"თემომ მითხრა, მარინას გარეშე ცხოვრების მეშინიაო... ერთად უნდა ჩამეწერა და მოულოდნელად გახდა ავად" - როგორ იხსენებენ ცნობილ მსახიობს მეგობრები და კოლეგები?

რუსთაველის თეატრის მსახიობი მარინა ჯანაშია მძიმე ავადმყოფობის შედეგად დღეს გარდაიცვალა. მან ასე უდროოდ წასვლით უამრავ ნაცნობ თუ უცნობ ადამიანს დასწყვიტა გული.

"მარინა ჯანაშიამ ერთი კვირის წინ დამირეკა, ძლივს მელაპარაკა, მაგრამ ერთი წუთით არ დაუშვია, რომ ასეთი დასასრული იქნებოდა. სამი მსახიობის (მედეა ჩახავა, სალომე ყანჩელი, მარინა თბილელი) 100 წლის იუბილეზე მეკითხებოდა. გულისწყვეტაც შევატყვე, რომ ჩვენთან ერთად არ იდგა სცენაზე. გული მეწვის, რომ ,,მოხუცი ჯამბაზების" ერთ-ერთი მთავარი ჯამბაზი მოხუცი ვერ გახდა, ძალიან ადრე წავიდა, ძალიან... თემო გოცაძემ მითხრა, მარინას გარეშე ცხოვრების მეშინიაო. გითანაგრძნობთ და გამძლეობას გისურვებთ, ბატონო თემო!“ - ეს თეატრმცოდნე ნიკოლოზ წულუკიძის ფეისბუქ-პოსტია, რომელიც საკუთარ გვერდზე დაწერა.

AMBEBI.GE-სთან საუბარი კი ასე განაგრძო:

"ტელეფონზე რომ დამირეკა, მიკითხა, როდის იქნებოდა ტელევიზიით სამი მსახიობი ქალის საღამო, აინტერესებდა, რომ ენახა, რადგან ეს ქალბატონები ძალიან უყვარდა... საოცრად კეთილგანწყობილი ქალი იყო, მოკრძალებული, მორიდებული, მშვიდი და ძალიან საინტერესო შემოქმედებითი ბიოგრაფიის მქონე. გამორჩეული მსახიობი, თავგანწირვით შეყვარებული თეატრზე.

სხვათა შორის, ყველანაირი ამბიციისგან დაცლილი იყო, იცოდა თავისი ადგილი და ყოველთვის მოკრძალებულად იღწვოდა, არ იყო მეომარი მსახიობი. გული მწყდება, რომ "მოხუცი ჯამბაზი" ვერ გახდა და ასე ადრე წავიდა... თემო გოცაძე 25 მარტს 80 წლის გახდა. მივდიოდი გადაცემის ჩასაწერად. ერთად უნდა ჩამეწერა ისინი, მაგრამ მარინა უცბად ცუდად გახდა, საავადმყოფოში წაიყვანეს. მარინას თემო, ხელის გულზე ჰყავდა. საერთოდ კი, ერთმანეთს აბალანსებდნენ...

არ დამავიწყდება ის დღე, როდესაც "მოხუც ჯამბაზებზე“ სტუდენტი მასთან მივედი, ძალიან თბილად მიმიღო. საოცარი სითბო ჰქონდა და მზრუნველობა იცოდა. იმ შეხვედრისას უცბად ისე გამენდო და გულწრფელად მელაპარაკა თეატრალურ ტკივილზე, თავის თეატრალურ თავგადასავლებზე... ავადმყოფობის გამო მართლა ბევრი იწვალა და ამის გამო რამხელა დარდს ატარებდა, მაგრამ ვერ შეატყობდი. თავისთვის, მოკრძალებულად ცხოვრობდა და საკუთარ პროფესიას აღმერთებდა".

მაკა მახარაძე, მსახიობი:

"ასეთი სიკეთის, ნიჭის, სითბოს მატარებელი, ალერსიანი ადამიანი მეორე არ ვიცი... საუკეთესო და იშვიათი იყო. არასდროს არავის ახსოვს, მისი რაღაცაში მაინც უდიერად ჩარევა... მარინას ბავშვობიდან ვიცნობდი, ახლოს ვიყავით... დღეს ეს ამბავი რომ გავიგე, გავნადგურდი, საწოლიდან ვერ ავდექი. გული ძალიან მტკივა...

