მა­ნი­კა ასა­თი­ა­ნი, მო­დე­ლი, ტე­ლე­წამ­ყვა­ნი:

- 10 დღის წინ ჩა­მო­ვე­დი იტა­ლი­ი­დან. მე­გობ­რე­ბი მი­ლან­ში ვი­ყა­ვით და არ ვიცი, იქ გა­ტა­რე­ბულ დღე­ებს დას­ვე­ნე­ბა და­ვარ­ქვა თუ დაღ­ლა, მაგ­რამ ძა­ლი­ან კარ­გად კი გა­ვერ­თე, და­დე­ბი­თი ემო­ცი­ე­ბით და­ხუნძლუ­ლი დავ­ბრუნ­დი სახ­ლში. სა­ერ­თოდ, ბავ­შვო­ბი­დან მო­ყო­ლე­ბუ­ლი, ყო­ველ­თვის ზღვა­ზე ვის­ვე­ნებ­დი და ალ­ბათ ამან გა­ნა­პი­რო­ბა ზღვი­სად­მი ჩემი სიყ­ვა­რუ­ლი. დიდი სი­ა­მოვ­ნე­ბით და­ვის­ვე­ნებ­დი ყველ­გან, სა­დაც არის ზღვა, მზე და გარ­თო­ბა.

- როცა და­სას­ვე­ნებ­ლად მი­დი­ხარ, ბევ­რი ტან­საც­მე­ლი მი­გაქვს?

- ყო­ველ­თვის იმის მი­ხედ­ვით ვემ­ზა­დე­ბი, თუ სად ვა­პი­რებ წას­ვლას. თუ ზღვის­პი­რეთ­ში მი­ვემ­გზავ­რე­ბი, ჩემს ჩე­მო­დან­ში სა­ცუ­რაო კოს­ტი­უ­მე­ბი ჭარ­ბობს, მაგ­რამ მთე­ლი გარ­დე­რო­ბი ნამ­დვი­ლად არ მი­მაქვს. უფრო მე­ტად, თა­ვის მოვ­ლის სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბით ვტე­ნი ჩან­თებს (იღი­მის).

- რო­გორ დას­ვე­ნე­ბას ანი­ჭებ უპი­რა­ტე­სო­ბას?

- ჩემ­თვის გარ­თო­ბაც დას­ვე­ნე­ბაა. არ მიყ­ვარს სიმ­შვი­დე; მხიბ­ლავს ხმა­უ­რი­ა­ნი ად­გი­ლე­ბი. კარ­გი დას­ვე­ნე­ბის­თვის აუ­ცი­ლე­ბე­ლია, სწო­რად შე­არ­ჩიო გა­რე­მო და ის ადა­მი­ა­ნე­ბი, ვის­თან ერ­თა­დაც აპი­რებ დას­ვე­ნე­ბის დღე­ე­ბის გა­ტა­რე­ბას. კარ­გია, როცა ოჯა­ხის წევ­რებ­თან ერ­თად მი­ემ­გზავ­რე­ბი, მაგ­რამ მე და ბე­ქას გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი სა­მუ­შაო დღის რე­ჟი­მი გვაქვს, არც ჩვე­ნი დას­ვე­ნე­ბის დღე­ე­ბი ემ­თხვე­ვა და ქა­ლაქ­გა­რეთ ერ­თად წას­ვლას რამ­დე­ნად მო­ვა­ხერ­ხებთ, არ ვიცი. სა­მა­გი­ე­როდ, და­ზუს­ტე­ბით შე­მიძ­ლია იმის თქმა, რომ თბი­ლი­სის სი­ცხეს შვილ­თან ერ­თად გა­ვე­რი­დე­ბი.

ქე­თე­ვან ხა­ტი­აშ­ვი­ლი, სპორ­ტსმე­ნი:

- დას­ვე­ნე­ბა ჩემ­თვის აგ­ვის­ტოს შუა რი­ცხვე­ბი­დან და­ი­წყე­ბა. ბა­თუმ­ში წას­ვლა გვაქვს გა­და­წყვე­ტი­ლი, რად­გან ჩემს შვილს - ანას­ტა­სი­ას ზღვა უფრო მე­ტად უყ­ვარს, ვიდ­რე მთა­ში დას­ვე­ნე­ბა და ბუ­ნე­ბა­ში ხე­ტი­ა­ლი.

- თა­ვად მთას ხომ არ ანი­ჭებ უპი­რა­ტე­სო­ბას?

