სამართალი
პოლიტიკა

20

მარტი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

პარასკევი, მთვარის ოცდამეორე დღე დაიწყება 03:43-ზე, მთვარე მშვილდოსანშია არ წამოიწყოთ ახალი საქმეები. ყოველდღიური საქმეებით შემოიფარგლეთ. ნუ მიიღებთ მნიშვნელოვან გადაწყვეტილებებს. ვაჭრობისთვის არახელსაყრელი დღეა. მოერიდეთ საქმეების, ურთიერთობების გარჩევას. აკონტროლეთ ემოციები. კარგი დღეა შემოქმედებითი საქმიანობისთვის. ცოდნის მისაღებად, გამოცდის ჩასაბარებლად. ცუდი დღეა საქმიანობის, სამსახურის შესაცვლელად. უფროსთან ურთიერთობა კარგს არაფერს მოგიტანთ. გახსოვდეთ, რომ ამ დღეს ადამიანები უფრო მეტ დაპირებას იძლევიან, ვიდრე სინამდვილეში გაგიკეთებენ. მეტად დაისვენეთ, ივარჯიშეთ, მაგრამ მკვეთრ ილეთებს მოერიდეთ. შეასრულეთ საოჯახო საქმეები. არ გადაუსხათ სხვას სისხლი და პირიქით. ჯანმრთელობის გაუმჯობესების მიზნით კარგ შედეგს მოგიტანთ: სირბილი, ველოსიპედი, სწრაფი სიარული. არ გადატვირთოთ კუჭი. მოერიდეთ ცხიმიან საკვებს.
მსოფლიო
სამხედრო
საზოგადოება
მეცნიერება
მოზაიკა
კულტურა/შოუბიზნესი
Faceამბები
კონფლიქტები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
რძლის პა­სუ­ხი დე­დამ­თილს...
რძლის პა­სუ­ხი დე­დამ­თილს...

"მე ქე­თა ვარ. ძა­ლი­ან მინ­და, თქვენს სტა­ტი­ას გა­მო­ვეხ­მა­უ­რო და იმე­დია, ამის სა­შუ­ა­ლე­ბას მომ­ცემთ. "გზა" #5-ში და­ი­ბეჭ­და ჩე­მი დე­დამ­თი­ლის ინ­ტერ­ვიუ. მარ­თა­ლია, სა­ხე­ლე­ბი შე­უც­ვ­ლია, მაგ­რამ მა­ინც ამო­ვი­ცა­ნი. მან გი­ამ­ბოთ, რომ მის­მა არ­ჩე­ულ­მა რძალ­მა ცხოვ­რე­ბა გა­ვუმ­წა­რე. იქ­ნებ მეც და­მით­მოთ ცო­ტა­ო­დე­ნი დრო, რომ თა­ვი და­ვიც­ვა? წი­ნას­წარ გიხ­დით მად­ლო­ბას", - ქე­თამ ეს მე­სი­ჯი ჟურ­ნა­ლის გა­მოს­ვ­ლის დღეს ანუ ხუთ­შა­ბათს მომ­წე­რა. ცხა­დია, უარს ვერ ვე­ტყო­დი და მას­თან ინ­ტერ­ვიუ ტე­ლე­ფო­ნის სა­შუ­ა­ლე­ბით ჩავ­წე­რე.

