Ambebi.ge გთა­ვა­ზობთ სა­ინ­ტე­რე­სო მა­სა­ლებს "პა­ლიტ­რა მე­დი­ის" სხვა­დას­ხვა ბეჭ­დუ­რი გა­მო­ცე­მე­ბის არ­ქი­ვე­ბი­დან. ამ­ჯე­რად წარ­მო­გიდ­გენთ ჟურ­ნალ "გზის" 2002 წლის პუბ­ლი­კა­ცი­ას, რო­მე­ლიც დუდუ და­დი­ა­ნის მკვლე­ლო­ბას ეხე­ბა.

***

22 იან­ვარს, და­ახ­ლო­ე­ბით დღის 12 სა­ათ­ზე, კა­ლათ­ბურ­თის ფე­დე­რა­ცი­ის ვიცე-პრე­ზი­დენტს დუდუ და­დი­ანს სპორ­ტის დე­პარ­ტა­მენ­ტის შე­ნო­ბის შე­სას­ვლელ­ში ეს­რო­ლეს. და­დი­ა­ნი შე­ნო­ბის მე­სა­მე სარ­თულ­ზე მდე­ბა­რე, თა­ვი­სი სა­მუ­შაო კა­ბი­ნე­ტის­კენ მი­დი­ო­და: მას კა­ლათ­ბურ­თის ფე­დე­რა­ცი­ის წევ­რებ­თან შეხ­ვედ­რა ჰქონ­და და­გეგ­მი­ლი. ტრა­გე­დია ამ შეხ­ვედ­რამ­დე ერთი სა­ა­თით ადრე დატ­რი­ალ­და...

დუდუ და­დი­ა­ნი 1969 წელს და­ი­ბა­და. დედა - გუ­რან­და და­დი­ა­ნი - მა­შინ გარ­და­იც­ვა­ლა, როცა დუდუ ექ­ვსი წლის იყო... მისი აღ­ზრდა მა­მამ და ძმამ - დუ­დუ­ზე ექ­ვსი წლით უფ­როს­მა ლე­ვან­მა იტ­ვირ­თეს, დუ­დუს უდე­დო­ბა არ აგ­რძნო­ბი­ნეს...

კა­ლათ­ბურ­თის თა­მა­ში დუ­დუმ სა­კა­ლათ­ბურ­თო გუნდ "მარ­თვე­ში" და­ი­წყო, შემ­დეგ "დი­ნა­მოს" სა­თა­და­რი­გო შე­მად­გენ­ლო­ბა­ში გა­და­ვი­და. ფი­ზკულ­ტუ­რის ინ­სტი­ტუ­ტში სწავ­ლი­სას, მისი სა­ხე­ლი ყვე­ლა გო­გო­ნას პირ­ზე ეკე­რა. მას­ზე უზო­მოდ შეყ­ვა­რე­ბულ ერთ-ერთ სტუ­დენტს ხალ­ხუ­რი სიმ­ღე­რა გა­უ­რე­მიქ­სე­ბია და და­ი­ნა­ხავ­და თუ არა დუ­დუს, თურ­მე სიმ­ღე­რას იწყებ­და: "და­დი­ა­ნო, და­დი­ა­ნო, გული არ და­მი­დარ­დი­ა­ნო..." დუდუ ამის გა­გო­ნე­ბა­ზე მთე­ლი ხმით ხარ­ხა­რებ­და და შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი გო­გო­ნას მი­მართ სა­ო­ცარ მზრუნ­ვე­ლო­ბას იჩენ­და...

შემ­დეგ­შიც ბევ­რჯერ მო­უხ­და დუ­დუს, მას­ზე შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი ქა­ლე­ბის ხილ­ვა, მისი მკვლე­ლო­ბის ერთ-ერთ ვერ­სი­ა­საც ხომ ერთ ცნო­ბილ ქალს უკავ­ში­რე­ბენ. "ისე­თი ლა­მა­ზი იყო დუდუ, რომ ყვე­ლა­ნა­ირ და­ნა­შა­ულს აპა­ტი­ებ­დი", - გა­მიმ­ხი­ლეს მის­მა თა­ნამ­შრომ­ლებ­მა. როცა "ვი­თას" სა­კა­ლათ­ბურ­თო გუნდში თა­მა­შობ­და, შე­ჯიბ­რე­ბებ­სა და ვარ­ჯი­შებ­ზე უმე­ტე­სო­ბა სწო­რედ დუ­დუს სა­ნა­ხა­ვად და­დი­ო­და.

