მსა­ხი­ო­ბი თაკო აბა­ში­ძე რამ­დე­ნი­მე თვის წინ დედა გახ­და. ამ­ბობს, რომ ულა­მა­ზეს­მა პა­ტა­რა ან­გე­ლოზ­მა მისი ცხოვ­რე­ბა რა­დი­კა­ლუ­რად შეც­ვა­ლა. სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ნა­წი­ლი მი­იჩ­ნევს, რომ თა­ვის დრო­ზე თა­კომ, რო­გორც მსა­ხი­ობ­მა, "უც­ნა­უ­რი" გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა მი­ი­ღო. ამ­ბო­ბენ, - მის ად­გი­ლას ბევ­რი უარს იტყო­და სიყ­ვა­რულ­ზე, მაგ­რამ - არა მა­ტე­რი­ა­ლურ კე­თილ­დღე­ო­ბა­ზე, თა­კომ კი არ­ჩე­ვა­ნი საყ­ვა­რელ ადა­მი­ან­ზე გა­ა­კე­თა და სა­ზღვარ­გა­რე­თი­დან მი­ღე­ბულ საკ­მა­ოდ კარგ შე­მო­თა­ვა­ზე­ბებ­ზე უარი თქვაო.

- პა­ტა­რას სა­ხე­ლი ვინ შე­ურ­ჩია? ალ­ბათ, წმინ­და ბარ­ბა­რეს პა­ტივ­სა­ცე­მად და­არ­ქვით, არა?

- დიახ, ასეა! თან, ეს სა­ხე­ლი არა მარ­ტო მე, არა­მედ ლა­შას - ჩემს მე­უღ­ლე­საც მოს­წონ­და. გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა ერ­თობ­ლი­ვად მი­ვი­ღეთ.

- ბარ­ბა­რე რო­გო­რი გო­გო­ნაა?

- სა­ოც­რად ჭკვი­ა­ნია; ისე­თი აზ­რი­ა­ნი თვა­ლე­ბი აქვს, რომ ზოგ­ჯერ მგო­ნია, რა­საც ვე­უბ­ნე­ბი, ყვე­ლა­ფე­რი ეს­მის... ძა­ლი­ან რთუ­ლი მშო­ბი­ა­რო­ბა მქონ­და და მე­გო­ნა, ვერ გა­დავ­რჩე­ბო­დი. სა­ბედ­ნი­ე­როდ, ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად დამ­თავ­რდა. ჩემს გო­გო­ნას მთე­ლი სამ­შო­ბი­ა­რო იც­ნობ­და - ბარ­ბა­რე იყო ერ­თა­დერ­თი ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო!, რო­მე­ლიც სა­ერ­თოდ არ ტი­რო­და. ექთა­ნე­ბი მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ: გა­ო­ცე­ბუ­ლე­ბი ვართ. ისე იქ­ცე­ვა, თით­ქოს გრძნობს, რომ დედა ცუ­დად ჰყავ­სო. ჩემ­თან პირ­ვე­ლად რომ მო­იყ­ვა­ნეს, დიდი ადა­მი­ა­ნი­ვით, მო­მაშ­ტერ­და და ისე და­მაკ­ვირ­და, თით­ქოს მა­საც ისე­ვე აინ­ტე­რე­სებ­და ჩემი და­ნახ­ვა, რო­გორც მე. მოკ­ლედ, სა­ო­ცა­რი ბავ­შვია...

- ქარ­თუ­ლი ტრა­დი­ცი­ე­ბი მოგ­წონს?

- ტრა­დი­ცი­ას გა­აჩ­ნია: ზო­გი­ერ­თი მათ­გა­ნი მომ­წონს, ზოგი - არა. თუმ­ცა, დრო­ის სვლას­თან ერ­თად, ყვე­ლა ტრა­დი­ცია ფორ­მას იც­ვლის და სა­ბო­ლო­ოდ, მის­გან რჩე­ბა ის, რა­საც სა­ზო­გა­დო­ე­ბა შე­და­რე­ბით ღი­რე­ბუ­ლად მი­იჩ­ნევს...