- დას­ვე­ნე­ბა ყველ­გან სა­სი­ა­მოვ­ნოა, თან - ადა­მი­ა­ნის ჯან­მრთე­ლო­ბის­თვის მთაც სა­სარ­გებ­ლოა და ზღვა­ში ბა­ნა­ო­ბაც. მახ­სოვს, ბავ­შვო­ბა­ში უკ­რა­ი­ნა­ში, ზღვის­პი­რა ბა­ნა­კებ­ში მი­წევ­და დას­ვე­ნე­ბა, რად­გან დედა უკ­რა­ი­ნე­ლი მყავს.

- როცა ქა­ლა­ქი­დან სად­მე მი­დი­ხარ, ამის­თვის ყო­ველ­თვის წი­ნას­წარ, სა­გულ­და­გუ­ლოდ ემ­ზა­დე­ბი?

- შე­მიძ­ლია, ნა­ხე­ვარ სა­ათ­ში ჩა­ვა­ლა­გო ჩე­მო­და­ნი და და­სას­ვე­ნებ­ლად წა­ვი­დე. ყო­ველ­თვის ვცდი­ლობ, ცოტა ტან­საც­მე­ლი, მაგ­რამ ბევ­რი სა­ჭი­რო ნივ­თი წა­ვი­ღო.

- გა­რუ­ჯვა გიყ­ვარს?

- ზღვა, "ზა­გა­რი"- ეს ყვე­ლა­ფე­რი მარ­თლაც, ძა­ლი­ან მიყ­ვარს, ამის გა­რე­შე ზა­ფხუ­ლი წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლია. თუმ­ცა, ისიც გაც­ნო­ბი­ე­რე­ბუ­ლი მაქვს, რომ მზე­ზე დიდ­ხანს ყოფ­ნა არ შე­იძ­ლე­ბა და ვცდი­ლობ, ზო­მი­ე­რე­ბა და­ვიც­ვა.

- შენ­თვის რა არის ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი სა­ი­მი­სოდ, რომ სა­უ­კე­თე­სოდ და­ის­ვე­ნო?

- ასეთ დროს მთა­ვა­რია, კარგ გა­რე­მო­ში მოხ­ვდე. მიყ­ვარს ოჯახ­თან, მე­გობ­რებ­თან ერ­თად დას­ვე­ნე­ბა... მაგ­რამ ახლა ყვე­ლა­ზე კარ­გად მახ­სენ­დე­ბა ის დრო, როცა ჩემი საქ­მი­ა­ნო­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ტა­ი­ლან­დის კუნ­ძულ­ზე, პა­ტა­ი­ზე მო­მი­წია ყოფ­ნამ. იქ ბოლო სამი დღე ძა­ლი­ან მაგ­რად და­ვის­ვე­ნე. ასე­ვე, და­მა­მახ­სოვ­რდა პორ­ტუ­გა­ლი­ის პა­ტა­რა ქა­ლაქ­ში - პარ­ტი­მა­ო­ში გა­ტა­რე­ბუ­ლი ულა­მა­ზე­სი დღე­ე­ბი, სა­დაც კონ­კურ­სში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის მი­სა­ღე­ბად გა­ვემ­გზავ­რე, მაგ­რამ გო­გო­ნებ­მა გარ­თო­ბა და ცოტა დას­ვე­ნე­ბაც მო­ვას­წა­რით (იცი­ნის).

ნინო მუმ­ლა­ძე, მსა­ხი­ო­ბი:

- ჯერ არ ვიცი, რო­დის და სად წა­ვალ, მაგ­რამ დიდი სი­ა­მოვ­ნე­ბით და­ვის­ვე­ნებ­დი ტა­ი­ლან­დში. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ კარ­გი მო­ცუ­რა­ვე არ ვარ, ზღვა ძა­ლი­ან მიყ­ვარს.

- შენი აზ­რით, რა არის სა­ჭი­რო იმი­სათ­ვის, რომ კარ­გად და­ის­ვე­ნო?

- ამა­ზე პა­სუ­ხი ძა­ლი­ან მარ­ტი­ვია და ალ­ბათ, ბევ­რიც და­მე­თან­ხმე­ბა: კარგ დას­ვე­ნე­ბას ბევ­რი ფული სჭირ­დე­ბა.

- დიდი დრო გჭირ­დე­ბა იმის­თვის, რომ ქა­ლა­ქი­დან გა­სამ­გზავ­რებ­ლად მო­ემ­ზა­დო?

