მიშა ან­დღუ­ლა­ძის მიერ შექ­მნი­ლი მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი პერ­სო­ნა­ჟე­ბი­დან ბოლო დროს ყვე­ლა­ზე პო­პუ­ლა­რუ­ლი და გა­მორ­ჩე­უ­ლი პრო­მო­გო­გო­ნა მა­რეხ თო­დუა და სე­რი­ა­ლის გმი­რი ქალ­ბა­ტო­ნი ან­ხე­ლა ჩუს­ტია. პრო­მო­გო­გო­ნას მიერ ნათ­ქვა­მი ფრა­ზე­ბი ხალ­ხმა უკვე აი­ტა­ცა. მი­შას ამ­ჯე­რად ახალ პერ­სო­ნა­ჟებ­ზე სა­სა­უბ­როდ ვეს­ტუმ­რეთ, მაგ­რამ რო­დე­საც შე­კი­თხვა "კო­მე­დი შოუს" რე­ი­ტინ­გებ­ზე და­ვუს­ვით, ჩვენ­თან და­ბეჭ­დი­ლი ძვე­ლი ინ­ტერ­ვიუ გა­იხ­სე­ნა, სა­დაც მიშა "ღა­მის შოუს" გუნ­დის კონ­სულ­ტანტ მიჩ სე­მელ­ზე ხუმ­რობ­და და ამ­ბობ­და, რომ მათი კონ­სულ­ტან­ტი ცნო­ბი­ლი გი­ტა­რის­ტი ჯო სატ­რი­ა­ნია.

- იქი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რომ მეტ­რო­თი და სა­მარ­შრუ­ტო ტაქ­სით არ ვმგზავ­რობთ, ხში­რად გვაკ­ლია სო­ცი­ა­ლუ­რი პერ­სო­ნა­ჟე­ბი, ამი­ტომ რა­დი­ოს ვუს­მენ, ძი­რი­თა­დად ინ­ტე­რაქ­ტივ­ზე აგე­ბულ გა­და­ცე­მებს. ჩემი ერთ-ერთი გმი­რია როს­ტომ სამ­ხა­რა­ძე, ყვე­ლაფ­რით და ყვე­ლა მთავ­რო­ბით უკ­მა­ყო­ფი­ლო და ასე­თი ადა­მი­ა­ნი ნამ­დვი­ლად არ­სე­ბობს. ყო­ველ­დღე 10-ს რომ 10 წუთი აკ­ლია ერთ-ერთ რა­დი­ო­ში რე­კავს და ჩხუ­ბობს. ყო­ველ­დღე ვე­ლო­დე­ბი, ვიცი, რომ აუ­ცი­ლებ­ლად და­რე­კავს და სი­ა­მოვ­ნე­ბას მი­ვი­ღებ. წინა ღა­მეს ტექსტს ამ­ზა­დებს და ყო­ველ მე­ო­რე დი­ლას ქვეყ­ნის მო­წყო­ბის ახალ გეგ­მას დებს. ამ ადა­მი­ა­ნის შემ­დეგ კი­დევ ერთი ტიპი რე­კავს ხოლ­მე, ოღონდ ის ცოტა აგ­რე­სი­უ­ლია და ყვე­ლა გა­მოს­ვლას ლან­ძღვით ამ­თავ­რებს, "პრას­ტი­ტუტ­კე­ბი", - და­იყ­ვი­რებს და ტე­ლე­ფონს თი­შავს. გა­და­ცე­მის წამ­ყვა­ნი ნიკო ნერ­გა­ძე ყო­ველ და­რეკ­ვა­ზე ეუბ­ნე­ბა, მად­ლო­ბა, მაგ­რამ იქ­ნებ ცოტა კო­რექ­ტუ­ლად ისა­უბ­რო­თო, რა­ზეც ბრაზ­დე­ბა და ამ­ბობს, თქვენ მაბ­რა­ლებთ, რომ ვი­ლან­ძღე­ბი, მაგ­რამ ამა­თი "პრას­ტი­ტუტ­კო­ბა" ყელ­ში ამო­ვი­დაო, ლან­ძღვას იწყებს და უთი­შა­ვენ. ერთი სი­ა­მოვ­ნე­ბაა მისი მოს­მე­ნა. ეგ კაცი მაჩ­ვე­ნა ლა­ივ­ში, მეტი არა­ფე­რი მინ­და (იცი­ნის).