- ჩე­მი დე­დამ­თი­ლი ყო­ველ­თ­ვის იმას აკე­თებს, რაც თა­ვად უნ­და. სურს, პირ­ვე­ლი იყოს და ცო­ცხა­ლი თა­ვით არა­ვის და­უთ­მობს ლი­დე­რო­ბას. ახ­ლაც ასეა - პირ­ველ­მა ხომ თა­ვად გი­ამ­ბოთ ჩვე­ნი ოჯა­ხუ­რი კონ­ფ­ლიქ­ტე­ბის შე­სა­ხებ და რომ არა მი­სი ეს ნა­ბი­ჯი, ვე­რას­დ­როს გავ­ბე­დავ­დი, ჟურ­ნა­ლის­ტ­თან მე­ლა­პა­რა­კა ჩემს პრობ­ლე­მებ­ზე... მარ­თა­ლია, მან მი­პო­ვა და სარ­ძ­ლოდ შე­მარ­ჩია, თა­ვი­სი კარ­გი ბი­ჭი მე ჩა­მა­ხუ­ტა, მაგ­რამ ეს არ აძ­ლევს იმის უფ­ლე­ბას, რომ რო­ცა მო­უნ­დე­ბა, აბუ­ჩად ამიგ­დოს, ბურ­თი­ვით მა­თა­მა­შოს, რა­ი­მე წა­მო­მაყ­ვედ­როს. რო­ცა ჩვენს ოჯახ­ში პირ­ვე­ლად მო­ვი­და, თა­ვის ქმარ-შვილ­თან ერ­თად, სახ­ლი სა­ფუძ­ვ­ლი­ა­ნად და­ათ­ვა­ლი­ე­რა, ჩე­მი ოთა­ხი კი ლა­მის გა­და­ატ­რი­ა­ლა, კა­რა­დე­ბიც გა­მო­ა­ღო და შე­ა­მოწ­მა, სად რა ელა­გა. თან, ამას ისე აკე­თებ­და, ვი­თომც ბუ­ნებ­რი­ვი იყო მი­სი საქ­ცი­ე­ლი. ცო­ტა არ იყოს, შე­უ­რაცხ­ყო­ფი­ლად ვიგ­რ­ძე­ნი თა­ვი და ვა­პი­რებ­დი, ამ თავ­ხე­დი ქა­ლის რძლო­ბა­ზე უარი მეთ­ქ­ვა, მაგ­რამ სი­მარ­თ­ლე გითხ­რათ, მის­მა ვაჟ­მა იმ­დე­ნად მომ­ხიბ­ლა, რომ ვი­ფიქ­რე, - ამ ბი­ჭის გა­მო ყვე­ლა­ფერს გა­ვუძ­ლებ, მით უმე­ტეს, რომ ვე­რა­ფე­რი და­მი­წუ­ნა-მეთ­ქი, მაგ­რამ ეტყო­ბა, წყე­ნა გუ­ლი­დან ვე­რაფ­რით ამო­ვიგ­დე. ვიდ­რე და­ნიშ­ნუ­ლე­ბი ვი­ყა­ვით, კუდ­ში რომ დამ­დევ­და, ესეც ვი­ცო­დი. არა მარ­ტო ჩე­მი მშOობ­ლე­ბის, არა­მედ ბე­ბია-ბა­ბუ­ე­ბის, მა­თი დედ-მა­მე­ბის ამ­ბე­ბი გა­მო­ი­კი­თხა, - ჯიშ­ში ავი და ზნე­და­ცე­მუ­ლი ხომ არა­ვინ ჰყო­ლი­ა­თო? მოკ­ლედ, ნაკ­ლი რომ ვერ მი­პო­ვა, ამით ბედ­ნი­ე­რი იყო. მე­გობ­რე­ბი მის გა­მო დამ­ცი­ნოდ­ნენ კი­დეც: მიკ­როს­კო­პით გაკ­ვირ­დე­ბა და ფრთხი­ლად იყა­ვიო.

- და მა­ინც გა­რის­კეთ, მის ვაჟს ცო­ლად გაჰ­ყე­ვით, არა?

- ხომ გი­თხა­რით, საქ­მ­რო ძა­ლი­ან მო­მე­წო­ნა. მივ­ხ­ვ­დი, მი­უ­ხე­და­ვად ყვე­ლაფ­რი­სა, "დე­დი­კოს ბი­ჭი" არ იყო და მი­ვენ­დე. რო­ცა დავ­ქორ­წინ­დით, დე­დამ­თილ­მა სახ­ლ­ში დი­დი ამ­ბით მი­მი­ღო, რაც კი ჰქონ­და, მო­მა­ყა­რა - ოქ­როს სამ­კა­უ­ლე­ბიც და ტან­საც­მელ-საჭმMელიც, მაგ­რამ ვხვდე­ბო­დი, ამას იმი­ტომ აკე­თებ­და, რომ და­ვე­მორ­ჩი­ლე­ბი­ნე. რო­ცა ჩე­მებ­მა მზი­თე­ვი მო­მი­ტა­ნეს, რა­ღაც არ მო­ე­წო­ნა და მას მე­რე სულ მაყ­ვედ­რის: ხომ ხე­დავ, შე­ნებ­მა შვი­ლის­თ­ვის რაც გა­ი­მე­ტე­სო... - რაც ჰქონ­დათ, ის მო­ი­ტა­ნეს! თუ მდი­და­რი ოჯა­ხის შვი­ლი უნ­დო­და რძლად, მა­შინ სხვა შე­ერ­ჩია. პა­ტარ-პა­ტა­რა კონ­ფ­ლიქ­ტებ­მა მიგ­ვიყ­ვა­ნა დიდ უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბამ­დე. აბა, რო­მე­ლი რძა­ლი აი­ტანს დე­დამ­თილს, რო­მე­ლიც ახალ­და­ქორ­წი­ნე­ბუ­ლე­ბის ოთახ­ში დი­ლა­უ­თე­ნია შე­დის, კარ­ზე ხან აკა­კუ­ნებს, ხან - არა და ყვე­ლა­ფერ­ში ცხვირს ჰყოფს? წა­ი­კი­თხეთ სრუ­ლად