- ხში­რად წყვი­ლე­ბი შვი­ლებს წი­ნაპ­რე­ბის სა­ხე­ლებს არ­ქმე­ვენ. შენ ან შენს მე­უღ­ლეს დე­დის ან სხვა რო­მე­ლი­მე ახ­ლო­ბე­ლი ადა­მი­ა­ნის სა­ხე­ლის დარ­ქმე­ვის სურ­ვი­ლი არ გაგ­ჩე­ნი­ათ?

- ეს ტრა­დი­ცია იმ ტრა­დი­ცი­ა­თა რი­ცხვში შე­დის, რო­მე­ლიც არ მომ­წონს; ადა­მი­ა­ნის უფ­ლე­ბე­ბი­სა და სუ­ლი­ე­რე­ბის რღვე­ვად მი­მაჩ­ნია ის ფაქ­ტი, რო­დე­საც მე­ო­რე ნა­ხე­ვა­რი გა­ვალ­დე­ბუ­ლებს, სა­კუ­თარ შვილს ის კი არ და­არ­ქვა, რაც შენ გინ­და (ან სუ­ლაც, თა­ვად უნდა), არა­მედ ის, რაც მის ან შენს მშო­ბელს ჰქვია. არ მეს­მის, რა­ტომ უნდა გა­ა­კე­თო მსგავ­სი რამ? რა­ტომ უნდა ატა­როს ბავ­შვმა ბე­ბი­ის ან ბა­ბუ­ის სა­ხე­ლი და ამით გარ­კვე­ულ­წი­ლად, მისი ცხოვ­რე­ბაც და­ი­ბე­დოს?! მერ­წმუ­ნეთ, მშობ­ლის პა­ტი­ვის­ცე­მა მსგავს რა­ღა­ცებ­ში სრუ­ლე­ბით არ გა­მო­ი­ხა­ტე­ბა.

- ცრუ­მორ­წმუ­ნე ხარ?

- ცრუ­მორ­წმუ­ნე არ ვარ, მაგ­რამ ძა­ლი­ან ხში­რად, რა­ღა­ცებს წი­ნას­წარ ვგრძნობ.

- ამ­ბო­ბენ, ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! 40 დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში არა­ვინ უნდა ნა­ხოს და ახალ­ბე­და დე­დის გა­რეთ გას­ვლაც არ შე­იძ­ლე­ბაო. ეს წესი და­ი­ცა­ვით?

- არ მიყ­ვარს, რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნე­ბი ცხოვ­რე­ბას ირ­თუ­ლე­ბენ, რა­ღა­ცებს იგო­ნე­ბენ და მერე ამას ჩვენც გვი­წე­სე­ბენ. პი­რა­დად მე, სამ­შო­ბი­ა­რო­დან გა­მო­ვე­დი თუ არა, მა­შინ­ვე აგა­რაკ­ზე - მუ­ხა­თწყა­რო­ში წა­ვე­დი და იქ მო­სულ სტუმ­რებ­საც მშვე­ნივ­რად გა­ვუ­მას­პინ­ძლდი. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, ჩვენს ოჯახს არა­ნა­ი­რი პრობ­ლე­მა არ შეჰ­ქმნია. 40 დღე სახ­ლში რომ ჩა­ვი­კე­ტო, ეს ჩემ­თვის უდი­დე­სი სტრე­სი იქ­ნე­ბა.

- იმა­საც ამ­ბო­ბენ, - სა­ბავ­შვო ნივ­თე­ბის წი­ნას­წარ შე­ძე­ნა არ შე­იძ­ლე­ბაო. ბარ­ბა­რეს სა­ჭი­რო ნივ­თე­ბი რო­დის უყი­დე?

- სა­წო­ლი, "კა­ლი­ას­კა", ტან­საც­მე­ლი - ეს ყვე­ლა­ფე­რი ბარ­ბის და­ბა­დე­ბამ­დე შე­ვი­ძი­ნე. ვფიქ­რობ, ამა­ზე ყვე­ლა დე­დამ წი­ნას­წარ უნდა იზ­რუ­ნოს. აბა, ის არის კარ­გი, სა­ჭი­რო ნივ­თე­ბის შე­სა­ძე­ნად ბავ­შვისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! და­ბა­დე­ბის შემ­დეგ რომ დარ­ბი­ან?!.