- პრო­მო­გო­გო­ნა მა­რეხ თო­დუ­ა­ზე მოგ­ვი­ყე­ვი...

- ეს პერ­სო­ნა­ჟი ჩვენს ყო­ფილ თა­ნამ­შრო­მელს მი­ვუ­ძღვე­ნი. ოღონდ არა­ფერს ვა­ჭარ­ბებ, ზუს­ტად გა­და­ვი­ღე ხმა, ქცე­ვა, სი­ა­რუ­ლი. მეტს აღარ ვი­ტყვი, შე­იძ­ლე­ბა მიხ­ვდეს და ეწყი­ნოს. ერთ-ერთ სკეტჩში კე­დელ­ზე ყი­რა­ზე რომ დავ­დე­ქი, ეგეც არ მო­მი­გო­ნე­ბია, მარ­თლა ასე მოხ­და. ერთი გო­გო­ნა მუ­შა­ობს "მაკ­დო­ნალდსში", რო­მე­ლიც ასე­ვე ამ ტი­პი­საა. მო­ნო­ტო­ნუ­რად იძა­ხის, "სა­ლა­რო თა­ვი­სუ­ფა­ლი­აა, მობ­რძან­დი­ით". ერთი ნოტი აქვს ხმა­ში და არ ცვლის. თა­ვა­ზი­ა­ნო­ბით გა­მო­ირ­ჩე­ვა, არ იღ­ლე­ბა, გე­უბ­ნე­ბა, "ავი­ღე ასი ლარი და და­გიბ­რუ­ნეთ 56 ლარი და 30 თეთ­რი", - იღი­მის, მაგ­რამ თან ეტყო­ბა, რომ ძა­ლი­ან უბე­დუ­რია. მა­რეხ თო­დუ­ას გმი­რი ამ ორი ადა­მი­ა­ნის ნა­ზა­ვია.

- ამ პერ­სო­ნა­ჟის შექ­მნის იდეა შენ გე­კუთ­ვნის?

- კი. ხან­და­ხან, როცა ვხვდე­ბით, რომ სკეტ­ჩი კარ­გი არ გა­მო­ვი­და, ვცდი­ლობთ, ძა­ლი­ან კარ­გად ვი­თა­მა­შოთ და იმპრო­ვი­ზა­ცი­ა­ზე ავა­გოთ. ბი­ჭე­ბი მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, რომ პრო­მო­გო­გო­ნას გმი­რი შეგ­ვექ­მნა და ამ დროს ვი­ფიქ­რე, რომ ეს პერ­სო­ნა­ჟე­ბიც ჩა­მერ­თო და უფრო მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი გა­მე­ხა­და.

- ვი­ზუ­ალ­ზე თა­ვად იზ­რუ­ნე?

- კი, მაგ­რამ გული მწყდე­ბა, რომ თმა არ მაქვს, თო­რემ ჩემს თმას გა­მო­ვი­ყე­ნებ­დი. სა­ნამ გა­მეზ­რდე­ბა, პა­რი­კით ვიქ­ნე­ბი და შემ­დეგ ვნა­ხოთ. დიდ მა­ღა­ზი­ებ­ში ვე­ღარ შევ­სულ­ვარ მა­გის გამო, ყვე­ლას ეღი­მე­ბა (იცი­ნის).

- არ მგო­ნია, პრო­მო­გო­გო­ნე­ბი ზურ­გზე ვინ­მეს ახ­ტე­ბოდ­ნენ...

- ეგ კე­დელ­ზე აყუ­დე­ბის გან­ვრცო­ბაა. შე­საძ­ლე­ბე­ლია მა­სეც მოხ­დეს. სი­მარ­თლე გი­თხრათ, არ ვე­ლო­დი, თუ ამ­ხე­ლა პო­პუ­ლა­რო­ბა მოჰ­ყვე­ბო­და, ალ­ბათ ბევ­რის­თვის ნაც­ნო­ბი აღ­მოჩ­ნდა.

- პრო­მო­გო­გო­ნე­ბი­დან ვინ­მემ თუ ამო­იც­ნო სა­კუ­თა­რი თავი?

