კომ­პო­ზი­ტო­რი ნი­კო­ლოზ რაჭ­ვე­ლი საკ­მა­ოდ ძნე­ლად მო­სა­ხელ­თე­ბე­ლი რეს­პონ­დენ­ტია. ახლა ერ­თდრო­უ­ლად რამ­დე­ნი­მე პრო­ექ­ტშია ჩარ­თუ­ლი, მათ შო­რი­საა "რუს­თა­ვი 2"-ის ახა­ლი გა­და­ცე­მა "სა­ქარ­თვე­ლოს ვარ­სკვლა­ვი", რო­მელ­ზეც არ­ხის ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბა დიდ იმე­დებს ამ­ყა­რებს. მალე ტე­ლე­არ­ხი ამ ახალ პრო­ექტს წარ­მოგ­ვიდ­გენს, ჯერ ჟი­უ­რის - რომ­ლის წევ­რე­ბიც არი­ან ნი­კო­ლოზ რაჭ­ვე­ლი, ნინო ქა­თა­მა­ძე და ნინო ხოშ­ტა­რია - მიერ ბა­თუმ­სა და თბი­ლის­ში მთე­ლი სა­ქარ­თვე­ლო­დან შერ­ჩე­ულ კონ­კურ­სან­ტებს გვაჩ­ვე­ნე­ბენ, მოგ­ვი­ა­ნე­ბით კი ლაივ-კონ­ცერ­ტე­ბი და­ი­წყე­ბა. ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი" თბი­ლი­სურ პირ­ველ ტურს და­ეს­წრო და რამ­დე­ნი­მე სა­ინ­ტე­რე­სო კონ­კურ­სან­ტიც მო­ის­მი­ნა ჟი­უ­რის­თან ერ­თად. ნი­კო­ლოზ რაჭ­ვე­ლი კი შე­სარ­ჩე­ვი ტუ­რის დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ დაგ­ვთან­ხმდა ინ­ტერ­ვი­უ­ზე და ჩვენს შე­კი­თხვებს ამომ­წუ­რა­ვად უპა­სუ­ხა.

- ნიკა, ამ პრო­ექ­ტში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას გა­ნი­ხი­ლავთ თუ არა, რო­გორც ერ­თსა და იმა­ვე მდი­ნა­რე­ში მე­ო­რედ შეს­ვლას?

