მომ­ღე­რა­ლი ბო­რის ბე­დია თურ­მე, საკ­მა­ოდ პრე­ტენ­ზი­უ­ლი "სა­სი­ძოა". აქვს სა­კუ­თა­რი პრინ­ცი­პე­ბი და მი­იჩ­ნევს, რომ მო­მა­ვალ­მა მე­უღ­ლემ აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა შეძ­ლოს მისი გა­გე­ბა. უყ­ვარს, როცა მან­დი­ლოს­ნე­ბი ანე­ბივ­რე­ბენ, მაგ­რამ ქა­ლის პა­ტი­ვის­ცე­მა და ყუ­რა­დღე­ბა თა­ვა­დაც არ ეშ­ლე­ბა. ბო­რისს, რო­გორც თა­ვად ამ­ბობს, უამ­რა­ვი თაყ­ვა­ნის­მცე­მე­ლი ჰყავს, მაგ­რამ ის ერ­თა­დერ­თი, ვი­საც ცხოვ­რე­ბის მეგ­ზუ­რად აირ­ჩევს, ჯერ­ჯე­რო­ბით ვერ იპო­ვა.

- ქარ­თულ ტრა­დი­ცი­ულ ოჯახ­ში და­ვი­ბა­დე. 21 წლის ვი­ყა­ვი, როცა მამა გარ­და­მეც­ვა­ლა. მისი და­კარ­გა მტკივ­ნე­უ­ლად გა­და­ვი­ტა­ნე. ეს ის პე­რი­ო­დი იყო, როცა მამა ყვე­ლა­ზე მე­ტად მჭირ­დე­ბო­და. მაგ­რამ დრო მარ­თლაც, ყვე­ლაფ­რის მკურ­ნა­ლი ყო­ფი­ლა.

- მამა რით გარ­და­იც­ვა­ლა?

- გული აწუ­ხებ­და. ის თბი­ლი­სე­ლი, კო­ლო­რი­ტუ­ლი პი­როვ­ნე­ბა იყო. სა­უ­კე­თე­სოდ მღე­რო­და და ცეკ­ვავ­და. სხვა­თა შო­რის, "სუ­ხიშ­ვი­ლე­ბის სტუ­დია" ჰქონ­და დამ­თავ­რე­ბუ­ლი. არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი იუ­მო­რით გა­მო­ირ­ჩე­ო­და. მე­ა­მა­ყე­ბა, რომ ასე­თი კარ­გი მა­მის შვი­ლი ვარ... დედა - ნანა შავ­გუ­ლი­ძე პრო­ფე­სი­ით იუ­რის­ტია, მაგ­რამ არ­სად მუ­შა­ობს.

- შენი და - სოფო შენ­ზე უმ­ცრო­სია, არა?

- კი, ჩემ­ზე 1 წლით პა­ტა­რაა. უკვე 30 წლის ვარ.

- ზო­დი­ა­ქოს მი­ხედ­ვით ვინ ხარ?

- მო­რი­ე­ლი. 22 ნო­ემ­ბერს ვარ და­ბა­დე­ბუ­ლი. მი­მაჩ­ნია, რომ მო­რი­ე­ლი ყვე­ლა­ზე ძლი­ე­რი ნი­შა­ნია, თა­ვი­სი და­დე­ბი­თი და უარ­ყო­ფი­თი თვი­სე­ბე­ბით. სხვა­თა შო­რის, "მო­რი­ელ­ში" უფრო მეტი და­დე­ბი­თი თვი­სე­ბე­ბი ჭარ­ბობს, ვიდ­რე - უარ­ყო­ფი­თი. მა­გა­ლი­თად, არ იცის გულ­ში წყე­ნი­სა და ბოღ­მის ჩა­დე­ბა.

- წყე­ნას მალე ივი­წყებ?

- გა­აჩ­ნია, ადა­მი­ა­ნი რას და­მი­შა­ვებს. როცა ჩემს ღირ­სე­ბას ცუ­დად ეხე­ბი­ან, წო­ნას­წო­რო­ბას ვკარ­გავ.