- არ ვიცი, ალ­ბათ ერ­თმა­ნეთს აბ­რა­ლე­ბენ, შენ ხარო. ისე, ხში­რად უთ­ქვამთ, აი, ეს არის ეგე­თი და თან წა­იყ­ვა­ნე­თო. მა­ღა­ზი­ა­ში შე­სუ­ლი არ ვარ, ერ­თხმად მე­ძა­ხი­ან, მობ­რძან­დი­ი­ი­ით... მგო­ნი, არ უნდა ეწყი­ნოთ, რად­გან რე­ა­ლუ­რად ქარ­თვე­ლე­ბი ძა­ლი­ან თა­ვა­ზი­ა­ნე­ბი არ ვართ, ყო­ველ­დღი­ურ ცხოვ­რე­ბა­ში ერს ღი­მი­ლი გვაკ­ლია. ბევ­რი მი­ნა­ხავს, ვინც ამ გო­გო­ნე­ბის სი­ტყვებ­ზე ღი­ზი­ან­დე­ბა. მარ­თლა რთუ­ლი სა­მუ­შა­ოა, წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, ვი­ღა­ცას უნდა ეხ­ვე­წო, თან ზოგი ძა­ლი­ან უტაქ­ტოდ პა­სუ­ხობს.

- "მა­რეხ თო­დუა გას­ვე­ნე­ბა­ში" - ეს სკეტ­ჩი ძა­ლი­ან პო­პუ­ლა­რუ­ლი გახ­და. ფრა­ზე­ბი "გემ­რი­ე­ლად იტი­რეთ", "ძაღ­ლი ყო­ფი­ლა ადა­მი­ა­ნი", მიც­ვა­ლე­ბუ­ლის თა­ი­გუ­ლის სრო­ლა, რო­გორც ქორ­წი­ლებ­ში ხდე­ბა, სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში ბევ­რმა აი­ტა­ცა...

- ვცდი­ლობთ, მრა­ვალ­ფე­როვ­ნე­ბის­თვის რამ­დე­ნი­მე სტი­ლის სკეტ­ჩი გა­ვა­კე­თოთ. სხვა­თა შო­რის, დიდი შან­სია, რომ ეგე­თი რა­ღა­ცე­ბი ჰქონ­დეს იმ ადა­მი­ანს გა­კე­თე­ბუ­ლი. მგო­ნი, სწო­რად ვხვდე­ბი რა­ღა­ცებს (იცი­ნის).

- ალ­ბათ რთუ­ლია გა­და­ღე­ბის დროს სი­ცი­ლის­გან თა­ვის შე­კა­ვე­ბა...

- მა­გის სპე­ცი­ა­ლის­ტი ვასო ფხა­კა­ძეა, თუ სი­ცი­ლი და­ი­წყო, ვე­ღარ ჩერ­დე­ბა. ერთხელ სა­მო­რი ბალ­დეს მა­მის როლ­ში რომ იყო, რე­კორ­დი და­ამ­ყა­რა და ოცი წუთი იცი­ნო­და, გა­და­ღე­ბას ვერ ვაგ­რძე­ლებ­დით. ახა­ლი სე­რი­ა­ლის გა­და­ღე­ბა და­ვი­წყეთ - "ვნე­ბე­ბის ჭუჭ­რუ­ტა­ნა­ში", სა­დაც ვასო თავს ვერ იკა­ვებს და სულ ეცი­ნე­ბა.

- შენი გმი­რი მა­რე­ხი სი­გა­რეტს სა­რე­ცხის გა­სა­ფე­ნი "შპილ­კით" ეწე­ვა...

- ეგ ხომ იცით, რას ნიშ­ნავს, თი­თებ­ზე რომ ნი­კო­ტი­ნის სუნი არ აუ­ვი­დეს (იცი­ნის). მაგ გო­გოს "წი­კე­ბი" აქვს, რა­ღა­ცე­ბი ეზი­ზღე­ბა. მე­გო­ბარს ვერ გა­და­კოც­ნის, შე­იძ­ლე­ბა შე­ე­ზი­ზღოს. განა რამე პრობ­ლე­მა აქვს, უბ­რა­ლოდ... მისი გვა­რი არ­სე­ბუ­ლია, სა­ხე­ლი შევ­ცვა­ლეთ, მა­გის პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი თა­თია სუ­ლუ­აშ­ვი­ლია. ისეთ სა­ხე­ლებს იგო­ნებს, სა­ი­დან მო­აქვს, ვერ ვხვდე­ბი, სტან­გე­რი, ჯოტო...

- წე­ღან ახ­სე­ნე სე­რი­ა­ლი "ვნე­ბე­ბის ჭუჭ­რუ­ტა­ნა­ში", სა­დაც შენი გმი­რი შავ­კა­ბი­ა­ნი ქალ­ბა­ტო­ნი ასე­ვე პო­პუ­ლა­რულ სა­ხედ იქცა.