- ყო­ვე­ლი საქ­მე, რა­საც ხე­ლახ­ლა ვა­კე­თებ, ჩემ­თვის გა­მოწ­ვე­ვაა. აქ ხელს ძა­ლი­ან მი­წყობს ჟი­უ­რის შე­მად­გენ­ლო­ბა, რად­გან ამ ადა­მი­ა­ნებ­თან ერ­თად აქამ­დე ამ საქ­მით არ დავ­კა­ვე­ბულ­ვარ. ხელს მი­წყობს ისიც, რომ პრო­ექტს, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ფორ­მა­ტით ჰგავს ძველ სა­კონ­კურ­სო სა­ტე­ლე­ვი­ზიო ფორ­მა­ტებს და მათი თავ­და­პირ­ვე­ლი ავ­ტო­რი მეც გახ­ლა­ვართ, ახა­ლი სა­ხე­ლი აქვს, შე­სა­ბა­მი­სად, ვაც­ნო­ბი­ე­რებ, რომ ახა­ლი იდე­ე­ბის­თვის აქ ად­გი­ლი არის. თა­ვის დრო­ზე, როცა შე­იქ­მნა "პოპ აი­დოლ­ზე" და­ფუძ­ნე­ბუ­ლი "ჯე­ოს­ტა­რი", ქარ­თულ სი­ნამ­დვი­ლეს მე მო­ვარ­გე. ეს 2003 წელს იყო. შე­მო­თა­ვა­ზე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! პირ­ველ დღეს­ვე ჩა­მოვ­წე­რე ის ტუ­რე­ბი, რომ­ლე­ბიც შემ­დგომ წლებ­შიც შე­ნარ­ჩუნ­და. რო­დე­საც პრო­ექ­ტი დავ­ტო­ვე, მა­რი­ნა ბე­რი­ძემ, რო­მე­ლიც მუ­სი­კა­ლუ­რად ხელ­მძღვა­ნე­ლობ­და პრო­ექტს, მი­იჩ­ნია, რომ ეს კონ­ცეფ­ცია სრულ­ყო­ფი­ლი იყო და არ გა­და­უ­კე­თე­ბია. ძა­ლი­ან მე­ა­მა­ყე­ბო­და, რომ ჩემი ხაზი შემ­დგომ "ჯე­ოს­ტა­რებ­შიც" ჩან­და. ახლა ვცდი­ლობ, იმ ჩარ­ჩო­დან და ფორ­მა­ტი­დან გან­სხვა­ვე­ბუ­ლის­კენ გა­და­ვი­ნაც­ვლოთ. ეს ერ­თგვა­რი თავ­სა­ტე­ხია. ახ­ლის მო­ნახ­ვა საკ­მა­ოდ მიძ­ნელ­დე­ბა. მაგ­რამ გე­ტყვით, რომ "სა­ქარ­თვე­ლოს ვარ­სკვლა­ვი" იქ­ნე­ბა გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი!.. არც ერთი წა­მით არ ვფიქ­რობ, რომ შე­ვე­ჯიბ­რო ჩემს უახ­ლო­ეს მე­გობ­რებს, ღირ­სე­ულ ადა­მი­ა­ნებს და მიზ­ნად და­ვი­სა­ხო, გა­ვა­კე­თო რა­ი­მე მათ­ზე უკე­თე­სად. უბ­რა­ლოდ, მინ­და იყოს გან­სხვა­ვე­ბა. ალ­ბათ სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ნა­წილს თუ ვუყ­ვარ­ვარ, იმის გა­მოა, რომ კრე­ა­ტი­უ­ლი ვარ. ალ­ბათ ამი­ტო­მაც მიწ­ვე­ვენ აქ და იქ (იღი­მის). მინ­და, გა­მო­ვი­ყე­ნო კრე­ა­ტი­უ­ლო­ბის გარ­კვე­უ­ლი ელე­მენ­ტე­ბი. ბევ­რი ფაქ­ტო­რი მი­წყობს ხელს - გა­და­ცე­მის რე­ჟი­სო­რი, პრო­დი­უ­სე­რი, მთლი­ა­ნად ჯგუ­ფი. მათ­თან ძა­ლი­ან კარ­გად ვთა­ნამ­შრომ­ლობ­დი წარ­სულ­შიც და ახ­ლაც. ალ­ბათ ამი­ტო­მაც დავ­თან­ხმდი, ისევ იმ საქ­მეს შევ­ჭი­დე­ბო­დი, სა­ი­დან წა­მოს­ვლი­თაც ამო­ვი­სუნ­თქე (იცი­ნის), ყო­ველ შემ­თხვე­ვა­ში, მა­შინ ასე ვფიქ­რობ­დი. ვიცი, რომ რა­საც მო­ვი­ფიქ­რებ მუ­სი­კა­ლურ-კრე­ა­ტი­ულ ნა­წილ­ში, ეს გუნ­დი ამას პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლუ­რად გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლებს.

- იპო­ვეთ კას­ტინ­გებ­ზე თვი­სობ­რი­ვად ახა­ლი ხმა?

