"ჩვენ ვე­ღარ შევ­ხვდე­ბით ხვალ, ამით ვამ­თავ­რებ "მე-9 არხზე" მუ­შა­ო­ბას", - ასე და­ას­რუ­ლა 29 ნო­ემ­ბერს თა­ვი­სი გა­და­ცე­მა "კონ­სი­ლი­უ­მის" წამ­ყვან­მა, ვა­სილ მაღ­ლა­ფე­რი­ძემ და ტე­ლე­ვი­ზია ისე და­ტო­ვა, რომ ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბის გაფრ­თხი­ლე­ბა სა­ჭი­როდ არც ჩათ­ვა­ლა. მცხე­თა-მთი­ა­ნე­თის ყო­ფი­ლი გუ­ბერ­ნა­ტო­რი, ფი­ლო­ლო­გი­ურ მეც­ნი­ე­რე­ბა­თა დოქ­ტო­რი, ტე­ლე­კომ­პა­ნი­ა­ში გე­ნე­რა­ლუ­რი დი­რექ­ტო­რის მო­ად­გი­ლე იყო. იგი უკ­მა­ყო­ფი­ლოა არხზე მიმ­დი­ნა­რე პრო­ცე­სე­ბით. "ისე მოხ­და ცვლი­ლე­ბე­ბი, რომ მე არა­ვის გა­ვუფრ­თხი­ლე­ბი­ვარ, მა­შინ, როცა ერთ-ერთი ხელ­მძღვა­ნე­ლი ვი­ყა­ვი", - ამ­ბობს მაღ­ლა­ფე­რი­ძე.

- ბა­ტო­ნო ვა­სილ, "მე­ცხრე არ­ხის" შე­სა­ხებ ვი­სა­უბ­როთ. რო­გორ აღ­მოჩ­ნდით ამ ტე­ლე­კომ­პა­ნი­ა­ში?

- შე­მო­თა­ვა­ზე­ბაsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! ბე­ქა­უ­რის­გან მი­ვი­ღე და დავ­თან­ხმდი. გე­ნე­რა­ლუ­რი დი­რექ­ტო­რის მო­ად­გი­ლე გახ­ლდით და გა­და­ცე­მაც მიმ­ყავ­და. "კონ­სი­ლი­უ­მი" ისეთ ვი­თა­რე­ბა­ში მომ­ზად­და, როცა თა­ვი­სუ­ფა­ლი სი­ტყვის გავ­რცე­ლე­ბა და გა­მო­ხატ­ვა სე­რი­ო­ზულ პრობ­ლე­მას­თან იყო და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი. რთულ ვი­თა­რე­ბა­ში მუ­შა­ობ­დნენ სა­ერ­თოდ ჟურ­ნა­ლის­ტე­ბი, ფი­ზი­კუ­რად უს­წორ­დე­ბოდ­ნენ მათ, აყა­და­ღებ­დნენ თეფ­შებს. ამის მი­უ­ხე­და­ვად, უკან არ დაგ­ვი­ხე­ვია, ჩვე­ნი მი­ზა­ნი იყო მო­ქა­ლა­ქე­ებს ჰქო­ნო­დათ იმის გან­ცდა, რომ ისი­ნი მარ­ტო არ იყ­ვნენ უსა­მარ­თლო­ბის წი­ნა­აღ­მდეგ ბრძო­ლა­ში. სამ­სჯავ­რო­ზე გა­მოგვქონ­და ის პრობ­ლე­მე­ბი, რაც მათ აწუ­ხებ­დათ. ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში ძა­ლი­ან დიდი გა­მოც­დი­ლე­ბა შე­ვი­ძი­ნე, გა­ვი­ცა­ნი ბევ­რი სა­ინ­ტე­რე­სო, ნი­ჭი­ე­რი და პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი ადა­მი­ა­ნი, რომ­ლებ­საც მძი­მე წუ­თებ­შიც არ უა­რუყ­ვი­ათ სა­კუ­თა­რი პრინ­ცი­პე­ბი.

- რა­ტომ მი­ი­ღეთ ტე­ლე­ვი­ზი­ი­დან წა­მოს­ვლის გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა?

