სპორტი
მსოფლიო
სამართალი

23

აპრილი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ოთხშაბათი, მთვარის ოცდამეხუთე დღე დაიწყება 04:59-ზე, მთვარე 09:03-ზე გადავა თევზების ზოდიაქოში ახალ საქმეებს ნუ წამოიწყებთ, მაგრამ დაწყებულები დაასრულეთ. კარგი დღეა ვაჭრობისთვის, სასამართლო საქმეებისთვის. არასასიამოვნო დღეა კონტაქტებისთვის, აკონტროლეთ თქვენი ემოციები. არ იკამათოთ და მოერიდეთ უსიამოვნო საუბრებს. კარგი დღეა მოგზაურობის დასაწყებად, მგზავრობისათვის. სხვა დღისთვის გადადეთ ქორწინება და ნიშნობა. მოერიდეთ ალკოჰოლსა და სიგარეტს. ამ დღის რთული ორგანოა ყურები, მოერიდეთ მათ გახვრეტას, ოპერაციას, გაწმენდას. არ გირჩევთ ოპერაციის ჩატარებას ღვიძლზე, ფეხებზე.
პოლიტიკა
სამხედრო
მეცნიერება
Faceამბები
კულტურა/შოუბიზნესი
მოზაიკა
კონფლიქტები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"არ მაქვს მსხვილი ნაწლავი, ერთი თირკმელი და კიდევ რაღაცები, მაგრამ 60 წლისა ფუძიამას მთაზე ავედი" - როგორ დაამარცხა სიმსივნე არსენ გვენეტაძემ
"არ მაქვს მსხვილი ნაწლავი, ერთი თირკმელი და კიდევ რაღაცები, მაგრამ 60 წლისა ფუძიამას მთაზე ავედი" - როგორ დაამარცხა სიმსივნე არსენ გვენეტაძემ

"სიკ­ვდი­ლის გა­მა­უქ­მე­ბე­ლი" უწო­და მას მწე­რალ­მა გი­ორ­გი კე­კე­ლი­ძემ, მის შე­სა­ხებ და­წე­რილ რო­მანს კი "სიკ­ვდი­ლის გა­უქ­მე­ბა". ეს არის 61 წლის კა­ცის სა­ო­ცა­რი ის­ტო­რია, ვიდ­რე ის ცნო­ბი­ლი ექი­მი, პე­და­გო­გი, პრო­ფე­სო­რი და ბედ­ნი­ე­რე­ბის ელჩი გახ­დე­ბო­და. ამ სა­ინ­ტე­რე­სო ის­ტო­რი­ის შე­სა­ხებ„"სიკ­ვდი­ლის გა­მა­უქ­მე­ბე­ლი" არ­სენ გვე­ნე­ტა­ძე თა­ვად გვი­ამ­ბობს.

- მე და გი­ორ­გი კე­კე­ლი­ძეს დიდი ხნის მე­გობ­რო­ბა გვა­კავ­ში­რებს. ერთხელ, რო­დე­საც ჩემს გა­ლე­რე­ა­ში მო­ვიწ­ვიე და ჩემი ცხოვ­რე­ბის, ჩემი ხე­ლოვ­ნე­ბის შე­სა­ხებ ვე­სა­უბ­რე­ბო­დი, უცებ მი­თხრა, ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო ცხოვ­რე­ბა გაქვთ და ეს შე­იძ­ლე­ბა კი­ბოს­თან მებ­რძო­ლი ბევ­რი ადა­მი­ა­ნის­თვის მო­ტი­ვის მიმ­ცე­მი აღ­მოჩ­ნდე­სო. მას შემ­დეგ კვი­რა­ში რამ­დენ­ჯერ­მე ვსა­უბ­რობ­დით, ჩემი ცხოვ­რე­ბის დე­ტა­ლე­ბის შე­სა­ხებ. გი­ორ­გი დიდი ყუ­რა­დღე­ბით ის­მენ­და ყვე­ლა დე­ტალს, ბე­ბია-ბა­ბუ­ე­ბის ის­ტო­რი­ით და­წყე­ბუ­ლი, ჩემი კი­ბო­თი დას­ნე­ბოვ­ნე­ბი­სა და მას­თან ბრძო­ლის ამ­ბით გაგ­რძე­ლე­ბუ­ლი. რო­დე­საც რამ­დე­ნი­მე ფრაგ­მენ­ტი წა­ვი­კი­თხე, გა­ვოც­დი, დი­დე­ბუ­ლად ჰქონ­და გად­მო­ცე­მუ­ლი ყვე­ლა ის ემო­ცია, რა­საც სიმ­სივ­ნით და­ა­ვა­დე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნი გა­ნიც­დის. გი­ორ­გის ნა­მუ­შე­ვა­რი ძა­ლი­ან და­ეხ­მა­რე­ბა ამ ადა­მი­ა­ნებს გა­მოწ­ვე­ვებ­თან გამ­კლა­ვე­ბა­ში.

