მოსკოველმა იანა ბაილილიკმა, რომელიც თურქის ცოლია და სტამბოლის უნივერსიტეტში სწავლობს, თურქი სულთნების ჰარამხანის არქივები შეისწავლა და ხარჭების ცხოვრების საინტერესო დეტალები გაასაჯაროვა.
ჰარამხანებში გოგონები შემთხვევით სულაც არ ხვდებოდნენ. ისინი არ იყვნენ მხოლოდ ტყვეები ან, მით უმეტეს, ქუჩიდან მიყვანილი ქალები. არსებობდა გეგმა, რომლის მიხედვითაც შავთმიანებისა და ქერების საჭირო რაოდენობას ირჩევდნენ.
თურქი სულთნები ყველაზე მეტად თეძოებსა და წელს აფასებდნენ. წელისა და თეძოების იდეალური შეთავსება იყო 3/2, პრაქტიკულად, თანამედროვე 90-60-90. მკერდს კი დიდი მნიშვნელობა არ ჰქონდა, ისევე, როგორც გოგონას სიმაღლეს.
ყველა დროში ფასეული იყო მოხდენილობა და ყველაფერს აკეთებდნენ, რომ ფორმები ბუნებრივად შეენარჩუნებინათ. ჰარამხანაში რამდენიმე ასეული ოთახი იყო, ასევე დიდი პარკი. გოგონები ეტლით არ გადაადგილდებოდნენ, ფეხით დადიოდნენ: სხეულისთვისაც კარგი იყო და დროსაც ხარჯავდნენ.