უკ­რა­ი­ნა­ში მიმ­დი­ნა­რე ომის­თვის სამ­ზა­დი­სი და­ახ­ლო­ე­ბით 3 წლის წინ და­ი­წყო - ზუს­ტად იგი­ვე დროს და­ი­წყო მზა­დე­ბა სა­ქარ­თვე­ლო­ში ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის ცვლი­ლე­ბის­თვის და ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში ისე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბის მო­საყ­ვა­ნად, რომ­ლე­ბიც ქვეყ­ნის ომში ჩარ­თვას მარ­ტი­ვად მო­ა­წერ­დნენ ხელს,- ამის შე­სა­ხებ „ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბი­დან“ გა­სუ­ლი დე­პუ­ტა­ტე­ბის მიერ და­ფუძ­ნე­ბუ­ლი სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი მოძ­რა­ო­ბის - "ხალ­ხის ძა­ლის" გან­ცხა­დე­ბა­შია აღ­ნიშ­ნუ­ლი.

მოძ­რა­ო­ბის წევ­რე­ბის გან­ცხა­დე­ბით, „ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის“ მი­მართ ამე­რი­კის შე­ერ­თე­ბუ­ლი შტა­ტე­ბის სა­ელ­ჩოს იმ­თა­ვით­ვე არ ჰქონ­და ომში ჩარ­თვის იმე­დი და "სწო­რედ ამი­ტომ ცდი­ლობ­და სა­ელ­ჩო სა­პარ­ლა­მენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბამ­დე და სა­პარ­ლა­მენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბის შემ­დეგ სრუ­ლი და­ჟი­ნე­ბით ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში „ნაც­მოძ­რა­ო­ბი­სა“ და მისი სა­ტე­ლი­ტე­ბის მოყ­ვა­ნას“.

"რად­გან ჩვენ მიერ დას­მულ შე­კი­თხვებ­ზე ელ­ჩის დუ­მი­ლით პა­სუ­ხი მი­ვი­ღეთ, ამ ეტაპ­ზე, აქ ვფიქ­რობ­დით გა­ჩე­რე­ბას. თუმ­ცა, ამე­რი­კის ელ­ჩის მიერ „ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბი­სა“ და ოლი­გარქ და­ვით კე­ზე­რაშ­ვი­ლის კუთ­ვნილ ტე­ლე­კომ­პა­ნია „ფორ­მუ­ლას­თვის“ მი­ცე­მუ­ლი ინ­ტერ­ვიუ ჩვენ­თვის ერ­თგვარ ბოლო წვე­თად იქცა.

გა­დავ­წყვი­ტეთ, სა­ზო­გა­დო­ე­ბას ვუ­თხრათ მეტი სი­მარ­თლე იმ მოვ­ლე­ნე­ბის შე­სა­ხებ, რომ­ლე­ბიც ქარ­თუ­ლი პო­ლი­ტი­კის კუ­ლი­სებ­ში გა­სუ­ლი სამი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ვი­თარ­დე­ბო­და. საქ­მე ეხე­ბა ხალ­ხის ნე­ბის წი­ნა­აღ­მდეგ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის შეც­ვლის მცდე­ლო­ბას, რო­მე­ლიც სა­ელ­ჩოს კო­ორ­დი­ნა­ცი­ით წა­რი­მარ­თე­ბო­და და რო­მელ­ზეც სა­ზო­გა­დო­ე­ბას მხო­ლოდ ზე­და­პი­რუ­ლი ინ­ფორ­მა­ცია აქვს.