ქა­ლე­ბის­გან გა­ნე­ბივ­რე­ბულ­მა დუ­დუმ ცო­ლის მოყ­ვა­ნა ვერ მო­ას­წრო. ისე გარ­და­იც­ვა­ლა, რომ მის­თვის "მამა" არა­ვის და­უ­ძა­ხია. ცოლ-შვი­ლი არ ჰყავ­და. მკვლე­ლო­ბის დღეს თა­ვის დის – მა­კას ბი­ნი­დან ჩვე­უ­ლი ღი­მი­ლით გა­მო­ვი­და და სამ­სა­ხურ­ში წა­ვი­და. მა­შინ არა­ვის შე­ეძ­ლო ეფიქ­რა, რომ უკან თა­ვი­სი ფე­ხით ვე­ღარ დაბ­რუნ­დე­ბო­და და ერთი სა­ა­თის შემ­დგე, დუ­დუ­ზე უკვე "იყო­თი" ისა­უბ­რებ­დნენ...

მკვლე­ლო­ბის ად­გილ­ზე მი­სუ­ლებს, გა­ოგ­ნე­ბუ­ლი თა­ნამ­შრომ­ლე­ბი დაბ­ნე­უ­ლი სა­ხე­ე­ბით მოგ­ვა­ჩერ­დნენ. ისევ კი­ბე­ზე ეგდო ქუდი, რო­მე­ლიც დუ­დუს და­ცე­მის შემ­დეგ და­უ­ვარ­და... გას­რო­ლა "მა­კა­რო­ვის" სის­ტე­მის პის­ტო­ლე­ტი­დან მოხ­და. მოკ­ლულს სამი ჭრი­ლო­ბა აქვს მი­ყე­ნე­ბუ­ლი, მათ შო­რის ერთი - ფილ­ტვში. ნა­პოვ­ნია მას­რე­ბი. არ­სე­ბობს მოწ­მე, რომ­ლის ვი­ნა­ო­ბა­საც, გა­მო­ძი­ე­ბის ინ­ტე­რე­სე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, არც ჩვენ ვა­სა­ხე­ლებთ: მან და­ი­ნა­ხა, რო­გორ გარ­ბო­და მკვლე­ლი შემ­თხვე­ვის ად­გი­ლი­დან, რო­გორ გა­მო­ვარ­და იგი, ფე­ხათ­რე­უ­ლი, შე­ნო­ბი­დან და გა­იქ­ცა. მკვლელს ემ­ჩნე­ო­და, რომ დუ­დუს­თან ფი­ზი­კუ­რი შეხ­ლა-შე­მოხ­ლა ჰქონ­და, რის შე­დე­გა­დაც ფეხი იტ­კი­ნა და სირ­ბი­ლი უჭირ­და, ფაქ­ტობ­რი­ვად, ცალ ფეხს მი­ათ­რევ­და. ეს გახ­და მი­ზე­ზი იმი­სა, რომ მარ­ცხე­ნა ფეხი აუ­ცურ­და, ან ფე­ხე­ბი ერ­თმა­ნეთ­ში აებ­ლან­და, და შე­ნო­ბის კუ­თხეს­თან და­ე­ცა, ას­ფალტზე გა­იშ­ხლარ­თა. რა თქმა უნდა, შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლი მკვლე­ლის და­ჭე­რა არა­ვის უც­დია.

პირ­ვე­ლად დუდუ შე­ნო­ბის კო­მენ­დან­ტმა ნახა... იქვე, კი­ბე­ზე დუ­დუს ია­რა­ღიც ეგდო. რო­გორც ჩანს, მან გას­რო­ლა ვე­ღარ მო­ას­წრო. დე­პარ­ტა­მენ­ტის თა­ნამ­შრო­მელ­მა ჯაგა (მალ­ხაზ) ლა­ცა­ბი­ძემ დუდუ მე­გობ­რის მან­ქა­ნა­ში ჩას­ვა და მე-9 სა­ა­ვად­მყო­ფოს­კენ გა­ა­ქა­ნა. გზა­ში დუდუ ცდი­ლობ­და, რა­ღაც ეთ­ქვა, წვა­ლობ­და, პირს აღებ­და და უნ­დო­და მალ­ხა­ზის­თვის რა­ღაც გა­ე­გე­ბი­ნე­ბი­ნა, აეხ­სნა, მაგ­რამ ვერ მო­ას­წრო, გა­ი­თი­შა. მალ­ხა­ზი კი, მხო­ლოდ ტუ­ჩე­ბის მოძ­რა­ო­ბით ვე­რა­ფერს მიხ­ვდა, დუ­დუს ხმა აღარ ამოს­დი­ო­და...