- როცა გაკ­რი­ტი­კე­ბენ, ბრაზ­დე­ბი?

- მინ­და გი­თხრათ, რომ ბევ­რი მტე­რი მყავს. როცა უსა­მარ­თლოდ გაკ­რი­ტი­კე­ბენ, ეს სა­წყე­ნია. სიმ­ღე­რის ნიჭი - ჩემ­თვის ღვთის სა­ჩუ­ქა­რია. ამ­ქვეყ­ნად არა­ვინ მძულს, მაგ­რამ ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც ჩემს შე­მოქ­მე­დე­ბას ცუ­დად ახ­სე­ნე­ბენ, ვფიქ­რობ, ბო­რო­ტე­ბი არი­ან.

- უარ­ყო­ფი­თი თვი­სე­ბე­ბი გაქვს?

- რო­გორ არ მაქვს! ჩემი ყვე­ლა­ზე ცუდი თვი­სე­ბა იცით, რა არის? - შიმ­ში­ლით რომ ვკვდე­ბო­დე, ვე­რა­ფერს მო­ვამ­ზა­დებ.

- მა­მა­კა­ცებს ეს უარ­ყო­ფით თვი­სე­ბად არ ეთ­ვლე­ბათ.

- მაგ­რამ მე სა­ერ­თოდ არაფ­რის მომ­ზა­დე­ბა არ მე­ხერ­ხე­ბა, კვერ­ცხსაც ვერ შე­ვიწ­ვავ.

- ანუ მში­ე­რი ხარ მა­ნამ, ვიდ­რე ოჯა­ხის რო­მე­ლი­მე წევ­რი რა­მეს არ მო­გარ­თმევს?

- არა, გა­რეთ გავ­დი­ვარ და სად­მე გემ­რი­ე­ლად მი­ვირ­თმევ ხოლ­მე. სა­ღა­მო­ო­ბით ვცდი­ლობ, არ ვჭა­მო. უკ­რა­ი­ნი­დან ახ­ლა­ხან დავ­ბრუნ­დი. იქ წო­ნა­ში ცო­ტა­თი მო­ვი­მა­ტე და ახლა დი­ე­ტა­ზე ვარ, თან - ვვარ­ჯი­შობ. მინ­და, ჩვე­ულ ფორ­მა­ში ჩავ­დგე. კარ­გია, როცა ადა­მი­ა­ნი ჯან­სა­ღი ცხოვ­რე­ბის წესს ანი­ჭებს უპი­რა­ტე­სო­ბას.

- უკ­რა­ი­ნა­ში რის­თვის იყა­ვი?

- იქ ძა­ლი­ან ბევ­რი ახ­ლო­ბე­ლი მყავს. ისი­ნი კორ­პო­რა­ცი­ულ სა­ღა­მო­ებს აწყო­ბენ ხოლ­მე და პე­რი­ო­დუ­ლად მეც მიწ­ვე­ვენ.

- რა მავ­ნე ჩვე­ვე­ბი გაქვს?

- მავ­ნე ჩვე­ვე­ბი არ მაქვს. სი­გა­რეტს არ ვე­წე­ვი (შე­იძ­ლე­ბა გა­გიკ­ვირ­დეთ, მაგ­რამ "ნა­ფა­ზიც" კი არ მაქვს დარ­ტყმუ­ლი), ნარ­კო­ტიკ­ზე ხომ ლა­პა­რა­კიც ზედ­მე­ტია; ალ­კოჰო­ლუ­რი სას­მე­ლიც არ მიყ­ვარს. არ ვიცი, არაყს ან ლუდს რო­გო­რი გემო აქვს. ხან­და­ხან, როცა გა­სარ­თო­ბად სად­მე მივ­დი­ვარ, კო­ნი­აკს მი­ვირ­თმევ. სხვა­თა შო­რის, ძა­ლი­ან მალე ვთვრე­ბი. ხომ მო­გის­მე­ნი­ათ სიმ­ღე­რა - "სამი და­ლიე"? ჰოდა, მგო­ნი, ჩემ­ზე მღე­რი­ან (იცი­ნის).

