წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის პე­რი­ოდ­ში პო­ლი­ტი­კუ­რი ნიშ­ნით სამ­სა­ხუ­რი­დან და­თხოვ­ნი­ლი პე­და­გო­გე­ბი მათი საქ­მე­ე­ბის ხე­ლახ­ლა შეს­წავ­ლა­სა და პე­და­გო­გი­უ­რი საქ­მი­ა­ნო­ბის გაგ­რძე­ლე­ბას ითხო­ვენ. ასე­თი მას­წავ­ლე­ბე­ლი 1 000-ზე მე­ტია და ჯერ არც ერთი მათ­გა­ნი არ დაჰბ­რუ­ნე­ბია საქ­მი­ა­ნო­ბას. ერთ-ერთ მათ­განს, "სა­ქარ­თვე­ლოს პე­და­გოგ­თა და მშო­ბელ­თა ასო­ცი­ა­ცი­ის" თავ­მჯდო­მა­რეს, ლია ნი­კო­ლა­იშ­ვილს, სა­სა­მარ­თლოს სამი ინ­სტან­ცია აქვს მო­გე­ბუ­ლი, თუმ­ცა, სამ­სა­ხურ­ში აღ­დგე­ნი­ლი კვლავ არ არის. ამ სა­კი­თხებ­ზე სპე­ცი­ა­ლუ­რი კო­მი­სია მუ­შა­ობს. პე­და­გო­გე­ბი თა­ვად მოგ­ვი­თხრო­ბენ გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბის ის­ტო­რი­ებს, მათ გუ­ლის­ტკი­ვილს კი და­ვის კო­მი­სი­ის პა­სუ­ხის­მგე­ბე­ლი მდი­ვა­ნი, მა­რი­ამ გო­გი­ნაშ­ვი­ლი ეხ­მა­უ­რე­ბა.

ლია ნი­კო­ლა­იშ­ვი­ლი, "სა­ქარ­თვე­ლოს პე­და­გოგ­თა და მშო­ბელ­თა ასო­ცი­ა­ცი­ის" თავ­მჯდო­მა­რე, 89-ე სა­ჯა­რო სკო­ლის ყო­ფი­ლი პე­და­გო­გი:

- 1998 წლი­დან პო­ლი­ტი­კა­ში ვარ ჩარ­თუ­ლი, მაგ­რამ სკო­ლა­ში პო­ლი­ტი­კა არა­სო­დეს შე­მი­ტა­ნია. მუდ­მი­ვად ოპო­ზი­ცი­ა­ში ვი­ყა­ვი, თუმ­ცა, სკო­ლი­დან ჩემს გაშ­ვე­ბას ვერ ახერ­ხებ­დნენ. 89-ე სა­ჯა­რო სკო­ლის დი­რექ­ტო­რი, ნანა სო­ლო­ღაშ­ვი­ლი, ამ სკო­ლის მე­ო­თხე დი­რექ­ტო­რია. წინა სამ დი­რექ­ტორ­თან პრობ­ლე­მა არა­სო­დეს შემ­ქმნია. ეს ქალ­ბა­ტო­ნი 2007 წელს ავირ­ჩი­ეთ, 1 წელი კარ­გად ვე­წყო­ბო­დით, შემ­დეგ კი, ნელ-ნელა ერ­თპი­როვ­ნუ­ლი მმარ­თვე­ლო­ბა და­ი­წყო, რა­საც მე არ ვე­თან­ხმე­ბო­დი. აგ­ვის­ტოს ომის შემ­დეგ სკო­ლა­ში დევ­ნი­ლე­ბი შე­მო­ვიდ­ნენ. მო­რი­გე­ო­ბა და­წეს­და. ჩემი მო­რი­გე­ო­ბი­სას, ერთ-ერ­თმა მო­ქა­ლა­ქემ დევ­ნი­ლი ბავ­შვე­ბის და­სახ­მა­რებ­ლად 100 დო­ლა­რი შეკ­რი­ბა. დევ­ნი­ლებს ვუ­თხა­რი, თან­ხას დი­რექ­ტორს გა­დავ­ცემ და მის­გან აი­ღებთ-მეთ­ქი. ნანა სო­ლო­ღაშ­ვილ­მა თქვა, დევ­ნი­ლებ­მა კა­ნა­ლი­ზა­ცია გა­მი­ფუ­ჭე­სო და ამ თან­ხით სა­კა­ნა­ლი­ზა­ციო მა­სა­ლე­ბი იყი­და. ამის გამო დევ­ნი­ლე­ბი ძა­ლი­ან გაბ­რაზ­დნენ. საქ­მე იქამ­დე მი­ვი­და, რომ დი­რექ­ტორს ხსნიდ­ნენ, მაგ­რამ მე და­ვი­ცა­ვი. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, და­მე­მუქ­რა, - მო­გივ­ლი, დევ­ნი­ლე­ბი რო­გორ ამი­ბუნ­ტეო. კარ­გა ხანს ვერ ახერ­ხებ­და ჩემს გაშ­ვე­ბას. მოს­წავ­ლე­ე­ბის მშობ­ლებს ეხ­ვე­წე­ბო­და, ჩემ წი­ნა­აღ­მდეგ გან­ცხა­დე­ბა და­ე­წე­რათ, მაგ­რამ მხა­რი არ აუ­ბეს. სა­მე­ურ­ვეო საბ­ჭოს არ­ჩევ­ნებ­ზე კო­ლე­გებ­მა მთხო­ვეს, კენ­ჭი იყა­რეო და პირ­ველ ად­გილ­ზე გა­ვე­დი. რომ ვე­რა­ფე­რი მო­ა­ხერ­ხეს, ერთ-ერთი ცი­ხის თა­ნამ­შრომ­ლის - ბად­რა­გის შვი­ლი მე­სა­მე კლას­ში მო­მიყ­ვა­ნეს, მშო­ბელს კი გან­ცხა­დე­ბა და­ა­წე­რი­ნეს, თით­ქოს მე მისი შვი­ლი ვცე­მე. სი­ნამ­დვი­ლე­ში, თი­თიც არ და­მი­კა­რე­ბია. ამ მი­ზე­ზით, 2009 წელს სკო­ლი­დან გა­მიშ­ვეს. მე­ო­რე დღეს­ვე ბრძო­ლა და­ვი­წყე და უკან არ და­მი­ხე­ვია. სა­სა­მარ­თლო­ში ბავ­შვის ცე­მის ფაქ­ტი არ და­მიმ­ტკიც­და და პირ­ვე­ლი ინ­სტან­ცია ნა­წი­ლობ­რივ მო­ვი­გე. სა­ა­პე­ლა­ციო სა­სა­მარ­თლო­ზე ხელ­ჩაქ­ნე­უ­ლი მივ­დი­ო­დი, თუმ­ცა, ჩემ­და გა­საკ­ვი­რად, ისიც მო­ვი­გე. დი­რექ­ტორ­მა უზე­ნა­ეს­ში შე­ი­ტა­ნა გან­ცხა­დე­ბა და ეს სა­სა­მარ­თლოც ჩემს სა­სარ­გებ­ლოდ დას­რულ­და. წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, 2010 წელს 8 თვე­ში სამი ინ­სტან­ცია მო­ვი­გე. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, დღემ­დე არ ვარ აღ­დგე­ნი­ლი მას­წავ­ლებ­ლად 89-ე სკო­ლა­ში. დი­რექ­ტორ­მა არ და­წე­რა აღ­დგე­ნა. ამის შემ­დეგ შევ­ქმე­ნი და ვარ "სა­ქარ­თვე­ლოს პე­და­გოგ­თა და მშო­ბელ­თა ასო­ცი­ა­ცი­ის" თავ­მჯდო­მა­რე და პე­და­გო­გებს მთე­ლი სა­ქარ­თვე­ლოს მას­შტა­ბით ვი­ცავ. 16 პრო­ცე­სი მაქვს მო­გე­ბუ­ლი. ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვილ­საც შევ­ხვდი და დამ­პირ­და, რომ ჩემს ად­გილ­ზე აუ­ცი­ლებ­ლად დავ­ბრუნ­დე­ბო­დი. ხსე­ნე­ბუ­ლი დი­რექ­ტო­რი კვლავ აგ­რძე­ლებს საქ­მი­ა­ნო­ბას. დღემ­დე არც ერთი უკა­ნო­ნოდ გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბუ­ლი პე­და­გო­გი აღ­დგე­ნი­ლი არ არის. სა­სა­მარ­თლომ 8 მუხ­ლი მო­მი­ყე­ნა. რომ წა­მე­გო, ცი­ხე­ში აღ­მოვ­ჩნდე­ბო­დი. პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში აღიძ­რა სის­ხლის სა­მარ­თლის საქ­მე. 89-ე სა­ჯა­რო სკო­ლის დი­რექ­ტორს აქვს გა­ყალ­ბე­ბუ­ლი ოქ­მე­ბი, პე­და­გო­გე­ბის ნაც­ვლად აქვს ხელი მო­წე­რი­ლი. ჩემი ღირ­სე­ბი­სა და პა­ტი­ვის შე­ლახ­ვის­თვის პა­სუ­ხი უნდა ვა­გე­ბი­ნო - რაც კა­ნო­ნის ფარ­გლებ­ში მე­კუთ­ვნის, ყვე­ლა­ფერს მო­ვი­თხოვ. 163-ე სა­ჯა­რო სკო­ლა­ში და­ვი­წყე მუ­შა­ო­ბა, მაგ­რამ მა­ინც ვიბ­რძვი ჩემს ძველ ად­გილ­ზე და­საბ­რუ­ნებ­ლად. ჩემს შემ­დეგ დი­რექ­ტორ­მა 34 ჩემი მე­გო­ბა­რი გა­ა­თა­ვი­სუფ­ლა და თა­ვი­სი ნა­თე­სა­ვე­ბი და­ა­საქ­მა. ნერ­ვი­უ­ლო­ბის ნი­ა­დაგ­ზე 3 პე­და­გო­გი და­ი­ღუ­პა. დღეს ყვე­ლა ყო­ფი­ლი "ნა­ცი­ო­ნა­ლი დი­რექ­ტო­რი" "ოც­ნე­ბის­ტი" გახ­და. რა უნდა სკო­ლა­ში ისეთ დი­რექ­ტორს, ვი­საც სა­კუ­თა­რი პრინ­ცი­პი არ გა­აჩ­ნია?! 4 წელი უმუ­შე­ვა­რი ვი­ყა­ვი მხო­ლოდ იმი­ტომ, რომ გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი აზრი მქონ­და.