შევ­ძე­ლით დაგ­ვედ­გი­ნა იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის ვი­ნა­ო­ბა, რომ­ლებ­მაც მკვლე­ლო­ბის შემ­დეგ, პირ­ვე­ლებ­მა და­ათ­ვა­ლი­ე­რეს ად­გი­ლი, სა­დაც სა­სიკ­ვდი­ლოდ დაჭ­რი­ლი დუდუ და­დი­ა­ნი და­ვარ­და. ძირს ეგდო მისი ქუდი, სა­ბუ­თე­ბი, ია­რა­ღი, იქვე ეყა­რა მას­რე­ბიც...

ერთ-ერთი ვერ­სი­ით, რამ­დე­ნი­მე წლის წინ დუ­დუს, ადა­მი­ა­ნი შე­მო­აკ­ვდა, რის გა­მოც იგი აშშ-ში სამი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში იმა­ლე­ბო­და. იქი­დან დაბ­რუ­ნე­ბულ­მა დუ­დუმ ია­რა­ღი შე­ი­ძი­ნა, რად­გან იცო­და, მოკ­ლუ­ლის ნა­თე­სა­ვე­ბი შურს იძი­ებ­დნენ...

არ­სე­ბობს ისე­თი ვერ­სი­აც, თით­ქოს დუდუ და­დი­ან­მა კა­ზი­ნო­ში უამ­რა­ვი ფული წა­ა­გო და მკვლე­ლო­ბა, წა­გე­ბუ­ლი თან­ხის გა­და­უხ­დე­ლო­ბის გამო მოხ­და. მაგ­რამ სა­ნამ ძი­ე­ბა არ დას­რულ­დე­ბა, ყვე­ლა ვერ­სია ქა­ლაქ­ში ჭო­რის დო­ნე­ზე იტ­რი­ა­ლებს. ეს არც არის გა­საკ­ვი­რი, რად­გან მოკ­ლეს ახალ­გაზ­რდა კაცი, რო­მე­ლიც თბი­ლისს უხ­დე­ბო­და, ვი­საც თბი­ლი­სე­ლო­ბა უხ­დე­ბო­და და ვინც თბი­ლი­სის კო­ლო­რი­ტი იყო.

... დუ­დუს მამა – ბა­ტო­ნი რო­ბი­კო და­დი­ა­ნი, წლე­ბის მან­ძილ­ზე ავ­ტოპრო­ფი­ლაქ­ტო­რი­უმ­ში მუ­შა­ობ­და. დუ­დუს და - მაკა გა­თხო­ვი­ლია, ჰყავს თექ­ვსმე­ტი წლის გო­გო­ნა, ეკა. დუ­დუს ძმა - ლე­ვა­ნი ორი შვი­ლის მა­მაა. მისი რვა თვის ვაჟი - სან­დრო, დუ­დუს თურ­მე მთელ ქვე­ყა­ნას ერ­ჩივ­ნა.

ლე­ვან და­დი­ა­ნი, დუ­დუს ძმა:

- ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც დუ­დუს იც­ნობ­და, თუნ­დაც შო­რი­დან, მას არ მოკ­ლავ­და. დუდუ არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ბუ­ნე­ბის ბიჭი იყო. მის­გან დიდი ენერ­გია მო­დი­ო­და. ბავ­შვო­ბა­ში ვერ­ცხლის­წყა­ლი­ვით სწრა­ფი და მო­უს­ვე­ნა­რი იყო. წუ­თით არ გა­ჩერ­დე­ბო­და, არ და­ის­ვე­ნებ­და. ვი­საც არ უნდა გა­ეც­ნო, ყვე­ლა მიხ­ვდე­ბო­და, რომ მას სი­ცო­ცხლე უყ­ვარ­და. ეს ერთი შე­ხედ­ვი­თაც ჩან­და. ყვე­ლაფ­რის მოს­წრე­ბა უნ­დო­და, ყვე­ლაფ­რის გა­კე­თე­ბა ეჩ­ქა­რე­ბო­და, ყვე­ლას ეჯიბ­რე­ბო­და სიყ­ვა­რულ­ში... ჩემს ხელ­ში გა­ი­ზარ­და დუდუ. რო­გორც ყვე­ლა უფ­როს ძმას, მეც მი­წევ­და მისი დაც­ვა, გაფრ­თხი­ლე­ბა. ასე ხდე­ბო­და გარ­კვე­ულ ასა­კამ­დე. მერე ჩვენ შო­რის, ასა­კობ­რი­ვი ზღვა­რი წა­ი­შა­ლა. დუ­დუს წლე­ბი რომ მო­ე­მა­ტა, ჩვენ მე­გობ­რე­ბი გავ­ხდით...