რამდენ ტკივილს გაუძლო, ასეთი წამებით წავიდა და როგორ მებრალება. თუმცა ოპტიმისტურად იყო. გარეგნულადაც კარგად გამოიყურებოდა, ჭაღარა თმა მოუხდა. იმდენად კეთილმოსურნე იყო ყველასადმი, რომ ეს ამის დამსახურებაა. ჩემი რძალი - ნანი ჩიქვინიძე და მარინა ახლო მეგობრები იყვნენ. ხშირად ურეკავდა ნანის, მაგრამ მისი ცუდად ყოფნით გამოწვეულ წუხილს სხვას არ გადასდებდა, ასეთი საოცარი ადამიანი იყო.

არ ვიცი ეს ტკივილი ოჯახმა როგორ უნდა გადაიტანოს. დაავადება რომ აღმოაჩნდა, თავიდან არავის გვეგონა, რომ გადარჩებოდა, მართლა მკვდრეთით აღდგა. ახლა კი წარმოუდგენელი ამბავი მოხდა... 28 აგვისტოს არის დაბადებული, მარიამობას. ის ისეთი სინათლე იყო, რომ არ შეიძლება, ნათელში არ იყოს".

ლელა ალიბეგაშვილი, რუსთაველის თეატრის მსახიობი:

- ჩემთვის და რა თქმა უნდა, მთლიანად რუსთაველის თეატრისთვის ასეთი შესანიშნავი მსახიობის, ასე ადრე წასვლა დიდი ტკივილია. ჩემთვის კიდევ უფრო რთულია, რადგანაც ერთ საგრიმიოროში ვიყავით. მარინა არა მარტო კოლეგა, უფროსი მეგობარი და ძალიან თბილი, კეთილშობილი, გონიერი, მშვიდი ადამიანი იყო. ძალიან დამაკლდება მისი არყოფნა თეატრში. ჯერ არც გამიცნობიერებია კარგად, რომ აღარ არის. ახლა შემოვედი საგრიმიოროში, ვუყურებ მის მაგიდას და ძალიან განვიცდი. ერთი კვირის წინ ვესაუბრე და ვუთხარი, რომ ენატრება თეატრს, მის საგრიმიოროს, მე და რომ ველოდებით, რომ ადრე უფრო ცუდად იყავი, რაც დაძლიე და ახლაც ყველაფერი კარგად იქნება-მეთქი. დღეს კი ეს ამბავი გავიგე, ჩემთვის მოულოდნელი დარტმა იყო...

- არადა, თითქოს დაამარცხა და ოპტიმისტურადაც იყო...

- კი, სპექტაკლებიც ითამაშა, ფიზიკურადაც შესანიშნავად იყო, ფორმაში. წელს ზამთარში ერთდროულად დაგვაჯილდოვეს ვერიკო ანჯაფარიძის სახელობის პრემიით, ამისთვის ბედნიერი და მადლიერი იყო... არაჩვეულებრივად თბილი მეგობარი დავკარგე და ძალიან განვიცდი. იშვიათი და დახვეწილი თვისებების პატრონი, უზომოდ დამაკლდება.

* * *

მარინა ჯანაშია თავს ბედის ნებიერას უწოდებდა, რადგანაც როგორც მსახიობს, მიაჩნდა, რომ თავიდანვე ძალიან გაუმართლა... ყველაფერი კი ასე დაიწყო - ერთხელ, როდესაც ქუჩაში მეგობართან ერთად მიდიოდა, კინოსტუდიასთან ყმაწვილმა გააჩერა, - ბატონი რეზო ჩხეიძე ფილმს იღებს და სინჯებზე შემოდითო.

"დიდი წარმოდგენა არ მქონდა ჩემს გარეგნობაზე, ვიფიქრე, ალბათ ჩემი მეგობარი მოეწონათ-მეთქი და შევედით. ბატონმა რეზომ შეგვათვალიერა და გამომკითხა, - ვინ ვიყავი, სად ვაბარებდი. შემდეგ მითხრა, - შენ "თეატრალურზე" უნდა ჩააბარო, ხვალ საბუთების მიღება მთავრდება, ამიტომ, დღესვე სასწრაფოდ შეიტანეო".