რძლის პა­სუ­ხი დე­დამ­თილს...

რძლის პა­სუ­ხი დე­დამ­თილს...

"მე ქე­თა ვარ. ძა­ლი­ან მინ­და, თქვენს სტა­ტი­ას გა­მო­ვეხ­მა­უ­რო და იმე­დია, ამის სა­შუ­ა­ლე­ბას მომ­ცემთ. "გზა" #5-ში და­ი­ბეჭ­და ჩე­მი დე­დამ­თი­ლის ინ­ტერ­ვიუ. მარ­თა­ლია, სა­ხე­ლე­ბი შე­უც­ვ­ლია, მაგ­რამ მა­ინც ამო­ვი­ცა­ნი. მან გი­ამ­ბოთ, რომ მის­მა არ­ჩე­ულ­მა რძალ­მა ცხოვ­რე­ბა გა­ვუმ­წა­რე. იქ­ნებ მეც და­მით­მოთ ცო­ტა­ო­დე­ნი დრო, რომ თა­ვი და­ვიც­ვა? წი­ნას­წარ გიხ­დით მად­ლო­ბას", - ქე­თამ ეს მე­სი­ჯი ჟურ­ნა­ლის გა­მოს­ვ­ლის დღეს ანუ ხუთ­შა­ბათს მომ­წე­რა. ცხა­დია, უარს ვერ ვეტყო­დი და მას­თან ინ­ტერ­ვიუ ტე­ლე­ფო­ნის სა­შუ­ა­ლე­ბით ჩავ­წე­რე.

- ჩე­მი დე­დამ­თი­ლი ყო­ველ­თ­ვის იმას აკე­თებს, რაც თა­ვად უნ­და. სურს, პირ­ვე­ლი იყოს და ცოცხა­ლი თა­ვით არა­ვის და­უთ­მობს ლი­დე­რო­ბას. ახ­ლაც ასეა - პირ­ველ­მა ხომ თა­ვად გი­ამ­ბოთ ჩვე­ნი ოჯა­ხუ­რი კონ­ფ­ლიქ­ტე­ბის შე­სა­ხებ და რომ არა მი­სი ეს ნა­ბი­ჯი, ვე­რას­დ­როს გავ­ბე­დავ­დი, ჟურ­ნა­ლის­ტ­თან მე­ლა­პა­რა­კა ჩემს პრობ­ლე­მებ­ზე... მარ­თა­ლია, მან მი­პო­ვა და სარ­ძ­ლოდ შე­მარ­ჩია, თა­ვი­სი კარ­გი ბი­ჭი მე ჩა­მა­ხუ­ტა, მაგ­რამ ეს არ აძ­ლევს იმის უფ­ლე­ბას, რომ რო­ცა მო­უნ­დე­ბა, აბუ­ჩად ამიგ­დოს, ბურ­თი­ვით მა­თა­მა­შოს, რა­ი­მე წა­მო­მაყ­ვედ­როს. რო­ცა ჩვენს ოჯახ­ში პირ­ვე­ლად მო­ვი­და, თა­ვის ქმარ-შვილ­თან ერ­თად, სახ­ლი სა­ფუძ­ვ­ლი­ა­ნად და­ათ­ვა­ლი­ე­რა, ჩე­მი ოთა­ხი კი ლა­მის გა­და­ატ­რი­ა­ლა, კა­რა­დე­ბიც გა­მო­ა­ღო და შე­ა­მოწ­მა, სად რა ელა­გა. თან, ამას ისე აკე­თებ­და, ვი­თომც ბუ­ნებ­რი­ვი იყო მი­სი საქ­ცი­ე­ლი. ცო­ტა არ იყოს, შე­უ­რაცხ­ყო­ფი­ლად ვიგ­რ­ძე­ნი თა­ვი და ვა­პი­რებ­დი, ამ თავ­ხე­დი ქა­ლის რძლო­ბა­ზე უარი მეთ­ქ­ვა, მაგ­რამ სი­მარ­თ­ლე გითხ­რათ, მის­მა ვაჟ­მა იმ­დე­ნად მომ­ხიბ­ლა, რომ ვი­ფიქ­რე, - ამ ბი­ჭის გა­მო ყვე­ლა­ფერს გა­ვუძ­ლებ, მით უმე­ტეს, რომ ვე­რა­ფე­რი და­მი­წუ­ნა-მეთ­ქი, მაგ­რამ ეტყო­ბა, წყე­ნა გუ­ლი­დან ვე­რაფ­რით ამო­ვიგ­დე. ვიდ­რე და­ნიშ­ნუ­ლე­ბი ვი­ყა­ვით, კუდ­ში რომ დამ­დევ­და, ესეც ვი­ცო­დი. არა მარ­ტო ჩე­მი მშOობლების, არა­მედ ბე­ბია-ბა­ბუ­ე­ბის, მა­თი დედ-მა­მე­ბის ამ­ბე­ბი გა­მო­ი­კითხა, - ჯიშ­ში ავი და ზნე­და­ცე­მუ­ლი ხომ არა­ვინ ჰყო­ლი­ა­თო? მოკ­ლედ, ნაკ­ლი რომ ვერ მი­პო­ვა, ამით ბედ­ნი­ე­რი იყო. მე­გობ­რე­ბი მის გა­მო დამ­ცი­ნოდ­ნენ კი­დეც: მიკ­როს­კო­პით გაკ­ვირ­დე­ბა და ფრთხი­ლად იყა­ვიო.