თა­ვის­თა­ვად ის ფაქ­ტი, რომ ელჩი მხო­ლოდ „ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბი­სა“ და მისი ოლი­გარ­ქი ლი­დე­რე­ბის კუთ­ვნილ მე­დი­ა­სა­შუ­ა­ლე­ბებს სტუმ­რობს, რომ­ლე­ბიც სა­ქარ­თვე­ლო­ში პო­ლა­რი­ზა­ცი­ის, სიც­რუ­ი­სა და სი­ძულ­ვი­ლის მთა­ვა­რი წყა­როს ფუნ­ქცი­ას ას­რუ­ლე­ბენ, უკვე ყვე­ლა­ფერ­ზე მე­ტყვე­ლებს. „ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის­გან“ თა­ვი­სუ­ფალ მე­დი­ას ელჩი მხო­ლოდ ერთხელ ეს­ტუმ­რა და იქაც იმ ჟურ­ნა­ლისტს მის­ცა ინ­ტერ­ვიუ, რო­მე­ლიც სა­ელ­ჩოს გან­სა­კუთ­რე­ბით ხში­რი სტუ­მა­რი და რა­დი­კა­ლუ­რი ოპო­ზი­ცი­ის თავ­გა­დაკ­ლუ­ლი მხარ­დამ­ჭე­რი იყო.

ვხე­დავთ, რომ ელჩი კრი­ტი­კულ მე­დი­ა­სა და კრი­ტი­კულ კი­თხვებს გა­ურ­ბის. "ფორ­მუ­ლა­ში" სტუმ­რო­ბა ადას­ტუ­რებს, რომ ელჩი მხო­ლოდ მის მიერ კონ­ტრო­ლი­რე­ბად მე­დი­ა­ში და წი­ნას­წარ შე­თან­ხმე­ბუ­ლი კი­თხვე­ბით გრძნობს კომ­ფორ­ტუ­ლად თავს. გარ­და ამი­სა, ეს ფაქ­ტი სა­ელ­ჩოს პო­ლი­ტი­კურ გე­მოვ­ნე­ბა­ზეც ნათ­ლად მე­ტყვე­ლებს.

ინ­ტერ­ვი­უ­ში ვერ მო­ვის­მი­ნეთ ჟურ­ნა­ლის­ტის ვერ­ცერ­თი კრი­ტი­კუ­ლი კი­თხვა თუ ჩა­კი­თხვა, რაც სა­ზო­გა­დო­ე­ბას სა­ინ­ტე­რე­სო სა­კი­თხე­ბის შე­სა­ხებ სი­მარ­თლეს გა­ა­გე­ბი­ნებ­და. ნუთუ, ეს არის ამე­რი­კუ­ლი დე­მოკ­რა­ტი­ი­სა და მე­დი­ის თა­ვი­სუფ­ლე­ბის სტან­დარ­ტი? ამ ფონ­ზე, ჩვენ­თვის, სა­ბო­ლო­ოდ სარ­წმუ­ნო გახ­და ერთ-ერთი ქარ­თვე­ლი ექ­სპერ­ტის დას­კვნა იმის შე­სა­ხებ, რომ ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლის ად­ვო­კა­ტე­ბის მიერ შვე­ი­ცა­რი­ა­ში სტა­ტი­ე­ბის გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბის მცდე­ლო­ბა სწო­რედ ზე­მო­აღ­ნიშ­ნუ­ლი ფაქ­ტე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე იბ­ლო­კე­ბო­და და კვლა­ვაც იბ­ლო­კე­ბა.

სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ კარ­გად იცის, რომ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში ყოფ­ნის დროს, მი­ხე­ილ სა­ა­კაშ­ვი­ლი და "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბა" სა­ელ­ჩოს გა­რე­შე ერთ ნა­ბიჯ­საც არ დგამ­დნენ და ახლა უკვე ცხა­დია, რომ მა­შინ­დე­ლი მე­დი­ა­მო­ნო­პო­ლი­ის უკა­ნაც სა­ელ­ჩოს ხელ­წე­რა იყო. ჩვენ­თვის პრინ­ცი­პუ­ლად მი­უ­ღე­ბე­ლია დე­მოკ­რა­ტი­ი­სა და მე­დი­ის თა­ვი­სუფ­ლე­ბის ასე­თი და­ბა­ლი სტან­დარ­ტი და ჩვე­ნი ქვეყ­ნის­თვის უფრო ხა­რის­ხი­ა­ნი დე­მოკ­რა­ტია და მე­დია გვინ­და.