- შვი­ლის მოვ­ლა­ში მე­უღ­ლე გეხ­მა­რე­ბა?

- კი, ლაშა ყვე­ლა­ფერ­ში მეხ­მა­რე­ბა!

- კა­ცებს ხში­რად თოთო ბავ­შვისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! ხელ­ში აყ­ვა­ნის ეში­ნი­ათ. უფრო მე­ტიც, ზოგ­ჯერ დე­დებ­საც ეში­ნი­ათ პა­ტა­რის ხელ­ში აყ­ვა­ნის - აქა­ო­და, რა­ი­მე არ ვატ­კი­ნოო... ვიდ­რე ბარ­ბა­რე და­ი­ბა­დე­ბო­და, თოთო ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! ხელ­ში გჭე­რია?

- ჩემი შვი­ლის და­ბა­დე­ბამ­დე რამ­დე­ნი­მე თვით ადრე ძმის­შვი­ლი - ნი­ა­კო შეგ­ვე­ძი­ნა. ჩვი­ლის ხელ­ში და­ჭე­რა პირ­ვე­ლად სწო­რედ მა­შინ ვის­წავ­ლე. თუმ­ცა, სა­კუ­თა­რი პირ­მ­შოს აყ­ვა­ნა და მოვ­ლა უფრო მარ­ტი­ვი ყო­ფი­ლა; ვგრძნობ­დი, რო­გორ უნდა ამეყ­ვა­ნა, სად შე­იძ­ლე­ბო­და ხე­ლის მო­კი­დე­ბა და სად - არა. მოკ­ლედ, ასეთ დროს ქალს ე.წ. დე­დის ინ­სტინ­ქტი ბევრ რა­მე­ში ეხ­მა­რე­ბა.

- მე­უღ­ლე მშო­ბი­ა­რო­ბას ხომ არ და­ეს­წრო?

- დიახ, და­ეს­წრო. ძა­ლი­ან მინ­დო­და, როცა ჩვე­ნი შვი­ლი ამ ქვე­ყა­ნას მო­ევ­ლი­ნე­ბო­და, ეს წა­მე­ბი მე და ლა­შას ერ­თად გვე­ნა­ხა და ასეც მოხ­და! ამ ყვე­ლა­ფერს ჩემ­თვის ძა­ლი­ან დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა ჰქონ­და.

- პა­ტა­რას და­მო­უ­კი­დებ­ლად უვლი თუ ძიძა გეხ­მა­რე­ბა?

- ძიძა მყავს, რად­გა­ნაც მუ­შა­ო­ბის პა­რა­ლე­ლუ­რად, ბავ­შვს ფი­ზი­კუ­რად ვერ მო­ვუვ­ლი.

- ძიძა რა კრი­ტე­რი­უ­მე­ბით შე­არ­ჩიე? მას თუ ამოწ­მებ ხოლ­მე?

- ბარ­ბა­რეს ძი­ძას ჩვენ­მა ახლო ნა­თე­სავ­მა გა­უ­წია რე­კო­მენ­და­ცია. ვნა­ხე თუ არა, მო­მე­წო­ნა; და­ნახ­ვის­თა­ნა­ვე ვიგ­რძე­ნი, რომ კარ­გი ადა­მი­ა­ნი იყო. რაც შე­ე­ხე­ბა ძი­ძას შე­მოწ­მე­ბას: ვი­დეო და ფო­ტო­გა­და­ღე­ბე­ბი ნამ­დვი­ლად არ მი­წარ­მო­ე­ბია, თუმ­ცა ხში­რად ხდე­ბა ისე, რომ რამ­დე­ნი­მე სა­ათს სახ­ლში მას­თან ერ­თად ვა­ტა­რებ და ვხე­დავ, თუ რო­გორ უვ­ლის ჩემს შვილს. მას ბარ­ბი ძა­ლი­ან უყ­ვარს და ბავ­შვსაც მოს­წონს მას­თან ყოფ­ნა... არ ვამ­ტყუ­ნებ იმ დე­დებს, რომ­ლე­ბიც თა­ვი­ან­თი შვი­ლის ძი­ძას ამოწ­მე­ბენ. ბო­ლოს და ბო­ლოს, ამ პრო­ფე­სი­ის ადა­მი­ა­ნებს ჩვენ­თვის ყვე­ლა­ზე ძვირ­ფასს - შვილს ვა­ბა­რებთ...

