გასულ კვირას საქართველოს საპარლამენტო დელეგაცია ოფიციალური ვიზიტით ესტუმრა რუმინეთს. "რუმინულ მხარეს დავუდასტურეთ ის, რასაც ვეუბნებით ქართველ საზოგადოებას, რომ 2030 წლისთვის ქვეყანა მზად იქნება ევროკავშირში გასაწევრებლად, ასევე დავსვით კითხვა, მზად იქნება თუ არა ევროკავშირი 2030 წელს გაფართოებისთვის", - განაცხადა საგარეო ურთიერთობათა კომიტეტის თავმჯდომარე ნიკოლოზ სამხარაძემ. ხომ არ არის ეს ნიშანი იმისა, რომ ევროპული ქვეყნები ნელ-ნელა დაიწყებენ "ქართული ოცნების" ხელისუფლების ლეგიტიმაციის ცნობას? - ამ კითხვას ექსპერტმა გია ხუხაშვილმა გაზეთ "კვირის პალიტრასთან" უპასუხა:
- არა მგონია. ჩემი აზრით, ეს წმინდად ადამიანურ დონეზე ჩაწყობილი ვიზიტებია. ეს იყო უფრო პროპაგანდისტული ვიზიტი, ვიდრე რეალური პოლიტიკის ნაწილი. სამხარაძის განცხადებებიც უფრო შიდა პოლიტიკისთვის განკუთვნილი გზავნილებია, უფრო სწორად, სისტემის "დასაბოლებელი" განცხადებები, თითქოს ყველაფერი კარგად არის... ვისაც ანალიზი შეუძლია, წესით, მიხვდება, თუ სადმე შესვლა გინდა, იქით უნდა მიდიოდე და არა საწინააღმდეგო მიმართულებით. ევროკავშირი არ არის გეოგრაფიული ფენომენი, ეს არის კავშირი, რომელიც გარკვეულ ფასეულობათა სისტემაზე აშენდა და შენ როდესაც ამ ფასეულობათა სისტემას არ აღიარებ და ამას სულ უფრო და უფრო შორდები, რაღაც თარიღების დასახელება ამას ვერ უშველის. ჩემი შეფასებით, ამ განცხადებებს არანაირი შინაარსობრივი დატვირთვა არა აქვს, ეს მხოლოდ პროპაგანდაა.
თუმცა აშშ-ის საპრეზიდენტო არჩევნებმა მეტად ბუნდოვანი ვითარება შექმნა, მათ შორის საქართველოსთან დაკავშირებითაც, "ქართულმა ოცნებამ" კი ყველაფერი გააკეთა იმისთვის, რომ ჩვენ საერთოდ გავმქრალიყავით ამ ახალი მსოფლიო წესრიგის ფორმირების პოლიტიკური დღის წესრიგიდან. საქართველო ხურდაში გადასაყოლებელ ელემენტად აქციეს. ეს ბიძინა ივანიშვილმა სრულიად შეგნებულად გააკეთა. მისი გათვლა, დარწმუნებული ვარ, ასეთია: რაკი ჰგონია, საბოლოოდ ტრამპი და პუტინი დასხდებიან, ძლიერის დომინირების პოლიტიკის ინსტრუმენტებით შეთანხმდებიან და გაიყოფენ მსოფლიოს, საქართველოსაც ისინი მიუჩენენ ადგილს. ივანიშვილმა ყველაფერი იმისკენ წაიყვანა, რომ ჩვენ დღეს ვართ დახლზე დადებული პროდუქტი, თვითონ კი დარწმუნებულია, რომ ჩვენ ამ განაწილებაში აუცილებლად რუსეთის იმპერიაში მოვხვდებით. მოკლედ, აქეთ მიჰყავს პროცესი და ელოდება, ტრამპი და პუტინი სად მიგვიჩენენ ადგილს.
- ბოლო დროს გააქტიურდა ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნების თემა, რომელიც შემოდგომაზეა დანიშნული. ოპოზიციის ნაწილი ამბობს, რომ არ მიიღებს მონაწილეობას, ნაწილის პოზიცია კი გაურკვეველია. ხომ არ აღმოჩნდება ისე, რომ ოპოზიციური პარტიები საბოლოოდ მაინც მიიღებენ მონაწილეობას, თუმცა სრულიად მოუმზადებლად...
- დღეს ამ თემის აქტუალიზაცია, ჩემი აზრით, არასწორია. ჩვენ, არ ვიცით, რა მოცემულობა გვექნება იმ მომენტისთვის, როდესაც წინასაარჩევნო კამპანიის დრო მოვა, თუნდაც საგარეო ფაქტორებიდან გამომდინარე. ძალიან ბევრი სუბიექტური ფაქტორი მოქმედებს პროცესზე, ამიტომ დღეს თქმა, არ მივიღებ ან მივიღებ მონაწილეობასო, რეალური ამოცანებიდან აცდენაა. დღეს ოპოზიციის საფიქრალი უნდა იყოს, თუ როგორ შენარჩუნდეს საპროტესტო მუხტი და შეიძინოს მეტი დინამიკა. ახლა ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნებზე ლაპარაკი არარელევანტურია. დღევანდელი მოცემულობით, ამ ხელისუფლებას არა აქვს საერთაშორისო ლეგიტიმაცია, ხვალ რომ იყოს არჩევნები, რა თქმა უნდა, არავინ არ უნდა მიიღოს მონაწილეობა, მაგრამ ჩვენ არ ვიცით, რა იქნება თვეების მერე... თუ ხელისუფლებამ მიიღო ლეგიტიმაცია, მაშინ ოპოზიციურ სპექტრს მოუწევს იმაზე დაფიქრება, რა უნდა ქნას, რომ თამაშგარე მდგომარეობაში არ დარჩეს. წაიკითხეთ სრულად