„ფორ­მუ­ლას­თვის“ მი­ცე­მულ­მა ინ­ტერ­ვი­უმ კი­დევ ერთხელ მკა­ფი­ოდ და­ა­დას­ტუ­რა, რომ სა­ელ­ჩო არა­თუ დღემ­დე ჩა­დე­ნილ ცოდ­ვებ­ზე გა­ჩე­რე­ბას არ აპი­რებს, არა­მედ, პი­რი­ქით, სა­ქარ­თვე­ლოს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ზე შე­ტე­ვის მი­ტა­ნას მო­მა­ვალ­ში ახა­ლი ენერ­გი­ით გეგ­მავს.

პირ­ველ რიგ­ში, აღ­ვნიშ­ნავთ, რომ კელი დეგ­ნან­მა ჩვენს შე­კი­თხვებს და მათ­თან და­კავ­ში­რე­ბულ ფაქ­ტებს კი­დევ ერთხელ სი­ყალ­ბე უწო­და. რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, „ფორ­მუ­ლას“ ჟურ­ნა­ლისტს ერთხე­ლაც არ მოს­ვლია აზ­რად, ელ­ჩის­თვის კრი­ტი­კუ­ლი შე­კი­თხვა შე­ებ­რუ­ნე­ბი­ნა და ეკი­თხა, ჩვენს მიერ დას­მუ­ლი რო­მე­ლი შე­კი­თხვა ან ჩვენს მიერ ნახ­სე­ნე­ბი რო­მე­ლი ფაქ­ტი იყო ყალ­ბი: გი­გა­უ­რის, ლომ­ჯა­რი­ას, მარ­გვე­ლაშ­ვი­ლის, უსუ­ფაშ­ვი­ლის, ჭი­ა­ბე­რაშ­ვი­ლის, მშვილ­და­ძის, სა­ნა­ი­ას, გო­გო­ტიშ­ვი­ლის, პო­დო­ლი­ა­კის, და­ნი­ლო­ვის გან­ცხა­დე­ბე­ბი, მო­სა­მარ­თლის და­ბა­რე­ბა, მის­თვის ან­გა­რი­შის მო­თხოვ­ნა და ვი­ზი­ტი­დან მისი მოხ­სნა, „ენ­ჯე­ო­ე­ბის“ მიერ მთავ­რო­ბის გა­დად­გო­მი­სა და ტექ­ნი­კუ­რი მთავ­რო­ბის შექ­მნის მო­თხოვ­ნა, თუ ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვილ­თან შეხ­ვედ­რის გა­მარ­თვა? ამ ფაქ­ტე­ბი­დან ელჩმა მხო­ლოდ ერ­თის - ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვილ­თან შეხ­ვედ­რის უარ­ყო­ფა სცა­და და იქაც გა­ირ­კვა, რომ ჩვე­ნი ვა­რა­უ­დი მათ შო­რის შეხ­ვედ­რის გა­მარ­თვის შე­სა­ხებ სრუ­ლი­ად სა­ფუძ­ვლი­ა­ნი იყო.

