სა­სა­მარ­თლოს კუ­რი­ო­ზე­ბი

ამას წი­ნათ ყო­ფილ­მა მო­სა­მარ­თლემ მი­ამ­ბო - ერ­თი კა­ცი სტრას­ბურ­გის სა­სა­მარ­თლო­ში ჩი­ო­და, მარ­ქსის და მარ­ქსიზ­მის ბრა­ლი­ა, მათხ­ოვ­რად რომ ვი­ქე­ცი ამ ქვე­ყა­ნა­შიო და მარ­ქსის შთა­მო­მავ­ლებს ზა­რა­ლის ანაზღ­ა­უ­რე­ბას სთხოვ­და. სა­სა­მარ­თლომ, რა თქმა უნ­და, მი­უ­ღებ­ლად ცნო სა­ჩი­ვა­რი, ვი­ნა­ი­დან ის თა­ვი­სი არ­სით სა­სა­ცი­ლო იყო­... კუ­რი­ო­ზე­ბის ნაკ­ლე­ბო­ბას არც ჩვე­ნი მარ­თლმსა­ჯუ­ლე­ბა უჩი­ვის, სა­დაც შე­საძ­ლოა სი­მარ­თლე ვე­რა, მაგ­რამ ჭი­რი და ლხი­ნი ძმე­ბი რომ არი­ან, ხში­რად მტკიც­დე­ბა. ახ­ლა კი "ყვე­ლა სი­ახ­ლე" წარ­მო­გიდ­გენთ მხი­ა­რუ­ლ ეპი­ზო­დებს ქარ­თვე­ლი იუ­რის­ტე­ბის ცხოვ­რე­ბი­დან.

თა­მი­ლა ქუ­თა­თე­ლა­ძე, ად­ვო­კა­ტი:

- სა­მი წლის წინ ისან­-სამ­გო­რის პრო­კუ­რორ­მა და­ვით გაგ­ნი­ძემ გა­მომ­ძი­ე­ბელ გი­ორ­გი ოთი­აშ­ვი­ლის დაწყ­ევ­ლის­თვის პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა და­მა­კის­რა, არა­და, ვინც მიც­ნობს, და­მე­მოწ­მე­ბა - ასე­თი რამ არ მა­ხა­სი­ა­თებს. გა­მომ­ძი­ე­ბე­ლი მი­ჩი­ო­და, რომ ჩემ­მა წყევ­ლამ მო­რა­ლუ­რი ზი­ა­ნი მი­ა­ყე­ნა. სა­სა­მარ­თლოს წინ ად­ვო­კა­ტე­ბი გა­ი­ფიც­ნენ და მო­სა­მარ­თლემ ვერ გა­ბე­და გა­ნა­ჩე­ნის გა­მო­ტა­ნა.

თა­მარ აბე­სა­ძე, ად­ვო­კა­ტი:

- ერ­თ-ერთ ბრალ­დე­ბულს სამ­შე­ნებ­ლო ობი­ექ­ტი­დან წა­მო­უ­ღია 17 ცა­ლი (დღე­ში თი­თო აგუ­რი მოჰ­ქონ­და) აგუ­რი. მეჩ­ვიდ­მე­ტე შეს­ვლა­ზე და­ი­ჭი­რეს და თი­თო­ე­უ­ლი აგუ­რის მო­პარ­ვა 17 ეპი­ზო­დად შე­უკ­რი­ბეს. სას­ჯე­ლი სა­ბო­ლო­ოდ 21 წე­ლი გა­მო­უ­ვი­და. სა­სა­მარ­თლო­ზე დაც­ვის მხა­რე ძალ­ზე სუს­ტი იყო და ბრალ­დე­ბულს მო­სა­მარ­თლე ეხ­მა­რე­ბო­და, თქვი, რომ ერ­თი გან­ზრახ­ვით გინ­დო­და აგუ­რე­ბის მო­პარ­ვა­ო, მას კი აჩე­მე­ბუ­ლი ჰქონ­და, არა, ცალ­-ცალ­კე გა­მო­ვი­ტა­ნე, მარ­ტო კა­ცი ერ­თი­ა­ნად გა­მო­ტა­ნას რო­გორ შევ­ძლებ­დი­ო... ბრალ­დე­ბულს, სა­ბო­ლო­ოდ, საპ­რო­ცე­სო გა­უ­ფორ­მეს და გა­მო­უშ­ვეს.