- რო­გორ და­ი­წყო თქვე­ნი ბრძო­ლა კი­ბოს­თან და რო­გო­რი შე­დე­გით დას­რულ­და?

- 42 წლის ვი­ყა­ვი, რო­დე­საც უმ­ნიშ­ვნე­ლო სიმპტო­მე­ბი შევ­ნიშ­ნე, ტკი­ვი­ლი არ მა­წუ­ხებ­და და დიდი ყუ­რა­დღე­ბა არ მი­მიქ­ცე­ვია. სამი თვის შემ­დეგ ისევ შევ­ნიშ­ნე... იმ­ხა­ნად ჟორ­და­ნი­ას ინ­სტი­ტუ­ტში ვმუ­შა­ობ­დი და დი­რექ­ტო­რის, არ­ჩილ ხო­მა­სუ­რი­ძის რჩე­ვით პრო­ფე­სორს, პრო­ქ­ტო­ლოგ გია მუ­ხა­შავ­რი­ას და­ვუ­კავ­შირ­დი, რო­მელ­მაც კო­ლო­ნოს­კო­პია ჩა­მი­ტა­რა. მას შემ­დეგ 20 წე­ლია გა­სუ­ლი და ასეთ გა­მოკ­ვლე­ვას წე­ლი­წად­ში ერთხელ ვი­კე­თებ.

პირ­ველ ჯერ­ზე, რო­დე­საც ბა­ტონ გია მუ­ხა­შავ­რი­ას­თან მი­ვე­დი, მსხვი­ლი ნაწ­ლა­ვის პო­ლი­პე­პი აღ­მო­მაჩ­ნდა. და­ვი­წყე მკურ­ნა­ლო­ბა და მე­სა­მედ რომ ჩა­ვი­ტა­რე გა­მოკ­ვლე­ვა, ბა­ტონ­მა მუ­ხა­შავ­რი­ამ ერ­თობ სა­გუ­ლის­ხმო რამ მი­თხრა, ნუ­ლის ტო­ლია იმის რის­კი, რომ თქვენ მსხვი­ლი ნაწ­ლა­ვის კი­ბოს გამო სი­ცო­ცხლე შე­ი­მოკ­ლო­თო. ვი­ფიქ­რე, კო­ლე­გა ვარ და ჩემს დამ­შვი­დე­ბას ცდი­ლობს-მეთ­ქი და ვკი­თხე, ხომ მა­ღა­ლია რის­კი, რომ პო­ლი­პე­ბი კი­ბოდ გარ­და­იქ­მნას-მეთ­ქი, და მი­თხრა, დიახ, მაგ­რამ თქვენ წე­ლი­წად­ში ერთხელ კვლე­ვას იტა­რებთ. შე­სა­ბა­მი­სად, პო­ლი­პი ვე­რა­სო­დეს გან­ვი­თარ­დე­ბა იმ ზო­მამ­დე, რომ მე­ტას­ტა­ზად იქ­ცე­სო. რო­გორც ცხო­ნე­ბუ­ლი ბე­ბი­ა­ჩე­მი იტყო­და, ისე აგიხ­დეთ ყვე­ლა­ფე­რი და, 2010 წლის თე­ბერ­ვალ­ში მსხვი­ლი ნაწ­ლა­ვის კიბო და­მი­დას­ტურ­და...