- რო­გო­რი ინ­ტუ­ი­ცია გაქვს?

- ძა­ლი­ან ძლი­ე­რი ინ­ტუ­ი­ცია მაქვს. ადრე, როცა ინ­სტინ­ქტი რა­ღა­ცას მკარ­ნა­ხობ­და, სა­კუ­თარ თავს ვე­უბ­ნე­ბო­დი: "არა, იქ­ნებ ცდე­ბი!", მაგ­რამ ჩემი ინ­ტუ­ი­ცია უმე­ტეს შემ­თხვე­ვა­ში, მარ­თლდე­ბო­და. ჰოდა, ახლა სა­კუ­თა­რი ინ­ტუ­ი­ცი­ის ნდო­ბა ვის­წავ­ლე - რა­საც ვგრძნობ და ვფიქ­რობ, იმას აუ­ცი­ლებ­ლად ვით­ვა­ლის­წი­ნებ.

- თა­ვი­დან­ვე გრძნობ­დი, რომ გოგო უნდა გყო­ლო­და თუ "ექოს­კო­პის­ტმა" გა­გიც­რუა იმე­დი? ხომ იცი, ქარ­თვე­ლებს (ნუ, ცხა­დია, ყვე­ლას არა) ის უფრო ეა­მა­ყე­ბათ, როცა ვაჟი უჩ­ნდე­ბათ...

- პირ­ვე­ლი დღი­დან ვი­ცო­დი, რომ გოგო მე­ყო­ლე­ბო­და და როცა ეს ექიმ­მაც და­მი­დას­ტუ­რა, ძა­ლი­ან გა­მი­ხარ­და. სა­ოც­რად მინ­დო­და, გო­გო­ნა მყო­ლო­და. რაც შე­ე­ხე­ბა სი­ა­მა­ყეს: ისე­თი­ვე ამა­ყი ვარ ბარ­ბა­რეს დე­დო­ბით, რო­გო­რი ამა­ყიც ბი­ჭის შე­ძე­ნით ვიქ­ნე­ბო­დი. სა­ა­მა­ყო სქე­სი არ არ­სე­ბობს, არ­სე­ბო­ბენ სა­ა­მა­ყო ადა­მი­ა­ნე­ბი.

- სცე­ნა არ მო­გე­ნატ­რა?

- კი, ძა­ლი­ან მო­მე­ნატ­რა და სულ მალე ისევ მი­ხი­ლავს მა­ყუ­რე­ბე­ლი.

- რა მხრივ შე­იც­ვა­ლა შენი ცხოვ­რე­ბა მას შემ­დეგ, რაც ოჯახს ახა­ლი წევ­რი შე­ე­მა­ტა?

- შვი­ლის და­ბა­დე­ბის მერე ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში ყვე­ლა­ფე­რი შე­იც­ვა­ლა. თა­ვა­დაც შე­ვიც­ვა­ლე - ახლა სხვაგ­ვა­რად ვფიქ­რობ, ვაზ­როვ­ნებ. ასე მგო­ნია, მის და­ბა­დე­ბამ­დე ყვე­ლა­ფე­რი უფე­რუ­ლი იყო...

- შვილს ბევ­რი ყუ­რა­დღე­ბა სჭირ­დე­ბა. ამ­ბო­ბენ, კა­ცე­ბი ასეთ დროს, ცოტა არ იყოს, შვილ­ზე ეჭ­ვი­ა­ნო­ბე­ნო...

- ქმრი­სად­მი და სა­კუ­თა­რი თა­ვი­სად­მი ყუ­რა­დღე­ბის მო­დუ­ნე­ბა შვი­ლის ბრა­ლი კი არა, თა­ვად ქა­ლის ბრა­ლია. უბ­რა­ლოდ, ად­ვი­ლია, ყვე­ლა­ფე­რი ბავ­შვს გა­და­აბ­რა­ლო... ჩემს მე­უღ­ლეს ყუ­რა­დღე­ბა არას­დროს მო­აკ­ლდე­ბა. ათი შვი­ლიც რომ მყავ­დეს, ვი­ტყვი: ჯერ ლაშა მყავ­და და მერე შვი­ლე­ბი გაჩ­ნდნენ-მეთ­ქი. მო­სიყ­ვა­რუ­ლე ცოლს ქმარს შვი­ლიც კი ვერ და­ა­ვი­წყებს!