- მის­მა მე­გობ­რებ­მა მი­თხრეს: დუ­დუს­გან ბევ­რი რამ ვის­წავ­ლე­თო. თქვენ­თვის თუ იყო რა­მით მი­სა­ბა­ძი? თუ გე­ა­მა­ყე­ბო­დათ მისი ძმო­ბა?

- ჩემ­თვის დუდუ იყო მი­სა­ბა­ძი. უდი­დე­სი მი­ზან­სწრაფ­ვა ჰქონ­და სპორ­ტში, პი­რად საქ­მე­შიც. თუ რა­ი­მეს მიზ­ნად და­ი­სა­ხავ­და, უეჭ­ვე­ლად აის­რუ­ლებ­და. ნე­ბის­მი­ერ წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბას გა­და­ლა­ხავ­და. მის­თვის გა­და­უ­ლა­ხა­ვი ბა­რი­ე­რი არ არ­სე­ბობ­და.

- რა გეგ­მე­ბი ჰქონ­და დუ­დუს?

- მე რვა თვის ბიჭი მყავს. როცა სან­დროს სა­ხით, ჩვენს ოჯახ­ში გვა­რის გამ­გრძე­ლე­ბე­ლი გაჩ­ნდა, დუ­დუმ აღარ იცო­და, სი­ხა­რუ­ლით რა ექნა... მა­შინ თქვა, რომ თვი­თო­ნაც უნ­დო­და, ცოლი მო­ეყ­ვა­ნა და შვი­ლე­ბი ჰყო­ლო­და. მე ძა­ლი­ან და­ვაგ­ვი­ა­ნე ცო­ლის მოყ­ვა­ნა, რა­საც ვნა­ნობ. სულ ვე­უბ­ნე­ბო­დი ჩემს ძმას: ჩემს შეც­დო­მას ნუ გა­ი­მე­ო­რებ, რაც უფრო ადრე წა­მო­გეზ­რდე­ბა შვი­ლე­ბი, მით უფრო ბედ­ნი­ე­რი კაცი იქ­ნე­ბი-მეთ­ქი.

- გი­ნა­ხავთ შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი დუდუ?

- მი­ნა­ხავს შეყ­ვა­რე­ბუ­ლიც, იმედ­გაც­რუ­ე­ბუ­ლიც. ძა­ლი­ან სუფ­თა გული ჰქონ­და მას, ზოგ­ჯერ მი­ა­მი­ტუ­რა­დაც იქ­ცე­ო­და, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რა­საც მის შე­სა­ხებ ჰყვე­ბოდ­ნენ. ამ­ბობ­დნენ, თით­ქოს გარ­შე­მორ­ტყმუ­ლი იყო თაყ­ვა­ნის­მცე­მე­ლი ქა­ლე­ბით. სი­ნამ­დვი­ლე­ში, ის ერ­თგუ­ლი და მო­სიყ­ვა­რუ­ლე ქმა­რი იქ­ნე­ბო­და. მე არც მი­ნა­ხავს მას­ზე უფრო ერ­თგუ­ლი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი... სა­ოც­რად სუფ­თა ბუ­ნე­ბის კაცი იყო. სახ­ლშიც, ოჯა­ხის წევ­რებს ყო­ველ წუთს უმ­ტკი­ცებ­და, თა­ვი­სი ქცე­ვით, რო­გორ უყ­ვარ­და ისი­ნი. მაგ­რამ მათ­გან, ვინც უყ­ვარ­და, ძა­ლი­ან ბევ­რსაც ითხოვ­და. ტყუ­ი­ლი არ უყ­ვარ­და. ტყუ­ი­ლის თქმას ძნე­ლად თუ აპა­ტი­ებ­და ვინ­მეს.

- ნა­ცე­მი დუდუ თუ გი­ნა­ხავთ?

- რო­გორც ყვე­ლა ბიჭი, ისიც გა­ლა­ხუ­ლა და მა­საც გა­უ­ლა­ხავს სხვე­ბი, მაგ­რამ მე, რო­გორც უფ­რო­სი ძმა, ყო­ველ­თვის მისი დამ­ცვე­ლი ვი­ყა­ვი. ნე­ბის­მი­ერ კონ­ფლიქ­ტში ჩა­ვე­რე­ო­დი და მო­ჩხუ­ბარ მხა­რე­ებს შე­ვა­რი­გებ­დი ხოლ­მე. სა­ნამ მისი დაც­ვა და გაფრ­თხი­ლე­ბა ჩემი მო­ვა­ლე­ო­ბა იყო, სა­ნამ დუდუ და­ვაჟ­კაც­და და უკვე თა­ვად შე­ეძ­ლო სა­კუ­თა­რი პი­როვ­ნე­ბის დაც­ვა, მა­ნამ მე ვეხ­მა­რე­ბო­დი, ვი­ცავ­დი.