- ძი­რი­თა­დად, რა მუხ­ლე­ბის სა­ფუძ­ველ­ზე აქვს უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბა შე­წყვე­ტი­ლი ამ 1 000 პე­და­გოგს?

- ძი­რი­თა­დად ბავ­შვის ცე­მის ფაქ­ტე­ბი და 37-ე მუხ­ლი - ხელ­შეკ­რუ­ლე­ბის შე­წყვე­ტა.

- პე­და­გო­გებს ახა­ლი მთავ­რო­ბის მოს­ვლის შემ­დე­გაც უშ­ვე­ბენ სამ­სა­ხუ­რი­დან?

- დღეს მდგო­მა­რე­ო­ბა შე­იც­ვა­ლა, მაგ­რამ მა­ნამ­დე გაშ­ვე­ბულ პე­და­გო­გებს რა ეშ­ვე­ლე­ბათ?!

ლამ­ზი­რა ყორ­ჩიშ­ვი­ლი, გურ­ჯა­ა­ნის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ ჩა­ლა­უბ­ნის სა­ჯა­რო სკო­ლის ყო­ფი­ლი პე­და­გო­გი:

- ჩა­ლა­უბ­ნის სა­ჯა­რო სკო­ლის დი­რექ­ტო­რის მო­ად­გი­ლედ ვმუ­შა­ობ­დი და და­წყე­ბით კლა­სებ­ში ქარ­თუ­ლის გაკ­ვე­თი­ლებ­საც ვა­ტა­რებ­დი. დი­რექ­ტო­რი ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის ოპო­ზი­ცი­ა­ში იყო. ამის გამო, 2011 წელს ის გა­ა­თა­ვი­სუფ­ლეს და დი­რექ­ტო­რის მო­ვა­ლე­ო­ბის შემ­სრუ­ლებ­ლად მე და­ვი­ნიშ­ნე. მა­ლე­ვე მო­იყ­ვა­ნეს პრო­ფე­სი­ით ინ­ჟი­ნე­რი, მე­ზო­ბე­ლი სოფ­ლის მკვიდ­რი, დი­ა­სახ­ლი­სი ლალი კუ­დაშ­ვი­ლი, რო­მელ­მაც მე შემ­ცვა­ლა. დი­რექ­ტო­რის მო­ვა­ლე­ო­ბის შეს­რუ­ლე­ბამ­დე სას­წავ­ლო ნა­წი­ლი გახ­ლდით, ამი­ტომ, როცა ამ ქალ­ბა­ტონ­მა დი­რექ­ტო­რის ად­გი­ლი და­ი­კა­ვა, მე, ავ­ტო­მა­ტუ­რად, სას­წავ­ლო ნა­წი­ლის თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე დავ­ბრუნ­დი. ძა­ლი­ან მალე სას­წავ­ლო ნა­წი­ლის ად­გი­ლიც და­მა­ტო­ვე­ბი­ნა და სა­ა­თე­ბიც შე­მიმ­ცი­რა. მათი რა­ო­დე­ნო­ბა, ნელ-ნელა ორზე და­ვი­და, მაგ­რამ არა­ფე­რი მით­ქვამს - ვი­ცო­დი, სპე­ცი­ა­ლუ­რი და­ვა­ლე­ბით იყო მო­სუ­ლი. მალე ისიც მი­თხრა, ბრძა­ნე­ბა მაქვს, სკო­ლი­დან უნდა წახ­ვი­დეო. კორ­პო­რა­ცი­უ­ლი ნომ­რე­ბის სია მო­ვი­და, მე ნო­მე­რი არ შემ­ხვდა, ბუ­ღალ­ტერს კი ორი ნო­მე­რი გა­დას­ცა. ბუ­ღალ­ტერს ერთი ნო­მე­რი ვთხო­ვე, არ მომ­ცა და ამის შე­სა­ხებ დი­რექ­ტორს მო­ახ­სე­ნა. დი­რექ­ტო­რი გაბ­რაზ­და, ჩემს გა­ცე­მულ ნომ­რებს რო­გორ ითხო­ვო, ეს მი­ზე­ზად მო­მი­დო და მი­თხრა: სკო­ლი­დან უნდა "და­ახ­ვიო", თო­რემ პატ­რულს გა­მო­ვი­ძა­ხე­ბო. ცრემ­ლი­ა­ნი გა­მო­ვე­დი და გა­ნათ­ლე­ბის სა­მი­ნის­ტრო­ში წა­ვე­დი, გან­ცხა­დე­ბა დავ­წე­რე. მალე გა­ვი­გე, რომ სო­ფელ მე­ლა­ან­ში სა­ჯა­რო სკო­ლა იხ­სნე­ბო­და და ამის აღ­სა­ნიშ­ნა­ვად, პრე­ზი­დენტს ელოდ­ნენ. მის­თვის წე­რი­ლის გა­და­ცე­მა მინ­დო­და. მე­ლა­ან­ში წა­ვე­დი. როცა მისი მო­ახ­ლო­ე­ბის დრო დად­გა, ჩემ­თან სამი პი­როვ­ნე­ბა მო­ვი­და და მი­თხრა: ტე­რი­ტო­რია უნდა და­ტო­ვო­თო. მხო­ლოდ იმის კი­თხვა მო­ვას­წა­რი, რას ვა­შა­ვებ-მეთ­ქი? მო­უ­ლოდ­ნე­ლად