ყო­ველ­თვის ფორ­მა­შია, მო­წეს­რი­გე­ბუ­ლია და სხვა­საც სი­ა­მოვ­ნე­ბით უზი­ა­რებს თა­ვის მოვ­ლის მი­სე­ულ წე­სებს, გა­მოც­დი­ლე­ბას. ამ­ბობს, რომ ამა­ში სა­ი­დუმ­ლოც არა­ფე­რია, ეს ხომ ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ზრუნ­ვაა გა­რეგ­ნო­ბა­ზე.

პარ­ფი­უ­მე­რუ­ლი კომ­პა­ნია "ისი-პა­რის" სა­ზო­გა­დო­ე­ბას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის სამ­სა­ხუ­რის უფ­რო­სი, ხა­ტია შა­მუ­გია, რო­მელ­საც "სურ­ნე­ლო­ვან ქალ­ბა­ტონ­საც" უწო­დე­ბენ, ამ­ჯე­რად AMBEBI.GE-ს სტუ­მა­რია:

- თა­ვის მოვ­ლის პრო­ცე­დუ­რე­ბი ჩემ­თვის ისე­თი­ვე ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი და ორ­გა­ნუ­ლია, რო­გორც ყო­ვე­ლი ადა­მი­ა­ნის­თვის დი­ლას თა­ვის მი­წეს­რი­გე­ბა, თუმ­ცა ამ მოვ­ლის პრო­ცე­დუ­რე­ბის­თვის ღამე უფრო მეტი დრო მე­ხარ­ჯე­ბა, რად­გა­ნაც ეს ყვე­ლა­ფე­რი სა­ღა­მოს უფრო გა­მარ­თლე­ბუ­ლი და მი­ღე­ბუ­ლია. ამ დროს ადა­მი­ა­ნის ორ­გა­ნიზ­მი და­სა­ძი­ნებ­ლად, და­სას­ვე­ნებ­ლად ემ­ზა­დე­ბა, კა­ნიც უფრო აქ­ტი­უ­რად იწოვს მკვე­ბავს და ეფექ­ტიც მე­ტია. თუ ერთი ადა­მი­ა­ნი მა­ინც თვლის, რომ კარ­გად გა­მო­ვი­ყუ­რე­ბი, ეს სხვა­დას­ხვა სა­ცხი­სა და ტა­ნის მოვ­ლის სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბის გარ­და, ვარ­ჯი­შის დამ­სა­ხუ­რე­ბაა, რი­თაც უკვე 14 წე­ლია, და­კა­ვე­ბუ­ლი ვარ. დავ­დი­ვარ აკ­ვა­ა­ე­რო­ბი­კა­ზე და კვი­რა­ში სამ­ჯერ, სამ­სა­ხუ­რის შემ­დეგ ვვარ­ჯი­შობ. ეს არის ჩემი წესი და რიგი, ყო­ველკ­ვი­რე­უ­ლი რუ­ტი­ნა, რაც დიდ სი­ა­მოვ­ნე­ბას მა­ნი­ჭებს. წყლი­დან რომ ამოვ­დი­ვარ, ისე­თი შეგ­რძნე­ბა მაქვს, რომ თა­ვი­დან და­ვი­ბა­დე. მერე ის ზღვა ენერ­გია, რო­მე­ლიც ვარ­ჯი­შის შემ­დეგ მომ­დის, რო­გორ დავ­ხარ­ჯო, არ ვიცი.

- ე.ი. ბევრ რა­მეს ჯან­სა­ღი ცხოვ­რე­ბის წესი გან­სა­ზღვრავს...