- ამე­რი­კა­ში წა­სუ­ლი დუდუ თუ ამ­ჟღავ­ნებ­და, რომ ენატ­რე­ბო­დით და უთ­ქვე­ნოდ გაძ­ლე­ბა უჭირ­და?

- სულ გვი­რე­კავ­და, თით­ქმის ვერ ვგრძნობ­დით უმი­სო­ბას. სრუ­ლი­ად შემ­თხვე­ვით და მო­უ­ლოდ­ნე­ლად ჩა­მო­ვი­და ამე­რი­კი­დან. CNN-ში ნახა კად­რი, თუ რო­გორ ის­ხდნენ თბი­ლი­სის ომის დროს, ტე­ლე­ვი­ზი­ის შე­ნო­ბის ფო­ი­ე­ში მისი შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლი მე­გობ­რე­ბი. ეს რომ და­ი­ნა­ხა, სას­წრა­ფოდ ბი­ლე­თი აიღო და ჩა­მოფ­რინ­და. არ ვე­ლო­დით, წა­მოს­ვლა და­გეგ­მი­ლი არ ჰქონ­და, აწყო­ბი­ლი ცხოვ­რე­ბა მი­ა­ტო­ვა, ისე­თი პი­რო­ბე­ბი დათ­მო, რო­მელ­ზეც აქე­დან წა­სუ­ლე­ბი ოც­ნე­ბო­ბენ... ისე უყ­ვარ­და თა­ვი­სი მე­გობ­რე­ბი, რომ მათი მხარ­და­ჭე­რის­თვის მშვიდ და უზ­რუნ­ველ ცხოვ­რე­ბა­ზე თქვა უარი.

- რო­დის იყო დუდუ ყვე­ლა­ზე ბედ­ნი­ე­რი?

- ალ­ბათ მე რომ ცოლი შე­ვირ­თე, მა­შინ. შემ­დეგ კი, როცა გვა­რის გამ­გრძე­ლე­ბე­ლი და­ი­ბა­და, გიჟ­დე­ბო­და სან­დრო­ზე. თა­ვად დუდუ, 19 მა­ისს არის და­ბა­დე­ბუ­ლი, სან­დრო კი 20 მა­ისს გაჩ­ნდა. დუდუ გერ­მა­ნი­ა­ში მიფ­რი­ნავ­და ჩარ­ტე­რუ­ლი რე­ი­სით, სა­დაც სხვა თვითმფრი­ნავ­ში უნდა გა­დამ­ჯდა­რი­ყო და სწო­რედ იმ აე­რო­პორ­ტში და­ვუ­რე­კეთ: გა­და­ი­რია – ჩემს გაფ­რე­ნას ელო­დე­ბო­და ეგ მა­ი­მუ­ნიო?!.

- სა­ხე­ლი ვინ და­არ­ქვა? ვისი სა­ხე­ლია დუდუ?

- დუდუ მას მე და­ვარ­ქვი; ჩემს ბავ­შვო­ბა­ში მქონ­და ფრან­გუ­ლი ჟურ­ნა­ლი - "ჰი­ფის თავ­გა­და­სა­ვა­ლი", სა­დაც ჰიფი იყო ძაღ­ლი და ჰყავ­და პატ­რო­ნი, დუდუ - პა­ტა­რა ოქ­როს­კუ­ლუ­ლე­ბი­ა­ნი ბიჭი. სულ ვამ­ბობ­დი: თუ დე­დას ბიჭი გა­უჩ­ნდე­ბა, დუდუ და­ვარ­ქვათ-მეთ­ქი... გა­ათ­მა­გე­ბუ­ლი გვქონ­და ოჯახ­ში დუ­დუს მი­მართ მზრუნ­ვე­ლო­ბა... ყო­ველ­თვის მე­გო­ნა, რომ ყვე­ლა­ფე­რი ვი­ცო­დი მის შე­სა­ხებ.

- დუ­დუს მე­სა­ი­დუმ­ლე თუ იყა­ვით?

- მე ვთვლი, რომ ვი­ყა­ვი... ჩვენ ისე­თი ძმო­ბა გვქონ­და, ბევ­რს რომ სა­ოც­ნე­ბოდ აქვს. მას შე­ეძ­ლო, მო­სუ­ლი­ყო, ჩამ­ხუ­ტე­ბო­და და ჩემ­თვი­სი თა­ვი­სი გუ­ლის­ნა­დე­ბი ეთ­ქვა.

- თუა შე­საძ­ლე­ბე­ლი, დუდუ ქა­ლის გუ­ლის­თვის ან ვა­ლე­ბის გამო მო­ეკ­ლათ?

