"დასტრესილი 2 წელი მქონდა და დასვენება გადავწყვიტე... ზღვაზე მომხდარი ინციდენტის მერე ტალღების პანიკურად მეშინია" - როგორ გადაურჩა ზღვაზე დახრჩობას ნინო მუმლაძე?

2-წლიანი სტრესული პერიოდის შემდეგ, ზაფხულის არდადეგები ნინო მუმლაძემ მისთვის უჩვეულო გარემოში გაატარა... რა მიაჩნია უსამართლობად მომსახურების სფეროში და რას ფიქრობს ქვეყანაში რუსების დიდი რაოდენობით შემოსვლასთან დაკავშირებით, თავად ნინოსგან შეიტყობთ...

- წინა 2 ზაფხულისგან განსხვავებით, როცა ქალაქიდან ვერ გავდიოდი, როგორც იქნა, წელს ზღვაზე წასვლა მოვახერხე და ძალიან მშვიდ, წყნარ გარემოში, ოჯახთან ერთად დავისვენე. დაბადების დღესაც იქ შევხვდი. დიდი წვეულება არ გამიმართავს, უბრალოდ, ოჯახისა და მეგობრების წრეში აღვნიშნე... ზღვაზე დასვენებამდე, სოხუმის მოზარდ მაყურებელთა თეატრიდან სვანეთში, მესტიაში გასტროლი გვქონდა. როგორც ყოველთვის, მაყურებლები ძალიან გულთბილად შეგვხვდნენ. არაჩვეულებრივ გარემოში შესანიშნავად გვიმასპინძლეს, იქიდან კმაყოფილები და ბედნიერები წამოვედით.

- წლევანდელი არდადეგები განსხვავებული რით იყო?

- როგორც წესი, როცა ზღვისპირეთში ჩავდივარ, ძირითადად, მეგობრების წრეში მიწევს ყოფნა: აქტიურად, ხმაურიანად ვერთობი. სიმართლე გითხრა, ისეთი დასტრესილი 2 წელი მქონდა, რომ ნამდვილად მშვიდი დასვენება მჭირდებოდა. ოჯახთან ერთად, წყნარ გარემოში დასვენება მესიამოვნა. კარგად გამოვიძინე, რეჟიმში ჩავდექი, მშვიდად დავისვენე. თან, კარგი ამინდი, წყნარი ზღვა დაემთხვა... მოკლედ, ყველაფერი იდეალური იყო.

- დასტრესილი რატომ იყავი?

- ჯანმრთელობის პრობლემები მქონდა, ოჯახმა რამდენჯერმე "კოვიდი" გადავიტანეთ, ბებია გარდამეცვალა... არც ისე კარგი ამბები ერთმანეთს მიჰყვა. სულ რაღაც პრობლემების გამო, 2 ზაფხული თბილისში დარჩენა მიწევდა. შესაბამისად, ძალიან დავისტრესე. ამ რეალობისგან მოწყვეტა და მშვიდად დასვენება მჭირდებოდა. მადლობა ღმერთს, მოვახერხე. იმედია, შეგვერგება და ცუდი არაფერი მოხდება.

- 2-წლიანი პაუზის შემდეგ, ზაფხულის არდადეგებს როგორი "გემო" ჰქონდა?

- არაჩვეულებრივი, მონატრებული... მთაც ძალიან მიყვარს, მაგრამ ჩემთვის ზღვა სხვანაირი განტვირთვაა - ყველანაირ სტრესს მიხსნის.

- ალბათ, უცნობების ყურადღებას იქცევ. დასვენებას როგორ ახერხებ?

- ეს უკვე ჩემი ცხოვრების ნაწილია, დისკომფორტს აღარ მიქმნის, რა თქმა უნდა, პირიქით - დიდ სიამოვნებას ვიღებ: ის სიყვარული ყოველთვის მაძლიერებს, რასაც საზოგადოება ჩემ მიმართ გამოხატავს. თბილისში ვიქნები თუ ზღვაზე, მნიშვნელობა აღარ აქვს - ყოველთვის ასეა... ეკრანზე გამოჩენიდან პირველი 2 წლის განმავლობაში, მართლა არ ვიცოდი, როგორ მოვქცეულიყავი, როგორი რეაქცია მქონოდა და პოპულარობა გარკვეულ დისკომფორტს მიქმნიდა, მაგრამ ახლა, წლების მერე, ეს ჩვეულებრივ ამბად იქცა. სასიამოვნოა, როცა ჩემ მიმართ ყურადღების გამოხატვას ცდილობენ...

- კარგად ცურავ?