- დიახ, და ეს სჭირ­დე­ბათ რო­გორც ქა­ლებს, ისე მა­მა­კა­ცებს, რაც პირ­და­პირ ადა­მი­ა­ნის კან­ზე აი­სა­ხე­ბა. გარ­და ამი­სა, მინ­და, სი­ა­მა­ყით აღ­ვნიშ­ნო (თუმ­ცა ეს ბევ­რმა იცის კი­დეც), რომ ალ­კოჰო­ლუ­რი სას­მე­ლი ცხოვ­რე­ბა­ში არ და­მი­ლე­ვია. ამას­თან, თუ ვთქვათ, ჩემი სასმსა­ხუ­რებ­რი­ვი სა­ჭი­რო­ე­ბა არ არის, რა­ი­მე სა­ღა­მო, ღო­ნის­ძი­ე­ბა არ მიმ­ყავს, სა­ღა­მოს ადრე ვი­ძი­ნებ. არც ღა­მის გა­თე­ნე­ბა მიყ­ვარს და არც - სი­გა­რე­ტი. ესეც აი­სა­ხე­ბა ადა­მი­ა­ნის გა­რეგ­ნო­ბა­ზე... გარ­და ამი­სა, უზო­მოდ მიყ­ვარს გა­რუ­ჯვა, წყა­ლი, მაგ­რამ ბოლო წლე­ბია, სა­ხე­ზე მზეს არ ვი­კა­რებ, გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად ვი­ცავ, თუმ­ცა ბევ­რს ვცუ­რავ, არ ვარ ის კა­ტე­გო­რია, რომ­ლიც დღე და ღამე პლაჟ­ზე წევს - ცურ­ვი­სას ვირუ­ჯე­ბი.

- რაც შე­ე­ხე­ბა კვე­ბას - დი­ე­ტას იცავ?

- ვერ გე­ტყვით, რომ ძა­ლი­ან ჯან­სა­ღად ვიკ­ვე­ბე­ბი, მაგ­რამ "მალ­დო­ნალდსის" საკ­ვებს არ ვე­კა­რე­ბი. სა­ა­თო­ბით და კა­ლო­რი­ე­ბის დათ­ვლით კვე­ბა არ გა­მომ­დის, ამის სა­შუ­ა­ლე­ბას დღის რე­ჟი­მიც არ მაძ­ლევს, მაგ­რამ პური, ცო­მე­უ­ლი, ტკბი­ლე­უ­ლი, გა­ზი­ა­ნი სას­მე­ლი აბ­სო­ლუ­ტუ­რად ამო­ღე­ბულ მაქვს კვე­ბის რა­ცი­ო­ნი­დან. ყვე­ლა­ფერს სა­ღა­მოს 7 სა­ა­თამ­დე ვჭამ, ვარ­ჯი­შის მერე აღარ ვიკ­ვე­ბე­ბი. უნდა გი­თხრათ, რომ ჩემს თავ­ზე ყვე­ლა­ზე დიდი გა­მარ­ჯვე­ბა ის იყო, რომ ნამ­ცხვარ­სა და "კოკა-კო­ლა­ზე" ვთქვი უარი... მერე ადა­მი­ა­ნი ნელ-ნელა ეჩ­ვე­ვი და მო­თხოვ­ნი­ლე­ბაც აღარ გაქვს...

- კა­ნი­სა და თმის მოვ­ლაც მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია ქა­ლის­თვის...

- დიდ ყუ­რა­დღე­ბას ვაქ­ცევ თმას. მე თუ მკი­თხავთ, ქალი კანი, თმა და ფრჩხი­ლია... შე­მიძ­ლია სა­მოს­ზე, მან­ქან­ზე, ტე­ლე­ფონ­ზე გა­ვა­კე­თო ეკო­ნო­მია, მაგ­რამ რაც შე­ე­ხე­ბა თმი­სა და კა­ნის მოვ­ლის ხა­რის­ხი­ან სა­შუ­ა­ლე­ბებ­ზე ეკო­ნო­მია არ გა­მომ­დის.

- თა­ნა­მედ­რო­ვე ქალ­ბა­ტო­ნე­ბი, იმის­თვის, რომ სა­კუ­თა­რი გა­რეგ­ნო­ბა მე­ტად სრულ­ყონ, აქ­ტი­უ­რად მი­მარ­თა­ვენ თა­ნა­მედ­რო­ვე მე­დი­ცი­ნის მიღ­წე­ვას - პლას­ტი­კურ ქი­რურ­გი­ას. ამ მი­მარ­თუ­ე­ბით რა­ი­მე მცდე­ლო­ბა ხომ არ გქო­ნია?