- შენი მე­უღ­ლის, ლაშა როს­ტო­მაშ­ვი­ლის შე­სა­ხებ რა შე­გიძ­ლია გვი­თხრა, რო­გო­რი ქმა­რია? რო­გორც რე­ჟი­სორს, რა აქვს გა­და­ღე­ბუ­ლი ან დად­გმუ­ლი და რო­გორც კა­რა­ტისტს, რა­ი­მე მიღ­წე­ვა თუ აქვს?

- ლაშა არის ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­მაც ნამ­დვი­ლად გა­მა­ო­ცა. ისე­თი თვი­სე­ბე­ბი აქვს, რაც ძა­ლი­ან ღი­რე­ბუ­ლია. მას სით­ბოს გა­ცე­მის, სიყ­ვა­რუ­ლის დიდი უნა­რი აქვს. მე­უღ­ლე მეც ძა­ლი­ან მიყ­ვარს და პა­ტივს ვცემ. ის ნი­ჭი­ე­რი ადა­მი­ა­ნია. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, პრო­ფე­სი­ით რე­ჟი­სო­რია. გა­და­ღე­ბუ­ლი აქვს არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მე­ბი, მაგ­რამ სამ­წუ­ხა­როდ, რო­გორც ბევ­რი სხვა ნი­ჭი­ე­რი ხე­ლო­ვა­ნი, დღეს სა­კუ­თა­რი პრო­ფე­სი­ით არ მუ­შა­ობს. თუმ­ცა, დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, მო­მა­ვალ­ში თა­ვის პრო­ფე­სი­ას და­უბ­რუნ­დე­ბა... რაც შე­ე­ხე­ბა სპორ­ტს: ძა­ლი­ან მწყდე­ბა გული, რომ არც ამ სფე­რო­ში აქ­ტი­უ­რობს. არა­და, თა­ვის დრო­ზე წარ­მა­ტე­ბუ­ლი სპორ­ტსმე­ნი იყო: მრა­ვა­ლი კა­რა­ტეს ქა­მა­რი აქვს მი­ღე­ბუ­ლი და გარ­და ამი­სა, ჩემ­პი­ო­ნია წე­სე­ბის გა­რე­შე ბრძო­ლა­ში. მას უდი­დე­სი ში­ნა­გა­ნი ძალა აქვს. როცა რინგზე მისი ბრძო­ლის ჩა­ნა­წე­რი პირ­ვე­ლად ვნა­ხე, შოკი მი­ვი­ღე - ადა­მი­ან­მა რამ­დე­ნი­მე წამ­ში სა­ოც­რე­ბე­ბი ჩა­ი­დი­ნა; ის კი არ ჩხუ­ბობ­და, არა­მედ დაფ­რი­ნავ­და. ბრძო­ლა რამ­დე­ნი­მე წამ­ში და­ას­რუ­ლა. სხვა­თა შო­რის, ეს ყვე­ლა­ფე­რი სი­ურპრი­ზი იყო ჩემ­თვის, მას ამ თე­მა­ზე ჩემ­თან არა­სო­დეს უტ­რა­ბა­ხია. აქამ­დე ვერც კი წარ­მო­ვიდ­გენ­დი, მის­ნა­ი­რი მგრძნო­ბი­ა­რე და თბი­ლი ადა­მი­ა­ნი ასე­თი მებ­რძო­ლი თუ იქ­ნე­ბო­და...

- რო­გორც ვიცი, და­ო­ჯა­ხე­ბამ­დე საფ­რან­გეთ­ში იყა­ვი და იქ რო­მე­ლი­ღაც თე­ატ­რში მუ­შა­ობ­დი. ამის შე­სა­ხებ მო­მი­ყე­ვი...

