ნაჩუქარ დარბაზს კბილი გაესინჯებაო?!

ლადო გოგოლაძის ბლოგი

ფონდმა "ქართუმ" 200 მილიონი ლარის ღირებულების საკონცერტო დარბაზი Black Sea Arena სახელმწიფოს გადასცა. პრემიერ-მინისტრ გიორგი კვირიკაშვილის განცხადებით, "პროექტის განხორციელება უკავშირდება ბიძინა ივანიშვილს, მის უპრეცედენტო ქველმოქმედებას" და ფონდი საკონცერტო დარბაზს მთლიანად ჩუქნის სახელმწიფოს.

ერთი შეხედვით პოზიტიური ამბავია, როდესაც სახელმწიფო ძალიან დიდ თანხას ზოგავს და იღებს სუპერთანამედროვე საკონცერტო დარბაზს, სადაც უამრავი მაღალი დონის ვარსკვლავის ჩამოყვანაა შესაძლებელი, რაც ბუნებრივია, დამატებით შემოსავალს მოუტანს ქვეყანას. გარდა ამისა, ერთგვარ რეკლამასაც გაუწევს ქვეყანას საერთაშორისო ასპარეზზე.

ჩუქებიდან ძალიან მალე (პრინციპში ჩუქებამდეც), გამოჩდნენ ადამიანები, ვინც ივანიშვილის საჩუქარი დაიწუნა. უშუალოდ დარბაზის ავ-კარგზე არაფერი თქვეს (ან არ იციან შიგნიდან როგორია, ან კიდევ იციან და ისეთი კარგია, რომ გაჩუმებას ამჯობინებენ) და იმაზე ჩივილს მოყვნენ, ეს როგორ შეიძლება, სახელმწიფომ რატომ უნდა იხადოს ფული დარბაზის მოვლა-პატრონობაშიო (მოვლა-პატრონობა თვეში 20 000 ლარიდან 40 000 ლარამდე მერყეობს). რა ჯობია, როდესაც ადამიანს მოქალაქეობრივი თვითშეგნება აქვს და სახელმწიფოს მიერ ზედმეტად გადახდილ 1 თეთრსაც კი ბოლომდე მიჰყვება, თუმცა არის ერთი დიდი "მაგრამ" - მაშინ, როცა დარბაზის აშენებაზე მიხეილ სააკაშვილი საუბრობდა, რატომღაც ეს აღშფოთებული საზოგადოება ხბოს აღტაცებით უსმენდა და დარბაზის აშენებას თანამედროვე საქართველოს მიღწევად მიიჩნევდა. მაშინ თვეში გადასახდელი 20-40 ათასი ლარიც არ ჩანდა დიდ ფულად და დარბაზის აშენებისთვის საჭირო 200 მილიონი ხომ "კაპიკები" სულ იყო. დღეს კი გაგვიჭირდა და არათუ 200 მილიონი აღარ გვაქვს, შესანახად საჭირო 40 000 ლარიც საწუწუნო გაგვიხდა.

კარგად მახსოვს, არც თუ ისე დიდიხნის წინ, "ჩუქებების" ბუმი ატყდა. ყველა ბიზნესმენი ღამის საათებში ხვდებოდა, რომ თუ სახელმწიფოს საკუთარ ქონებას არ აჩუქებდა, შთამომავლობის წინაშე დამნაშავე იქნებოდა, ჰოდა ჩუქნიდნენ. ზოგი შემოსავლის ერთადერთ წყაროსაც კი, სამაგიეროდ "მშვიდად" ეძინათ. უბედურება ისაა, რომ ამ "საჩუქრის" დაბრუნება ახლა უწევს სახელმწიფოს და ეს ყველაფერი ისევ ჩვენი, მოქალაქეების ჯიბიდან ხდება. მაშინდელი საჩუქარი ალალი იყო და ალბათ ამიტომაც უხაროდა ერს.

უნდა აღინიშნოს, საჩუქრით უკმაყოფილოთა უმეტესობა "ნაციონალური მოძრაობის" მომხრეა და როგორც ჩანს, პოლიტიკურმა სიმპატიებმა კარგის და ცუდის გარჩევის უნარი დააკარგვინა მათ. უბედურება ისაა, ხელისუფლებაში ყოფნის დროს, "ნაციონალურ მოძრაობის" რომელიმე ლიდერს რომ გაკეთებინა მსგავსი ჩუქების აქტი, "მეოცნებენიც" გამოძებნიდნენ სალაპარაკოს. ასეთი მიდგომები კი სექტისთვისაა დამახასიათებელი, როდესაც შენი "ღმერთის" ყველა ქმედება მოგწონს, თუმცა იგივეს სხვა "ღმერთებს" არ პატიობ. სექტანტობა, მხოლოდ ჩანთით და ფერად-ფერადი ჟურნალებით სიარული არაა. ვიღაც შეიძლება "ფეისბუქიანელთა" სექტაში იყო და მარკ ცუკრბერგს სცემდეს თაყვანს, ვიღაც პარტიაში და ლიდერს ეთაყვანებოდეს.

არ ვიცი "ქართუს" მიერ აშენებულ დარბაზში როდის მომიწევს მისვლა, მაგრამ ჩემთვის, როგორც ერთი რიგითი მოქალაქისთვის, სასიხარულოა რომ ქვეყანას მსოფლიო დონის საკონცერტო სივრცე შეემატა, სადაც თუ საშუალება მექნება, აუცილებლად დავესწრები მსოფლიო ვარსკვლავების კონცერტებს და მათ, ვინც იმას ანგარიშობთ, რა დაუჯდება ქვეყანას დარბაზის შენახვა, კონცერტიდან გამოსული დიდი სიამოვნებით გადმოგცემთ შთაბეჭდილებებს.

პ.ს. უი, მართლა, ორსართულიანი მატარებელი გვირაბში შეეტია.

ლადო გოგოლაძე

AMBEBI.GE