იმ პერიოდში სხვა გოგოებივით თურმე ისიც ოცნებობდა მსახიობობაზე... ეს კი მისთვის მოულოდნელი შემოთავაზება იყო, მაგრამ გადამწყვეტი მომენტი. მოასწრო საბუთების შეტანა და ჩაირიცხა... სწორედ იმ წელს ბატონმა მიხეილ თუმანიშვილმა პირველად აიყვანა ჯგუფი და მასთან მოხვდა. პირველ კურსზე იყო, როცა დიდმა რეჟისორმა რუსთაველის თეატრში მიმიყვანა. "ანტიგონეს“ დგამდა და პაჟის როლი ათამაშა.

"ხომ წარმოგიდგენიათ, რა დიდი ბედნიერება მხვდა წილად! რეჟისორი - მიხეილ თუმანიშვილი, მსახიობები - სერგო ზაქარიაძე და ზინაიდა კვერენჩხილაძე. გაბრუებული დავდიოდი. უდიდესი სკოლა გავიარე“ - ეს არაერთხელ უთქვამს ქალბატონ მარინას. საქართველოს დამსახურებულ არტისტს დამთავრებული ჰქონდა თეატრალური ინსტიტუტის სარეჟისორო-სამსახიობო ფაკულტეტის მიხეილ თუმანიშვილის ჯგუფი და სტუდენტობის წლებიდან დაწყებული, არაერთი თეატრალური თუ კინო როლი შექმნა. „ანტიგონე“, „ბერნარდა ალბას სახლი“, „რომეო და ჯულიეტა“, „ოტელო“, „ქალის ტვირთი“, „ტარტიუფი“, „თავადის ასული მერი“, „ისევ ვოდევილები“, „ჯინსების თაობა“, „მოხუცი ჯამბაზები“ – ეს იმ სპექტაკლების არასრული ჩამონათვალია, რომლებშიც მსახიობმა მიიღო მონაწილეობა. რაც შეეხება კინოფილმებს, მარინა ჯანაშია გამორჩეულია ფილმებში - „ნუცა“, „კუკარაჩა“, „მარადისობის კანონი“, „ო, რა ტკბილია განშორების ეს ნაზი სევდა (ევრიდიკე)“.

და სწორედ ამ როლების გამო მაყურებელს ის ძალიან უყვარდა. პროფესიაზე უზომოდ შეყვარებული რომ იყო, ამას კი ესეც ადასტურებს - უცხოეთის ერთ-ერთ კლინიკაში მყოფი უგონო მდგომარეობაში მყოფი როგორც კი გონზე მოვიდოდა, მაშინვე თავის საყვარელ თეატრზე, სპექტაკლებზე და მაყურებლებზე ფიქრობდა...

მისი ავადმყოფობა იმ პერიოდს დაემთხვა, როდესაც რუსთაველის თეატრში გოჩა კაპანაძის "მოხუცი ჯამბაზები" იდგმებოდა. სპექტაკლი მუდმივი ანშლაგით მიდიოდა, ბილეთის შოვნა თითქმის შეუძლებელი იყო. ყველაზე მეტად მსახიობი სწორედ ამაზე ნერვიულობდა და ექიმს მუდმივად ეკითხებოდა, - როდის დაბრუნდებოდა სამშობლოში, რომ სპექტაკლი ეთამაშა.

"მაშინ, როცა ყველაზე ცუდად ვიყავი, ჩემს პროფესორს ვეკითხებოდი, სცენაზე დადგომას როდის შევძლებდი. მოხდა ასეთი რამ: ბატონი კახი კავსაძე გერმანიაში თავისი მიზეზით იმყოფებოდა... ქართულმა, უცნაურმა კონფიგურაციამ მაიძულა თვალები გამეხილა - დავინახე კახი, რომელიც პროფესორს თითით ეძახდა, - მოდი აქ. მერე უთხრა: ეს ბოვში, როდის დადგება სცენაზე. მნიშვნელოვანი სპექტაკლია გაჩერებული და მას ველოდებითო... პროფესორი დაბნეული უყურებდა - სიკვდილ-სიცოცხლეზე იყო საუბარი, ეს კაცი კი, რას ეკითხებოდა," - იხსენებდა მარინა ჯანაშია ერთ-ერთ ინტერვიუში.

საბედნიეროდ, მაშინ გამოჯანმრთელდა, უამრავი სირთულე და დაბრკოლება გადალახა. ბოლოს კი ეს სამწუხაროდ ვეღარ შეძლო...

AMBEBI.GE მწუხარებას გამოთვამს მსახიობის გარდაცვალების გამო და უთანაგრძნობს ოჯახს, მეგობრებს და თეატრალურ სამყაროს.