- სამ­სა­ხურ­ში რომ მივ­დი­ვარ, მა­ში­ნაც არა­ა­დეკ­ვა­ტუ­რად დიდ­ხანს ვემ­ზა­დე­ბი და ხომ წარ­მო­გიდ­გე­ნი­ათ, და­სას­ვე­ნებ­ლად წას­ვლას თუ გა­დავ­წყვეტ, მა­შინ რას ვი­ზამ (იცი­ნის)?

- ზღვა მიყ­ვარ­სო, - ამ­ბობ. კა­ნის გა­მუ­ქე­ბას ყო­ველ წელს ცდი­ლობ?

- რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, "ზა­გა­რი"მომ­წონს. ზღვას გა­რუ­ჯუ­ლი სხე­უ­ლი უხ­დე­ბა, მაგ­რამ ვი­ნა­ი­დან ჯან­მრთე­ლო­ბას ვუფრ­თხილ­დე­ბი, ვცდი­ლობ, ზო­მი­ე­რე­ბა და­ვიც­ვა; არ დავ­დი­ვარ სო­ლა­რი­უმ­ში, მზეს შუ­ა­დღეს არ ვე­ფი­ცხე­ბი და ა.შ. ჩემი აზ­რით, ადა­მი­ა­ნის­თვის ჯან­მრთე­ლო­ბა უფრო მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, ვიდ­რე კა­ნის შე­ფე­რი­ლო­ბა.

- ზა­ფხულ­ში მა­კი­აჟს, აქ­სე­სუ­ა­რებს იყე­ნებ?

- წლის ამ დროს ვცდი­ლობ, კანი და­ვას­ვე­ნო და მა­კი­ა­ჟის გა­კე­თე­ბის­გან თავს მაქ­სი­მა­ლუ­რად ვი­კა­ვებ. პრო­ფე­სი­ი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, მთე­ლი წელი ისე­დაც გრი­მი მის­ვია და ჩემს კანს სუნ­თქვაც ესა­ჭი­რო­ე­ბა. რაც შე­ე­ხე­ბა აქ­სე­სუ­ა­რებს: მათ ვერ ვე­ლე­ვი. ვფიქ­რობ, სამ­კა­უ­ლებს ყო­ველ­თვის ზო­მი­ე­რად ვა­ტა­რებ.

- აქ­ტი­უ­რი დას­ვე­ნე­ბის მოყ­ვა­რუ­ლი ხარ თუ პა­სი­უ­რის?

- თუ ძა­ლი­ან გა­დაღ­ლი­ლი ვარ, "მომ­სა­ხუ­რე­ბის ზო­ნი­დან"რამ­დე­ნი­მე დღით გავ­დი­ვარ ხოლ­მე (იცი­ნის). ჰოდა, ეს დღე­ე­ბი მყოფ­ნის ენერ­გი­ის აღ­სად­გე­ნად, მერე კი ვცდი­ლობ, კარ­გად გა­ვერ­თო.

- დას­ვე­ნე­ბის პე­რი­ოდ­ში რა­ი­მე სა­ინ­ტე­რე­სო ხომ არ გა­დაგხდე­ნია?