აქეთ-იქით ამო­მიდ­გნენ და ხელ­კა­ვით გა­მიყ­ვა­ნეს ად­გი­ლი­დან. შემ­რცხვა, წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბა ვერ გა­ვუ­წიე. ისე გავ­ყე­ვი, თით­ქოს ახ­ლობ­ლე­ბი იყ­ვნენ. როცა ხალ­ხის ნა­კადს გავ­ცდით, შე­ვე­წი­ნა­აღ­მდე­გე, არ შევ­ხვდე­ბი პრე­ზი­დენტს, სახ­ლში გა­მიშ­ვით-მეთ­ქი. ტე­ლე­ფო­ნით ეკონ­ტაქ­ტე­ბოდ­ნენ ვი­ღა­ცას. მან­ქა­ნა­ში ძა­ლით ჩამ­სვეს, სახ­ლში უნდა მი­გიყ­ვა­ნო­თო. როცა სხვა მი­მარ­თუ­ლე­ბით წა­ვე­დით, უფრო მე­ტად გა­ვუ­წიე წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბა, თან ვტი­რო­დი. რომ ვერ გა­მა­ჩე­რეს, თავი მან­ქა­ნის მი­ნას მა­ხეთ­ქე­ბი­ნეს. რამ­დე­ნი­მე დარ­ტყმის შემ­დეგ გო­ნე­ბა დავ­კარ­გე. - ჩქა­რა, ექი­მიო - მახ­სოვს, რო­მე­ლი­ღა­ცამ და­ი­ძა­ხა. სა­ბო­ლო­ოდ, კაჭ­რე­თის სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში აღ­მოვ­ჩნდი. კო­მა­ში ვი­ყა­ვი, ტვი­ნის უმ­ძი­მე­სი შერ­ყე­ვა მი­ვი­ღე. ექი­მე­ბის­თვის უთ­ქვამთ, გონ­და­კარ­გუ­ლი გზა­ზე ვნა­ხეთ, ქრის­ტი­ა­ნე­ბი ვართ, მი­ვეხ­მა­რე­თო. გულ­ზე ტე­ლე­ფო­ნი მე­კი­და და მის ჩა­სა­დებ­ში 30 ლარი მქონ­და. ეს ფული ექი­მე­ბის­თვის და­უ­ტო­ვე­ბი­ათ და ტე­ლე­ფო­ნი თა­ვად წა­უ­ღი­ათ. ერთ-ერთი ექი­მი ჩემი მე­ზო­ბე­ლი აღ­მოჩ­ნდა. როცა მან მიც­ნო, ამ პი­რებს შე­ში­ნე­ბი­ათ. უთ­ქვამთ, პას­პორ­ტი არ გვაქვს, ამ მხა­რეს არ ვიც­ნობთ, სტუმ­რად ვი­ყა­ვი­თო. პო­ლი­ცი­ის გა­მო­ძა­ხე­ბას აპი­რებ­დნენ თურ­მე და იქვე, ვი­ღა­ცას უთ­ქვამს, ვის იძა­ხებთ, თა­ვად პო­ლი­ცი­ე­ლე­ბი არი­ა­ნო. მე რა­ი­ო­ნის ცენ­ტრა­ლურ სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში გა­და­მიყ­ვა­ნეს. ერთ თვე­ზე მეტი წო­ლი­თი რე­ჟი­მი მქონ­და. აღ­მოჩ­ნდა, რომ მან­ქა­ნა­ში ერთ-ერთი პირი პო­ლი­ცი­ის უფ­რო­სი იყო. ამ საქ­მე­ზე გა­მო­ძი­ე­ბა დღე­საც მიმ­დი­ნა­რე­ობს. სკო­ლის ხსე­ნე­ბუ­ლი დი­რექ­ტო­რი ახ­ლაც მე­მუქ­რე­ბა, რა­ი­ონ­ში რო­გორც კი და­მი­ნა­ხავს, პო­ლი­ცი­ას გან­ცხა­დე­ბით მი­მარ­თავს, თით­ქოს შე­უ­რა­ცხყო­ფა მი­ვა­ყე­ნე. როცა მოწ­მეს სთხო­ვენ, ვე­რა­ვის ასა­ხე­ლებს. მიკ­ვირს დღე­ვან­დე­ლი მთავ­რო­ბის. პო­ლი­ტი­კუ­რი მო­ტი­ვით უამ­რა­ვი პე­და­გო­გია გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბუ­ლი. ყვე­ლას შევ­ხვდი, თუკი ვინ­მეს­თან შე­იძ­ლე­ბო­და შეხ­ვედ­რა, მაგ­რამ სა­მარ­თა­ლი კვლავ "ტყვე­დაა"... გუ­ლით მინ­და, ახალ მი­ნისტრს შევ­ხვდე, გა­ნათ­ლე­ბუ­ლი და კულ­ტუ­რუ­ლი პი­როვ­ნე­ბა ჩანს, მაგ­რამ ჯერ­ჯე­რო­ბით, ეს ვერ მო­ვა­ხერ­ხე. კა­ხეთ­ში არ დამ­დგა­რა პირ­ვე­ლი ოქ­ტომ­ბე­რი და მთავ­რო­ბა არ შეც­ვლი­ლა, ჩვენ ისევ იგი­ვე ტე­რორ­ში ვცხოვ­რობთ.