- სა­კუ­თა­რი ღირ­სე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე მი­ვიჩ­ნიე სა­ჭი­როდ, რომ იქა­უ­რო­ბა და­მე­ტო­ვე­ბი­ნა. როცა დი­რექ­ტო­რის მო­ად­გი­ლე ხარ, ტე­ლე­ვი­ზი­ი­დან არ უნდა იღებ­დე ინ­ფორ­მა­ცი­ას. ორი დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში თა­ნამ­შრომ­ლებს უამ­რა­ვი კი­თხვა ჰქონ­დათ და გა­დავ­წყვი­ტე, დე­ტა­ლებ­ში გავ­რკვე­უ­ლი­ყა­ვი. როცა შე­დი­ხარ ოთახ­ში, კი­თხუ­ლობ, რა ხდე­ბა და გე­უბ­ნე­ბი­ან, გადი გა­რეთ, ჩვენ აქ სა­ლა­პა­რა­კო გვაქ­ვსო, ეს იმას ნიშ­ნავს, რომ შენი ად­გი­ლი იქ არ არის. სა­კუ­თა­რი ღირ­სე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, მი­ვი­ღე ეს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა და ტე­ლე­კომ­პა­ნია დავ­ტო­ვე.

- ანუ ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბის შეხ­ვედ­რას არ და­გას­წრეს?

- ბე­ქა­უ­რი, ლუბა ელი­აშ­ვი­ლი და კი­დევ ერთი პირი სა­უბ­რობ­დნენ. მე­სა­მე ადა­მი­ა­ნი არ და­მი­ნა­ხავს, რად­გან ოთახ­ში არ შევ­სულ­ვარ. მე არ ვი­ყა­ვი რი­გი­თი თა­ნამ­შრო­მე­ლი, დი­რექ­ტო­რის მო­ად­გი­ლე გახ­ლდით და არ უნდა მცოდ­ნო­და, რა ხდე­ბო­და ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში? მე გა­და­ცე­მებს ვუ­წევ­დი კუ­რი­რე­ბას, მა­ნამ­დე ერ­თად ვსა­უბ­რობ­დით ყვე­ლა­ნი, ვი­ზი­ა­რებ­დით ერ­თმა­ნე­თის აზ­რებს და არ ვიცი, რა მოხ­და, ეს ჩემ­თვის დღემ­დე გა­ურ­კვე­ვე­ლია. არც მას შემ­დეგ უც­დი­ათ ჩემ­თან და­ლა­პა­რა­კე­ბა. ფაქ­ტია, არ უნ­დო­დათ და მეც დავ­ტო­ვე ისე, რომ არც ისი­ნი ჩა­მი­ყე­ნე­ბია საქ­მის კურ­სში. ჩავ­თვა­ლე, რომ იქ არ იყო ჩემი ად­გი­ლი და ალ­ბათ ყვე­ლა ნორ­მა­ლუ­რი ადა­მი­ა­ნი ასე მო­იქ­ცე­ო­და. მე მაქვს ურ­თი­ერ­თო­ბის წესი, რის მი­ხედ­ვი­თაც ვცხოვ­რობ და მი­მაჩ­ნია ურ­თი­ერ­თო­ბის სწორ ფორ­მად. არ უნ­დათ და ნუ უნ­დათ.

- თა­ნამ­შრომ­ლე­ბის ერ­თმა ნა­წილ­მა სამ­სა­ხუ­რი და­ტო­ვა. მათ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას რო­გორ შე­ა­ფა­სებთ?