- რამ­დე­ნად სა­ინ­ტე­რე­სოა, ვერ გე­ტყვით, მაგ­რამ ამ ამ­ბის გახ­სე­ნე­ბა­ზე ძა­ლი­ან ვხა­ლი­სობ. თუმ­ცა, მა­შინ სა­სა­ცი­ლოდ ნამ­დვი­ლად არ მქონ­და საქ­მე. მოკ­ლედ, შარ­შან­წინ და­სას­ვე­ნებ­ლად ზღვა­ზე წა­ვე­დი. ძა­ლი­ან ლა­მა­ზი თეთ­რი "კუ­პალ­ნი­კი"მქონ­და, რო­მელ­საც პირ­ველ დღე­ებ­ში რა­ტომ­ღაც, არ ვიც­ვამ­დი. მინ­დო­და, ჯერ "ზა­გა­რი"მი­მე­ღო, რათა უფრო მეტი ეფექ­ტი ჰქო­ნო­და. ვფიქ­რობ­დი, რომ გა­რუ­ჯულ სხე­ულს ჩემი თეთ­რი სა­ცუ­რაო კოს­ტი­უ­მი ძა­ლი­ან მო­უხ­დე­ბო­და. მოკ­ლედ, დად­გა ნა­ნატ­რი დღეც და გა­მო­ვე­დი ჩემი თეთ­რი "კუ­პალ­ნი­კით"პლაჟ­ზე. მშვე­ნი­ე­რი ამინ­დი იყო, ზღვაც რა­ღაც­ნა­ი­რად და­წყნა­რე­ბუ­ლი გახ­ლდათ. ჰოდა, შე­ვე­დი ზღვა­ში, მე­გო­ბარ­თან ერ­თად. ახალ სა­მოს­ში თავს ვი­წო­ნებ, ჭკუ­ა­ზე არ ვარ. მერე წყლი­დან ამოს­ვლა და­ვა­პი­რეთ. მე წინ მივ­დი­ვარ, უკან მე­გო­ბა­რი მომ­ყვე­ბა. ცოტა ხან­ში მეს­მის მისი შეშ­ფო­თე­ბუ­ლი ხმა: "ნინო, აბა, შე­მობ­რუნ­დი". შე­მოვ­ბრუნ­დი და ჩემი მე­გობ­რის სახე რომ და­ვი­ნა­ხე, მივ­ხვდი, რა­ღაც ძა­ლი­ან ცუდი ხდე­ბო­და ჩემს თავს. და­ვი­ხე­დე და გა­ვოგნ­დი: ამ ჩემს სა­ა­მა­ყო თეთრ სა­ცუ­რაო კოს­ტი­უმს წყალ­ში ფერი შე­უც­ვლია და სრუ­ლი­ად გაჭ­ვირ­ვა­ლე გამ­ხდა­რა. გე­გო­ნე­ბო­დათ, არა­ფე­რი მეც­ვა. ჰოდა, ხომ წარ­მო­გიდ­გე­ნი­ათ, რა და­მე­მარ­თე­ბო­და? არც კი მახ­სოვს, წყლი­დან რო­გორ გა­მოვ­ვარ­დი და რა­ღა­ცე­ბი შე­მო­ვიხ­ვიე (იცი­ნის)... ამ ამ­ბის შემ­დეგ ჭკუა ვის­წავ­ლე და თეთრ "კუ­პალ­ნი­კებს"აღარ ვე­კა­რე­ბი.

კახა კუ­ხი­ა­ნი­ძე, მომ­ღე­რა­ლი:

- ზღვა ძა­ლი­ან მიყ­ვარს. ზღვის­პი­რეთი ის ად­გი­ლია, სა­დაც ყოფ­ნა არა­სო­დეს მომ­ბეზ­რდე­ბა. ზღვა­ზე მყოფს ცუდი ამინ­დიც ვერ მი­ფუ­ჭებს ხა­სი­ათს. ასე­ვე, ძა­ლი­ან მიყ­ვარს გა­რუ­ჯუ­ლი სხე­უ­ლი. სხვა­თა შო­რის, უკვე მო­ვა­ხერ­ხე და ზღვა­ზე და­სას­ვე­ნებ­ლად წა­ვე­დი. მერე საქ­მე­ე­ბის გამო ჩა­მოს­ვლა მო­მიხ­და.

- რო­მელ ქვე­ყა­ნა­ში და­ის­ვე­ნებ­დი სი­ა­მოვ­ნე­ბით?

- ბრა­ზი­ლი­ა­ში სი­ა­მოვ­ნე­ბით წა­ვი­დო­დი... სა­ერ­თოდ, როცა და­სას­ვე­ნებ­ლად მივ­დი­ვარ, ბევ­რი ბარ­გი მი­მაქვს, რად­გან ზღვა­ზე არას­დროს მივ­დი­ვარ ცოტა ხნით. ძა­ლი­ან მიყ­ვარს მე­გობ­რებ­თან ერ­თად ყოფ­ნა, მაგ­რამ დას­ვე­ნე­ბის პე­რი­ოდ­ში ყო­ველ­დღე კლუ­ბებ­სა და გა­სარ­თობ ად­გი­ლებ­ში სი­ა­რულს ვერ ვი­ტან. ასეთ დროს ვცდი­ლობ, ეს ყვე­ლა­ფე­რი დო­ზი­რე­ბუ­ლად იყოს.

- სა­კუ­რორ­ტო რო­მა­ნი გქო­ნია?

- სა­კუ­რორ­ტო რო­მა­ნი დას­ვე­ნე­ბის გა­ნუ­ყო­ფე­ლი ნა­წი­ლია. ყო­ფი­ლა შემ­თხვე­ვა, როცა ზღვა­ზე გაც­ნო­ბილ გო­გოს­თან მე­გობ­რო­ბა თბი­ლის­ში დაბ­რუ­ნე­ბის შემ­დე­გაც გა­მიგ­რძე­ლე­ბია.