- ცხოვ­რე­ბა­ში ან­ხე­ლა ჩუს­ტია, მაგ­რამ სე­რი­ალ­ში მის გმირს ჯო­ვა­ნა კე­სა­რია ტა­რი­ა­ნი ჰქვია. სე­რი­ა­ლის­თვის ძლი­ე­რი დი­ა­სახ­ლი­სი დაგ­ვჭირ­და, ბო­რო­ტი გა­მო­ხედ­ვით. ქა­ლე­ბი გვაკ­ლია და ვის­ზე შე­ჩერ­დე­ბო­და არ­ჩე­ვა­ნი, თუ არა ჩემ­ზე. მა­გის სპე­ცი­ა­ლის­ტი მე ვარ. ეგ შავი კაბა უკან არ მეკ­ვრე­ბა, უბ­რა­ლოდ არ ვა­ჩენ, მაგ­რამ ახლა სხვა უნდა ვი­შო­ვო. ად­რეც და­ვი­წყეთ სე­რი­ა­ლი, იგი­ვე ხალ­ხი ვთა­მა­შობ­დით, მაგ­რამ სკეტ­ჩე­ბი ში­ნა­არ­სით ერ­თმა­ნე­თის­გან გან­სხვავ­დე­ბო­და. მე­სა­მე სე­რია რომ გა­და­ვი­ღეთ, მა­ყუ­რებ­ლის ნა­წილ­მა თქვა, ში­ნა­არსს ვერ მივ­ხვდი­თო. რო­გორც აღ­მოჩ­ნდა, ვი­ღა­ცე­ბი დას­ხდნენ, სე­რი­ო­ზუ­ლად უყუ­რეს და შემ­დეგ სე­რი­ებს და­ე­ლოდ­ნენ. ახლა პი­რი­ქით გა­ვა­კე­თეთ, ერთი სი­უ­ჟე­ტუ­რი ხაზი აქვს და მომ­დევ­ნო სე­რი­ე­ბიც უკვე გა­წე­რი­ლია. ჯო­ა­ნას "ფე­ის­ბუქ­ზე" სა­კუ­თა­რი გვერ­დიც კი გა­უხ­სნეს, ისე­თი პო­პუ­ლა­რუ­ლია.

- პო­პუ­ლა­რო­ბა არც მა­ნამ­დე გაკ­ლდა, თუმ­ცა ამ რო­ლე­ბით თით­ქოს ახა­ლი ტალ­ღა წა­მო­ვი­და.

- ქუ­ჩა­ში იმ გმი­რე­ბის ფრა­ზებს მე­ძა­ხი­ან, რო­მელ­თაც იმ დროს ვა­სა­ხი­ე­რებ. ყვე­ლა­ზე სა­სა­ცი­ლო იყო მემ­წვა­ნი­ლე ქალი, რო­მელ­მაც ერთხელ და­მი­ძა­ხა: ვაა, ჩემი დე­დას ვფი­ცა­ვარ (იცი­ნის). ახ­ლაც რა­ღა­ცებს მე­ძა­ხი­ან, თუმ­ცა უკვე ვე­ღარ ვი­გებ, მე მე­ძა­ხი­ან თუ სხვებს.

- სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში შენ­ზე ასე­თი შე­ფა­სე­ბა წა­ვი­კი­თხე: "მი­შას ყვე­ლა­ზე მეტი როლი აქვს შექ­მნი­ლი "კო­მე­დი შოუს" ის­ტო­რი­ა­ში და ყვე­ლა წარ­მა­ტე­ბუ­ლი..."

- მე ტყუ­ი­ლად არ ვქმნი, თუ ვა­კე­თებ, კარ­გად ვა­კე­თებ. ასე­თი მიდ­გო­მა მაქვს (იცი­ნის). რა ვიცი, მად­ლო­ბა კომ­პლი­მენ­ტის­თვის. სა­ერ­თოდ, "კო­მე­დი შოუს" კო­ზი­რი ესაა. ათი წე­ლია, რაც გა­და­ცე­მას ვა­კე­თებთ და ყვე­ლა ეტა­პი გავ­ლი­ლი გვაქვს. როცა გვი­ფიქ­რია, რომ კრი­ზი­სია და რა უნდა ვქნათ, ვე­ლო­სი­პედს თა­ვი­დან ვერ მო­ი­ფიქ­რებ, სწო­რედ პერ­სო­ნა­ჟე­ბი აცო­ცხლებს ამ გა­და­ცე­მას. ხში­რად უნდა იარო ხალ­ხში, რაც ჩვენ გვაკ­ლია.

