3
მაისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
ტრადიციული, მამაპაპური თოხნა დღემდე მიწის დამუშავების ერთ-ერთ საუკეთესო გზად ითვლება... ინჟინერ-ტექნოლოგმა, პროფესორმა გაიოზ ერაძემ მსოფლიოში პირველი მექანიკური თოხი შექმნა. ავტორი ამ და სხვა საინტერესო გამოგონებების შესახებ გვესაუბრება.
- თოხი ნიადაგის კულტივირების საუკეთესო ტექნოლოგიური საშუალებაა, მიწის საუკეთესო სტრუქტურას იძლევა, ამიტომაც არის ისტორიულად შეუცვლელი. ამგვარ მექანიკურ თოხს მსოფლიოში ანალოგი არა აქვს. თოხი დარტყმითი მექანიზმია, მექანიზმს კი საერთოდ, დარტყმა არ უყვარს. ამიტომაც მინდოდა ისეთი მექანიზმი შემექმნა, რომელიც დარტყმასაც აიტანდა და მიწასაც დაამუშავებდა. პირველი ცდა უშედეგო აღმოჩნდა, ნამუშევარი გადავაგდე. მერე მივხვდი, რა უნდა შემეცვალა, გამოგონებამ ასე იცის, უცებ გაგინათდება გონება, რაღაც დაგარტყამს თავში, როგორც ურო. გამოვიდა მშვენიერი მანქანა, რომელიც თან დადიოდა და თან თოხნიდა, აღმართზეც შეეძლო ასვლა.
- როგორ მიხვედით მექანიზმის მუშაობის ამ პრინციპამდე?
- საქმე ის არის, რომ კულისური მექანიზმი გამოვიყენე, ბერკეტთა გარკვეული სისტემა მანქანის სვლის შესაცვლელად. ეს გამოგონება ძალზე გახმაურდა, საავტორო მოწმობაც ავიღე. მექანიკურ თოხს უპირატესობას ისიც ანიჭებს, რომ ნიადაგს გრანულოვან სტრუქტურას უნარჩუნებს, მიწის დამუშავებისას მექანიზმის სამუშაო ორგანოები სარეველათი არ ბინძურდება, თოხის სრული ანალოგიაა და თვითგაწმენდა ხდება. მიწის ფრეზერირებაა, ღარვა კი ნიადაგს ამტვერიანებს; როცა კახეთში, კაჭრეთში მის გამოსაცდელად წავედით, ყველაზე სარეველიან ვენახში "გაუშვეს", ამას თუ გათოხნისო... ხნული რომ გაშავდა, თვალებს არ დაუჯერეს.
- რამდენ ხანს შეეძლო ეთოხნა?
- ამ თოხის ფართო მოხმარების საგნად ქცევას ხელი იმან შეუშალა, რომ იმხანად საბჭოეთში პატარა ბენზინის ძრავები არ არსებობდა, ერთადერთი, ველოსიპედის ძრავა იყო, საკმაოდ უხარისხო, ამიტომ ის ხშირად ქრებოდა, ხურდებოდა, დიდხანს ვერ მუშაობდა. 31-ე საავიაციო ქარხანაში, მერე თბილისის ჩარხმშენებელ ქარხანაში დამპირდნენ, ასეთ ძრავას ჩვენ გავაკეთებთო, მაგრამ არ მოხერხდა. ერთხელ, "კომსომოლსკაია პრავდის" კორესპონდენტს, რომ აღარ შემეშვა, კითხვაზე, რა უშლის ხელს ამ თოხის სოფლის მეურნეობაში ფართოდ დანერგვასო, ვუპასუხე: სოციალისტური წყობა-მეთქი! დღეს სიტუაცია შეიცვალა, უცხოური წარმოების შესანიშნავი ძრავები გამოჩნდა, ორი ცხენისძალიანი მექანიზმია საჭირო და სულ ვფიქრობ, ხომ არ გავაგრძელო ამ გამოგონების სრულყოფაზე მუშაობა?! ელექტროძრავის გამოყენება არ მინდა, ის მიბმულია, უნდა მისწიო-მოსწიო, ნათესებში შეხვიდე, გამოთოხნო; უფრო ბენზინის ძრავა გამოდგება, მაშინ თოხი დიდხანს იმუშავებს. დასარტყმელ მექანიზმებზე მუშაობამ ისე გამიტაცა, თოხის შემდეგ პნევმატური ჩაქუჩი შევქმენი, რომლითაც ვიბრაცია ოთხჯერ შემცირდება სახელურზე, შესაბამისად, ადამიანის ხელზე, რაც დაავადებებს იწვევს. მუშებს, რომლებიც მუქლონებზე მუშაობდნენ, რამდენიმე თვის შემდეგ პენსიაზე უწევდათ გასვლა... პნევმოჩაქუჩები საავიაციო მრეწველობაშიც გამოიყენება, თვითმფრინავის გარსაცმელში, ამ საკითხზე ავიაკომპანია "ბოინგს" დავუკავშირდი. ასე შევქმენი უვიბრაციო პნევმოჩაქუჩი. ახლა მინდა, ნათესების მორწყვის ახალ ტექნოლოგიებზე ვიმუშაო. ინტერნეტში ვნახე საინტერესო სქემა, რომელშიც ჰიდრავლიკური დარტყმებით წყალი ზემოთ ადის; შემიძლია კონსტრუქციის დამუშავება, რომ ამ წყლით გარშემო ნათესები მოირწყას.
ნინო კვიტაშვილი
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)