- მას არას­დროს ცხოვ­რე­ბა­ში არა­ვი­სი ვალი არ ჰქო­ნია. ქედ­მა­ღა­ლი ბიჭი იყო, ვალ­ში არა­ვის­თან დარ­ჩე­ბო­და - არც ქალ­თან, არც კაც­თან.

- ბოლო პე­რი­ოდ­ში თუ ჰქონ­და რა­ღაც გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი პრობ­ლე­მე­ბი?

- არა, არა­ნა­ი­რი პრობ­ლე­მა არ ჰქონ­და. მარ­თა­ლია, ბევრ საქ­მეს იყო მო­დე­ბუ­ლი, მაგ­რამ არა­კა­ცურს არა­ფერს გა­ა­კე­თებ­და. ჩემ­თვის ეს მკვლე­ლო­ბა ძა­ლი­ან მო­უ­ლოდ­ნე­ლი იყო.

- სი­მარ­თლეა, თით­ქოს დუ­დუს ემუქ­რე­ბოდ­ნენ?

- არა. ასე­თი რამ რომ გა­მე­გო, ან მე ან მის ნე­ბის­მი­ერ მე­გო­ბარს, - რო­გორ მო­ვის­ვე­ნებ­დით?! რო­გორ ვი­ცხოვ­რებ­დი, თუ მე­ცო­დი­ნე­ბო­და, რომ მის სი­ცო­ცხლეს ვინ­მე ხელ­ყოფ­და? მკვლე­ლო­ბის წინა დღეს, ღა­მის პირ­ველ სა­ა­თამ­დე ჩემ­თან იყო. ბავ­შვებს ეთა­მა­შე­ბო­და. "აჭა­რა­ში" მან­ქა­ნა თა­მაშ­დე­ბა 23 იან­ვარს. თქვენ კარ­გი ხელი გაქ­ვთო, - უთხრა ჩემს გო­გო­ნას და ჩემს დის­შვილს და ბი­ლე­თე­ბი მათ შე­ავ­სე­ბი­ნა. მერე რუ­სე­თი­დან ჩა­მო­ტა­ნილ ფე­დე­რა­ცი­ის წეს­დე­ბას კი­თხუ­ლობ­და, ხაზს უს­ვამ­და თი­თო­ე­ულ ად­გილს, რო­მე­ლიც მოს­წონ­და. მე­უბ­ნე­ბო­და: აი, რამ­დე­ნი რამე გვაქვს გად­მო­სა­ღე­ბიო... მე­გობ­რებს ურე­კავ­და, ხუმ­რობ­და... რას ვი­ფიქ­რებ­დი, რომ მას უკა­ნას­კნე­ლად ვხე­დავ­დით...

კა­ლათ­ბურ­თის ფე­დე­რა­ცი­ის ვიცე-პრე­ზი­დენტს დუდუ და­დი­ანს მთე­ლი თბი­ლი­სი იც­ნობ­და. ყო­ველ­თვის გა­მორ­ჩე­უ­ლი იყო. ისე იც­ვამ­და, მო­დას რომ უს­წრებ­დაო, - მი­თხრეს მის­მა მე­გობ­რებ­მა: ყელ­ზე მუ­დამ ეკე­თა კაშ­ნე, გა­მუდ­მე­ბით თა­ვა­წე­უ­ლი და­დი­ო­და... ქე­ი­ფი და დროს ტა­რე­ბა უყ­ვარ­და, თუმ­ცა სუფ­რას­თან შე­უმ­ჩნე­ვე­ლი იყო, თით­ქმის ხმას არ იღებ­და: ეს ალ­ბათ იმი­ტომ, რომ ბევ­რი ლა­პა­რა­კი არ იცო­და... სიკ­ვდი­ლამ­დე რამ­დე­ნი­მე დღით ადრე, თა­ნამ­შრო­მელ­მა წიგ­ნი აჩუ­ქა, რო­მელ­შიც ვაჟა-ფშა­ვე­ლას შე­მოქ­მე­დე­ბა იყო გან­ხი­ლუ­ლი. დუ­დუმ ამ წიგ­ნის კი­თხვა ვერ და­ამ­თავ­რა... რო­გორც სპორ­ტის აკა­დე­მი­ა­ში მი­თხრეს, მან ინ­გლი­სუ­რი, ეს­პა­ნუ­რი და რუ­მი­ნუ­ლი ენე­ბი იცო­და. ძა­ლი­ან წიგ­ნი­ე­რი ბიჭი იყო... კა­ლათ­ბურ­თის შემ­დეგ, პირ­ველ ად­გილ­ზე ნა­დი­რო­ბას აყე­ნებ­და. რო­გორც ყვე­ლა მო­ნა­დი­რეს, ია­რა­ღის შეგ­რო­ვე­ბაც უყ­ვარ­და: ჰქონ­და თო­ფე­ბის კო­ლექ­ცია და ძვე­ლი ხმლე­ბი... უამ­რა­ვი მე­გო­ბა­რი ჰყავ­და. თა­ვი­სი მე­გობ­რე­ბის ცხოვ­რე­ბით ცხოვ­რობ­და. წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი იყო, რო­მე­ლი­მე მის მე­გო­ბარს პრობ­ლე­მა გას­ჩე­ნო­და და ეს დუ­დუს არ შე­ემ­ჩნია. არა­ვის პი­რად ცხოვ­რე­ბა­ში არ ერე­ო­და. მისი ახ­ლობ­ლე­ბის­თვის გან­სა­კუთ­რე­ბით გულ­სატ­კე­ნია ჭორი, თით­ქოს დუდუ სხვის ოჯა­ხებს ან­გრევ­და.