იმ­ხა­ნად ვახ­ტანგ გა­ბაშ­ვილ­თან ერ­თად დო­კუ­მენ­ტურ ფილ­მს ვი­ღებ­დი. ტყი­ბულ­ში, ჩემს მშობ­ლი­ურ მე-6 სა­ჯა­რო სკო­ლა­ში, წიგ­ნის კი­თხვის მო­ტი­ვა­ცი­ის გაზ­რდის მიზ­ნით სამ­კი­თხვე­ლო, ე.წ. კარ­ცერ-ლუქ­სი გავ­ხსე­ნი. ბავ­შვე­ბი რე­გუ­ლა­რუ­ლად ის­მენ­დნენ ლექ­ცი­ა­თა კურსს სი­კე­თე­ზე და წარ­მა­ტე­ბის მიღ­წე­ვის გზებ­ზე იმ მო­ტი­ვა­ცი­ით, რომ შე­უძ­ლე­ბე­ლი არა­ფე­რია. ხში­რად სხვა­დას­ხვა ღო­ნის­ძი­ე­ბას ვა­ტა­რებ­დი, ხან ჯილ­დო­ებს ვა­წე­სებ­დი და ხან რას. ჩემი მე­გო­ბა­რი ვახ­ტან­გიც დამ­ყვე­ბო­და და ერთხე­ლაც მი­თხრა, მოდი, დო­კუ­მენ­ტურ ფილ­მს გა­და­ვი­ღებ შენ­ზეო. სი­მარ­თლე გი­თხრათ, არ მით­ქვამს უარი. დი­ლით კვლე­ვა ჩა­ვი­ტა­რე და ტყი­ბუ­ლის გზას და­ვა­დე­ქით. გზა­ში ვსა­უბ­რობთ, თან ის კა­მე­რით მი­ღებს. მე ვამ­ბობ, დღეს კვლე­ვა ჩა­ვი­ტა­რე და 50/50-ზე კიბო მექ­ნე­ბა, მაგ­რამ არ მე­ში­ნია, ვიმ­კურ­ნა­ლებ და ეგ იქ­ნე­ბა-მეთ­ქი. ერთი სი­ტყვით, ღო­ნის­ძი­ე­ბა ჩა­ვა­ტა­რეთ და თბი­ლის­ში დავ­ბრუნ­დი....წა­ი­კი­თხეთ სრუ­ლად

ავტორი:

"არ მაქვს მსხვილი ნაწლავი, ერთი თირკმელი და კიდევ რაღაცები, მაგრამ 60 წლისა ფუძიამას მთაზე ავედი" - როგორ დაამარცხა სიმსივნე არსენ გვენეტაძემ

"არ მაქვს მსხვილი ნაწლავი, ერთი თირკმელი და კიდევ რაღაცები, მაგრამ 60 წლისა ფუძიამას მთაზე ავედი" - როგორ დაამარცხა სიმსივნე არსენ გვენეტაძემ

"სიკვდილის გამაუქმებელი" უწოდა მას მწერალმა გიორგი კეკელიძემ, მის შესახებ დაწერილ რომანს კი "სიკვდილის გაუქმება". ეს არის 61 წლის კაცის საოცარი ისტორია, ვიდრე ის ცნობილი ექიმი, პედაგოგი, პროფესორი და ბედნიერების ელჩი გახდებოდა. ამ საინტერესო ისტორიის შესახებ„"სიკვდილის გამაუქმებელი" არსენ გვენეტაძე თავად გვიამბობს.

- მე და გიორგი კეკელიძეს დიდი ხნის მეგობრობა გვაკავშირებს. ერთხელ, როდესაც ჩემს გალერეაში მოვიწვიე და ჩემი ცხოვრების, ჩემი ხელოვნების შესახებ ვესაუბრებოდი, უცებ მითხრა, ძალიან საინტერესო ცხოვრება გაქვთ და ეს შეიძლება კიბოსთან მებრძოლი ბევრი ადამიანისთვის მოტივის მიმცემი აღმოჩნდესო. მას შემდეგ კვირაში რამდენჯერმე ვსაუბრობდით, ჩემი ცხოვრების დეტალების შესახებ. გიორგი დიდი ყურადღებით ისმენდა ყველა დეტალს, ბებია-ბაბუების ისტორიით დაწყებული, ჩემი კიბოთი დასნებოვნებისა და მასთან ბრძოლის ამბით გაგრძელებული. როდესაც რამდენიმე ფრაგმენტი წავიკითხე, გავოცდი, დიდებულად ჰქონდა გადმოცემული ყველა ის ემოცია, რასაც სიმსივნით დაავადებული ადამიანი განიცდის. გიორგის ნამუშევარი ძალიან დაეხმარება ამ ადამიანებს გამოწვევებთან გამკლავებაში.