ლია კუ­პა­ტა­ძე, ყვარ­ლის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ ბალ­ღო­ჯი­ა­ნის სა­ჯა­რო სკო­ლის ყო­ფი­ლი პე­და­გო­გი:

- მე-9 კლა­სელ გო­გო­ნას პა­რას­კევ დღეს დი­რექ­ტორ­მა უთხრა, - დღეს გაკ­ვე­თი­ლი არ იცო­დი და სკო­ლა­ში დარ­ჩი, საქ­მე მაქ­ვსო. გო­გო­ნამ თა­ნაკ­ლა­სე­ლებს სთხო­ვა, მარ­ტო არ დამ­ტო­ვო­თო და გა­უმ­ხი­ლა, რომ თურ­მე, ეს კაცი პა­რას­კე­ო­ბით, როცა მოს­წავ­ლე მო­რი­გე იყო, კლას­ში შე­დი­ო­და და მას უხერ­ხუ­ლად ეხე­ბო­და. კლა­სე­ლებ­მა ეს ამ­ბა­ვი ერთ-ერთ მას­წავ­ლე­ბელს უთხრეს. ოთხმა მას­წავ­ლე­ბელ­მა არ მო­ვინ­დო­მეთ ამ ამ­ბის და­მალ­ვა, რად­გან ბავ­შვი სე­რი­ო­ზუ­ლი საფრ­თხის წი­ნა­შე იდგა. გო­გო­ნას ამ­ბის მო­ყო­ლა რამ­დე­ნი­მე პე­და­გო­გის თან­დას­წრე­ბით ვთხო­ვეთ. როცა ბავ­შვმა ამ­ბის თხრო­ბა და­ას­რუ­ლა, მას­წავ­ლებ­ლებ­მა გიჟი ეძა­ხეს და ლა­მის ხე­ლით შე­ეხ­ნენ.

- ამის მი­ზე­ზი რა იყო?

