ცოდვა ღმერთთან ერთად ადამიანის ღალატსაც გულისხმობს, კერძოდ - ჯვარდაწერილი მეუღლის ღალატს, რომელთანაც ერთგულების ფიცი გაკავშირებს. მრუშობისას ადამიანი თვითონაც ზიანდება და იმასაც აზიანებს, ვისაც ღალატობს. სხვათა შორის, ზოგიერთი ქალი ღალატს მატერიალური სიდუხჭირითაც ამართლებს, რაც დიდი შეცდომაა: ვერანაირმა გაჭირვებამ ვერ უნდა გადაადგმევინოს ადამიანს ასეთი ნაბიჯი, რადგან მისი გამოსწორება ძალიან ძნელია. როდესაც ოჯახში ბზარი ჩნდება, მისი ამოვსება ისევე რთულია, როგორც გაბზარული ან დამსხვრეული ჭურჭლის აღდგენა. გეკითხებით, დასავლეთის განვითარებულ ქვეყნებში, სადაც ცხოვრების დონე ძალიან მაღალია, რატომ არის მრუშობა ასე გავრცელებული? - იმიტომ, რომ ეს ცოდვა უმეტეს შემთხვევაში ისეთ ადამიანებს ერევა, რომლებიც ზნეობრივ ნორმებს უარყოფენ და უარს ამბობენ თავშეკავებაზე. შეგახსენებთ: ძველ აღთქმაში უმკაცრესად ისჯებოდა არა მარტო მრუში ქალი, არამედ კაციც - მათ გამოათრევდნენ და ყოველგვარი სიბრალულის გარეშე ჩაქოლავდნენ ხოლმე. ახალ აღთქმაში კი ფიზიკური სიკვდილი სულიერით შეიცვალა - ასეთ ადამიანს ეკლესია უფალთან ურთიერთობის საშუალებას აღარ აძლევდა: ის უზიარებლობით ისჯებოდა, სიძვის გამო - 7 წლით, ხოლო მრუშობისათვის - 14 წლით. მართალია, დღეს ეკლესია ცოდვილებს გაცილებით უფრო რბილად ექცევა, მაგრამ ეს კანონები არსებობს იმისათვის, რათა გვახსოვდეს, რაოდენ მძიმეა ცოდვა, რომელიც დღეს ასე გავრცელებულია. მიმოვიხედოთ ირგვლივ რა ხდება: სულიერი სიბინძურე, ღალატი, დაცინვა, მკვლელობა, განკითხვა - ამ უმძიმესი ცოდვების ტყვეობაშია ჩვენი საზოგადოების დიდი ნაწილი, არავინ ფიქრობს, რომ ლამის სოდომ-გომორის ცოდვების ტყვეობაში ვართ მოქცეულნი.
- მამაო, ალბათ დაგვეთანხმებით, რომ ამ სიტუაციაში ყველაზე მეტად ახალგაზრდა თაობის სული ზიანდება, ისინი კარგავენ შავისა და თეთრის გარჩევის უნარს, უჭირთ გაიგონ - რა არის კარგი და რა - ცუდი.
- სამწუხაროდ, დღეს ქართველ ახალგაზრდებს არა აქვთ ნორმალური გარემო, სადაც ისინი სიკეთის, სიწმინდის, ერთგულების მაგალითებს დაინახავენ, სადაც ზნეობრივ, სწორად მოაზროვნე ადამიანებად ჩამოყალიბდებიან. როდესაც ირგვლივ ამდენი სიხარბე, სიცრუე, ძალადობისა და უხამსობის პროპაგანდაა, ძნელია მოზარდებს მაღალ ზნეობაზე ელაპარაკო. სასულიერო პირებს ყველაზე მეტად გული ერთი რამის გამო გვტკივა: ჩვენმა მთავრობებმა ოღონდაც ევროკავშირსა და ნატოს მოაწონონ თავი და ჩვენი ახალგაზრდების მომავალზე ნაკლებად ზრუნავენ. დააკვირდით როგორ ფილმებს აჩვენებენ, ან რა გადაცემები გადის თუნდაც ქართულ ტელეარხებზე, არც ერთი არ გვასწავლის ადამიანის სიყვარულს, ჩვენი კულტურისა და ტრადიციების პატივისცემას. იქნებ, ქართულ საზოგადოებას შემეცნებითი ხასიათის, სერიოზული გადაცემები უფრო აინტერესებს? რატომ არ ფიქრობენ იმაზე, რომ ახალგაზრდებს სული და ზნეობა შეუნარჩუნონ? პირიქით, ისეთ თემებზე ამახვილებენ ყურადღებას და ისეთ ცნობიერებას უყალიბებენ, რომ სიძვა და მრუშობა მათთვის უკვე არაფერია. უნერგავენ, რომ ინტიმური ურთიერთობა ქორწინებამდე აუცილებელიც კია, რაც ძირეულად ეწინააღმდეგება ქრისტიანობას. ჩვენმა ახალგაზრდობამ უნდა იცოდეს, რომ ქორწინებამდე ქალწულების დაცვა უდიდესი ღირსებაა როგორც ვაჟისთვის, ასევე გოგონასთვისაც. დღეს კი დაცინვის საგნად არის ქცეული ის, რაც სულიერი სიმაღლისა და ზნეობის ნიშანია, ე.წ. თავისუფალი სექსის პროპაგანდამ გამოიწვია ის, რომ ჩვენს ახალგაზრდებს ჯანმრთელობა დაენგრათ, ხშირია არასრულწლოვანთა აბორტები, უკანონო ურთიერთობის შედეგად გაჩენილი ბავშვები კი ნანობენ, რომ ამქვეყნად გაჩნდნენ.
ესაუბრა ხათუნა ჩიგოგიძე
(გამოდის ოთხშაბათობით)
ქართველი ჟურნალისტის და ამერიკელი დიპლომატის ქორწილი ვაშინგტონში - "ძალიან ბედნიერები ვართ, რომ ვიპოვეთ ერთმანეთი"
უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის ყოფილი კანდიდატი თამთა თოდაძეზე - "რა ბრიჯიტ ბარდო ესა მყავს, რა აბია ასეთი ნეტავ"