- რო­გო­რი სიმ­თვრა­ლე გაქვს?

- ასეთ დროს სულ ვმღე­რი, ყვე­ლას ვე­სიყ­ვა­რუ­ლე­ბი და გო­გო­ნებ­ში ფლირ­ტა­ო­ბაც მინ­დე­ბა ხოლ­მე. ვა­ღი­ა­რებ, დღეს ნამ­დვი­ლი მა­მა­კა­ცე­ბის დე­ფი­ცი­ტია და ქალს სურ­ვი­ლი თუ აქვს, კაცს ამის სა­ხალ­ხოდ თქმა სირ­ცხვი­ლად არ ეთ­ვლე­ბა. მთა­ვა­რია, კაცი არ მო­გინ­დეს (იცი­ნის). ბევ­რმა ქარ­თველ­მა მა­მა­კაც­მა და­კარ­გა ღირ­სე­ბა.

- რო­გო­რი გო­გო­ნე­ბი მოგ­წონს?

- ღირ­სე­უ­ლი, ნამ­დვი­ლი ქარ­თვე­ლი გო­გო­ნე­ბი მომ­წონს, რი­თაც ბევ­რი ნამ­დვი­ლად ვერ და­იკ­ვეხ­ნის. ქალი თა­ვი­სი სი­ნა­ზი­თა და ქა­ლუ­რო­ბით უნდა გა­მო­ირ­ჩე­ო­დეს.

- რა არ მოგ­წონს დღე­ვან­დელ გო­გო­ნებ­ში?

- ძა­ლი­ან არ მომ­წონს, სი­გა­რეტს რომ ეწე­ვი­ან. თუმ­ცა, ამის გამო ქალს ვერ შე­ვი­ძუ­ლებ.

- მგო­ნია, რომ აზი­ა­ტი ხარ. ასეა?

- აზი­ა­ტო­ბა არა­ფერ შუ­ა­შია. ევ­რო­პელ მა­მა­კა­ცებ­საც არ მოს­წონთ, ქალი რომ ეწე­ვა.

- ე.ი. მწე­ველ გო­გო­ნას ცო­ლად არ მო­იყ­ვან?

- როცა ადა­მი­ანს უყ­ვარ­ხარ, ის შენ გამო ყვე­ლა­ფერს გა­ა­კე­თებს. სი­გა­რე­ტის მო­წე­ვა არ არის ისე­თი მავ­ნე ჩვე­ვა, რომ შენ­თვის ძვირ­ფა­სი ადა­მი­ა­ნის გამო მისი გა­დაგ­დე­ბა ვერ შეძ­ლო.

- კი­დევ, რო­გო­რი გო­გო­ნე­ბი არ მოგ­წონს?

- თა­ნა­მედ­რო­ვე გო­გო­ნე­ბი კარ­გი მსა­ხი­ო­ბე­ბი არი­ან. ვფიქ­რობ, ნე­ბის­მი­ერ მათ­განს თე­ატ­რა­ლურ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში უგა­მოც­დოდ მი­ი­ღე­ბენ (იცი­ნის).

- ვფიქ­რობ, ვი­ღა­ცამ ძა­ლი­ან გა­გაბ­რა­ზა...

- არა, უბ­რა­ლოდ, ვერ ვი­ტან "ფო­კუზ­ნიკ" ქა­ლებს, რომ­ლე­ბიც თვა­ლებ­ში გი­ყუ­რე­ბენ და ცდი­ლო­ბენ, მო­გა­ტყუ­ონ. ისე, ჩემი მო­ტყუ­ე­ბა იშ­ვი­ა­თად გა­მოს­დით; ბო­ლოს და ბო­ლოს, მეგ­რე­ლი ვარ და ვინ უნდა მო­მა­ტყუ­ოს? უბ­რა­ლოდ, ყვე­ლა­ფერს არ ვიმ­ჩნევ.

- ოდეს­მე ერთი ნახ­ვით შეგ­ყვა­რე­ბია?