- საქ­მე ისაა, რომ ჩვენ თა­ვი­დან­ვე გან­ვსა­ზღვრეთ ძი­ე­ბის გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი სტი­ლი - გა­მო­იკ­ვე­თა, რომ ჩვენ ხმას არ ვე­ძებთ, არა­მედ გვა­ინ­ტე­რე­სებს თვითმყო­ფა­დო­ბა. წინა წლებ­ში, მათ შო­რის, მა­ში­ნაც, როცა "ჯე­ოს­ტა­რის" მუ­სი­კა­ლუ­რი ხელ­მძღვა­ნე­ლი ვი­ყა­ვი, მომ­ღერ­ლებს ყვე­ლა ჟანრ­ში ვცდი­დით. ახლა ამო­ცა­ნა გარ­თულ­და, ჩვენ ვპო­უ­ლობთ ინ­დი­ვიდს, რო­მელ­საც ყვე­ლა­ნა­ირ ჟანრს ვერ ამ­ღე­რებ. მახ­სოვს, ძმე­ბის­გან შემ­დგარ­მა დუ­ეტ­მა მოგ­ვხიბ­ლა, მათ ვუ­თხა­რი, რომ მზად ვარ, კი არ ვა­ი­ძუ­ლო სა­ვალ­დე­ბუ­ლო სიმ­ღე­რე­ბის შეს­რუ­ლე­ბა, არა­მედ მო­ვი­ფიქ­რო მათ­თვის შე­სა­ბა­მი­სი ტუ­რე­ბი. ესეც რა­დი­კა­ლუ­რად ცვლის მიდ­გო­მას წლე­ვან­დე­ლი პრო­ექ­ტის მი­მართ.

- კას­ტინ­გე­ბის დროს თუ გა­ოც­დით სა­სი­ა­მოვ­ნოდ ან უარ­ყო­ფი­თად?

- ვფიქ­რობ, "ნი­ჭი­ე­რის" ჟი­უ­რი­ში ყოფ­ნის შემ­დეგ არა­ფე­რი გა­მა­ო­ცებს, თუმ­ცა "სა­ქარ­თვე­ლოს ვარ­სკვლა­ვის" შე­სარ­ჩე­ვი ტუ­რის პირ­ველ ეტაპ­ზე მა­ინც მო­ა­ხერ­ხა რამ­დე­ნი­მე კონ­კურ­სან­ტმა ჩემი სა­სი­ა­მოვ­ნოდ გა­ო­ცე­ბა. უარ­ყო­ფით­ზე კი ვე­რა­ფერს გე­ტყვით, რად­გან აქ ნამ­დვი­ლად არა­ფე­რი მაკ­ვირ­ვებს. უარ­ყო­ფი­თი გა­ო­ცე­ბის კო­ე­ფი­ცი­ენ­ტი "ჯე­ოს­ტა­რის" შემ­თხვე­ვა­ში გა­ცი­ლე­ბით მა­ღა­ლი იყო. გაგ­ვა­ო­ცეს ძა­ლი­ან მომ­ზა­დე­ბულ­მა კონ­კურ­სან­ტებ­მა, რომ­ლე­ბიც გა­მო­ირ­ჩე­ვი­ან ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლიზ­მით, მუ­სი­კა­ლუ­რი აზ­როვ­ნე­ბით. ნინო ქა­თა­მა­ძემ დიდი გავ­ლე­ნა მო­ახ­დი­ნა იმა­ზე, რომ მთა­ვარ როლ­ში მუ­სი­კა ყო­ფი­ლი­ყო. მე, რო­გორც კომ­პო­ზი­ტო­რი და ტე­ლეპ­რო­ექ­ტებ­ში გა­მოც­დი­ლი ადა­მი­ა­ნი, უფრო დე­მოკ­რა­ტი­ულ არ­ჩე­ვანს ვა­კე­თებ­დი და ყვე­ლა­ფერს ვაკ­ვირ­დე­ბო­დი, ნინო ხოშ­ტა­რია მუ­სი­კის­მცოდ­ნეა და არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი მუ­სი­კა­ლუ­რი გე­მოვ­ნე­ბა აქვს, მაგ­რამ თავ­მდაბ­ლობს და მუ­სი­კა­ლურ შე­ფა­სე­ბას ნაკ­ლე­ბად აკე­თებს, თუმ­ცა ამი­სი სრუ­ლი უფ­ლე­ბა აქვს. ის უფრო მე­ტად აქ­ცენტს სა­ტე­ლე­ვი­ზიო პრო­ექ­ტის­თვის სა­ჭი­რო კრი­ტე­რი­უ­მებ­ზე აკე­თებ­და. რა­ტომ უნდა გა­დავ­დოთ შორს, რო­დე­საც დღეს­ვე შეგ­ვიძ­ლია ვი­პო­ვოთ ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც შე­საძ­ლოა, არ ბრწყი­ნა­ვენ ხმით, მაგ­რამ სწო­რი ემო­ცი­ით შე­უძ­ლი­ათ მუ­სი­კით მა­ყუ­რე­ბელს ბევ­რი რამ გა­დას­ცენ? ვნა­ხოთ, რა იქ­ნე­ბა მე­ო­რე ტურ­ში, რო­მე­ლიც 18-19 სექ­ტემ­ბერს გა­ი­მარ­თე­ბა. გა­მი­ხარ­დე­ბა, თუ 12-ვე ფი­ნა­ლის­ტი და­აკ­მა­ყო­ფი­ლებს ამ კრი­ტე­რი­უ­მებს. არ მინ­და კომ­პრო­მი­სებ­ზე წას­ვლა და მხო­ლოდ იმი­ტომ, რომ ად­გი­ლე­ბი დარ­ჩა, უფრო სუს­ტი კონ­კურ­სან­ტის ჩას­მა. არა­ნა­ირ დათ­მო­ბა­ზე არ წა­ვალთ.