- პლას­ტი­კურ ქი­რურ­გი­ას, ეს­თე­ტი­კურ მე­დი­ცი­ნას მი­ვე­სალ­მე­ბი და ასე­ვე ყვე­ლა იმ ადა­მი­ანს, ვინც თა­ვი­სი ნაკ­ლი იცის და ყვე­ლა­ფერს ზო­მი­ე­რად და ბუ­ნებ­რი­ვად იკე­თებს ამა თუ იმ ეს­თე­ტი­კუ­რი მე­დი­ცი­ნის ცენ­ტრში. სა­ერ­თოდ, გა­და­ჭარ­ბე­ბა ყვე­ლა­ფერ­ში მა­ღი­ზი­ა­ნებს, მარ­ტო პლას­ტი­კურ ქი­რურ­გი­ა­ში კი არა. ოქ­როს შუ­ა­ლე­დი ყვე­ლა­ფერს უხ­დე­ბა. არ­სე­ბობს კარ­გი პლას­ტი­კუ­რი ქი­რურ­გი და დამ­ჯე­რი პა­ცი­ენ­ტი და მგო­ნია, არც ერთი პლას­ტი­კუ­რი ქი­რურ­გი პა­ცი­ენტს არ მის­ცემს ცუდ რჩე­ვას, მაგ­რამ როცა პა­ცი­ენტს მეტი და მეტი უნდა, მა­შინ სპე­ცი­ა­ლის­ტი უძ­ლუ­რია...

უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბის შემ­თხვე­ვებს კი, ბო­ლოს რა­ტომ­ღაც პლას­ტი­კურ ქი­რურგს აბ­რა­ლე­ბენ. ეს მათი ბრა­ლი არ არის, საქ­მე­ში ჩა­უ­ხე­და­ვი პა­ცი­ენ­ტე­ბის ბრა­ლია. მოკ­ლედ, ჯერ­ჯე­რო­ბით ამის­თვის არ მი­მი­მარ­თავს, მად­ლო­ბა ჩემს მშობ­ლებს, რომ ცხვი­რი ნორ­მა­ლუ­რი ფორ­მის მაქვს. თუმ­ცა როცა ასა­კი მო­მე­მა­ტე­ბა და ინექ­ცი­უ­რი მე­დი­ცი­ნა, სა­ცხი, აპა­რა­ტი ვე­რა­ფერს მიშ­ვე­ლის, მერე აუ­ცი­ლებლდ მივ­მარ­თავ. რა­ტო­მაც არა, როცა შე­გიძ­ლია ახალ­გაზ­რდუ­ლად გა­მო­ი­ყუ­რე­ბო­დე, არ უნდა შე­ე­გუო ასაკს. წე­ლი­წად­ში ერთხელ სამ ეტა­პად ვი­კე­თებ ბი­ო­რე­ვი­ტა­ლი­ზა­ცი­ას და აქაც მი­მაჩ­ნია, რომ პრე­პა­რა­ტე­ბის და­ზოგ­ვა არ ღირს. ჯო­ბია, ძვი­რი პრე­პა­რა­ტი გა­ი­კე­თო და ერთხელ, ვიდ­რე იაფი. იაფი პრე­პა­რა­ტე­ბის არ მწამს.

- სახ­ლი­დან გას­ვლი­სას მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი რა არის შენ­თვის?

- "პუდ­რის", ტო­ნა­ლუ­რის და პო­მა­დის გა­რე­შე სახ­ლი­დან არ გავ­დი­ვარ - ეს უკვე ჩვე­ვა­ში მაქვს. ამ პან­დე­მი­ის პე­რი­ოდ­ში პირ­ბა­დემ ცოტა გა­მირ­თუ­ლა საქ­მე - პო­მა­და გა­და­დის, მაგ­რამ ახლა ისე­თი ძლი­ე­რი პო­მა­დის წას­მა მი­წევს, რო­მე­ლიც უკვე არ გა­და­დის. ეს პო­მა­და დი­დად არ მომ­წონს, მაგ­რამ მი­წევს. პირ­ბა­დე­მაც კი ვერ მათ­ქმე­ვი­ნა უარი პო­მა­და­ზე...

- ქა­ლის გა­რეგ­ნო­ბა­ზე ისიც აი­სა­ხე­ბა გვერ­დით ვინ ჰყავს...

