დაუსრულებელი მარათონი?!

როდესაც ვნახე ფოტო, როგორ გარბის გალაღებული ანდერს ფოგ რასმუსენი "მშვიდობის ხიდის" მიმდებარე ტერიტორიაზე და როგორ მისდევს საპატიო მანძილზე საქართველოს რაგბის ნაკრებისმაისურიანი ჯანიანი ჯეელი (სავარაუდოდ, დაცვა), საქართველო-ნატოს ურთიერთობა გამახსენდა. უკვე წლებია, საპატიო მანძილზე ზუსტად ასე მისდევს საქართველო ჩრდილოატლანტიკურ ალიანსს და მანძილი არ მცირდება. ნატოს ლიდერები კი, იაპ დე ჰოოპ სხეფერიდან მოყოლებული, გვამშვიდებენ - კრიტერიუმებს თუ დააკმაყოფილებთ, გვერდიგვერდ ვირბენთო. საზოგადოებას კი, შიდა პროპაგანდის გადამკიდე (აი, მაპ-ზე უკეთესი რომ მივიღეთ, იმგვარის), გულწრფელად უკვირდა - ბოლოს და ბოლოს, რით ვერ დავაკმაყოფილეთ ეს კრიტერიუმებიო.

დასავლეთმა "დემოკრატიის შუქურა" გვიწოდა? - გვიწოდა; ევროკავშირისა თუ მსოფლიო ბანკის რეიტინგებში, ადამიანის უფლებების დაცვას, პოლიციის რეფორმასა თუ კორუფციასთან ბრძოლის მდგომარეობას რომ იკვლევდა, ვიყავით ლიდერები? - ვიყავით; ფრანგი ექსპერტები გადიოდნენ სტაჟირებას გლდანის ციხეში, რათა შემდეგ გამოცდილება თავიანთ სამშობლოში გამოეყენებინათ? - გადიოდნენ!

ზუსტად ასე ფიქრობდა ერთი ჩემი მეგობარი, რომელიც დისერტაციის დაცვასაც აპირებდა თემაზე - "ნატო და საქართველო". თუმცა მას შემდეგ, რაც გაირკვა, რომ პოლიციის რეფორმაც თავზე დაგვემხო და ელიტური კორუფციაც ისე ყვაოდა, თურქმენბაშს შეშურდებოდა, თქვა - ნატო კი არა, ახია ჩვენზე, რომ გაეროდანაც სამარცხვინოდ გაგვრიცხონო.

საბედნიეროდ, "დისტანციიდან არ მოგვხსნეს" და თბილისში მყოფმა რასმუსენმა კიდევ ერთხელ გვითხრა უკვე ათასჯერ გაგონილი - კრიტერიუმებს თუ დააკმაყოფილებთ, ალიანსის კარი თქვენთვის გაიღებაო. თუმცა ჩვენ ხომ მაინც ვიცით - ისე "ვაკმაყოფილებდით" წლების განმავლობაში ამ კრიტერიუმებს, რომ კარგა ხანი ისევე მოგვიწევს ალიანსის კუდში ძუნძული, როგორც ზემოხსენებული ჯეელი მისდევდა რასმუსენს. ნატოს გენმდივანმა "დაგვამშვიდა" კიდეც - საქართველოს მონაწილეობა ავღანეთის მისიაში ალიანსის წევრობის ბილეთი არ არისო.

იხილეთ სტატიის სრული ვერსია