- ერთი ნახ­ვით შეყ­ვა­რე­ბის არ მჯე­რა. ერთი ნახ­ვით შე­იძ­ლე­ბა, მო­გე­წო­ნოს, მოგ­ხიბ­ლოს, მი­გი­ზი­დოს...

- შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი ბევ­რჯერ ყო­ფილ­ხარ?

- შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი არა­სო­დეს ვყო­ფილ­ვარ, მაგ­რამ გა­ტა­ცე­ბა, ფლირ­ტი ბევ­რჯერ მქო­ნია. ხში­რად ყო­ფი­ლა შემ­თხვე­ვა, როცა მი­ფიქ­რია, რომ ვი­ღაც კონ­კრე­ტუ­ლი პი­როვ­ნე­ბა მიყ­ვარ­და, მაგ­რამ რა­ღაც პე­რი­ო­დის შემ­დეგ ვხვდე­ბო­დი, რომ შევ­ცდი.

- ახლა თუ ეფ­ლირ­ტა­ვე­ბი ვინ­მეს?

- ამ ეტაპ­ზე თა­ვი­სუ­ფა­ლი, მხო­ლოდ სა­კუ­თარ საქ­მე­ზე შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი კაცი ვარ.

- შენს თაყ­ვა­ნის­მცემ­ლებ­ზე რას გვე­ტყვი?

- უამ­რა­ვი თაყ­ვა­ნის­მცე­მე­ლი მყავს. ისი­ნი "ფე­ის­ბუ­კით" მე­კონ­ტაქ­ტე­ბი­ან, რა­ღა­ცებს მე­კი­თხე­ბი­ან. მათ უყუ­რა­დღე­ბოდ არა­სო­დეს ვტო­ვებ.

- სახ­ლში ჯუ­ჯღუ­ნა ხარ თუ მხი­ა­რუ­ლი?

- სი­მარ­თლე გი­თხრა, ჩემი ატა­ნა ძნე­ლია, რა­ღაც კაპ­რი­ზე­ბი მაქვს.

- მა­ინც, რა კაპ­რი­ზე­ბი გაქვს?

- ჩვენ - ბე­დი­ე­ბი თა­ვა­დე­ბი ვართ... მბრძა­ნებ­ლო­ბა არ მიყ­ვარს, მაგ­რამ მომ­წონს, როცა ჩემს სურ­ვი­ლებს ით­ვა­ლის­წი­ნე­ბენ. დე­დაც და ბე­ბი­აც ცდი­ლო­ბენ, გა­მა­ნე­ბივ­რონ.

- მე­უღ­ლემ რომ გთხო­ვოს, - ყავა მო­მიმ­ზა­დეო, რას ეტყვი?

- ყავა ჩემ­თვის არას­დროს მო­მიმ­ზა­დე­ბია, მაგ­რამ არა იმი­ტომ, რომ ამას ვერ შევ­ძლებ, უბ­რა­ლოდ მინ­და, რომ მსგავ­სი რა­ღა­ცე­ბით გვერ­დით მყოფ­მა ქალ­ბა­ტონ­მა გა­მა­ნე­ბივ­როს.

- სა­კუ­თა­რი ნივ­თე­ბის მო­წეს­რი­გე­ბა თუ შე­გიძ­ლია?

- გა­უ­თო­ე­ბა და და­ლა­გე­ბა არა­სო­დეს მიც­დია. შე­მიძ­ლია, სა­კუ­თა­რი ფე­ხაც­მე­ლი გავ­წმინ­დო. ზო­გა­დად, მო­წეს­რი­გე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნი ვარ. მიყ­ვარს ფორ­მა­ში ყოფ­ნა, კარ­გად ჩაც­მა...

- ქარ­თუ­ლი ტრა­დი­ცი­ე­ბი თუ მოგ­წონს?

- ქარ­თვე­ლებს ძა­ლი­ან კარ­გი ტრა­დი­ცი­ე­ბი გვაქვს. აბა, ქარ­თულ ტრა­დი­ცი­ულ ქორ­წილს რა შე­ედ­რე­ბა?!