უნდა ით­ქვას, რომ ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვილ­თან შეხ­ვედ­რის ში­ნა­არსზე სა­უ­ბარს ელჩი ამ შემ­თხვე­ვა­შიც გა­ექ­ცა. ჩვენ ამე­რი­კის ელჩს და­ვუს­ვით ძა­ლი­ან კონ­კრე­ტუ­ლი შე­კი­თხვა - გა­მოთ­ქვა თუ არა შეხ­ვედ­რა­ზე ელჩმა უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბა მთავ­რო­ბის პო­ლი­ტი­კით ომ­თან და­კავ­ში­რე­ბით, მოს­თხო­ვა თუ არა ამ ნი­ა­დაგ­ზე ივა­ნიშ­ვილს პო­ლი­ტი­კა­ში დაბ­რუ­ნე­ბა და მოს­თხო­ვა თუ არა მას რუ­სე­თის­თვის სან­ქცი­ე­ბის და­წე­სე­ბა. გა­საკ­ვი­რი არაა, რომ ამ კი­თხვე­ბის დას­მა ელ­ჩის­თვის ჟურ­ნა­ლისტს ერთხე­ლაც არ უც­დია. ჩვენს კი­თხვებ­ზე პა­სუ­ხის გა­ცე­მის ნაც­ვლად, ელჩმა კი­დევ ერთხელ აღ­ნიშ­ნა, რომ ეს იყო პი­რა­დი შეხ­ვედ­რა, რო­მე­ლიც სა­ქარ­თვე­ლო-ამე­რი­კის სტრა­ტე­გი­ულ პარტნი­ო­რო­ბას შე­ე­ხე­ბო­და და რო­მელ­ზეც ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლის პი­რად ფი­ნან­სებ­ზე სა­უ­ბა­რი არ ჰქო­ნი­ათ. ამე­რი­კის ელჩმა ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვილ­თან სამ­სა­ა­თი­ა­ნი „პი­რა­დი“ შეხ­ვედ­რა სტრა­ტე­გი­უ­ლი პარტნი­ო­რო­ბის გან­სა­ხილ­ვე­ლად რომ მო­ი­თხო­ვა, ეს, ალ­ბათ, პა­ტა­რა ბავ­შვის­თვი­საც ღი­მი­ლის­მომ­გვრე­ლია. ფაქ­ტია, რომ რო­დე­საც ელჩი შეხ­ვედ­რის რე­ა­ლუ­რი ში­ნა­არ­სის შე­სა­ხებ ინ­ფორ­მა­ცი­ას არ ასა­ჯა­რო­ებს, მას რა­ღაც აქვს და­სა­მა­ლი.

იქვე ამე­რი­კის ელჩმა თქვა, ჩვენ ყვე­ლა პარტნი­ორს ვთხოვთ, უკ­რა­ი­ნას მაქ­სი­მა­ლუ­რად და­ეხ­მა­რონ და იქვე აღ­ნიშ­ნა, ყვე­ლა­ფერს ვა­კე­თებთ, რომ უკ­რა­ი­ნამ რუ­სე­თის წი­ნა­აღ­მდეგ ომში გა­ი­მარ­ჯვო­სო. მა­ნამ­დე ელჩს ნათ­ქვა­მი აქვს, ახლა, რო­გორც არას­დროს, მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, სა­ქარ­თვე­ლო და უკ­რა­ი­ნა ერ­თად იდ­გნენ რუ­სე­თის აგ­რე­სი­ის წი­ნა­აღ­მდე­გო. ამ­გვა­რი გან­ცხა­დე­ბე­ბი ჩვენს ეჭ­ვებს მე­ო­რე ფრონ­ტის ინ­ტე­რეს­თან და­კავ­ში­რე­ბით და­მა­ტე­ბით აღ­რმა­ვებს, რა­ზეც სა­კუ­თარ დას­კვნას სა­ზო­გა­დო­ე­ბაც გა­მო­ი­ტანს. სა­ზო­გა­დო­ე­ბა კი­დევ ერთხელ ხდე­ბა იმის მოწ­მე, რომ ამე­რი­კის ელჩი ზო­გა­დი ფრა­ზე­ბით ერთს ამ­ბობს და სი­ნამ­დვი­ლე­ში, სრუ­ლი­ად სხვა რა­მეს აკე­თებს. რო­დე­საც ზო­გა­დი ფრა­ზე­ბი ქმე­დე­ბებს არ შე­ე­სა­ტყვი­სე­ბა, სა­ზო­გა­დო­ე­ბას ლო­გი­კუ­რი დას­კვნის გა­მო­ტა­ნა მარ­ტი­ვად შე­უძ­ლია.