- დიახ, ასე იყო. თით­ქმის 3 თვე გა­ვა­ტა­რე საფ­რან­გეთ­ში, სა­დაც ქარ­თველ­მა რე­ჟი­სორ­მა - ალექ­სი ჯა­ყელ­მა მიგ­ვიწ­ვია მე, გვან­ცა და­დი­ა­ნი­ძე და ზურა აბე­სა­ძე. ჩვენ ერთ-ერთ ფეს­ტი­ვალ­ში ვმო­ნა­წი­ლე­ობ­დით. ცნო­ბი­სათ­ვის, ალექ­სის საფ­რან­გეთ­ში სა­კუ­თა­რი თე­ატ­რა­ლუ­რი კომ­პა­ნია - "პრეს­ტო ან­დან­ტე" აქვს. მი­ხა­რია, რომ შე­საძ­ლებ­ლო­ბა მო­მე­ცა, ამ ნი­ჭი­ე­რი რე­ჟი­სო­რის სპექ­ტაკ­ლებ­ში მე­თა­მა­შა.

- სა­ზღვარ­გა­რეთ სა­მუ­შა­ოს პოვ­ნის სურ­ვი­ლი ბევ­რს აქვს, მაგ­რამ უმე­ტე­სო­ბა მი­ზანს ვერ აღ­წევს, შენ კი სიყ­ვა­რუ­ლის გამო ეს ყვე­ლა­ფე­რი დათ­მე. რო­გორ ფიქ­რობ, ქალ­მა ოჯა­ხის გამო მსხვერ­პლი რა შემ­თხვე­ვა­ში უნდა გა­ი­ღოს? ლა­შამ რომ გი­თხრას, მსა­ხი­ო­ბო­ბას სა­ერ­თოდ უნდა შე­ეშ­ვაო, რას უპა­სუ­ხებ?

- პი­რა­დად მე, შე­მო­თა­ვა­ზე­ბაsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! რამ­დე­ნი­მე ქვეყ­ნი­დან მქონ­და, მათ შო­რის - საფ­რან­გე­თი­და­ნაც, თუმ­ცა, მა­ტე­რი­ა­ლურ კე­თილ­დღე­ო­ბას საყ­ვა­რელ ადა­მი­ან­თან ყოფ­ნა ვარ­ჩიე. ჰოდა, "მსხვერ­პლს" ვერ და­ვარ­ქმევ იმ ბედ­ნი­ერ ერთ წე­ლი­წადს, რო­მე­ლიც ლა­შას­თან ერ­თად გა­ვა­ტა­რე. დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, ლაშა ასე­თი არ­ჩე­ვა­ნის - ან სამ­სა­ხუ­რი, ან ოჯა­ხი - წი­ნა­შე არა­სო­დეს და­მა­ყე­ნებს. მერ­წმუ­ნეთ, მსა­ხი­ო­ბო­ბა ჩემ­თვის მხო­ლოდ პრო­ფე­სია არ არის, ეს ჩემი სუ­ლი­ე­რი მდგო­მა­რე­ო­ბაა და ვფიქ­რობ, როცა ადა­მი­ანს უყ­ვარ­ხარ, ამ ყვე­ლა­ფერ­ზე უა­რის თქმას არას­დროს მოგ­თხოვს.

- და­ა­სა­ხე­ლე 5 რამ, რის გა­მოც ღირს ცხოვ­რე­ბა...

- სიყ­ვა­რუ­ლი, სიყ­ვა­რუ­ლი, სიყ­ვა­რუ­ლი, სიყ­ვა­რუ­ლი, სიყ­ვა­რუ­ლი...

- და­ბო­ლოს, რას ურ­ჩევ ახალ­ბე­და მშობ­ლებს?

- ახალ­ბე­და მშობ­ლებს ვურ­ჩევ, ბევ­რი წიგ­ნი იკი­თხონ ბავ­შვისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! აღ­ზრდი­სა და გან­ვი­თა­რე­ბის შე­სა­ხებ. არ­სე­ბობს უამ­რა­ვი სა­შუ­ა­ლე­ბა სა­ი­მი­სოდ, რომ ამ სფე­რო­ში ინ­ფორ­მი­რე­ბუ­ლი და შე­სა­ბა­მი­სად - შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლიც იყო...

ლიკა ქა­ჯა­ია

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)