და­ლი­და თა­თეშ­ვი­ლი, ად­ვო­კა­ტი:

რამ­დე­ნი­მე წლის წინ ერ­თ-ერ­თი რა­ი­ო­ნის ად­ვო­კა­ტუ­რა­ში ვმუ­შა­ობ­დი. რა­ი­ონ­ში ცხოვ­რობ­და ერ­თი საკ­მა­ოდ ცნო­ბი­ლი ოჯა­ხი, ცო­ლიც და ქმა­რიც მა­ღალ თა­ნამ­დე­ბო­ბებ­ზე მუ­შა­ობ­დნენ და მთე­ლი რა­ი­ო­ნი პა­ტივს სცემ­დათ, მაგ­რამ საკ­მა­ოდ სო­ლი­დურ ასაკ­ში ქმა­რი ვი­ღაც ქალ­ბა­ტონს გა­და­ე­კი­და და ოჯა­ხი და­ინ­გრა. სა­სა­მარ­თლო­ში ჰქონ­დათ და­ვა სახ­ლის გა­ყო­ფა­ზე. ცო­ლის ინ­ტე­რე­სებს მე ვი­ცავ­დი, ქმრის ად­ვო­კა­ტი კი სო­მე­ხი ხან­ში­შე­სუ­ლი მა­მა­კა­ცი გახ­ლდათ, რო­მელ­მაც ქარ­თუ­ლი საკ­მა­ოდ კარ­გად იცო­და და პრო­ცეს­ზეც ქარ­თუ­ლად გა­მო­დი­ო­და. ეს ად­ვო­კა­ტიც (პი­რო­ბი­თად - ვარ­თა­ნი) ჩვე­ნი­ვე რა­ი­ო­ნი­დან იყო და ცოლ­-ქმარს იც­ნობ­და. და­იწყო სა­სა­მარ­თლო პრო­ცე­სი. ჩე­მი კლი­ენ­ტი ქალ­ბა­ტო­ნი ძა­ლი­ან ნერ­ვი­უ­ლობ­და, ეთა­კი­ლე­ბო­და, ასეთ დღე­ში რომ იყო და სიტყ­ვებს ძლივს აბამ­და ერ­თმა­ნეთს.

- ქალ­ბა­ტო­ნო, რას ნერ­ვი­უ­ლობთ, ყვე­ლამ ვი­ცით, რომ თქვენც და თქვენს ქმარ­საც ში­გა გაქვთ, - უთხ­რა ­ვარ­თან­მა.

- რას მი­ბე­დავთ, - გა­და­ი­რია ინ­ტე­ლი­გენ­ტი ქალ­ბა­ტო­ნი.

- რას ამ­ბობთ, ბა­ტო­ნო ვარ­თან, - შე­ვიცხ­ა­დეთ ჩვენც.

- რას ვამ­ბობ და, სი­მარ­თლეს, მაშ, ორი­ვეს შიგ არა აქვთ? - შეგ­ვე­პა­სუ­ხა ვარ­თა­ნი.

- რა აქვთ შიგ, კა­ცო! - თა­ვი ვერ შე­ი­კა­ვა მო­სა­მარ­თლემ.

- რა აქვთ და წი­ლე­ბი, ამ სახ­ლში ორი­ვეს აქვს წი­ლე­ბი, სხვა რა უნ­და ჰქო­ნო­დათ? - მოგ­ვიბ­რუნ­და გა­ო­ცე­ბუ­ლი ვარ­თა­ნი.