- აჩი­კო ისე­თი ეს­თე­ტია, პარ­ფი­უ­მე­რი­ა­ში ჩემ­ზე მე­ტად ერ­კვე­ვა. ჯერ ერთი, ევ­რო­პის გულ­ში, ირ­ლან­დი­ა­ში ცხოვ­რობს და პარ­ფი­უ­მე­რულ სი­ახ­ლე­ებს პირ­ვე­ლი ეზი­ა­რე­ბა ხოლ­მე. სულ ამ­ბობს, რომ შენ­ში ყვე­ლა­ზე მე­ტად წი­თელ­მა პო­მა­დამ და წი­თელ­მა მა­ნი­კი­ურ­მა მომ­ხიბ­ლაო. ახლა კო­რო­ნას გამო, უცხო ქვეყ­ნებ­ში ჩა­მოს­ვლა-წას­ვლა გარ­თუ­ლე­ბუ­ლია და ონ­ლა­ინ როცა ვე­ლა­პა­რა­კე­ბი, არ არ­სე­ბობს, მა­ნი­კი­უ­რი არ შე­ა­მოწ­მოს, მის­ვია თუ არა. აკონ­ტრო­ლებს ჩემს ვი­ზუ­ა­ლურ მხა­რეს, ამას დიდ მნიშ­ვნე­ლო­ბას ანი­ჭებს. ძა­ლი­ან გე­მოვ­ნე­ბი­ა­ნი ადა­მი­ა­ნია და ყო­ველ­თვის აღ­ნიშ­ნავს, რომ ჩემი გე­მოვ­ნე­ბა მოს­წონს. არ მიყ­ვარს ვულ­გა­რუ­ლი ჩაც­მუ­ლო­ბა. სი­სა­და­ვეს ვა­ნი­ჭებ უპი­რა­ტე­სო­ბას. ჩაც­მის სტი­ლით უფრო კლა­სი­კუ­რის­კენ ვიხ­რე­ბი - ამ სტილს რა­ღაც თა­ვის­თა­ვად მო­ვერ­გე.

- აქ­სე­სუ­ა­რე­ბი­დან ყვე­ლა­ზე აქ­ტი­უ­რად რას იყე­ნებ?

- ბი­ჟუ­ტე­რი­ის მი­მართ რა­ტომ­ღაც ალერ­გია მაქვს და ვერ ვი­ყე­ნებ, ამი­ტომ, ოქ­როს სამ­კა­უ­ლებს ვი­კე­თებ. ჩემი აღ­ნა­გო­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, მა­სი­უ­რი სამ­კა­უ­ლე­ბი არ მიხ­დე­ბა და პა­ტა­რა, წვრი­ლი სა­ყუ­რე­ე­ბი, ბეჭ­დე­ბი მაქვს, ასე­თი­ვე ყელ­სა­ბა­მი. სახ­ლი­დან წვრი­ლი ოქ­როს სა­მა­ჯუ­რის გა­რე­შე არ გავ­დი­ვარ, ეს ჩემი გა­ნუყ­რე­ლი ნივ­თია. აქ­სე­სუ­ა­რე­ბი­დან ყვე­ლა­ზე მე­ტად მიყ­ვარს ბრო­შე­ბი და შარ­ფე­ბი... შე­იძ­ლე­ბა 5 დღე ერთი და იგი­ვე კაბა გეც­ვას, მაგ­რამ ბრო­შით სხვა­ნა­ი­რი იყოს ის კაბა, შარ­ფით და სამ­კა­უ­ლით. ასე რომ, გე­მოვ­ნე­ბის მი­ხედ­ვით, შე­გიძ­ლია, სხვა­დას­ხვა­ნა­ი­რი "ლუქი" შექ­მნა.

- ჩვენ დიდი აუ­დი­ტო­რია გვკი­თხუ­ლობს, მათ შო­რის არი­ან საქ­მი­ა­ნი ქალ­ბა­ტო­ნე­ბი, დი­ა­სახ­ლი­სე­ბი, ისი­ნიც, ვი­საც სა­შუ­ა­ლე­ბა არ აქვს, თა­ვის მოვ­ლას სე­რი­ო­ზუ­ლი თან­ხე­ბი და­ა­ხარ­ჯონ, ვთქვათ, ია­რონ პრეს­ტი­ჟულ სა­ლო­ნებ­ში, ჩა­ე­წე­რონ მა­ნი­კი­უ­რის რიგ­ში, იყი­დონ ძვი­რა­დღი­რე­ბუ­ლი ტუჩ­სა­ცხი და ა.შ. რა რჩე­ვას მის­ცემ­დი მათ?