- ნორმალურად. ერთხელ ისე მოხდა, რომ მე, ანა სანაია, თაკო აბაშიძე და კიდევ რამდენიმე მეგობარი ზღვაზე ერთად ვისვენებდით. დიდი ტალღები იყო. ისეთი მოცურავე არ ვარ, რომ დიდ ტალღებს გავუმკლავდე, მაგრამ რატომღაც, ზღვაში შესვლა მაინც გავრისკე. ტალღებმა ჩამითრია. ვერ ამოვდიოდი. უკვე ყველა ნაპირზე იყო გასული, მე კი ტალღებს ვებრძოდი და მივხვდი, ვიხრჩობოდი, ვეღარ ვსუნთქავდი. ტალღებმა იმდენი მატრიალა, რომ ბოლოს, გონება დავკარგე... ბუნებრივია, ჩემს დასახმარებლად მაშველები გამოიქცნენ. "გაყოფილი" საცურაო კოსტიუმი (ბიკინი) მეცვა. თავდაპირველად, წყლიდან ამოსათრევად, მაშველმა ხელი რომ მომკიდა, ჩემი ბიკინის ზედა ნაწილი შერჩა ხელთ. მერე მოახერხა, თმაში ჩაევლო ხელი და ასე ამომათრია... როგორც იქნა, ნაპირზე გონს მოვედი, თვალი გავახილე და მივხვდი, რომ გადავრჩი, გარშემო მეგობრები შემომეხვივნენ... გავაცნობიერე, რომ ყველაფერი კარგად დასრულდა და უცებ ვიფიქრე, - სად არის ჩემი "ლიფი"-მეთქი? ამის გამო, რა თქმა უნდა, შევწუხდი და თავი ძალიან უხერხულად ვიგრძენი: ვაიმე, თუ ასე ვიყავი, ვერ მითხარით-მეთქი? ანა სანაიამ ასე დამამშვიდა: - ნუ ნერვიულობ: შორიდან ყველას ეგონა, რომ 2 ჩვილი ბავშვი გეჭირა ხელში და იმაზე ნერვიულობდნენ - ზღვაში ქალი ჩვილებით იხრჩობაო... მას შემდეგ, ზოგი მეგობარი ჩემს მკერდს "ჩვილებს" ეძახის (იცინის)...

ამ ინციდენტის მერე, ტალღების პანიკურად მეშინია, მაგრამ ასეთი რამ მაინც შემემთხვა: 30 წლის ვხდებოდი. მე და ჩემმა დამ ევროპაში გამგზავრება გადავწყვიტეთ. თან გვინდოდა, ჩვენი მოგზაურობა ჩემს დაბადების დღეს დამთხვეოდა. ბარსელონაში გავემგზავრეთ. იმის მოყოლას არ დავიწყებ, ბარსელონაში დასვენება როგორი არაჩვეულებრივი იყო. იქ იმდენი დასათვალიერებელი ადგილია, რომ ზღვაში შესასვლელად დიდად არ გვეცალა. ამიტომ გადავწყვიტეთ, "ოქროს სანაპიროზე" ჩემი დაბადების დღის ხათრით მაინც გავსულიყავით და ზღვაში გაგვეცურა. მართლაც, ჩემს დაბადების დღეზე, სანაპიროზე მივედით. ზღვაზე დიდი ტალღები იყო. ჩემმა დამ მითხრა, - იქნებ, არ შეხვიდეო? - აქ მეორედ როდის ჩამოვალ? არ მინდა, ეს შანსი დავკარგო. ჩემი დაბადების დღეა-მეთქი! - ვუპასუხე... მოკლედ, ზღვის ტალღებმა მახოხიალა, თავი მარტყმევინა... სხეულის ყველა ნასვრეტში ყვითელი ქვიშა მქონდა: ყურში, ცხვირში, პირში (იცინის)... მინდოდა, დაბადების დღეზე საკუთარი თავისთვის სიურპრიზი მომეწყო, სინამდვილეში კი სასტუმრომდე, ნახევარი ქალაქი ქვიშიანი თმით ვიარე...

- საცურაო კოსტიუმებს როგორ არჩევ?

- საცურაო კოსტიუმსაც და საერთოდ, სამოსსაც იმის მიხედვით ვარჩევ, მიხდება თუ არა. მიმაჩნია, რომ მოდაში ყოველთვის ისაა, რაშიც თავს კომფორტულად გრძნობ და გიხდება. ზოგ ქალს გარკვეული კომპლექსები მაინც გვაქვს: ბოლო დროს, რაც წონაში მოვიმატე, მთლიან საცურაო კოსტიუმს ვიცვამ. წინათ ბიკინისაც ვიცვამდი. გააჩნია, როგორი ხასიათი და წონა მაქვს, როგორ ფორმაში ვარ.

- ოდესმე პლაჟზე გასვლის კომპლექსი გქონია?

- არა, ასე ძალიან არასოდეს დავკომპლექსებულვარ. უბრალოდ, ალბათ, როგორც ყველა ქალს, მეც სხეულის გარკვეული ნაწილების გამოჩენა ნაკლებად ან მეტად მინდა, რასაც საცურაო კოსტიუმების შერჩევისას ვითვალისწინებ.

- გეცოდინება, სოციალურ ქსელებში გოგონას ვიდეო გავრცელდა, რომელშიც ამბობდა, - პუტკუნებმა ტოპები არ ჩაიცვათო...

- ქონები "რიადებად" გაქვთო (იცინის)? ამ გოგოზე რა უნდა გითხრა? ვიღაცებმა კომენტარები დაუწერეს, მე კი ასეთ რაღაცებზე მეცინება. მგონია, ლექსიკაში სიტყვა "რიადს" რომ იყენებ, ბევრად უხერხულია, ვიდრე სხეულზე სადმე რამე ნაკეცი გიჩანდეს...წაიკითხეთ სრულად