მსა­ხი­ო­ბი მაკა შა­ლი­კაშ­ვი­ლი პრე­მი­ე­რის­თვის ემ­ზა­დე­ბა. რე­ჟი­სო­რი ნინო ბა­სი­ლა­ია დგამს სპექ­ტაკლს, რომ­ლის მთა­ვა­რი გმი­რე­ბიც ირა­ნე­ლი ქა­ლე­ბი არი­ან. მაკა ერთ-ერთი მათ­გა­ნის როლს თა­მა­შობს. მსა­ხი­ობს ინ­ტერ­ვი­უს ჩა­სა­წე­რად რე­პე­ტი­ცი­ის შემ­დეგ ვეს­ტუმ­რე.

პრე­ამ­ბუ­ლის მა­გი­ერ

- რო­გორ გრძნობ თავს ირა­ნე­ლი ქა­ლის ამ­პლუ­ა­ში?

- ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო სპექ­ტაკ­ლია. სცე­ნა­რი დო­კუ­მენ­ტურ მა­სა­ლა­ზეა აგე­ბუ­ლი და კლუ­ბურ გა­რე­მო­საა მორ­გე­ბუ­ლი. წარ­მოდ­გე­ნა "დი­ვან­ში" გა­ი­მარ­თე­ბა და ვფიქ­რობ, მა­ყუ­რე­ბე­ლი კმა­ყო­ფი­ლი დარ­ჩე­ბა.

- ახ­ლა­ხან ან­რის კლიპ­შიც მი­ი­ღე მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა, რო­მე­ლიც ვე­რი­კო ტუ­რაშ­ვი­ლის სიმ­ღე­რა­ზე გა­და­ი­ღო.

- ამ კლიპ­ში სხვა­ნა­ი­რი მაკა გა­მო­ვე­დი, ისე­თი, რო­გორ­საც არ იც­ნო­ბენ. მე­ა­მა­ყე­ბა, რომ ისე­თი დიდი მსა­ხი­ო­ბე­ბის გვერ­დით მო­მი­წია ყოფ­ნამ, რო­გო­რე­ბიც გივი ბე­რი­კაშ­ვი­ლი, კახი კავ­სა­ძე, ლე­ი­ლა აბა­ში­ძე, ზურა ყიფ­ში­ძე, გუ­რან­და გა­ბუ­ნია და ოთარ მეღ­ვი­ნე­თუ­ხუ­ცე­სი არი­ან. ვე­თაყ­ვა­ნე­ბი მათ, მაგ­რამ აქვე აღ­ვნიშ­ნავ, რომ ახალ­გაზ­რდა მსა­ხი­ო­ბე­ბის ძა­ლი­ან კარ­გი თა­ო­ბა მო­დის. დუ­ტას და ნან­კა კა­ლა­ტო­ზიშ­ვი­ლის გა­და­ღე­ბებს და­ვეს­წა­რი. ახალ­გაზ­რდე­ბის­გა­ნაც ბევრ რა­მეს ვსწავ­ლობ. ჩემ შემ­დეგ თა­ო­ბა­შიც ბევ­რი მომ­წონს, უნი­ჭი­ე­რე­სე­ბი არი­ან. სამ­წუ­ხა­როდ, ბოლო დროს ძა­ლი­ან ცუდი ტენ­დე­ცია დამ­კვიდ­რდა, - ეკ­რან­ზე რამ­დენ­ჯერ­მე თუ გა­მოჩ­ნდე­ბი, რე­ჟი­სო­რე­ბი გე­უბ­ნე­ბი­ან, ცნო­ბა­დი სახე ხარო და სპექ­ტაკ­ლებ­ში აღარ გა­კა­ვე­ბენ. სულ ერთი მხრი­დან გი­ყუ­რე­ბენ. გა­დავ­წყვი­ტე, მსუ­ბუ­ქი ყო­ფაქ­ცე­ვის ქა­ლის როლი აღარ ვი­თა­მა­შო. მე მხო­ლოდ სხე­უ­ლი არ ვარ. ეს ოდეს­ღაც ხომ უნდა დამ­თავ­რდეს? შე­იძ­ლე­ბა ბევ­რმა ამ­ბი­ცი­ად ჩა­მით­ვა­ლოს, მაგ­რამ მა­ინც ვი­ტყვი: სცე­ნა­ზე გა­ცი­ლე­ბით მე­ტის გა­კე­თე­ბა შე­მიძ­ლია, ვიდ­რე ვა­კე­თებ. უბ­რა­ლოდ, ამის სა­შუ­ა­ლე­ბა არ მეძ­ლე­ვა.