ნიკო ჩერ­ქე­ზიშ­ვი­ლი, მე­გო­ბა­რი:

- დუდუ სი­ცო­ცხლით სავ­სე, ლა­მა­ზი თბი­ლი­სე­ლი კაცი იყო. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ასა­კი დიდი არ ჰქონ­და, ჩვენ­თვის სა­მა­გა­ლი­თო იყო და მის მე­გობ­რებს ბევ­რი რამე გვის­წავ­ლია მის­გან. უმტრო კაცი ალ­ბათ არ არ­სე­ბობს და, ცხა­დია, მტრე­ბი მა­საც ეყო­ლე­ბო­და, მაგ­რამ ისე­თი მტე­რი რო­მე­ლიც ასე გა­ი­მე­ტებ­და, მე­ეჭ­ვე­ბა, რომ დუ­დუს ჰყო­ლო­და. ლხინ­ში თუ გა­ჭირ­ვე­ბა­ში, გვერ­დში გვედ­გა სუყ­ვე­ლას. მას რომ ფრჩხი­ლი სტკე­ნო­და, ჩვენ ყვე­ლას გვეტ­კი­ნე­ბო­და. წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, რა დღე­ში ვართ ახლა...

დუდუ და­დი­ანს გა­ნუ­ხორ­ცი­ე­ლე­ბე­ლი გეგ­მე­ბი და აუხ­დე­ნე­ლი ოც­ნე­ბე­ბი დარ­ჩა. "კვი­რის პა­ლიტ­რის" სა­ხალ­ხო პრო­ექ­ტი ერთი წლის გახ­და. პირ­ვე­ლი წე­რი­ლე­ბი ად­რე­სა­ტებს უკვე ურიგ­დე­ბათ. ად­რე­სატ­თა სი­ა­ში დუდუ და­დი­ა­ნიც აღ­მოჩ­ნდა. ეს წე­რი­ლი ერ­თმა თაყ­ვა­ნის­მცე­მელ­მა მის­წე­რა. ეს წე­რი­ლი დუ­დუს წა­უ­კი­თხა­ვი დარ­ჩა, რად­გან წე­რილ­მა სპორ­ტის დე­პარ­ტა­მენ­ტის შე­ნო­ბამ­დე მა­შინ მი­აღ­წია, როცა დუდუ დე­პარ­ტა­მენ­ტის კი­ბე­ზე სა­სიკ­ვდი­ლოდ დაჭ­რი­ლი ეგდო...

მომ­ხდარ ფაქ­ტზე სის­ხლის სა­მარ­თლის საქ­მე ვაკე-სა­ბურ­თა­ლოს რა­ი­ო­ნის პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში აღიძ­რა. გა­მო­ძი­ე­ბის ხელთ არ­სე­ბუ­ლი ინ­ფორ­მა­ცი­ის შე­სა­ტყო­ბად, პრო­კუ­რო­რის მო­ად­გი­ლეს ლა­ერ­ტი დუ­ღაშ­ვილს მივ­მარ­თეთ.

