"ბევრ რამეზე მტკივა გული, ტელეფონში არ მინდა საუბარიო... სამწუხაროდ, ვეღარ შევხვდი..." - რას იხსენებენ მეგობრები ზაზა ურუშაძეზე

7 დეკემბერს მოულოდნელი და დაუჯერებელი ინფორმაცია გავრცელდა, რომელმაც ნიჭიერი და წარმატებული რეჟისორის, ზაზა ურუშაძის გარდაცვალება გვამცნო.

საქართველომ, და არა მარტო ჩვენმა ქვეყანამ, დიდი რეჟისორი დაკარგა და მაშინ, როცა მას ძალიან ბევრი კარგი პროექტის განხორციელება შეეძლო. ადამიანი, რომლმაც შეძლო და თავისი "მანდარინებით" მსოფლიოს ყურადღება მიიპყრო, საერთაშორისო აღიარება მოიპოვა.

AMBEBI.GE ზაზა ურუშაძის მეგობრების დახმარებით რეჟისორს იხსენებს, რომელიც თითოეულ მეგობარში არსებობს და იარსებებს მუდამ:

ბასა ფოცხიშვილი, რეჟისორი:

"მე და ზაზა კურსელები, ჯგუფელები ვიყავით. ძალიან პატარებმა (16-17 წლისები) ჩავაბარეთ „თეატრალურში“... მაშინ სარეჟისოროზე ძალიან ცოტა ადგილი იყო და თან, უმეტესად ასაკით უფროსები აბარებდნენ, ვისაც ერთი ინსტიტუტი უკვე დამთავრებული ჰქონდა. ჩვენ მათ გვერდით ძალიან პატარები ვჩანდით...

ზაზა აღარ არის, - ჩემთვის ამის მოსმენა შოკი იყო... არადა, ისევ პატარა გგონია თავიც და ზაზაც... პატარები - ასე გვეძახდნენ „თეატრალურში“. მასწავლებლები, ჩვენი პედაგოგი ლანა ღოღობერიძე სულ იმას ამბობდა, რომ მისი სახით ქართულ კინოში დიდი რეჟისორი მოდიოდა. მის ნიჭიერებას ყველა ხაზს უსვამდა და ასეც მოხდა - ზაზა ძალიან კარგი რეჟისორი დადგა, არაჩვეულებრივი ფილმები გადაიღო...

მიუხედავად იმისა, რომ ამ ქვეყნიდან ძალიან ახალგაზრდა მიდის, თავის სიტყვა კინოში ნათქვამი აქვს, ძალიან დიდი რამ აქვს გაკეთებული! „მანდარინები“ ხომ გასაგებია, მაგრამ ბოლო ფილმი, რაც საქართველოში გადაიღო - "აღსარება“, საოცარია... მახსოვს, ფილმის პრემიერაზე რომ ვიყავი, აღვფრთოვანდი, ვუთხარი კიდეც და მერე ყურში მითხრა: ის გადავიღე, რაც მინდოდაო... მისი გარდაცვალებით მართლაც წარმოუდგენელი რაღაც მოხდა...

ძალიან მეცოდება მისი არაჩვეულებრივი დედა, ქალბატონი ნანა. ჯერ ვერ მივედი, ფეხები უკან მრჩება, არ ვიცი, რა უნდა ვუთხრა ამ ადამიანს... დედა, რომელიც გადამკვდარი იყო თავის შვილზე... ეს ყველაფერი ადამიანურად ძალიან მძიმეა.

ზაზა ჩემს მეხსიერებაში დარჩება ისევ პატარა ბიჭი, რომელიც წლების წინ გავიცანი და რომელსაც ხუმრობით ზაზაიას ვეძახდით... ძალიან კეთილი იყო, ფიცხიც, მაგრამ დინჯი, ბევრი კარგი თვისება ჰქონდა... მოკლედ, კარგი ბიჭი იყო, რომელმაც ასე ნაადრევი გარდაცვალებით ყველას გული გვატკინა..."

სოსო ხვედელიძე - მსახიობი, ითამაშა ურუშაძის ფილმში "აღსარება":

"შაბათს „სამეფო უბნის თეატრში“ წარმოდგენა გვქონდა, სპექტაკლის შემდეგ ტელეფონში რომ ჩავიხედე, სავსე იყო მესიჯებით... ზოგი მეკითხებოდა, - რა მოხდა? მართალია თუ არა ზაზას გარდაცვალება? ზოგი პირდაპირ მისამძიმრებდა... სრული შოკი მქონდა... ახლაც ვერ გამოვსულვარ მდგომარეობიდან. საშინელება მოხდა...

ზაზას თავიდან ახლოს არა, მაგრამ მისი ფილმებით ვიცნობდი. „აღსარების“ კასტინგზე მისმა ასისტენტმა დამიძახა, იქიდან რომ წამოვედი, ზაზამ მესიჯი მომწერა: წვერი არ გაიპარსო, მეორე ტურზეც დაგიძახებო

მოკლედ, როლზე დამამტკიცა. გადაღებები თვე-ნახევარი გვქონდა, თელავში ვიყავით, მთელი გადამღები ჯგუფი იქ ვცხოვრობდით. ეს სიტუაცია კიდევ უფრო აახლოებს ადამიანებს... ზოგჯერ გადაღებების მერე იძენ მეგობრებს და ეს ზუსტად ის შემთხვევა იყო, როცა მე და ზაზა დავმეგობრდით, ბევრ დეტალს ვეუბნებოდი, ჩემს წუხილს ვუზიარებდი...