- აქ­ტი­უ­რი მკი­თხვე­ლი ხარ?

- ვერ ვი­ტყვი, რომ ძა­ლი­ან აქ­ტი­უ­რი ვარ, მაგ­რამ კი­თხვა ბავ­შვო­ბი­დან მიყ­ვარს. ამ ბოლო დროს ბი­ოგ­რა­ფი­უ­ლი ჟან­რის ლი­ტე­რა­ტუ­რამ გა­მი­ტა­ცა. კოკო შა­ნელ­ზე, ედიტ პი­აფ­ზე წა­ვი­კი­თხე. ჩვე­ვად მაქვს, წა­კი­თხულ ნა­წარ­მო­ე­ბებს ხელ­მე­ო­რედ ხში­რად ვუბ­რუნ­დე­ბი.

- ყვე­ლა­ზე მეტ­ჯერ რო­მე­ლი ნა­წარ­მო­ე­ბი გაქვს წა­კი­თხუ­ლი?

- "ანა კა­რე­ნი­ნა", თან სულ ვტი­რი. ქარ­თვე­ლი ავ­ტო­რე­ბიც ძა­ლი­ან მიყ­ვარს. ანა კა­რე­ნი­ნას­თან და კოკო შა­ნელ­თან ვი­მე­გობ­რებ­დი.

- აინშტა­ი­ნი სა­კუ­თა­რი თა­ვის შე­სა­ხებ ამ­ბობ­და: "არა­ვი­თა­რი ტა­ლან­ტი არ გა­მაჩ­ნია, მე მაქვს მხო­ლოდ ის, რაც ყვე­ლა ბავ­შვს ახა­სი­ა­თებს". რა თვი­სე­ბას გუ­ლის­ხმობ­და მეც­ნი­ე­რი?

- გუ­ლუბ­რყვი­ლო­ბას, არა?

- ცდე­ბი.

- ცნო­ბის­მოყ­ვა­რე­ო­ბას?

- დიახ. შენ თუ ხარ ცნო­ბის­მოყ­ვა­რე?

- ჭო­რი­კა­ნა არ ვარ, არა­ვის პი­რა­დი ცხოვ­რე­ბა არ მა­ინ­ტე­რე­სებს, მაგ­რამ ცნო­ბის­მოყ­ვა­რე ნამ­დვი­ლად ვარ. ბევ­რი რამ მა­ინ­ტე­რე­სებს. მგო­ნი დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში, ბავ­შვზე მეტ კი­თხვას ვსვამ.

- ერთ დღეს, გო­ე­თეს, ბაღ­ში სე­ირ­ნო­ბის დროს, მას­ზე კრი­ტი­კუ­ლად გან­წყო­ბი­ლი კრი­ტი­კო­სი შეხ­ვდა. ბი­ლი­კი იმ­დე­ნად ვიწ­რო იყო, ერთ-ერთ მათ­განს გზა უნდა და­ეთ­მო. - მე სუ­ლე­ლებს გზას არ ვუთ­მობ, - გა­ნა­ცხა­და კრი­ტი­კოს­მა. გო­ე­თეს პა­სუხ­მა კი ის ძა­ლი­ან გა­აწ­ბი­ლა, რის შემ­დე­გაც ერ­თმა­ნეთს და­შორ­დნენ. რა უპა­სუ­ხა მწე­რალ­მა?

- არ ვიცი, კრი­ტი­კო­სი­ვით უზ­რდე­ლად არ მო­იქ­ცე­ო­და.

- მე პი­რი­ქი­თო, თქვა და გა­ა­ტა­რა.

- (იცი­ნის) სა­უ­კე­თე­სო პა­სუ­ხია.