ნანა ნე­ბი­ე­რი­ძე, სპორ­ტსმე­ნი:

- ჯერ არ მაქვს გა­და­წყვე­ტი­ლი, სად და­ვის­ვე­ნებ. თუმ­ცა, და­ნამ­დვი­ლე­ბით ვიცი, რომ დიდხ­ნი­ა­ნი პა­უ­ზის შემ­დეგ, ეს იქ­ნე­ბი პირ­ვე­ლი წელი, როცა შვი­ლის - ნი­ნას გა­რე­შე წა­ვალ და­სას­ვე­ნებ­ლად. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, ჩემი გო­გო­ნა გა­თხოვ­და და მე­უღ­ლეს­თან ერ­თად, თაფ­ლო­ბის თვის გა­სა­ტა­რებ­ლად ეს­პა­ნეთ­ში მი­დის. ცოტა არ იყოს გა­მი­ჭირ­და შვი­ლის გა­თხო­ვე­ბას­თან შე­გუ­ე­ბა, მაგ­რამ გულს იმით ვიმ­შვი­დებ, რომ ნი­ნას რჩე­უ­ლი მარ­თლაც, მა­გა­რი ბი­ჭია.

- ბავ­შვო­ბა­ში სად ის­ვე­ნებ­დით?

- მთე­ლი ბავ­შვო­ბა კო­ჯორ­სა და წყნეთ­ში მაქვს გა­ტა­რე­ბუ­ლი. ახ­ლაც ბუ­ნე­ბა­ში დას­ვე­ნე­ბას ვა­ნი­ჭებ უპი­რა­ტე­სო­ბას. თუმ­ცა, ზღვაც ძა­ლი­ან მიყ­ვარს. მოკ­ლედ, როცა დრო და სა­შუ­ა­ლე­ბაა, ჯერ მთა­ში მივ­დი­ვარ, შემ­დეგ ზღვის­პი­რა ქა­ლა­ქებს ვსტუმ­რობ ხოლ­მე.

- დას­ვე­ნე­ბის თვალ­საზ­რი­სით, რო­მე­ლი­მე წე­ლი­წა­დი გა­მორ­ჩე­უ­ლი ხომ არ იყო თქვენ­თვის?

- და­სას­ვე­ნებ­ლად სა­დაც უნდა წა­ვი­დე, ყო­ველ­თვის მიმყვე­ბა გრძნო­ბე­ბი, ემო­ცი­ე­ბი, შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბე­ბი. მიყ­ვარს აქ­ტი­უ­რი დას­ვე­ნე­ბა და მე­გობ­რებ­თან ერ­თად ყოფ­ნა, მაგ­რამ ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში ყო­ფი­ლა პე­რი­ო­დი, რო­დე­საც დას­ვე­ნე­ბის დღე­ე­ბი მარ­ტოს, სი­წყნა­რე­ში გა­მი­ტა­რე­ბია.

- და­სას­ვე­ნებ­ლად რომ წახ­ვი­დეთ, ამის­თვის აუ­ცი­ლე­ბე­ლია, წი­ნას­წარ მო­ემ­ზა­დოთ?

- ძა­ლი­ან ცოტა ხანი მჭირ­დე­ბა იმის­თვის, რომ სა­ჭი­რო ნივ­თებს მო­ვუ­ყა­რო თავი, მაგ­რამ უნდა ვი­ცო­დე, სად მივ­დი­ვარ, ვის­თან ერ­თად და რამ­დე­ნი ხნით. ახლა კი­დევ ერთხელ, დიდი სი­ა­მოვ­ნე­ბით წა­ვი­დო­დი აკა­პულ­კო­ში (მე­ხი­კო­ში) და იმა­საც გიჩ­ვე­ნებ­დით, რომ ბარ­გის ჩა­ლა­გე­ბას რამ­დე­ნი­მე წუთ­ში მო­ვა­ხერ­ხებ (იცი­ნის). სა­ერ­თოდ, როცა ზღვის­პი­რეთ­ში მივ­დი­ვარ, ძი­რი­თა­დად, რამ­დე­ნი­მე სა­ცუ­რაო კოს­ტი­უ­მი და წვრილ­მა­ნი ნივ­თე­ბი მი­მაქვს.

- დას­ვე­ნე­ბის დროს მა­კი­აჟს, აქ­სე­სუ­ა­რებს რა დო­ზით იყე­ნებთ?

- არა­ნა­ი­რი აქ­სე­სუ­ა­რი და მა­კი­ა­ჟი დას­ვე­ნე­ბის დღე­ებ­ში! მით უმე­ტეს, თუ ნამ­ზე­უ­რი მაქვს, მა­კი­ა­ჟი არა­ფერ­ში მჭირ­დე­ბა.

მა­რეხ ჭო­ნიშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)