"ამ ვირუსმა ერთი კარგი საქმე გააკეთა - იძულებული გავხდით, თბილისიდან წამოვსულიყავით" - როგორ გამოიყურება კახიანების აგარაკი მცხეთაში

აგვისტოს ერთ ცხელ დღეს, მსახიობ იმედა კახიანს აგარაკზე ვესტუმრეთ მცხეთაში, ნარეკვავის დასახლებაში. მისი ვერანდიდან პირდაპირ მოჩანს ზედაზენი, საგურამო, არაგვის ხეობა, ნატახტრის წყალსაცავი... ბატონმა იმედამ ეზო-კარი დაგვათვალიერებინა, შემდეგ კი გვიამბო იდილიაზე, მებაღეობასა და იმ პასუხისმგებლობაზე, რაც, მისი აზრით, საქართველოში მცხოვრებ თითოეულ მოქალაქეს უნდა ჰქონდეს.

- როდესაც ეს ეზო შეიძინეთ, რომელიმე ძველი ხე თუ დაგხვდათ?

- მცირე ზომის კარალიოკის ხე იყო, ახლა ის ვერანდაზე დგას. დანარჩენი - ხეს კი არა, ეზოში ბალახს ვერ ნახავდით. ეს იყო შემოუღობავი ქვიანი ხევი. დაახლოებით 20 წლის წინ ჩემი ხელით დავრგე გარგარი, გემრიელ ნაყოფს ისხამს. პირველი, რაც გავაკეთე - მეზობელთან გასასვლელი კარი გავჭერი ორივე მხარეს, სხვანაირად ვერ წარმომიდგენია, იმერეთში დაბადებულ-გაზრდილი კაცი ვარ და ღობეზე გადასასვლელი, ალაგე (იქ ასე ეძახიან) ან პატარა კარი მეზობელთან მისასვლელად აუცილებელია. ზოგი ამბობს, თუ მოსვლა უნდა, აგერ მთავარი კარი და იქიდან შემოვიდესო. მეზობელთან ოფიციალურად არ უნდა იყო, - აგერ, ბატონო, კარი აქვეა, გადასძახებ-გადმოგძახებს... მე ასე გავიზარდე და ეს მომწონს.

- რა ხეხილი გიდგათ?

- მე და ჩემმა მეუღლემ ნელ-ნელა დავიწყეთ ხეების დარგვა, ფლორას მცენარეები და ყვავილები უყვარს. ეზოში გარგარისა და კარალიოკის გარდა გვაქვს ალუბალი, ბალი, ატამი, ვაშლატამა, ბროწეული, ქლიავი, ვაშლი, მსხალი... უნაბი მაქვს, რომელიც დასავლეთში ხარობს და აქ არ იციან. ექსპერიმენტის სახით კივი ჩამოვიტანე გურიიდან და გაიხარა, მოსავალიც მოგვცა. კივი აქ არავის ჰქონდა. ბოლო დროს ლიმონი დავრგე, რომელსაც ერთი ცალი აბია. ასე რომ, თითქმის ყველა სახის ხილი მაქვს. ქვიანი ადგილია, მაგრამ საოცარი მიწაა, რასაც ჩარგავ, ყველაფერი ხარობს. ცოტა ხელის შეწყობა უნდა.

სახლის კედელს ხვიარა მცენარე რომ მიჰყვება, ხომ ხედავთ. მომეწონა, დავრგეთ და მთელ ეზო-კარმიდამოს მოედო, თითქმის მთელ სახლს ფარავს. მეუბნებოდნენ, რად გინდა, კედელს დაანგრევსო. არც ანგრევს და არც რამეს აშავებს, პირიქით, ზაფხულში გრილია კედლები, არ ცხელდება. მცენარე შემოდგომაზე ფერს იცვლის, ირგვლივ ყველაფერი მუქი წითელი ხდება, საოცარი სილამაზეა, მერე ფოთლები დაცვივდება... რამდენიმე სახის ყურძენი მაქვს: შავი, თეთრი, ჩინური, ალადასტური, თითა, კახურიც. ადესა - თავისთავად, მისგან ქალბატონი ფლორა შესანიშნავ ბადაგს ადუღებს და ზამთარში ფელამუშს გვიმზადებს.

- ყურძენს წურავთ?

- თავიდან დავიწყე, მაგრამ ცოტაა ყურძენი, თითო ჯიში 2-3 ძირია. თუმცა, ჩემს ადგილას კარგი მშრომელი, მაჯაგი კაცი იმდენ ყურძენს მოიწევდა, რომ ოჯახს ეყოფოდა. მაგრამ ამას ბევრი მოვლა და წვალება უნდა! შარშან ჩემმა სიძემ მცხეთაში ორი ახალგაზრდა აფხაზი ჩამოიყვანა სტუმრად, აფხაზეთიდან. მივიღეთ სტუმრები, ცოტა ღვინოც გეახელით და წასვლის წინ ვთხოვე: მახსოვს, აფხაზეთში ჩვენი ადესის მსგავსი ყურძენი ხარობს, იზაბელას ეძახიან, ვარდისფერი მსხვილი მარცვალი აქვს, ძალიან სასიამოვნო თხელი ღვინო დგება. როცა მწიფს თავბრუდამხვევი არომატი აქვს, ჰოდა, იმისი და თქვენებური შავი, ზოლიანი ლეღვის ნერგები მინდა-მეთქი. კარგიო, - მითხრეს და წავიდნენ. შარშან, გვიანი შემოდგომაა, ზამთრის პირი, ალბათ ღამის 2 საათია, ვიღაც მირეკავს. ვინ ბრძანდებით-მეთქი, - ვკითხე. ავტობუსის მძღოლი ვარ, აფხაზეთიდან ნერგები ჩამოგიტანეთო. ღამეა, ცივა, მაგრამ სხვა რა გზა მქონდა, წავედი მანქანით და ნერგები წამოვიღე. ვაზისა და ლეღვის ყველა ნერგმა გაიხარა. საოცარი შეგრძნება მაქვს, თითქოს აფხაზეთში ვარ...წაიკითხეთ სრულად და დაათვალიერეთ აგარაკის ფოტოები