- ამის გამო გი დე მო­პა­სა­ნი საყ­ვა­რე­ლი ქა­ლა­ქის და­ტო­ვე­ბას აპი­რებ­და. სწო­რედ იმ პე­რი­ოდ­ში საფ­რან­გე­თის მთავ­რო­ბამ მი­ი­ღო წე­რი­ლი, რო­მელ­საც ხელს ინ­ტე­ლი­გენ­ცი­ის არა­ერ­თი წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი აწერ­და. ისი­ნი წი­ნა­აღ­მდე­გი იყ­ვნენ პრო­ექ­ტი­სა, რო­მე­ლიც შემ­დეგ მა­ინც გან­ხორ­ცი­ელ­და. რის შე­სა­ხე­ბაა ლა­პა­რა­კი?

- მო­პა­სა­ნი ხომ პა­რიზ­ში ცხოვ­რობ­და?

- დიახ.

- მგო­ნი, ეი­ფე­ლის კოშ­კზე, არა? წა­მი­კი­თხავს, რკი­ნის ეს კონ­სტრუქ­ცია ბევრ ფრანგს არ მოს­წონ­და.

- ან­და­ზის მი­ხედ­ვით, რა არ და­ი­მა­ლე­ბა თი­ვა­ში?

- (ფიქ­რობს) ასეთ ან­და­ზას ვერ ვიხ­სე­ნებ.

- ცე­ცხლი. რო­მე­ლი მე­ფის დედა იყო ქე­თე­ვან დე­დო­ფა­ლი?

- თე­ი­მუ­რაზ I-ის.

- "ფეს­ვე­ბი", "ლონ­დრე", "დათა თუ­თაშ­ხია", "სიყ­ვა­რუ­ლი ყვე­ლას უნდა": ამ ფილ­მე­ბი­დან რო­მელ­ში არ მო­ნა­წი­ლე­ობს გივი ბე­რი­კაშ­ვი­ლი?

- "ფეს­ვებ­ში". გივი ბე­რი­კაშ­ვი­ლი ჩემი ნათ­ლი­აა. მამა და ბა­ტო­ნი გივი მე­გობ­რობ­დნენ, 10 წლის ვი­ყა­ვი, რომ მომ­ნათ­ლა. ბავ­შვო­ბი­დან ვოც­ნე­ბობ­დი, ტე­ლე­წამ­ყვა­ნი ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი. სკო­ლა რომ და­ვამ­თავ­რე, მა­მამ ნათ­ლი­ას­თან მი­მიყ­ვა­ნა. სპექ­ტაკ­ლებ­ზე სი­ა­რუ­ლი და­ვი­წყე, მე­ტყვე­ლე­ბა დავ­ხვე­წე. ქალ­ბა­ტო­ნი მა­ნა­ნას რჩე­ვით, სამ­სა­ხი­ო­ბო­ზე ჩა­ვა­ბა­რე.

- ბა­ტო­ნი გივი რო­გო­რი ნათ­ლი­აა?

- ვგიჟ­დე­ბი, ისე ძა­ლი­ან მიყ­ვარს. რა გი­თხრა, არ ვიცი, სი­ტყვე­ბი არ მყოფ­ნის. არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ქალ­ბა­ტო­ნია მისი მე­უღ­ლე და სა­ერ­თოდ, მად­ლი­ა­ნი ოჯა­ხი აქვთ, ძა­ლი­ან ბევრ ადა­მი­ანს დახ­მა­რე­ბი­ან.

- ჰო­ლან­დი­ის რო­მელ ქა­ლაქ­შია რემ­ბრან­დტის სახლ-მუ­ზე­უ­მი?

- არ ვიცი.

- ამ­სტერ­დამ­ში. ნი­ზა­მი, ომარ ხა­ი­ა­მი, სა­ი­ათ­ნო­ვა: ამათ­გან რო­მე­ლი იყო მა­თე­მა­ტი­კო­სი?

- ნი­ზა­მი, ხომ?

- ცდე­ბი, სწო­რი პა­სუ­ხია ხა­ი­ა­მი. რა ერ­ქვა ძველ სა­ბერ­ძნეთ­ში მო­ნას, რო­მელ­საც ბავ­შვე­ბის­თვის თვალ­ყუ­რის დევ­ნე­ბა ევა­ლე­ბო­და?

- არ მახ­სოვს.