- სა­კუ­თარ ქორ­წილ­ში უპი­რა­ტე­სო­ბას ჩოხა-ახა­ლუხს მი­ა­ნი­ჭებ თუ კოს­ტი­უმს?

- გა­აჩ­ნია, ქორ­წილს სად და რო­გორ გა­და­ვიხ­დი. ქარ­თუ­ლი ჩო­ხაც მომ­წონს და კლა­სი­კუ­რი კოს­ტი­უ­მიც. ჯერ გა­მოჩ­ნდეს ის, ვი­საც ვე­ძებ და ამ დე­ტა­ლებ­ზე მერე ვი­ფიქ­რებ (იცი­ნის). გა­და­წყვე­ტი­ლი მაქვს, ჩემი პი­რა­დი სა­სიყ­ვა­რუ­ლო ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი და­ქორ­წი­ნე­ბამ­დე გა­ვა­სა­ი­დუმ­ლოო.

- საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნის ხე­ლის სა­თხოვ­ნე­ლად მის მშობ­ლებ­თან თუ მიხ­ვალ?

- ეს ტრა­დი­ცია ძა­ლი­ან მომ­წონს. როცა სა­ბო­ლო­ოდ დავ­რწმუნ­დე­ბი, რომ ვი­პო­ვე ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­თან ერ­თა­დაც ცხოვ­რე­ბის გა­ტა­რე­ბის სურ­ვი­ლი მაქვს, აუ­ცი­ლებ­ლად მი­ვალ მის ოჯახ­ში და საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნის მშობ­ლებს შვი­ლის ხელს ვთხოვ.

- რჩე­ულ­თან ერ­თად თაფ­ლო­ბის თვეს სად გა­ა­ტა­რებ­დი?

- ბევ­რი ად­გი­ლია, სა­დაც საყ­ვა­რელ ადა­მი­ან­თან ერ­თად სი­ა­მოვ­ნე­ბით წა­ვი­დო­დი. მე გე­ტყვით, მო­მა­ვალ მე­უღ­ლეს­თან სად არ წა­ვალ. მა­გა­ლი­თად, მას­თან ერ­თად არ გა­ვემ­გზავ­რე­ბი უკ­რა­ი­ნა­ში.

- რა­ტომ?

- იმი­ტომ კი არა, რომ იქ ცდუ­ნე­ბას ვერ გა­ვუძ­ლებ და ვუ­ღა­ლა­ტებ. უბ­რა­ლოდ, როცა იქ ვარ, ყვე­ლა ქალი მეპ­რან­ჭე­ბა, თვა­ლე­ბით "მა­ბა­მენ". სცე­ნა­ზე რომ ავ­დი­ვარ და ვმღე­რი, მერე სა­ერ­თოდ გიჟ­დე­ბი­ან. ჰოდა, ამი­ტო­მაც, მე­უღ­ლეს­თან ერ­თად უკ­რა­ი­ნა­ში წას­ვლა შარი იქ­ნე­ბა.

- და­ო­ჯა­ხე­ბის შემ­დეგ ისევ დე­დას­თან იცხოვ­რებ?

- და­ო­ჯა­ხე­ბის შემ­დეგ, მო­მა­ვალ მე­უღ­ლეს­თან ერ­თად, სა­ცხოვ­რებ­ლად ალ­ბათ ცალ­კე გა­და­ვალ, მაგ­რამ დე­და­საც არ დავ­ტო­ვებ უყუ­რა­დღე­ბოდ. დედა ერ­თა­დერ­თი და შე­უც­ვლე­ლია!

- წი­ნას­წარ თუ და­ინ­ტე­რეს­დე­ბი იმით, თუ რო­გო­რი დი­ა­სახ­ლი­სია შენი მო­მა­ვა­ლი მე­უღ­ლე?