- სა­ინ­ტე­რე­სოა, რო­გორ შე­ფას­დე­ბა ეს 12 ფი­ნა­ლის­ტი? კვლავ მე­სი­ჯე­ბით, თუ ჟი­უ­რის ექ­ნე­ბა გარ­კვე­უ­ლი ფუნ­ქცია ამ კუ­თხით?

- მა­რი­ნა ბე­რი­ძის დროს "ჯე­ოს­ტარს" ჰქონ­და სირ­თუ­ლე, რომ კონ­კურ­სან­ტე­ბი სრუ­ლი­ად გან­სხვა­ვე­ბულ ჟან­რებ­ში მღე­როდ­ნენ. ასე რა­დი­კა­ლუ­რად გან­სხვა­ვე­ბულ სამ­ყა­რო­ებ­ში ახალ­გაზ­რდა მომ­ღერ­ლის ჩაგ­დე­ბა, ერთი მხრივ, უნი­ვერ­სა­ლუ­რო­ბას ავ­ლენს და ვი­ღა­ცას შე­საძ­ლოა, კარ­გა­დაც გა­მოს­ვლო­და, მაგ­რამ, მე­ო­რე მხრივ, ერთ რა­მე­ზე დავ­ფიქ­რდი - ეს არ არის კარ­გი მომ­ღერ­ლის გან­მსა­ზღვრე­ლი კრი­ტე­რი­უ­მი. ჩემ­თვის ძვირ­ფა­სი და საყ­ვა­რე­ლი მომ­ღერ­ლე­ბი - ნანი ბრეგ­ვა­ძე, ნატო მე­ტო­ნი­ძე, ნინო ქა­თა­მა­ძე, ირაკ­ლი ჩარ­კვი­ა­ნი, გოგი დო­ლი­ძე, სოფო ნი­ჟა­რა­ძე - მათ­თვის რომ მოგ­ვე­თხო­ვა რა­დი­კა­ლუ­რად სხვა ჟანრ­ში სიმ­ღე­რა, ისი­ნი უხერ­ხუ­ლად იგ­რძნობ­დნენ თავს და არ­ცთუ სა­სი­ა­მოვ­ნო მო­სას­მე­ნი იქ­ნე­ბო­და. შემ­სრუ­ლე­ბელს უნდა მივ­ცეთ იმის სა­შუ­ა­ლე­ბა, რომ თა­ვი­სი ნიშა მო­ირ­გოს და ამით შე­აყ­ვა­როს თავი მსმე­ნელს, ამი­ტო­მაც ყვე­ლა კონ­კურ­სანტს მო­ვარ­გებთ სხვა­დას­ხვა, მათ­თვის სა­სურ­ველ ჟანრს.