- მი­გა­ნიშ­ნებ, დღეს ეს ერთ-ერთი პრო­ფე­სი­ის აღმნიშ­ვნე­ლი სი­ტყვაა. ამ პრო­ფე­სი­ის ადა­მი­ა­ნებს კი ბავ­შვებ­თან აქვთ კავ­ში­რი.

- ბავ­შვებ­თან არა­ერ­თი პრო­ფე­სი­ის ადა­მი­ა­ნებს უწევთ ურ­თი­ერ­თო­ბა - პე­დი­ატ­რებს, მას­წავ­ლებ­ლებს...

- სწო­რი პა­სუ­ხია - პე­და­გო­გი.

- შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ გა­მო­ვი­ცა­ნი.

- ურა­ლის რა­ი­ონ­ში არის ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი პრო­ექ­ტით აშე­ნე­ბუ­ლი თე­ატ­რი, იგი მდე­ბა­რე­ო­ბით უნი­კა­ლუ­რია და მსოფ­ლი­ო­ში ანა­ლო­გი არ აქვს. თე­ატ­რში დგას მე­მო­რი­ა­ლუ­რი სვე­ტი, რო­მე­ლიც მი­ა­ნიშ­ნებს სცე­ნა­სა და დარ­ბაზს შო­რის გან­სხვა­ვე­ბა­ზე. რაში მდგო­მა­რე­ობს ეს სხვა­ო­ბა?

- ვერ გი­პა­სუ­ხებ.

- ამ თე­ატ­რის სცე­ნა ევ­რო­პა­შია, ხოლო დარ­ბა­ზი - აზი­ა­ში. მსოფ­ლი­ოს გარ­შე­მო მოგ­ზა­უ­რო­ბა­ზე გი­ოც­ნე­ბია?

- არა, მოგ­ზა­უ­რო­ბის მოყ­ვა­რუ­ლი ადა­მი­ა­ნი არ ვარ.

- 1972 წელს ერ­თმა ახალ­გაზ­რდა ინ­დუს­მა მის­წე­რა ჯონ ლე­ნონს, რომ იგი დე­და­მი­წის გარ­შე­მო მოგ­ზა­უ­რო­ბა­ზე ოც­ნე­ბობ­და, მაგ­რამ ფული არ ჰქონ­და და სთხოვ­და, მის­თვის სა­ჭი­რო თან­ხა გა­მო­ეგ­ზავ­ნა. ლე­ნონ­მა მის­წე­რა: "და­კავ­დი მე­დი­ტა­ცი­ით და შეძ­ლებ, ნახო მთე­ლი მსოფ­ლიო შენს წარ­მო­სახ­ვა­ში". 1995 წელს იმ ახალ­გაზ­რდამ ოც­ნე­ბა მა­ინც აის­რუ­ლა. რო­გორ იშო­ვა მან ფული?

- ფუ­ლის გა­რე­შე იმოგ­ზა­უ­რა.

- არა, ფული ლე­ნო­ნის წყა­ლო­ბით იშო­ვა, რო­გორ? ეს შენ გა­მო­ი­ცა­ნი.

- ვერ ვხვდე­ბი და მი­თხა­რი, გთხოვ.

- ლე­ნო­ნის წე­რი­ლი გა­ყი­და.

- ვა­ი­მე, ჭკვი­ა­ნი ყო­ფი­ლა! რამ­დე­ნიც უნდა მე­ფიქ­რა, ამას ვერ გა­მო­ვიც­ნობ­დი.

- ის ცხელ გა­რე­მო­ში ბი­ნად­რობს, მაგ­რამ სი­ცო­ცხლი­სუ­ნა­რი­ა­ნია გა­ყინ­ვის შემ­დე­გაც. მეც­ნი­ე­რებ­მა მის ორ­გა­ნიზ­მში ყვე­ლა­ზე სა­ში­ში ბაქ­ტე­რია და ვირუ­სი შე­იყ­ვა­ნეს, მაგ­რამ მას­ზე არ იმოქ­მე­და... ის ცო­ცხა­ლი რჩე­ბა და მოძ­რა­ობს რა­დი­ო­აქ­ტი­უ­რი დას­ხი­ვე­ბი­სას, რო­მე­ლიც 130-ჯერ აღე­მა­ტე­ბა ადა­მი­ა­ნის სა­სიკ­ვდი­ლო დო­ზას. მი­უ­ხე­და­ვად ყვე­ლაფ­რი­სა, არ­სე­ბობს ლე­გენ­და, რომ ხი­ფა­თის დროს ის თავს თა­ვი­სი­ვე შხა­მით იკ­ლავს. რა­ზეა ლა­პა­რა­კი?