- და მა­ინც გა­რის­კეთ, მის ვაჟს ცო­ლად გაჰ­ყე­ვით, არა?

- ხომ გითხა­რით, საქ­მ­რო ძა­ლი­ან მო­მე­წო­ნა. მივ­ხ­ვ­დი, მი­უ­ხე­და­ვად ყვე­ლაფ­რი­სა, "დე­დი­კოს ბი­ჭი" არ იყო და მი­ვენ­დე. რო­ცა დავ­ქორ­წინ­დით, დე­დამ­თილ­მა სახ­ლ­ში დი­დი ამ­ბით მი­მი­ღო, რაც კი ჰქონ­და, მო­მა­ყა­რა - ოქ­როს სამ­კა­უ­ლე­ბიც და ტან­საც­მელ-საჭმMელიც, მაგ­რამ ვხვდე­ბო­დი, ამას იმი­ტომ აკე­თებ­და, რომ და­ვე­მორ­ჩი­ლე­ბი­ნე. რო­ცა ჩე­მებ­მა მზი­თე­ვი მო­მი­ტა­ნეს, რა­ღაც არ მო­ე­წო­ნა და მას მე­რე სულ მაყ­ვედ­რის: ხომ ხე­დავ, შე­ნებ­მა შვი­ლის­თ­ვის რაც გა­ი­მე­ტე­სო... - რაც ჰქონ­დათ, ის მო­ი­ტა­ნეს! თუ მდი­და­რი ოჯა­ხის შვი­ლი უნ­დო­და რძლად, მა­შინ სხვა შე­ერ­ჩია. პა­ტარ-პა­ტა­რა კონ­ფ­ლიქ­ტებ­მა მიგ­ვიყ­ვა­ნა დიდ უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბამ­დე. აბა, რო­მე­ლი რძა­ლი აიტანს დე­დამ­თილს, რო­მე­ლიც ახალ­და­ქორ­წი­ნე­ბუ­ლე­ბის ოთახ­ში დი­ლა­უ­თე­ნია შე­დის, კარ­ზე ხან აკა­კუ­ნებს, ხან - არა და ყვე­ლა­ფერ­ში ცხვირს ჰყოფს? წაიკითხეთ სრულად

8 ოქტომბრიდან ახალი მთვარე სასიყვარულო ურთიერთობებს მაგიით აავსებს - ასტროლოგიური  პროგნოზი

კაცმა ყოფილი ცოლის საყვარელს ოჯახის დანგრევის გამო უჩივლა და 750 000 დოლარი მიიღო

მიუსაფარი ქალი ინტერნეტვარსკვლავად იქცა - მეტროში გადაღებულ ვიდეოს მილიონზე მეტი ნახვა აქვს