- ამ სკო­ლა­ში ახ­ლაც მუ­შა­ობს დი­რექ­ტო­რის მე­უღ­ლე, რო­მე­ლიც დიდ გავ­ლე­ნას ახ­დენ­და კო­ლექ­ტივ­ზე. ეს ქალ­ბა­ტო­ნი მათ სკო­ლი­დან გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბით ემუქ­რე­ბო­და. გო­გო­ნამ ამ­ბა­ვი დე­დას მო­უ­თხრო, საბ­რა­ლო ქალი იმუქ­რე­ბო­და, დი­რექ­ტო­რის­თვის სახლ-კა­რის გა­დაწ­ვას აპი­რებ­და, მაგ­რამ ჩვენ და­ვამ­შვი­დეთ და ვურ­ჩი­ეთ, შვი­ლი კა­ნო­ნის ძა­ლით და­ეც­ვა. მალე, ჩემ­თვის დღე­საც გა­ურ­კვე­ვე­ლი მი­ზე­ზით, ამ ქალ­ბა­ტონ­მა შვი­ლი ბე­ბი­ას­თან და­ტო­ვა და სა­ცხოვ­რებ­ლად მე­ო­რე შვილ­თან ერ­თად თბი­ლის­ში წა­ვი­და. სო­ფელ­ში ეს ამ­ბა­ვი გახ­მა­ურ­და. დი­რექ­ტო­რის ამ­გვა­რი უხამ­სი საქ­ცი­ე­ლის შე­სა­ხებ ჭო­რე­ბი სხვა დრო­საც იყო. ხსე­ნე­ბუ­ლი გო­გო­ნა, როცა დე­და­მაც მი­ა­ტო­ვა, და­უც­ვე­ლი დარ­ჩა. ერთ-ერ­თმა მას­წავ­ლე­ბელ­მა პო­ლი­ცი­ა­ში და­რე­კა, მათ ჩვე­ნე­ბე­ბი ჩა­მოგ­ვარ­თვეს. გარ­კვე­უ­ლი პრო­ცე­დუ­რე­ბის შემ­დეგ სკო­ლი­დან ოთხი­ვე მას­წავ­ლე­ბე­ლი გაგ­ვა­თა­ვი­სუფ­ლეს. მა­შინ­დე­ლი ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის მა­ღალ­ჩი­ნოს­ნე­ბი ახლო ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში იყ­ვნენ დი­რექ­ტორ­თან და მის მე­უღ­ლეს­თან. შე­დე­გად, მას მხო­ლოდ 3 წელი მი­უ­სა­ჯეს. პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში ბავ­შვზე ძა­ლა­დო­ბა არ დამ­ტკიც­და. მთე­ლი წელი, რო­გორც კა­ცის მკვლე­ლე­ბი, ისე გვა­ტა­რეს სა­სა­მარ­თლო სხდო­მებ­ზე. დარ­ჩე­ნილ­მა პედ-კო­ლექ­ტივ­მა მთელ სო­ფელ­ში გაგ­ვივ­რცე­ლა ჭორი, თით­ქოს ჩვენ და­ვა­რი­გეთ ბავ­შვს ასე ეთ­ქვა. ისი­ნი სკო­ლი­დან გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბის ში­შით დაგ­ვი­პი­რის­პირ­დნენ. დი­რექ­ტო­რი დიქ­ტა­ტო­რი იყო, ხელ­ფასს გვი­კა­ვებ­და სურ­ვი­ლის მი­ხედ­ვით. ყა­რა­უ­ლად სა­კუ­თა­რი თავი ჰყავ­და და­ნიშ­ნუ­ლი. 32 წელი და­წყე­ბი­თი კლა­სე­ბის მას­წავ­ლებ­ლად ვი­მუ­შა­ვე, საფრ­თხის წი­ნა­შე მდგარ ბავ­შვს გა­მო­ვე­ქო­მა­გე და სკო­ლა და­მა­ტო­ვე­ბი­ნეს. დღეს ეს ადა­მი­ა­ნი თა­ვი­სუ­ფა­ლია. ყველ­გან შე­ვი­ტა­ნე გან­ცხა­დე­ბა, მაგ­რამ არც ერთი გან­ცხა­დე­ბის პა­სუ­ხი ჯერ არ მი­მი­ღია...