- ვფიქ­რობ, მათ მა­ინც და­ი­თხოვ­დნენ. ვერ გე­ტყვით, რა­ტომ არ სჭირ­დე­ბო­დათ, მაგ­რამ ასეა. რო­გორც ჩანს, ახალ მე­ნე­ჯმენტს ახა­ლი შე­ხე­დუ­ლე­ბე­ბი აქვს. ბუ­ნებ­რი­ვია, მას შემ­დეგ, რაც ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვილ­მა გა­ა­კე­თა გან­ცხა­დე­ბა, თა­ნამ­შრომ­ლებს ჰქონ­დათ კი­თხვე­ბი და ამა­ზე პა­სუ­ხი ვერ მი­ი­ღეს. "მე­ცხრე არხზე" ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო ადა­მი­ა­ნე­ბი მუ­შა­ობ­დნენ. მათ­თან ერ­თად, რთულ პე­რი­ოდ­ში კარგ საქ­მეს ვა­კე­თებ­დით და და­ვახ­ლოვ­დით. იქ ბევ­რი მე­გო­ბა­რიც შე­ვი­ძი­ნე, მეც ვგრძნობ­დი მათ მი­მართ პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას, ამი­ტომ მათ კი­თხვებ­ზე პა­სუ­ხე­ბის მი­ღე­ბა მე ვცა­დე და მეც ასე მო­მექ­ცნენ.

- მა­ინც რა მოხ­და ტე­ლე­კომ­პა­ნი­ა­ში, რა იყო უთან­ხმო­ე­ბის მი­ზე­ზი?

- არ ვიცი, შიგ­ნით რა ხდე­ბა, მარ­თლა ვერ გა­ვი­გე. არა­და, ვფიქ­რობ, აქ და­სა­მა­ლი არა­ფე­რი იყო. ჩვენ ვი­ყა­ვით პა­ტა­რა შე­ნო­ბა­ში, ახა­ლი უნდა გა­კე­თე­ბუ­ლი­ყო და უკე­თეს პი­რო­ბებ­ში უნდა გა­და­სუ­ლი­ყო ტე­ლე­ვი­ზია. იქაც იყო გარ­კვე­უ­ლი გეგ­მე­ბი, გა­ფარ­თო­ე­ბა­ზეც იყო ლა­პა­რა­კი და უცებ ეს მოხ­და.

- იმა­საც ამ­ბო­ბენ, რომ ბე­ქა­ურ­მა თა­ვი­სი სა­ნაც­ნო­ბო შეკ­რი­ბა. მახ­სოვს, როცა ის გე­ნე­რა­ლუ­რი დი­რექ­ტო­რის თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე და­ი­ნიშ­ნა, სამ­სა­ხუ­რი­დან ის ხალ­ხი და­ი­თხო­ვა, რომ­ლე­ბიც იქ დახ­ვდა. არა­და, მათ ერ­თთვი­ა­ნი პრაქ­ტი­კაც კი გა­ი­ა­რეს უცხო­ე­თი­დან სპე­ცი­ა­ლუ­რად ჩა­მოყ­ვა­ნილ სპე­ცი­ა­ლის­ტთან. მა­შინ ისი­ნი ამას აპ­რო­ტეს­ტებ­დნენ. მარ­თლა ნაც­ნო­ბო­ბით მოხ­ვდნენ იქ თა­ნამ­შრომ­ლე­ბი და თა­ვის გუნდთან ერ­თად წა­ვი­და ბე­ქა­უ­რი?

- ბე­ქა­ურს მე ადრე არ ვიც­ნობ­დი, იქ გა­ვი­ცა­ნით ერ­თმა­ნე­თი. არა მგო­ნია, იქ ნაც­ნო­ბო­ბით მოხ­ვედ­რი­ლიყ­ვნენ ადა­მი­ა­ნე­ბი. ნა­თია ლა­ზაშ­ვი­ლია უც­ნო­ბი სახე თუ თა­მარ რუ­ხა­ძე? მათი სა­ხე­ლე­ბი კახა ბე­ქა­უ­რის­გან არის ცნო­ბი­ლი? იქ ბევ­რი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი მუ­შა­ობ­და.

- ლუბა ელი­აშ­ვი­ლი სა­რე­დაქ­ციო საქ­მი­ა­ნო­ბა­ში ერე­ო­და?

- ლუბა მო­ად­გი­ლე იყო, მაგ­რამ ძა­ლი­ან იშ­ვი­ა­თად მო­დი­ო­და ჩვენ­თან. ძი­რი­თა­დად "ინფო-9"-ში იყო. ვერ გე­ტყვით, სად ერე­ო­და და სად - არა.

- ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლის გან­ცხა­დე­ბას რო­გორ შე­ა­ფა­სებთ?

- ძა­ლი­ან ნორ­მა­ლუ­რი გან­ცხა­დე­ბა გა­ა­კე­თა. სრუ­ლი თა­ვი­სუფ­ლე­ბა გვქონ­და ამ დრო­ის გან­მავ­ლო­ბა­ში. შე­დე­გე­ბის მი­ხედ­ვით ეს იყო ყვე­ლა­ზე და­ბა­ლან­სე­ბუ­ლი ტე­ლე­ვი­ზია, იმის ნი­მუ­ში, რო­გორ არ ერე­ვი­ან დამ­ფუძ­ნებ­ლე­ბი არა­ფერ­ში და ჟურ­ნა­ლის­ტებს სრუ­ლი თა­ვი­სუფ­ლე­ბა ჰქონ­დათ. ვე­რა­ვინ იტყვის, რომ მათ საქ­მი­ა­ნო­ბა­ში ვინ­მე ჩა­რე­უ­ლა. მარ­თლაც ეს იყო მა­გა­ლი­თი, რო­გო­რი უნდა იყოს და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა მე­პატ­რო­ნის - მე­დი­ას­თან. თა­ვი­დან­ვე იყო ცნო­ბი­ლი მე­პატ­რო­ნის ვი­ნა­ო­ბაც, და­მა­ლუ­ლი არა­ფე­რი ყო­ფი­ლა. არა­სო­დეს მი­ნა­ხავს ბა­ტო­ნი ბი­ძი­ნას მე­უღ­ლე იქ მო­სუ­ლი. აბ­სო­ლუ­ტუ­რი ჩა­უ­რევ­ლო­ბა იყო და ძა­ლი­ან კომ­ფორ­ტუ­ლად ვგრძნობ­დი თავს. ეს ჩემი პირ­ვე­ლი შე­ხე­ბა იყო ტე­ლე­ვი­ზი­ას­თან. ისე­თი რე­ჟიმ­ში ვმუ­შა­ობ­დი, რომ სხვა საქ­მი­ა­ნო­ბის­თვის დრო არ მრჩე­ბო­და. მარ­თლა მო­უ­ლოდ­ნე­ლი იყო ყვე­ლა­ფე­რი. აწი მო­მი­წევს სამ­სა­ხუ­რის ძებ­ნა...

- ბა­ტო­ნო ვა­სილ, ბოლო დროს თქვე­ნი მი­სა­მარ­თით, ზუ­რაბ ჟვა­ნი­ას საქ­მეს­თან და­კავ­ში­რე­ბით სე­რი­ო­ზუ­ლი ბრალ­დე­ბა გა­ის­მა: მოწ­მე მო­დე­ბა­ძე ამ­ბობს, რომ სა­ბურ­თა­ლო­ზე ის ბინა თქვენ და­ი­ქი­რა­ვეთ და გა­სა­ღე­ბიც გქონ­დათ...

- ეს აბ­სურ­დი და სიც­რუ­ეა. რო­გორც ვიცი, ინ­ტენ­სი­უ­რად მიმ­დი­ნა­რე­ობს გა­მო­ძი­ე­ბა ზუ­რაბ ჟვა­ნი­ას გარ­დაც­ვა­ლე­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბით და სულ მალე ცნო­ბი­ლი გახ­დე­ბა გა­მო­ძი­ე­ბის შე­დე­გე­ბი. ამას მეც ვე­ლო­დე­ბი. გა­მო­ძი­ე­ბის მერე ყვე­ლა და­ი­ნა­ხავს, რაში იყო საქ­მე. ის, რაც გავ­რცელ­და, არის აბ­სო­ლუ­ტუ­რად უსინ­დი­სო და უპა­სუ­ხის­მგებ­ლო გან­ცხა­დე­ბა. არა­ვი­თა­რი კავ­ში­რი იმ ბი­ნას­თან და ამ საქ­მეს­თან არ მაქვს. სამ­წუ­ხა­როა, რომ არ­სე­ბო­ბენ ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლებ­საც შე­უძ­ლი­ათ ასე­თი უპა­სუ­ხის­მგებ­ლო გან­ცხა­დე­ბე­ბი გა­ა­კე­თონ. ეს არის ყუ­რა­დღე­ბის სხვა­გან გა­და­ტა­ნის მცდე­ლო­ბა.