- მო­რი­ელ­ზე.

- სო­ცი­ო­ლო­გია - ეს არის მეც­ნი­ე­რე­ბა სა­ზო­გა­დო­ე­ბის შე­სა­ხებ, ას­ტრო­ლო­გია - მეც­ნი­ე­რე­ბა ვარ­სკვლა­ვე­ბის შე­სა­ხებ, ზო­ო­ლო­გია - მეც­ნი­ე­რე­ბა ცხო­ვე­ლე­ბის შე­სა­ხებ, რო­გორ გა­მო­ით­ქმის ძველ­ბერ­ძნუ­ლად მეც­ნი­ე­რე­ბა ქა­ლე­ბის შე­სა­ხებ?

- არ ვიცი.

- გი­ნე­კო­ლო­გია.

- რა და­უ­ფიქ­რებ­ლად გი­პა­სუ­ხე. მი­ნიშ­ნე­ბა რომ გეთ­ქვა, გა­მო­ვიც­ნობ­დი.

- პირ­ვე­ლად ამ კა­ლენ­დრის გა­მოშ­ვე­ბა ინ­გლი­სელ­მა ფრენ­სის მა­ი­ერ­მა 1700 წელს და­ი­წყო და დღეს მსოფ­ლი­ოს არა­ერთ ქვე­ყა­ნა­ში პო­პუ­ლა­რუ­ლია, მათ შო­რის - სა­ქარ­თვე­ლო­შიც. რო­მელ კა­ლენ­დარ­ზეა ლა­პა­რა­კი?

- ვერ გი­პა­სუ­ხებ.

- ას­ტრო­ლო­გი­ურ­ზე. რო­მე­ლია შენი ზო­დი­ა­ქოს ნი­შა­ნი?

- გვე­ლის წელ­ში და­ბა­დე­ბუ­ლი ლომი ვარ. წელს ჩემი წე­ლია, დიდი მო­ლო­დი­ნი მაქვს. ისე­თი შეგ­რძნე­ბა მაქვს, ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში ბევ­რი კარ­გი რამ უნდა მოხ­დეს.

- "მეც წა­ვალ, ოღონდ ცო­ტაც მად­რო­ვეთ,/ ბა­რემ შე­ვავ­სო ბოლო ფურ­ცე­ლიც/ და ამოვ­წუ­რო ეს სი­მარ­ტო­ვე,/ ეს ფო­რი­ა­ქი ამო­უხ­სნე­ლი./ გა­უ­ფა­სურ­და, ჩა­ბარ­და წარ­სულს,/ რი­თაც დროს ვკლავ­დი და თავს ვირ­თობ­დი./ მე კი სხვაგ­ვა­რად ცხოვ­რე­ბა არ მსურს/ - კარ­გად იყა­ვით. გმად­ლობთ. მშვი­დო­ბით!" ვინ არის ამ ლექ­სის ავ­ტო­რი?

- ოთარ ჭი­ლა­ძე. პო­ე­ზია ძა­ლი­ან მიყ­ვარს.

- და­ბო­ლოს, და­ას­რუ­ლე ბუ­ას­ტის ცნო­ბი­ლი გა­მო­ნათ­ქვა­მი: "ეძე­ბეთ ისე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბი, ვის­თა­ნაც სა­უ­ბა­რი კარ­გი წიგ­ნის ტოლ­ფა­სია და ეძე­ბეთ წიგ­ნე­ბი, რო­მელ­თა წა­კი­თხვა უტოლ­დე­ბო­დეს"...

- ადა­მი­ა­ნებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბას.

- "...უტოლ­დე­ბო­დეს ბრძენ­თან გა­სა­უბ­რე­ბას".

თა­მუ­ნა კვი­ნი­კა­ძე

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)