ბოლოს ერთი კვირის წინ შვეხმიანე, ძალიან გადატვირთული რეჟიმი ჰქონდა, თან, ბოლო პერიოდში ჩაკეტილიც იყო, კინოაკადემიის ამბებზე წუხდა, თან, ეს ამბები ბოლომდე არც ვიცოდი, რა ხდებოდა. მოვიკითხე, რაღაც პრობლემები მქონდა და მინდოდა, მასთან გასაუბრება. მითხრა - შეგხვდები, ვილაპარაკოთ, ბევრ რამეზე მტკივა გული, ტელეფონში არ მინდა საუბარიო. სამწუხაროდ, ვეღარ შევხვდით...

ზაზა იყო პროფესიონალი და ასეთ პროფესიონალთან მუშაობა ძალიან სასიამოვნო იყო. იშვიათად ხდება ასე, როცა სამუშაო სრულდება, მაშინვე გაგიჩნდეს სურვილი კიდევ იმუშაო იმავე რეჟისორთან, თუმცა ეს პროცესი არ იყო მარტივი, თუნდაც მისი იმ თვისებიდან გამომდინარე, რომ მაქსიმალურად უნდოდა, ყველაფრის ბოლომდე ხარისხიანად გაკეთება. მასთან ადვილად ვერ გახვიდოდი ფონს, ვერ გამოძვრებოდი.

სიამოვნებაა, როცა მუშაობ რეჟისორთან, რომელსაც თვალდახუჭული ენდობი. როლი რაც ზაზასთან შევქმენი, მისი ვერსია იყო. როცა რეჟისორის ვერსიას აკეთებ, ბევრად საინტერესოა, რადგანაც შენი გაცილებით ადვილია... პიროვნულადაც სასწაული ადამიანი იყო, ასეთ ადამიანებთან ურთიერთობა დიდი კომფორტია. ეს სასწაული ადამიანი აღარ გვყავს! "

გიორგი შველიძე - კინოოპერატორი, ამერიკის კინოაკადემიის წევრი:

"ზაზა ბოლო დროს საქართველოში აქტიურად არ მუშაობდა. უკრაინაში გადაიღო ფილმი და სხვადასხვა პროექტის კონსულტანტი იყო, იქ რამდენიმე სურათზე მუშაობდა. რამდენიმე დღის წინ ვესაუბრე და მითხრა, რომ რაღაც სურათის გადაღებას აპირებდა და დამიკავშირდებოდა... ეს თემა ჯერ საიდუმლოსავით ჰქონდა...

ზაზას და ჩემი შემოქმედებითი ურთიერთობა თავიდან "ცხელი ძაღლით" დაიწყო - 4 წელი ვიღებდით. მერე „სამ სახლზე“ ვიმუშავეთ. სამი ნოველაა ამ ფილმში და სამიდან ორი მე გადავიღე, ერთი - გიორგი ბერიძემ. ფირზე გადავიღეთ, მანამდე არ მქონდა ფირზე მუშაობის გამოცდილება და მენდო. ერთად ვმუშაობდით ისე, რომ საერთოდ არ მინერვიულია. გადავიღე ასევე, მისი ბოლო ქართული ფილმი „აღსარება“...

მოკლედ, წლები გვაქვს ერთად გადასაღებ მოედანზე გატარებული. იმ პერიოდში თვეობით ერთ ნომერში ვცხოვრობდით ხოლმე... ჩემი ძალიან ახლობელი ადამიანი იყო, მიჭირს იმის გაფიქრება, რომ აღარ არის...

პირველ რიგში ის არის აღსანიშნავი, რომ ძალიან წესიერი და სუფთა ადამიანი იყო. ამასთან, პერფექციონისტი, საქმეს ბოლომდე თუ არ მიიყვანდა, არ დაისვენებდა და არც სხვას დაასვენებდა! დაღლის ფასად, მაგრამ ბოლომდე მიჰყავდა ჩანაფიქრი! ეს პროფესიონალური თვისებები ჩანს კიდეც მის ნამუშევრებში.

ბავშვივით სუფთა ხომ იყო, მაგრამ ფიცხიც, გურულს ვეძახდით, თუმცა 10 წუთში გაბრაზება აღარ ახსოვდა....

პარადოქსია, ბოლო დროს ჯანმრთელობას და თავის მოვლას დიდ დროს უთმობდა. ვარჯიშობდა, მუდმივად ფორმაში იყო. ძალიან უყვარდა სიცოცხლე... მაგრამ უცნაურია ცხოვრება, ასეთ ადამიანს ასე უდროოდ ვემშვიდობებით..."

რეჟისორ ზაზა ურუშაძეს ხუთშაბათს, საბურთალოს სასაფლაოზე დაკრძალავენ. ის 7 დეკემბერს, 53 წლის ასაკში გარდაიცვალა...