რაც შე­ე­ხე­ბა ჟი­უ­რის ფუნ­ქცი­ას, მე­სი­ჯე­ბით გა­და­წყდე­ბა ყვე­ლა­ფე­რი, თუმ­ცა ფორ­მა­ტის ავ­ტო­რებ­თან მო­ლა­პა­რა­კე­ბე­ბი გვაქვს - მინ­და, ჟი­უ­რის მო­ნა­წი­ლის გა­დარ­ჩე­ნის ბერ­კე­ტი გვქონ­დეს. ადრე ასე­თი რამ იყო "ჯე­ოს­ტარ­ში". სა­შიშ­რო­ე­ბა ის არის, რომ ჟი­უ­რიმ აირ­ჩი­ოს ერთი ფა­ვო­რი­ტი, მხო­ლოდ ის გა­და­არ­ჩი­ნოს და მი­იყ­ვა­ნოს ფი­ნა­ლამ­დე. თა­ნახ­მა ვარ, გვქონ­დეს ერთი მო­ნა­წი­ლის მხო­ლოდ ერთხელ გა­დარ­ჩე­ნის უფ­ლე­ბა. ამა­ზე და­ფიქ­რდნენ (იღი­მე­ბა).

- ნიკა, სა­ქარ­თვე­ლო­ში მუ­სი­კა­ლუ­რი გე­მოვ­ნე­ბის შე­სა­ხებ რა აზ­რის ხართ?

- მსოფ­ლი­ო­ში მდა­რე მუ­სი­კა გა­ცი­ლე­ბით პო­პუ­ლა­რუ­ლია. ჩვენ­თან ამ მხრივ ძა­ლი­ან სა­ვა­ლა­ლო მდგო­მა­რე­ო­ბა არ არის. უბ­რა­ლოდ, გულ­სატ­კე­ნია, რო­დე­საც ვის­მენ სა­უ­კუ­ნე­ე­ბის წინ შექ­მნილ ქარ­თულ ფოკ­ლორს, გული მტკი­ვა, რომ ქარ­თულ­მა მუ­სი­კამ ასე­თი რეგ­რე­სი გა­ნი­ცა­და. ჩვე­უ­ლებ­რივ მო­სახ­ლე­ო­ბა­ში რა მუ­სი­კაც იბა­დე­ბა, უგე­მოვ­ნე­ბას რომ ვხე­დავ, ძა­ლი­ან მწყდე­ბა გული, რად­გან "ხა­სან­ბე­გუ­რაც" ხომ ჩვენს ხალ­ხში და­ი­ბა­და?!. თუმ­ცა ამას წი­ნათ სიმ­ფო­ნი­ურ ორ­კესტრთან ერ­თად სა­მეგ­რე­ლო­ში ხან­გრძლი­ვი ტურ­ნე მქონ­და. მახ­სოვს, რო­გორ გა­უ­ჭირ­დათ პირ­ვე­ლი ნა­წარ­მო­ე­ბის მოს­მე­ნა, ჰა­იდ­ნის სიმ­ფო­ნი­ით ვი­წყებ­დი. თუმ­ცა ნელ-ნელა, ახალ­გაზ­რდო­ბი­თა და ნე­ბის­მი­ე­რი ასა­კის ადა­მი­ა­ნე­ბით გა­ჭე­დი­ლი დარ­ბა­ზი იწყებ­და ამ მუ­სი­კის აღ­ქმას და ბო­ლოს სცე­ნი­დან არ გვიშ­ვებ­დნენ. მივ­ხვდი, ის, რაც ხდე­ბა, ჩემი და ჩემი მსგავ­სი ადა­მი­ა­ნე­ბის და­ნა­შა­უ­ლია. ერთხელ პატ­რი­არ­ქმა მი­თხრა ბევრ ხალ­ხში, ის, რაც გე­მოვ­ნე­ბის თვალ­საზ­რი­სით უარ­ყო­ფი­თი ხდე­ბა, შენი ბრა­ლი­აო. თა­ვი­დან გა­მიკ­ვირ­და მისი ეს შე­ფა­სე­ბა, მაგ­რამ ამიხ­სნა, შენ გაქვს ყვე­ლა­ზე დიდი უნა­რი, ამ უგე­მოვ­ნო­ბას წინ აღუდ­გეო. ერ­თგვა­რი მი­სია და­მა­კის­რა და ვეც­დე­ბი, ეს მი­სია შე­ვას­რუ­ლო.