რო­გორც მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, უკ­რა­ი­ნა­ში მიმ­დი­ნა­რე ომის­თვის სამ­ზა­დი­სი და­ახ­ლო­ე­ბით სამი წლის წინ და­ი­წყო. ერთი მხრივ, რუ­სე­თი ემ­ზა­დე­ბო­და სამ­ხედ­რო ინ­ტერ­ვენ­ცი­ის­თვის და ახორ­ცი­ე­ლებ­და სამ­ხედ­რო ძა­ლე­ბის მო­ბი­ლი­ზე­ბას, ხოლო, მე­ო­რე მხრივ, მიმ­დი­ნა­რე­ობ­და უკ­რა­ი­ნის ინ­ტენ­სი­უ­რი შე­ი­ა­რა­ღე­ბა და მომ­ზა­დე­ბა სამ­ხედ­რო კონ­ფლიქ­ტი­სათ­ვის.

ზუს­ტად იგი­ვე დროს, სამი წლის წინ, და­ი­წყო მზა­დე­ბა სა­ქარ­თვე­ლო­ში ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის ცვლი­ლე­ბის­თვის და ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში ისე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბის მო­საყ­ვა­ნად, რომ­ლე­ბიც ქვეყ­ნის ომში ჩარ­თვას მარ­ტი­ვად მო­ა­წერ­დნენ ხელს. ლო­გი­კუ­რია, რომ ომის სცე­ნარ­ში სა­ქარ­თვე­ლოს მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი რო­ლის შეს­რუ­ლე­ბა შე­ეძ­ლო. მე­ო­რე ფრონ­ტი და სა­ქარ­თვე­ლო­ში ათე­უ­ლო­ბით ათა­სი რუსი სამ­ხედ­როს, აგ­რეთ­ვე შე­სა­ბა­მი­სი ტექ­ნი­კი­სა და აღ­ჭურ­ვი­ლო­ბის მოც­დე­ნა რუ­სეთს შე­უქ­მნი­და მნიშ­ვნე­ლო­ვან სირ­თუ­ლე­ებს უკ­რა­ი­ნის ფრონტზე. გარ­და ამი­სა, მე­ო­რე ფრონ­ტი ორ­მა­გად და­ა­ზი­ა­ნებ­და რუ­სე­თის სა­ერ­თა­შო­რი­სო იმიჯს, რაც ევ­რო­პას უკ­რა­ი­ნის ფრონ­ტის­თვის დახ­მა­რე­ბის გა­წე­ვის ენ­თუ­ზი­აზმს კი­დევ უფრო დიდი ხნით შე­უ­ნარ­ჩუ­ნებ­და.

დიდ მო­თა­მა­შეს სა­ქარ­თვე­ლო რომ მე­ო­რე ფრონ­ტად უნდა, ამა­ში ის, გარ­კვე­უ­ლი თვალ­საზ­რი­სით, შე­იძ­ლე­ბა ვერც გა­ამ­ტყუ­ნო. დიდი მო­თა­მა­შე პრო­ცე­სებს გლო­ბა­ლუ­რი გად­მო­სა­ხე­დი­დან უყუ­რებს და პა­ტა­რა ქვეყ­ნის ინ­ტე­რე­სე­ბი მის მხედ­ვე­ლო­ბა­ში ამ გად­მო­სა­ხე­დი­დან, სამ­წუ­ხა­როდ, ვერც კი ხვდე­ბა. თუმ­ცა, ბუ­ნებ­რი­ვია, ნე­ბის­მი­ე­რი პატ­რი­ო­ტუ­ლად მო­მარ­თუ­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა, პირ­ველ რიგ­ში, სა­კუ­თა­რი ქვეყ­ნის გა­დარ­ჩე­ნა­ზე უნდა ზრუ­ნავ­დეს და შე­სა­ბა­მის საფრ­თხე­ებს ქვე­ყა­ნას რო­გორც მტრე­ბის­გან, ისე მე­გობ­რე­ბის­გან უნდა არი­დებ­დეს. რაც მთა­ვა­რია, რო­დე­საც ვი­ღა­ცას ქვეყ­ნის ომში ჩარ­თვა სურს, კე­თი­ლი უნდა ინე­ბოს და სა­ზო­გა­დო­ე­ბას ეს ღიად უნდა უთხრას, რათა შე­სა­ბა­მი­სი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა ხალ­ხის ნე­ბის წი­ნა­აღ­მდეგ არ იქ­ნეს მი­ღე­ბუ­ლი. ხალ­ხის გვერ­დის ავ­ლით ამ­გვა­რი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის მი­ღე­ბა უხე­შად ეწი­ნა­აღ­მდე­გე­ბა დე­მოკ­რა­ტი­ის ფუნ­და­მენ­ტურ პრინ­ციპს, რო­მე­ლიც ათწლე­უ­ლე­ბის მან­ძილ­ზე და­სავ­ლუ­რი სამ­ყა­როს ქვა­კუ­თხე­დი იყო. რო­დე­საც ხალ­ხის ძა­ლის გე­ში­ნია და ამი­ტომ მას სი­მარ­თლეს უმა­ლავ, აშ­კა­რაა, რომ ამ ხალ­ხის­თვის შენ სი­კე­თე არ გინ­და.