- ბავ­შვს რა ბედი ეწია?

- ოჯახ­მა სკო­ლი­და­ნაც და სოფ­ლი­და­ნაც წა­იყ­ვა­ნა, მწყემ­სის შვი­ლი იყო და ვინ და­ი­ცავ­და...

მა­რი­ამ გო­გი­ნაშ­ვი­ლი, გა­ნათ­ლე­ბი­სა და მეც­ნი­ე­რე­ბის სა­მი­ნის­ტროს და­ვე­ბის შემ­სწავ­ლე­ლი კო­მი­სი­ის პა­სუ­ხის­მგე­ბე­ლი მდი­ვა­ნი:

- კო­მი­სი­ის მუ­შა­ო­ბა კვლავ გრძელ­დე­ბა. სა­კი­თხე­ბის უმ­რავ­ლე­სო­ბა არ­სე­ბით გან­ხილ­ვა­ზეა გა­და­ტა­ნი­ლი. განმცხა­დებ­ლებს უშუ­ა­ლოდ და­ი­ბა­რებს კო­მი­სია და გა­ე­სა­უბ­რე­ბა. ამის მი­ხედ­ვით, კო­მი­სია გა­მო­ი­ტანს დას­კვნას, რო­მელ­საც წე­რი­ლო­ბი­თი სა­ხით ჩა­ვა­ბა­რებთ განმცხა­დებ­ლებს. კონ­კრე­ტუ­ლად გა­წე­რი­ლი არ არის, რო­მელ განმცხა­დე­ბელს, რო­დის და­ვი­ბა­რებთ. კო­მი­სია ყო­ველკ­ვი­რე­უ­ლად მუ­შა­ობს. თა­ვი­დან 830 გან­ცხა­დე­ბა იყო შე­მო­სუ­ლი, ნა­წი­ლი პირ­და­პირ არ­სე­ბით გან­ხილ­ვა­ზე გა­და­ვი­და, ნა­წილს და­მა­ტე­ბი­თი სა­ბუ­თე­ბის წარ­მოდ­გე­ნა ვთხო­ვეთ. მა­გა­ლი­თად, გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბის ბრძა­ნე­ბა, ან რა­ი­მე სხვა სა­ბუ­თი, რომ­ლის წარ­დგე­ნაც კო­მი­სი­ამ მი­იჩ­ნია სა­ჭი­როდ. ამ დრო­ი­სათ­ვის, 200-მდე გან­ცხა­დე­ბაა ისე­თი, რო­მე­ლიც არ­სე­ბით გან­ხილ­ვა­ზეა გა­და­ტა­ნი­ლი.

- რამ­დე­ნად შე­საძ­ლე­ბე­ლია პო­ლი­ტი­კუ­რი ნიშ­ნით გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბუ­ლი პე­და­გო­გე­ბის კვლავ სამ­სა­ხურ­ში აღ­დგე­ნა?

- კო­მი­სი­ის კომ­პე­ტენ­ცია შე­ზღუ­დუ­ლია, ის მხო­ლოდ ად­გენს, მოხ­და თუ არა, ამა თუ იმ პი­როვ­ნე­ბის გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბა პო­ლი­ტი­კუ­რი ნიშ­ნით. შემ­დეგ, შე­სა­ბა­მის რე­კო­მენ­და­ცი­ას გა­დას­ცემს მი­ნისტრს. სა­ბო­ლო­ოდ, მი­ნის­ტრი მი­ი­ღებს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას, რო­გორ მოხ­დე­ბა ამა თუ იმ პი­რის რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია.

შო­რე­ნა ლა­ბა­ძე

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)