ვინ არის ალექსანდრე ჭავჭავაძის ულამაზესი შთამომავალი, რომელმაც ლეგენდარული კაბა მოირგო - ელენე გოგლიძე წინაპრებსა და ბაბუაზე, რომელიც ცნობილი რეჟისორია
"ნინო ჭავჭავაძის შთამომავალი, მერაბ კოკოჩაშვილის შვილიშვილი წინაპრის კაბაში" - ამ წარწერით გავრცელდა ულამაზესი ფოტო სოციალურ ქსელში, რომელმაც უამრავი ადამიანის აღფრთოვანება გამოიწვია. ფოტოზე ასახული უმშვენიერესი ელენე გოგლიძეა, რომელიც თავად გვესაუბრება, თუ რას ნიშნავს მისთვის იყოს დიდებული წინაპრების შთამომავალი და როგორ იყო ნინო ჭავჭავაძის კაბის ფოტოსესიის ისტორია.
ელენე გოგლიძე:
- ალექსანდრე ჭავჭავაძის შთამომავლობა ძალიან საამაყოა ჩემთვის. მასთან ბევრი მნიშვნელოვანი მოვლენაა დაკავშირებული. ის იყო პირველი ქართველი რომანტიკოსი პოეტი, მთარგმნელი, ფლობდა 5 ენას, იყო სამხედრო, გენერალ-ლეიტენანტი, მიღებული აქვს მონაწილეობა რუსეთ-საფრანგეთისა და რუსეთ-თურქეთის ომებში. ის იყო პირველი ქართველი, რომელმაც ქართული ტრადიციული ყურძნის ჯიშისგან, ევროპული წესით დაამზადა ღვინო და ჩამოასხა ბოთლებში 1841 წელს. ასევე იყო ერთ-ერთი პირველი ქართველი, ვინც ევროპული კულტურის დანერგვას შეუწყო ხელი საქართველოში.
- როგორ გადაწყდა ნინო ჭავჭავაძის კაბაში ფოტოსესია, თქვენთვის ალბათ ძალიან ემოციური იყო?
- ნინო ჭავჭავაძის კაბის აღდგენის იდეა, 2013 წელს გაჩნდა. მისი შექმნა დიზაინერ სიმონ მაჩაბელს დაევალა. მან კაბა, ნინოს ერთადერთი ფოტოს მიხედვით აღადგინა. წინანდლის ალექსანდრე ჭავჭავაძის მუზეუმის გუნდის იდეით, კარგი იქნებოდა ნინოს კაბა უშუალოდ მის შთამომავალს მოერგო ფოტოსესიისთვის. ძალიან გამიხარდა, როდესაც შემომთავაზეს კაბის ჩაცმა, თუმცა ეს არც ისე ადვილი აღმოჩნდა.
კაბა ძალიან მძიმე და მოუხერხებელი ყოფილა, მაშინ აღვიქვი თუ როგორი რთული იყო იმ დროინდელი ქალებისთვის ასეთი სამოსის ყოველდღიურად ტარება. კაბა დღეს მუზეუმის ერთ-ერთ ექსპონატს წარმოადგენს და დღემდე დიდი პოპულარობით სარგებლობს დამთვალიერებელში. ნინოს წინანდლის „შავ ვარდს“ უწოდებდნენ, რადგან 17 წლის დაქვრივებული ნინო მთელი თავისი ცხოვრება შავ სამოსს ატარებდა.
საბედნიეროდ, დღეს მეც წინანდლის ალექსანდრე ჭავჭავაძის მუზეუმის თანამშრომელი ვარ. მიწევს შეხება ამ ოჯახის ისტორიასთან, რაც მაბედნიერებს და დიდ პასუხისმგებლობას მაკისრებს.
- გაგვაცანით თქვენი ბავშვობა, ხელოვნებასთან კავშირი...
- დავიბადე თბილისში, 1997 წელს. ვსწავლობდი სენტ ეგზიუპერის ქართულ-ფრანგულ კოლეჯში და შემდეგ უმაღლესი განათლება მივიღე საქართველოს საზოგადოებრივ საქმეთა ინსტიტუტში, საჯარო მმართველობის განხრით. მიუხედავად ჩემი პროფესიისა, ყოველთვის მაინტერესებდა ხელოვნების სხვადასხვა დარგი, რაც ვფიქრობ, არცაა გასაკვირი. დედა და დეიდა მუსიკოსები არიან, ბაბუ - მერაბ კოკოჩაშვილი კინორეჟისორი…აქედან გამომდინარე, ცხოვრების ყველა ეტაპზე მქონდა შეხება ხელოვნებასთან. ბავშვობიდან კლასიკური მუსიკის კონცერტებს, ბაბუას კინო გადაღებებს ვესწრებოდი, დავდიოდი თეატრში, მიყვარს სახვითი ხელოვნება. ამ ყველაფერმა დიდი გავლენა მოახდინა ჩემს პიროვნულ ჩამოყალიბებაში...
- ბაბუამ - მერაბ კოკოჩაშვილმა თქვენს ცხოვრებაში დიდი როლი ითამაშა, დიდი პასუხისმგებლობაა თქვენთვის იყოთ მისი შვილიშვილი?
- ბაბუა ჩემს ცხოვრებაში განსაკუთრებულ როლს ნამდვილად თამაშობს, თუმცა ბავშვობაში ბაბუა უბრალოდ ბაბუა იყო და არა კინორეჟისორი. წლებთან ერთად აღვიქვი მისი საქმიანობა, დავიწყე მისი ფილმების ყურება და იმის გაანალიზება თუ რისი თქმა სურდა საკუთარი ფილმებით, რა აწუხებდა, რაში ხედავდა გამოსავალს, რა დროში უწევდა ცხოვრება და რა წინაღობები ხვდებოდა საკუთარი შემოქმედების კეთების დროს.
- გამორჩეული გარეგნობის ხართ, ფილმში გადაგიღოთ?
- ფილმში “ნუცას სკოლა” ჩემი ბავშვობის კადრებია. ერთ-ერთი პერსონაჟის შვილის “როლი” მერგო, თუმცა ეს პერიოდი არ მახსოვს, მაშინ მხოლოდ 1 წლის ვიყავი. დღეს ბაბუა მუშაობს ფილმზე “ტერცო მონდო”, სადაც ეპიზოდური როლი მექნება და ეკრანზე რეჟისორ და მსახიობ ლევან წულაძესთან ერთად გამოვჩნდები, რაც ჩემთვის ძალიან სასიხარულოა.