- "ვე­რის უბ­ნის მე­ლო­დი­ე­ბი" თქ­ვ­ენ­თვის რთუ­ლი გა­სა­კე­თე­ბე­ლი აღ­მოჩ­ნდა?

- არა. ეს იყო მო­რი­გი პრო­ექ­ტი. 11 წლის ასაკ­ში 53-ე სკო­ლა­ში ჩემი და­წე­რი­ლი მი­უ­ზიკ­ლი მაკა არო­ში­ძემ დად­გა. ისე­თი წარ­მა­ტე­ბა ჰქონ­და, რომ მა­შინ და­ფუძნ­და "ბას­ტი-ბუბუ". ამ ჟანრს მოგ­ვი­ა­ნე­ბით და­ვუბ­რუნ­დი, რო­დე­საც მუ­სი­კი­სა და დრა­მის თე­ატ­რში და­იდ­გა "მუ­სი­კის ჰან­გე­ბი". შემ­დეგ ჩემი ბავ­შვო­ბის ოც­ნე­ბის ახ­დე­ნის სა­შუ­ა­ლე­ბა მომ­ცეს სოფო ნი­ჟა­რა­ძემ და სა­ხელ­მწი­ფომ. პრე­ზი­დენ­ტის უშუ­ა­ლო ჩარ­თუ­ლო­ბი­თა და ინი­ცი­ა­ტი­ვით, ყვე­ლა რე­სურ­სით, ბა­თუ­მის ახა­ლი თე­ატ­რის გახ­სნის­თვის და­მიკ­ვე­თეს "ქეთო და კო­ტეს" მი­უ­ზიკ­ლის გა­კე­თე­ბა. მო­უ­ლოდ­ნე­ლი იყო, რომ ეს ყვე­ლა­ფე­რი რუს­თა­ვე­ლის პრე­მი­ით დამ­თავ­რდა ჩემ­თვის. დრო რომ გავა, მგო­ნია, "ქეთო და კოტე" დამ­კვიდ­რდე­ბა იმ ჟღე­რა­დო­ბით, რო­მე­ლიც მას ჩემ­მა ნა­მუ­შე­ვარ­მა შეს­ძი­ნა. ეს იყო მო­რი­გი ნა­ბი­ჯი.

- "ვე­რის უბ­ნის მე­ლო­დი­ე­ბი" მუ­სი­კა­ლუ­რად საკ­მა­ოდ კარ­გი ნა­მუ­შე­ვა­რია. მო­გის­მე­ნი­ათ კრი­ტი­კა?