ზუ­რაბ როს­ტი­აშ­ვი­ლი, ად­ვო­კა­ტი:

- ვი­ცავ­დი ყა­ჩა­ღო­ბა­ში ბრალ­დე­ბულს. და­ზა­რა­ლე­ბუ­ლი ქალ­ბა­ტო­ნი გახ­ლდათ. ერთ-ერთ სა­სა­მარ­თლო სხდო­მა­ზე და­მაგ­ვი­ან­და, რად­გან წი­ნა პრო­ცე­სი დრო­უ­ლად არ დამ­თავ­რდა. ვი­ნა­ი­დან ბრალ­დე­ბულს ჩე­მი ფირ­მის სხვა ად­ვო­კა­ტიც იცავ­და, ჩემს მის­ვლას არ და­ე­ლოდ­ნენ და სხდო­მა და­იწყ­ო. დარ­ბაზ­ში იმ დროს შე­ვე­დი, რო­დე­საც და­ზა­რა­ლე­ბუ­ლი ქალ­ბა­ტო­ნი თა­ვის სიტყ­ვას კითხ­უ­ლობ­და და წამ­და­უ­წუმ გა­ი­ძა­ხო­და, მი­ქინ­ძუ­ლია საქ­მე­ზე­ო.

- უკაც­რა­ვად, ბა­ტო­ნო მო­სა­მარ­თლევ, რას ქინ­ძავს ეს ქალ­ბა­ტო­ნი? - ვი­კითხე გაკ­ვირ­ვე­ბულ­მა.

თურ­მე ქალ­ბა­ტო­ნი მი­უ­თი­თებ­და მტკი­ცე­ბუ­ლე­ბებ­ზე, რომ­ლე­ბიც, მი­სი აზ­რით, გან­სას­ჯელს და­ნა­შა­ულს ადას­ტუ­რებ­და და რად­გა­ნაც ეს მტკი­ცე­ბუ­ლე­ბე­ბი საქ­მეს­თან ერ­თად იყო აკინ­ძუ­ლი, ისიც "ა­კინ­ძუ­ლის" თუ "მი­კინ­ძუ­ლის" ნაც­ვლად "მი­ქინ­ძუ­ლი­ა­ო" გა­ი­ძა­ხო­და. რამ­დე­ნი­მე პირს ბრა­ლი ედე­ბო­და სა­ხელ­მწი­ფო გა­დატ­რი­ა­ლე­ბის მცდე­ლო­ბა­ში. ყვე­ლას გა­მამ­ტყუ­ნე­ბე­ლი გა­ნა­ჩე­ნი და­უდ­გი­ნეს. დარ­ბაზ­ში გლო­ვა-­ტი­რი­ლი ატყ­და. ერ­თ-ერ­თი ახალ­გაზ­რდა მსჯავ­რდე­ბუ­ლის დე­დამ მო­სა­მარ­თლეს სთხო­ვა, ერ­თი სიტყ­ვა მათ­ქმე­ვი­ნე­ო. მო­სა­მარ­თლე უკ­ვე დარ­ბა­ზი­დან გა­სას­ვლე­ლად ემ­ზა­დე­ბო­და, მაგ­რამ ქალს უა­რი ვერ უთხ­რა და შე­ჩერ­და. დარ­ბა­ზი გუ­ლი­სა­მა­ჩუ­ყე­ბე­ლი სიტყ­ვე­ბის მო­სას­მე­ნად მო­ემ­ზა­და.

- ბა­ტო­ნო მო­სა­მარ­თლევ, ჩემს შვილს სახ­ლში ლო­გინ­ში გა­დატ­რი­ა­ლე­ბა ეზა­რე­ბო­და და ეგ ქვე­ყა­ნას გა­და­ატ­რი­ა­ლებ­და? - მარ­თლა ერ­თი სიტყ­ვით და­ა­სა­ბუ­თა შვი­ლის უდა­ნა­შა­უ­ლო­ბა ქალ­მა.

ხალხს წუ­თით და­ა­ვიწყ­და ყვე­ლა­ფე­რი და დარ­ბაზ­ში სი­ცილ­მა გა­და­ირ­ბი­ნა.

ნანა ფიცხელაური

ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"

(გამოდის ოთხშაბათობით)