- უნაკ­ლო ადა­მი­ა­ნი არ არ­სე­ბობს! მთა­ვა­რია, სხვა რა­ღა­ცებ­ში ვუ­გებ­დეთ ერ­თმა­ნეთს და ვფიქ­რობ, სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ე­ბის კე­თე­ბას, კერ­ძე­ბის მომ­ზა­დე­ბას და­ო­ჯა­ხე­ბის შემ­დე­გაც ის­წავ­ლის... ერთი რამ ზუს­ტად ვიცი: ცო­ლად არ მო­ვიყ­ვან მო­დელს და იცით, რა­ტომ? - იმი­ტომ, რომ ისიც სცე­ნა­ზე დგას და ისიც - ხე­ლო­ვა­ნია. ხე­ლო­ვან ადა­მი­ა­ნებს კი თა­ვი­სე­ბუ­რი კაპ­რი­ზე­ბი აქვთ.

- ეჭ­ვი­ა­ნი ხარ?

- ავად­მყო­ფუ­რად ეჭ­ვი­ა­ნი - არა, მაგ­რამ მე­სა­კუთ­რე ვარ. თუ სა­ბა­ბი არ მაქვს, უაზ­როდ არ ვი­ეჭ­ვი­ა­ნებ. ვერ ვი­ტან ქა­ლებს, რომ­ლე­ბიც თვა­ლებ­ში გი­ყუ­რე­ბენ, - აბა, ვის უყუ­რებ­სო? ბოლო დროს ერთ ლა­მაზ გო­გო­ნას დავ­შორ­დი, რად­გან სა­შინ­ლად ეჭ­ვი­ა­ნობ­და და იმის გამო მე­ჩხუ­ბე­ბო­და: ჩემ­ზე თა­ვად რა­ტომ არ ეჭ­ვი­ა­ნო­ბო? მოკ­ლედ, ენერ­გო­ვამ­პი­რი იყო, რა.

- შენი რჩე­უ­ლის მზი­თე­ვით თუ და­ინ­ტე­რეს­დე­ბი?

- არ მინ­და მისი არც ლე­ი­ბი და არც - სა­ბა­ნი. მთა­ვა­რია, კარ­გი ადა­მი­ა­ნი იყოს და ჩემი გა­გე­ბა შეძ­ლოს!

- სო­ფომ და მიშა მეს­ხმა ჯვა­რი უკვე და­ი­წე­რეს?

- ჯერ არა. იმე­დია, მალე "გემ­რი­ელ" ქორ­წილ­ში ვი­ქე­ი­ფებ.

- სა­სი­ძო მოგ­წონს?

- მიშა ძა­ლი­ან კარ­გი ადა­მი­ა­ნია... მაგ­რამ აქვე გე­ტყვით, სო­ფოს ოჯა­ხის დან­გრე­ვა ძა­ლი­ან გან­ვი­ცა­დე. უკ­რა­ი­ნა­ში ვი­ყა­ვი, როცა დე­დამ და­მი­რე­კა და ეს ამ­ბა­ვი შე­მა­ტყო­ბი­ნა. სო­ფოს პირ­ვე­ლი ქმა­რი ჩემი მე­გო­ბა­რია. ის ყო­ველ­თვის მეყ­ვა­რე­ბა თუნ­დაც იმი­ტომ, რომ ნი­კუ­შას მა­მაა. რა უნდა მთხო­ვოს, რომ მხარ­ში არ ამო­ვუდ­გე...

- როცა სო­ფომ ოჯა­ხის დან­გრე­ვა გა­და­წყვი­ტა, მის­თვის რჩე­ვის სა­ხით მა­ინც, არა­ფე­რი გით­ქვამს?

- რო­გორ არა! ვუ­თხა­რი, რომ ოჯა­ხი არ და­ენგრია, მაგ­რამ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა არ შეც­ვა­ლა. სი­მარ­თლე გი­თხრათ, მათი და­შო­რე­ბის რე­ა­ლუ­რი მი­ზე­ზი არ ვიცი. ვფიქ­რობ, სო­ფოს ცხოვ­რე­ბა­ში ჩა­რე­ვის უფ­ლე­ბა არ მაქვს.

სოფო ჭო­ნიშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)