- რაც კი შე­მეძ­ლო, არ და­ვი­ზა­რე და მთე­ლი ემო­ცი­ე­ბით, გუ­ლი­თა და სუ­ლით გა­ვა­კე­თე. მახ­სოვს გია ყან­ჩე­ლის შე­ფა­სე­ბა, რო­დე­საც მისი მუ­სი­კა გა­ვა­ორ­კესტრე - ნი­კამ ჩემს მუ­სი­კას ახა­ლი ტან­საც­მე­ლი ჩა­აც­ვა, რო­მე­ლიც გა­ცი­ლე­ბით მო­უხ­დაო. საქ­მე ისაა, რომ მუ­სი­კა მე ასე მეს­მის. ბევრ ადა­მი­ანს, ვის ყურ­საც ვენ­დო­ბი, მოს­წონს ჩემი ნა­მუ­შევ­რე­ბი. თუკი სი­ახ­ლის­თვის გახ­სნი­ლი ხარ, რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა არ მო­გე­წო­ნოს ის ნი­უ­ან­სე­ბი, რომ­ლე­ბიც "ქეთო და კო­ტე­ში" ან "ვე­რის უბ­ნის მე­ლო­დი­ებ­ში" ჩავ­დე?!. რა­საც მე გან­ვიც­დი ვიქ­ტორ დო­ლი­ძის ან გოგი ცა­ბა­ძის, გია ყან­ჩე­ლის მი­მართ, ეს გა­ცი­ლე­ბით მე­ტია, ვიდ­რე თი­თო­ე­უ­ლი იმ ადა­მი­ა­ნის შეგ­რძნე­ბა, ვინც ამ სპექ­ტაკ­ლებს დას­წრე­ბია. რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, გული მწყდე­ბა, როცა არ მოს­წონთ. ვგრძნობ, რომ არ ეს­მით... არ მი­ვიჩ­ნევ, რომ ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად გა­მომ­დის, "ვე­რის უბ­ნის მე­ლო­დი­ებ­შიც" ალ­ბათ არის კარ­გიც და ნაკ­ლე­ბად კარ­გიც, თუმ­ცა ერ­თმნიშ­ვნე­ლოვ­ნად რომ ამ­ბო­ბენ, ხელი არ უნდა მოჰ­კი­დონ და არ უნდა გა­კეთ­დეს ახ­ლე­ბუ­რა­დო, მგო­ნია, სი­ა­მოვ­ნე­ბის მი­ღე­ბა უნდა ის­წავ­ლონ სა­ქარ­თვე­ლო­ში. მინ­და ვთხო­ვო ადა­მი­ა­ნებს, ვიდ­რე რა­ი­მეს გა­აკ­რი­ტი­კე­ბენ, გა­ი­აზ­რონ, ეს ყო­ვე­ლი­ვე რა სიყ­ვა­რულს, შრო­მა­სა და თავ­და­დე­ბას უკავ­შირ­დე­ბა და ამ ყვე­ლაფ­რის მიღ­მა, რა არა­ა­დეკ­ვა­ტურ ანა­ზღა­უ­რე­ბას ვი­ღებთ. ასე­ვე არა­ა­დეკ­ვა­ტუ­რი ცხოვ­რე­ბის წე­სით გვი­წევს ცხოვ­რე­ბა. მე, მა­გა­ლი­თად, "სა­ქარ­თვე­ლოს ვარ­სკვლა­ვი­სა" და "ვე­რის უბ­ნის მე­ლო­დი­ე­ბის" პა­რა­ლე­ლუ­რად, სიმ­ფო­ნი­ურ ორ­კესტრთან რე­პე­ტი­ცი­ებს გავ­დი­ვარ, ორი ნა­წარ­მო­ე­ბის შეკ­ვე­თა მაქვს უცხო­უ­რი ორ­კესტრე­ბის­თვის და ხში­რად ხდე­ბა, რომ ხელ­ფა­სი­დან ხელ­ფა­სამ­დე ან ჰო­ნო­რა­რი­დან ჰო­ნო­რა­რამ­დე პუ­რის ფული არ მაქვს ხოლ­მე.

- რა სა­ინ­ტე­რე­სო რა­მეს ამ­ბობთ?..