ლა­ერ­ტი დუ­ღაშ­ვი­ლი:

- სა­ვა­რა­უ­დოდ, დუდუ და­დი­ა­ნი სამ­სა­ხურ­ში თა­ვი­სი, "მერ­სე­დე­სის" მარ­კის ავ­ტო­მან­ქა­ნით მი­ვი­და. იმ­დე­ნად, რამ­დე­ნა­დაც ამ ფაქტს თვითმხილ­ვე­ლი არ ჰყავს, ჩვენ არ შეგ­ვიძ­ლია ვთქვათ, მარ­ტო იყო თუ არა ის. შემ­თხვე­ვის ად­გი­ლი­დან ამო­ღე­ბუ­ლია "მა­კა­რო­ვის" სის­ტე­მის ია­რა­ღი­დან გას­რო­ლი­ლი ოთხი ტყვი­ის მას­რა და და­დი­ა­ნის კუთ­ვნი­ლი პის­ტო­ლე­ტი - "ჰეკ­ლერ­კო­ხი". ჰქონ­და თუ არა ეს ია­რა­ღი მას ოფი­ცი­ა­ლუ­რად გა­ფორ­მე­ბუ­ლი, შს სა­მი­ნის­ტროს­გან ამ დღე­ებ­ში შე­ვი­ტყობთ.

და­ვად­გი­ნეთ, რომ აღ­ნიშ­ნუ­ლი პის­ტო­ლე­ტი­დან გას­რო­ლა ნა­წარ­მო­ე­ბი არ არის. რაც შე­ე­ხე­ბა აღ­მო­ჩე­ნილ ტყვი­ის მას­რებს, ისი­ნი ექ­სპერ­ტი­ზა­ზეა გა­დაგ­ზავ­ნი­ლი, იკ­ვლე­ვენ და იქე­დან, დამ­ნა­შა­ვის ია­რა­ღის შე­სა­ხებ მეტ ინ­ფორ­მა­ცი­ას ვე­ლო­დე­ბით.

გარ­დაც­ვლი­ლის სხე­ულ­ზე და­ფიქ­სი­რე­ბუ­ლი და­ზი­ა­ნე­ბე­ბის შე­სა­ხებ ჯერ­ჯე­რო­ბით მხო­ლოდ პირ­ვე­ლა­დი მო­ნა­ცე­მე­ბი გვაქვს, რაც სა­სა­მარ­თლო-სა­მე­დი­ცი­ნო ექ­სპერ­ტებ­მა გვა­მის გა­რე­გა­ნი დათ­ვა­ლი­ე­რე­ბის შე­დე­გად მოგ­ვცეს. ამ მო­ნა­ცე­მე­ბით, და­დი­ანს სამი ტყვია მოხ­ვდა - ორი ხელ­სა და ერთი გულ­მკერ­დის არე­ში, და­ფიქ­სირ­და ფი­ზი­კუ­რი ძა­ლა­დო­ბის ნიშ­ნე­ბიც.

რაც შე­ე­ხე­ბა იმ მოწ­მეს, რო­მელ­მაც სა­დარ­ბა­ზო­დან გაქ­ცე­უ­ლი პი­როვ­ნე­ბა შე­ნიშ­ნა, მისი ვი­ნა­ო­ბის გამ­ხე­ლა ამ ეტაპ­ზე არ შე­იძ­ლე­ბა. მან მხო­ლოდ ის გვი­თხრა, რომ მის მიერ შემ­ჩნე­უ­ლი ადა­მი­ა­ნი სა­შუ­ა­ლო სი­მაღ­ლის და გამ­ხდა­რი იყო, ტან­ზე ლურ­ჯი ქურ­თუ­კი ეცვა, სა­ხის მარ­ცხე­ნა მხა­რე კი, გა­სის­ხლი­ა­ნე­ბუ­ლი ჰქონ­და. მოწ­მის თქმით, სა­ხე­ზე იგი მას კარ­გად არ დაჰ­კვირ­ვე­ბია.

ლა­ერ­ტი დუ­ღაშ­ვილ­მა გა­ნა­ცხა­და, რომ მკვლე­ლო­ბის მო­ტი­ვის შე­სა­ხებ გა­მო­ძი­ე­ბა რამ­დე­ნი­მე ვერ­სი­ას ამუ­შა­ვებს, თუმ­ცა, ვერ­სი­ე­ბის გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბა ამ ეტაპ­ზე ძი­ე­ბის ინ­ტე­რე­სე­ბის გამო და­უშ­ვე­ბე­ლია. "ამ­ჟა­მად ვარ­კვევთ, ჰყავ­და თუ არა პი­რა­დი მტრე­ბი დუდუ და­დი­ანს, ვცდი­ლობთ და­ვად­გი­ნოთ, ვინ არი­ან ისი­ნი", - გვი­თხრა პრო­კუ­რო­რის მო­ად­გი­ლემ.

ლელა ჭან­კო­ტა­ძე

მეგი ცა­ნა­ვა

ჟურ­ნა­ლი "გზა" N4 24.01.2002

იხი­ლეთ ასე­ვე: დუდუ და­დი­ა­ნის მკვლე­ლო­ბის ვერ­სი­ე­ბი