- არ აქვს მნიშ­ვნე­ლო­ბა, ვინც გინ­და იყოს - მეც ხში­რად, დრო­ის უქონ­ლო­ბის გამო ვერ მივ­სულ­ვარ მა­ნი­კი­ურ­ზე და სახ­ლში წა­მის­ვამს. არ აქვს მნიშ­ვნე­ლო­ბა, ტუჩ­სა­ცხი ძვი­რი იქ­ნე­ბა თუ შე­ღა­ვა­თი­ა­ნი ფა­სის, ახლა ფარ­თო არ­ჩე­ვა­ნია, რომ სა­სურ­ვე­ლი პრო­დუქ­ტი შე­ი­ძი­ნო კა­ნი­სა თუ თმის მოვ­ლის­თვის. რაც შე­ე­ხე­ბა სა­ხის ნი­ღაბს, სახ­ლის პი­რო­ბებ­ში ხი­ლის, თაფ­ლის და სხვა­დას­ხვა რა­ღა­ცის­გან გა­კე­თე­ბა მარ­ტი­ვად შე­იძ­ლე­ბა.

მა­გა­ლი­თად, თმის­თვის იგი­ვე გვი­რი­ლის ნა­ხარ­ში გა­და­სა­რე­ვია... თმის მოვ­ლის სა­შუ­ა­ლე­ბებ­შიც არის ისე­თი კარ­გი რა­ღა­ცე­ბი, რაც სუ­ლაც არ არის ძვი­რი. მთა­ვა­რია სწო­რად შერ­ჩე­უ­ლი და მიგ­ნე­ბუ­ლი ნივ­თი, პრო­დუქ­ტი იყოს, ფასს აზრი არ აქვს. მა­ნი­კი­უ­რის წას­მაც სახ­ლშიც შე­იძ­ლე­ბა. ხომ, ვამ­ბობ, გე­მოვ­ნე­ბა­საც დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს. მა­გა­ლი­თად, შე­იძ­ლე­ბა ლა­მა­ზი კა­ბაც შე­ი­კე­რო, სხვა­დას­ხვაგ­ვა­რი სა­მო­სიც, არც ბრენ­დუ­ლი იყოს და არც ძვი­რი, მაგ­რამ ვი­მე­ო­რებ, ნე­ბის­მი­ერ შემ­თხვვა­ში ადა­მი­ანს გე­მოვ­ნე­ბა სჭირ­დე­ბა.

არ მე­გუ­ლე­ბა ქვე­ყა­ნა­ზე ქალი, რო­მელ­საც არ აქვს სურ­ვი­ლი, კარ­გად გა­მო­ი­ყუ­რე­ბო­დეს. მგო­ნია, რომ მას­ში თა­ვის­თა­ვად ზის ის, რომ ლა­მა­ზად გა­მო­ი­ყუ­რე­ბო­დეს და იპ­რან­ჭე­ბო­დეს. თუ კმა­ყო­ფი­ლი ხარ და თვლი, რომ არა გი­შავს, კარ­გად გა­მო­ი­ყუ­რე­ბი, ე.ი. ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად არის. როცა კარ­გად გა­მო­ი­ყუ­რე­ბი, მე­ტად თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლი ხარ, რაც შენს საქ­მი­ა­ნო­ბა­ზეც აი­სა­ხე­ბა. ოღონდ, ეს თავ­და­ჯერ­ბუ­ლო­ბა ობი­ექ­ტუ­რი უნდა იყოს, თო­რემ არი­ან ადა­მი­ა­ნე­ბი, არა­ფერს წარ­მო­ად­გე­ნენ და ისე­თი თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლე­ბი არი­ან, რაც ძა­ლი­ან სა­სა­ცი­ლოა. ვი­მე­ო­რებ, ყვე­ლა­ფერ­ში ზო­მი­ე­რე­ბაა სა­ჭი­რო და სა­კუ­თა­რი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბის სწო­რად შე­ფა­სე­ბა. კარ­გია სა­მო­სიც, ფეხ­საც­მე­ლიც, მაგ­რამ მთა­ვა­რია, ქალი შიგ­ნი­დან რო­გო­რი ას­ხი­ვებს... სა­ერ­თოდ კი, ქალი უნდა იყოს პრი­ა­ლა, სუფ­თა და სურ­ნე­ლო­ვა­ნი...