- როგორ დაიწყო თქვენი ბრძოლა კიბოსთან და როგორი შედეგით დასრულდა?

- 42 წლის ვიყავი, როდესაც უმნიშვნელო სიმპტომები შევნიშნე, ტკივილი არ მაწუხებდა და დიდი ყურადღება არ მიმიქცევია. სამი თვის შემდეგ ისევ შევნიშნე... იმხანად ჟორდანიას ინსტიტუტში ვმუშაობდი და დირექტორის, არჩილ ხომასურიძის რჩევით პროფესორს, პროქტოლოგ გია მუხაშავრიას დავუკავშირდი, რომელმაც კოლონოსკოპია ჩამიტარა. მას შემდეგ 20 წელია გასული და ასეთ გამოკვლევას წელიწადში ერთხელ ვიკეთებ.

პირველ ჯერზე, როდესაც ბატონ გია მუხაშავრიასთან მივედი, მსხვილი ნაწლავის პოლიპეპი აღმომაჩნდა. დავიწყე მკურნალობა და მესამედ რომ ჩავიტარე გამოკვლევა, ბატონმა მუხაშავრიამ ერთობ საგულისხმო რამ მითხრა, ნულის ტოლია იმის რისკი, რომ თქვენ მსხვილი ნაწლავის კიბოს გამო სიცოცხლე შეიმოკლოთო. ვიფიქრე, კოლეგა ვარ და ჩემს დამშვიდებას ცდილობს-მეთქი და ვკითხე, ხომ მაღალია რისკი, რომ პოლიპები კიბოდ გარდაიქმნას-მეთქი, და მითხრა, დიახ, მაგრამ თქვენ წელიწადში ერთხელ კვლევას იტარებთ. შესაბამისად, პოლიპი ვერასოდეს განვითარდება იმ ზომამდე, რომ მეტასტაზად იქცესო. როგორც ცხონებული ბებიაჩემი იტყოდა, ისე აგიხდეთ ყველაფერი და, 2010 წლის თებერვალში მსხვილი ნაწლავის კიბო დამიდასტურდა...

იმხანად ვახტანგ გაბაშვილთან ერთად დოკუმენტურ ფილმს ვიღებდი. ტყიბულში, ჩემს მშობლიურ მე-6 საჯარო სკოლაში, წიგნის კითხვის მოტივაციის გაზრდის მიზნით სამკითხველო, ე.წ. კარცერ-ლუქსი გავხსენი. ბავშვები რეგულარულად ისმენდნენ ლექციათა კურსს სიკეთეზე და წარმატების მიღწევის გზებზე იმ მოტივაციით, რომ შეუძლებელი არაფერია. ხშირად სხვადასხვა ღონისძიებას ვატარებდი, ხან ჯილდოებს ვაწესებდი და ხან რას. ჩემი მეგობარი ვახტანგიც დამყვებოდა და ერთხელაც მითხრა, მოდი, დოკუმენტურ ფილმს გადავიღებ შენზეო. სიმართლე გითხრათ, არ მითქვამს უარი. დილით კვლევა ჩავიტარე და ტყიბულის გზას დავადექით. გზაში ვსაუბრობთ, თან ის კამერით მიღებს. მე ვამბობ, დღეს კვლევა ჩავიტარე და 50/50-ზე კიბო მექნება, მაგრამ არ მეშინია, ვიმკურნალებ და ეგ იქნება-მეთქი. ერთი სიტყვით, ღონისძიება ჩავატარეთ და თბილისში დავბრუნდი....წაიკითხეთ სრულად