- თუმ­ცა ბევ­რი ახა­ლი სახე და­ი­მა­ტეთ. პრე­ზი­დენ­ტის სა­უ­კე­თე­სო პა­რო­დის­ტი გყავთ...

- ჩემი აზ­რით, მი­შას ახალ პა­რო­დისტს პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლუ­რად აქვს შეს­წავ­ლი­ლი ყვე­ლა დე­ტა­ლი. ადა­მი­ანს ნა­მუ­შე­ვა­რი აქვს, იშ­რო­მა და გა­ი­ზარ­და...

- და­სას­რულ, "კო­მე­დი შოუს" რე­ი­ტინგზეც გკი­თხავ...

- ცოტა ხნის წინ ჩვენ­მა კონ­სულ­ტან­ტმა ჯო სატ­რი­ან­მა და­მი­რე­კა, მიჩ სე­მელს და­უ­რე­კავს, "კო­მე­დი შოუს" ბი­ჭებს ვერ ვუ­რე­კავ და ჰკი­თხე, რა ხდე­ბაო.

- მიჩ სე­მე­ლი "შა­ბა­თის შოუს" გუნ­დის კონ­სულ­ტან­ტია...

- კი, მაგ­რამ ჩვენს კონ­სულ­ტანტს იც­ნობს, ჯო სატ­რი­ანს. მი­მო­წე­რა აქვთ. სატ­რი­ანს უთ­ქვამს, რე­ი­ტინ­გე­ბი მოგ­ვწონს, კარ­გია, მაგ­რამ მა­ინც არ ვაქ­ვეყ­ნებთ, ხალ­ხს იუ­მო­რი და სი­ცი­ლი უფრო აინ­ტე­რე­სებს, ვიდ­რე რე­ი­ტინ­გე­ბიო. ამა­ზე მიჩ სე­მელს ტე­ლე­ფო­ნი გა­უ­თი­შავს, ეტყო­ბა, რა­ღაც არ მო­ე­წო­ნა.

- ამას დავ­წერ, მიშა...

- აბა, რა, იმი­ტომ გე­უბ­ნე­ბი, რომ და­წე­რო.

- ამ ეტაპ­ზე თქვენს კონ­კუ­რენ­ტად ვინ მი­გაჩ­ნი­ათ?

- კონ­კუ­რენ­ცი­ის შეგ­რძნე­ბა თუ არ გაქვს, მა­შინ გა­გი­ჟე­ბუ­ლი ხარ და შენს საქ­მეს კარ­გად ვე­ღარ აკე­თებ. ნე­ბის­მი­ე­რი იუ­მო­რის­ტუ­ლი გა­და­ცე­მა, მომ­წონს თუ არ მომ­წონს, ჩვე­ნი კონ­კუ­რენ­ტია.

- და­სას­რულ, შენი და თა­მუ­ნა ლეკ­ვე­იშ­ვი­ლის დუეტ "ჰოთ კომ­პოტ­ზეც" გკი­თხავ, რა გეგ­მე­ბი გაქვთ?

- რო­გორც იქნა, როკი შე­ვაგ­დე "კო­მე­დი შო­უ­ში". ეს არის 90-იანი წლე­ბის გახ­სე­ნე­ბა. ახლა შო­უ­ბიზ­ნეს­ში ძა­ლი­ან პო­პუ­ლა­რუ­ლია ქა­ვერ­ვერ­სი­ე­ბი და ჩვენც ეს მიმ­დი­ნა­რე­ო­ბა ავირ­ჩი­ეთ. ოღონდ ეს ის "ფა­ნო­ღე­ბი" კი არ არის, ახლა რომ მღე­რი­ან რეს­ტორ­ნებ­ში, ჩვენ კლა­სი­კუ­რი "ფა­ნო­ღე­ბი" ავირ­ჩი­ეთ და სე­რი­ო­ზუ­ლად მივ­ყვე­ბით. მალე ალ­ბომ­საც გა­მო­ვუშ­ვებთ და რაც მთა­ვა­რია, ცო­ცხლად ვას­რუ­ლებთ, ინ­სტრუ­მენ­ტებ­ზეც თა­ვად ვუკ­რავთ.

ნინო გი­გიშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)