გა­სუ­ლი სამი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში, სა­ზო­გა­დო­ე­ბა აკ­ვირ­დე­ბო­და ხალ­ხის ნე­ბის წი­ნა­აღ­მდეგ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის შეც­ვლის მცდე­ლო­ბას, რო­მე­ლიც სა­ელ­ჩო­დან იყო სრუ­ლად კო­ორ­დი­ნი­რე­ბუ­ლი. ამ მცდე­ლო­ბის მთა­ვა­რი მი­ზა­ნი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში უსამ­შობ­ლო და პატ­რი­ო­ტიზ­მის­გან დაც­ლი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბის მოყ­ვა­ნა იყო, რომ­ლე­ბიც თვალ­და­ხუ­ჭუ­ლი მო­ა­წერ­დნენ ხელს ომს, რო­გო­რი გა­მა­ნად­გუ­რე­ბე­ლიც არ უნდა ყო­ფი­ლი­ყო ის სა­ქარ­თვე­ლოს­თვის.

„ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის“ მი­მართ სა­ელ­ჩოს იმ­თა­ვით­ვე არ ჰქონ­და ომში ჩარ­თვის იმე­დი, რად­გან ზუს­ტად იცოდ­ნენ, რომ პატ­რი­ო­ტუ­ლი გრძნო­ბე­ბი მის ლი­დე­რებს სა­კუ­თა­რი ქვეყ­ნის გა­ნად­გუ­რე­ბა­ზე წას­ვლის შე­საძ­ლებ­ლო­ბას არ მის­ცემ­და. შე­უძ­ლე­ბე­ლია ქვე­ყა­ნა ოდ­ნავ მა­ინც გიყ­ვარ­დეს და ისეთ ომში შეხ­ვი­დე, რო­მელ­შიც ის სრუ­ლი გა­ნად­გუ­რე­ბის­თვის არის გან­წი­რუ­ლი. ბუ­ნებ­რი­ვია, ამ ყვე­ლა­ფერ­ზე „ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის“ ლი­დე­რე­ბი არაფ­რის ფა­სად არ წა­ვი­დოდ­ნენ, უსამ­შობ­ლო „ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბი“ კი სა­ქარ­თვე­ლოს მე­ო­რე ფრონ­ტად ისე აქ­ცევ­დნენ, რომ ომის შე­საძ­ლო შე­დე­გებ­ზე კი­თხვა­საც კი არ დას­ვამ­დნენ. სწო­რედ ამი­ტომ ცდი­ლობ­და სა­ელ­ჩო სა­პარ­ლა­მენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბამ­დე და სა­პარ­ლა­მენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბის შემ­დეგ სრუ­ლი და­ჟი­ნე­ბით ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში „ნაც­მოძ­რა­ო­ბი­სა“ და მისი სა­ტე­ლი­ტე­ბის მოყ­ვა­ნას.

• რო­გორც უკვე აღ­ვნიშ­ნეთ, რე­ვო­ლუ­ცი­უ­რი სცე­ნა­რის ამოქ­მე­დე­ბა ჯერ კი­დევ სამი წლის წინ და­ი­წყო. ყვე­ლას კარ­გად ახ­სოვს, რო­გორ ამო­უგ­რი­ხა სა­ელ­ჩომ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას 2020 წელს ხელი და რო­გორ აი­ძუ­ლა, ერთი მხრივ, უგუ­ლა­ვა და ოქ­რუ­აშ­ვი­ლი ცი­ხი­დან გა­მო­ეშ­ვა.