- ასე­თი რამ ბევ­რჯერ მომ­ხდა­რა. მე რომ ლონ­დონ­ში ერთი მი­უ­ზიკ­ლი გა­ვა­კე­თო, ის შე­მო­სა­ვა­ლი საშ­ვი­ლიშ­ვი­ლოდ მე­ყო­ფა. კი არ ვწუ­წუ­ნებ, უბ­რა­ლოდ, სა­ქარ­თვე­ლოს რე­ა­ლო­ბი­დან გა­მოვ­დი­ვარ. ჩემ­თვის მი­უ­ღე­ბე­ლი იქ­ნე­ბა, გა­ვა­კე­თო პრო­ექ­ტი, რო­მელ­შიც 50 ათასს გა­და­მიხ­დი­ან, რად­გან სა­ქარ­თვე­ლოს ამის უფ­ლე­ბა არ აქვს. გა­ყი­დუ­ლი ბი­ლე­თე­ბი­თაც ამ­დე­ნი ვერ შე­მო­ვა. ბი­ლე­თისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! ფასი 20 ლარს ვერ ას­ცდე­ბა. ამ რე­ა­ლო­ბას რომ ვუ­ყუ­რებ, ამი­ტო­მაც მინ­და მეტი გამ­ხნე­ვე­ბა, გან­სა­კუთ­რე­ბით პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბის­გან, თო­რემ ამას წი­ნათ ოზურ­გეთ­ში "ვე­რის უბ­ნის მე­ლო­დი­ე­ბი" ჩა­ვი­ტა­ნეთ და რა და­მა­ვი­წყებს დარ­ბაზ­ში ხალ­ხის სა­ხე­ებს. მინ­და, ეს თბი­ლის­შიც იყოს და ბა­თუმ­შიც. მინ­და უფრო მეტი და­ფა­სე­ბა!..

- მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, თუ ხართ კმა­ყო­ფი­ლი თქვე­ნი ცხოვ­რე­ბით და რაზე ოც­ნე­ბობთ?

- რა თქმა უნდა, მინ­და უფრო მეტი. მაქვს სურ­ვი­ლი, სა­ქარ­თვე­ლო­ში სხვა რამ და­მიკ­ვე­თონ, მა­გა­ლი­თად, ოპე­რის ან ბა­ლე­ტის შექ­მნა. სამ­წუ­ხა­როდ, აქ ჩემ­თვის არა­ვის შე­მო­უ­თა­ვა­ზე­ბია ეს, სა­ზღვარ­გა­რე­თი­დან კი მაქვს შე­მო­თა­ვა­ზე­ბაsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო!. ახლა ვი­წყებ მუ­შა­ო­ბას ბა­ლეტ­ზე, რო­მელ­საც ვუ­ძღვნი ქარ­თველ ბა­ლე­რი­ნა ელე­ნე გლურ­ჯი­ძეს. თუ ეს წარ­მა­ტე­ბით გა­მო­მი­ვი­და, ლონ­დონ­ში და­იდ­გმე­ბა. გა­მი­ხარ­დე­ბა, ჩვენ­მა ქვე­ყა­ნამ უფრო მეტი რამ მო­ინ­დო­მოს ჩემ­გან კლა­სი­კურ მუ­სი­კა­ში, რო­გორც კომ­პო­ზი­ტო­რი­სა და დი­რი­ჟო­რის­გან. გია ყან­ჩე­ლი ხში­რად მი­წევს უცხო­ეთ­ში რე­კო­მენ­და­ცი­ას, ის­რა­ელ­ში მოღ­ვა­წე იო­სებ ბარ­და­ნაშ­ვი­ლი ხე­დავს ჩემს მო­ნა­ცე­მებს ამ კუ­თხით, სხვა მუ­სი­კო­სე­ბიც და­სავ­ლეთ­ში... მსმე­ნია კომ­პლი­მენ­ტე­ბი ჩემ შე­სა­ხებ. ლი­ა­ნა ისა­კა­ძე ყო­ველ­თვის მგულ­შე­მატ­კივ­რობს და ბრა­ზობს, რომ კლა­სი­კურ მუ­სი­კას ცოტა დროს ვუთ­მობ. ალ­ბათ დად­გე­ბა დრო, როცა მე და­ვუს­ვამ რა­ღაც-რა­ღა­ცებს წერ­ტილს და მივ­ყვე­ბი იმას, რის­თვი­საც, მგო­ნია, რომ და­ვი­ბა­დე!..

ნინო მურ­ღუ­ლია

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)