- რო­გორ ფიქ­რობთ, ვის­გან მო­დის ეს?

- ვერ გეტვით. ადა­მი­ანს, რო­მე­ლიც ამ­ბობს ასეთ სი­სუ­ლე­ლეს, სირ­ცხვი­ლის გრძნო­ბა არა აქვს. ყვე­ლა დარ­წმუნ­დე­ბა, რომ ეს არის მტკნა­რი სიც­რუე და არარ­სე­ბულ­ზე მი­თხა­რით, რა კო­მენ­ტა­რი გა­ვა­კე­თო?

- მოწ­მე ნა­თე­ლა მო­დე­ბა­ძეს იც­ნობთ?

- არ ვიც­ნობ, წარ­მოდ­გე­ნა არ მაქვს, ვინ არის.

- ხომ არ და­უ­ბა­რე­ბი­ხართ და­კი­თხვა­ზე? რო­გორ ფიქ­რობთ, ჟვა­ნი­ას საქ­მე გა­იხ­სნე­ბა?

- და­კი­თხვა­ზე არ ვყო­ფილ­ვარ. მაქვს მო­ლო­დი­ნი და ვფიქ­რობ, ქარ­თვე­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბა ნამ­დვი­ლად ღირ­სია იცო­დეს, რა ვი­თა­რე­ბა­ში და­ი­ღუ­პა პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრი. ვფიქ­რობ, პრო­კუ­რა­ტუ­რა ყვე­ლას დაჰ­კი­თხავს, ვინც სა­ჭი­როა და ყვე­ლა კი­თხვა­ზე პა­სუხს გას­ცემს. გა­ირ­კვე­ვა ყვე­ლა­ფე­რი. ნე­ტავ შერ­ცხვე­ბათ იმ ადა­მი­ა­ნებს, ამ ტყუ­ი­ლებს რომ თხზა­ვენ?

- თქვენ ზუ­რაბ ჟვა­ნი­ას­თან მე­გობ­რობ­დით. მის ხა­სი­ათ­ზე რა შე­გიძ­ლი­ათ თქვათ, რამ­დე­ნად რთუ­ლი იქ­ნე­ბო­და მას­თან მუ­შა­ო­ბა იმ გუნ­დის­თვის, რო­მე­ლიც ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის სა­თა­ვე­ში იყო?

- ზურა ჟვა­ნია ცო­ცხა­ლი რომ ყო­ფი­ლი­ყო, ქვე­ყა­ნა­ში პრო­ცე­სე­ბი ასე არ გან­ვი­თარ­დე­ბო­და, ამა­ში ეჭვი არა­ვის ეპა­რე­ბა. ბო­ლოს ამ ქვე­ყა­ნა­ში ყვე­ლა გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას 3-4 ადა­მი­ა­ნი იღებ­და. ეს აბ­სო­ლუ­ტუ­რად გა­მო­რი­ცხუ­ლი იქ­ნე­ბო­და. ვფიქ­რობ, ბევ­რი პრო­ცე­სი უფრო სხვაგ­ვა­რად გან­ვი­თარ­დე­ბო­და. მას სხვა­ნა­ი­რად ეს­მო­და სი­ტყვის თა­ვი­სუფ­ლე­ბა, დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბი. მის­თვის ეს ძა­ლი­ან მა­ღა­ლი ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბი იყო. ქვე­ყა­ნა­ში რაც მოხ­და, ამის კა­ტე­გო­რი­უ­ლი წი­ნა­აღ­მდე­გი იქ­ნე­ბო­და და პა­რა­ლე­ლუ­რად, მას შეს­წევ­და უნა­რი, რომ ორ­გა­ნი­ზე­ბა მო­ეხ­დი­ნა და ადა­მი­ა­ნებს, პო­ლი­ტი­კო­სებს ასე არ მი­უშ­ვებ­და.

თეა ხურ­ცი­ლა­ვა

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)