ხოლო, მე­ო­რე მხრივ, სა­არ­ჩევ­ნო სის­ტე­მა „ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბი­სა“ და მისი სა­ტე­ლი­ტე­ბის სა­სარ­გებ­ლოდ შე­ეც­ვა­ლა. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა იძუ­ლე­ბუ­ლი გახ­და, და­თან­ხმე­ბო­და 120/30 სის­ტე­მას ერ­თპ­რო­ცენ­ტი­ა­ნი სა­არ­ჩევ­ნო ბა­რი­ე­რით, რო­მე­ლიც ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში „ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის“ დაბ­რუ­ნე­ბის შან­სებს ერ­თი­ო­რად ზრდი­და. თუმ­ცა, მტკივ­ნე­უ­ლი ტაქ­ტი­კუ­რი დათ­მო­ბე­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, „ქარ­თულ­მა ოც­ნე­ბამ“ ეს ბრძო­ლა მო­ი­გო და სა­პარ­ლა­მენ­ტო არ­ჩევ­ნებ­ში 90 მან­და­ტი მო­ი­პო­ვა.

2020 წლის სა­პარ­ლა­მენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ სუფ­თად ჩა­ა­ტა­რა და ეუთო/ოდი­რი­სა და სხვა სა­ერ­თა­შო­რი­სო სა­დამ­კვირ­ვებ­ლო მი­სი­ებს მისი არა­ლე­გი­ტი­მუ­რად ცნო­ბი­სათ­ვის სა­ბა­ბიც კი არ და­უ­ტო­ვა. თუმ­ცა, მოხ­და გა­უ­გო­ნა­რი რამ, სა­ერ­თა­შო­რი­სო მი­სი­ე­ბის დას­კვნე­ბის წი­ნა­აღ­მდეგ, ყო­ველ­გვა­რი და­სა­ბუ­თე­ბის გა­რე­შე, რა­დი­კა­ლურ­მა ოპო­ზი­ცი­ამ არ­ჩევ­ნე­ბი გა­ყალ­ბე­ბუ­ლად გა­მო­ა­ცხა­და და სა­პარ­ლა­მენ­ტო მან­და­ტებ­ზე უარი თქვა. სა­ზო­გა­დო­ე­ბას კარ­გად მო­ეხ­სე­ნე­ბა, რომ ოპო­ზი­ცია „ქარ­თულ ოც­ნე­ბას­თან“ არ­ჩევ­ნე­ბის შე­სა­ხებ დე­ბა­ტებს მუდ­მი­ვად გა­ურ­ბო­და, მა­ნამ­დე კი მათ 200 სა­არ­ჩევ­ნო უბ­ნის გა­დათ­ვლა­ზეც თქვეს უარი. ყვე­ლაფ­რის მი­ზე­ზი კი ის იყო, რომ სი­ნამ­დვი­ლე­ში ოპო­ზი­ცი­ას არ­ჩევ­ნე­ბის შე­სა­ხებ სათ­ქმე­ლი და და­სამ­ტკი­ცე­ბე­ლი არც არა­ფე­რი ჰქონ­და. ამის მი­უ­ხე­და­ვად, სა­ელ­ჩომ თა­ვი­სი­ვე ფა­ვო­რი­ტი რა­დი­კა­ლუ­რი ოპო­ზი­ცი­უ­რი პარ­ტი­ე­ბის პარ­ლა­მენ­ტში შეყ­ვა­ნა „ვე­რაფ­რით მო­ა­ხერ­ხა“. ნა­თე­ლაშ­ვი­ლის „ფან­ჩა­ტუ­რი“, რო­მე­ლიც სა­ზო­გა­დო­ე­ბის უდი­დეს ნა­წილს სა­სა­ცი­ლოდ არ ყოფ­ნი­და, მა­შინ სწო­რედ სა­ელ­ჩოს რე­ვო­ლუ­ცი­უ­რი სცე­ნა­რის აღ­სას­რუ­ლებ­ლად შე­იქ­მნა.

ოპო­ზი­ცი­ის მტკი­ცე­ბა არ­ჩევ­ნე­ბის გა­ყალ­ბე­ბის შე­სა­ხებ ხმე­ბის პა­რა­ლე­ლუ­რი დათ­ვლის (ე.წ. პი­ვი­ტის) შე­დე­გებ­ზე იყო აგე­ბუ­ლი, რომ­ლის გა­ყალ­ბე­ბა სა­ელ­ჩომ, ყვე­ლა­ნა­ი­რი ლო­გი­კით, არ­ჩევ­ნე­ბამ­დე და­გეგ­მა. ამე­რი­კუ­ლი და­ფი­ნან­სე­ბით მოქ­მე­დი არა­სამ­თავ­რო­ბო ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ის - „სა­მარ­თლი­ა­ნი არ­ჩევ­ნე­ბის“ მა­შინ­დელ­მა აღ­მას­რუ­ლე­ბელ­მა დი­რექ­ტორ­მა ერთ-ერთ სა­ტე­ლე­ვი­ზიო ინ­ტერ­ვი­უ­ში თქვა კი­დეც, რომ ინ­ფორ­მა­ცია ცდო­მი­ლე­ბის შე­სა­ხებ USAID-ის თა­ნამ­შრომ­ლებს ნო­ემ­ბერ­ში უკვე ჰქონ­დათ. თუმ­ცა, აღ­ნიშ­ნუ­ლი ცდო­მი­ლე­ბა მხო­ლოდ 11 დე­კემ­ბერს იქნა აღი­ა­რე­ბუ­ლი.

არ­სე­ბი­თად სწო­რედ გა­ყალ­ბე­ბულ პა­რა­ლე­ლურ ხმის დათ­ვლას და­ა­ფუძნა ოპო­ზი­ცი­ამ პარ­ლა­მენ­ტში არ­შეს­ვლა, რაც ამე­რი­კის სა­ელ­ჩომ მყი­სი­ე­რად „პო­ლი­ტი­კურ კრი­ზი­სად“ გა­ა­ფორ­მა და ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის­გან ამ კრი­ზი­სის დაძ­ლე­ვა მო­ი­თხო­ვა. საკ­მა­რი­სი იყო, სა­ელ­ჩოს და­ე­დას­ტუ­რე­ბი­ნა მარ­ტი­ვი ჭეშ­მა­რი­ტე­ბა, რომ ოპო­ზი­ცი­ის პარ­ლა­მენ­ტში არ­შეს­ვლა ავ­ტო­მა­ტუ­რად პო­ლი­ტი­კურ კრი­ზისს არ ნიშ­ნავს და ოპო­ზი­ცი­აც სა­ბო­ტაჟს მა­შინ­ვე შე­წყვეტ­და. თუმ­ცა, ამის სა­ნაც­ვლოდ, და­ი­წყო კი­დევ ერთი თავ­სმოხ­ვე­უ­ლი მო­ლა­პა­რა­კე­ბე­ბი, რო­მე­ლიც 19 აპ­რი­ლის შე­თან­ხმე­ბის გა­ფორ­მე­ბით დას­რულ­და. 19 აპ­რი­ლის შე­თან­ხმე­ბის თავს მოხ­ვე­ვით, სა­ელ­ჩომ ჩვე­ნი სა­ხელ­მწი­ფო გარ­კვე­ულ­წი­ლად გა­იყ­ვა­ნა კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი ჩარ­ჩო­დან, რაც, სამ­წუ­ხა­როდ, სა­ქარ­თვე­ლოს სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ო­ბი­სა და სუ­ვე­რე­ნი­ტე­ტი­სად­მი მის უდი­ერ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა­ზე მე­ტყვე­ლებს“,- ნათ­ქვა­მია „ხალ­ხის ძა­ლის“ გან­ცხა­დე­ბა­ში.