ცოტა ხნის წინ, ცნო­ბი­ლი გახ­და, თუ ვინ წა­რად­გენს სა­ქარ­თვე­ლოს "ახალ ტალ­ღა­ზე" - ეს ნუცა ბუ­ზა­ლა­ძეა, 17 წლის მომ­ღე­რა­ლი, რო­მე­ლიც პირ­ვე­ლად "ნი­ჭი­ერ­ში" გა­მოჩ­ნდა, შემ­დეგ ბერა ივა­ნიშ­ვი­ლის სტუ­დი­ა­ში სწავ­ლობ­და, ხოლო გა­სულ შე­მოდ­გო­მა­ზე "ჯი­დი­ე­სის" ეთე­რით დაგ­ვა­მახ­სოვ­რა თავი, როცა პრო­ექ­ტში - "ერთი ერ­თში", ჩვე­ნი ცნო­ბი­ლი მომ­ღერ­ლე­ბის გვერ­დით, მსოფ­ლი­ოს ვარ­სკვლა­ვე­ბის რო­ლებს ას­რუ­ლებ­და, ფი­ნალ­ში გა­ვი­და და სა­ბო­ლო­ოდ, მე­ო­თხე ად­გი­ლი და­ი­კა­ვა. ამ­ჯე­რად ნუ­ცას მის მო­რიგ წარ­მა­ტე­ბა­ზე - "იურ­მა­ლას" შე­სარ­ჩევ კონ­კურ­სში გა­მარ­ჯვე­ბა­სა და ზო­გი­ერთ სხვა თე­მა­ზე სა­სა­უბ­როდ შევ­ხვდი.

- ნუცა, მოგ­ვი­ყე­ვი "ახა­ლი ტალ­ღის" შე­სარ­ჩევ ტურ­ზე...

- მარ­თა­ლია, შე­სარ­ჩე­ვის რეკ­ლა­მა ნა­ნა­ხი მქონ­და, მაგ­რამ თა­ვი­დან დიდი ყუ­რა­დღე­ბა არ მი­მიქ­ცე­ვია იმი­ტომ, რომ წინა წელ­საც ვცა­დე ბედი. მა­შინ ძა­ლი­ან პა­ტა­რა ვი­ყა­ვი, 16 წლის "ღლა­ბუ­ცა" ბავ­შვი მი­ვე­დი.

- მას შემ­დეგ ხომ მხო­ლოდ ერთი წელი გა­ვი­და?!.

- მერე რა?! ამ ერთ წე­ლი­წად­ში, სი­მარ­თლე გი­თხრა, ძა­ლი­ან დიდი ტრანსფორ­მა­ცია გან­ვი­ცა­დე. მოკ­ლედ, წინა წელს არ ამირ­ჩი­ეს და მეც ვფიქ­რობ, რომ არც უნდა მოვ­წო­ნე­ბო­დი. წელს სა­ლო­მე ქა­თა­მა­ძემ და­მი­რე­კა და რუ­სეთ­ში ან­კე­ტის გაგ­ზავ­ნა მირ­ჩია. მეც ასე მო­ვი­ქე­ცი. კას­ტინგზე სამი სიმ­ღე­რა უნდა შე­მეს­რუ­ლე­ბი­ნა, მაგ­რამ სა­დაც უნდა წა­ვი­დე, სა­რე­ზერ­ვოდ ბევ­რი სიმ­ღე­რა და­მაქვს ხოლ­მე. კი­დევ კარ­გი, რომ ამ­ჯე­რა­დაც მქონ­და!.. პირ­ვე­ლად ექ­ვსი მომ­ღე­რა­ლი აგ­ვარ­ჩი­ეს. ჟი­უ­რიმ გვი­თხრა, რომ სხვა სიმ­ღე­რე­ბიც მოგ­ვემ­ზა­დე­ბი­ნა, რად­გან არ­ჩე­ვა გა­უ­ჭირ­დათ, იმ­დე­ნი კარ­გი მო­ნა­წი­ლის გა­მოს­ვლა მო­ის­მი­ნეს. ჰოდა, ექ­ვსე­ულ­ში რომ გა­და­ვე­დი, დავ­ფიქ­რდი, რა­ტო­მაც არ უნდა მემ­ღე­რა რეპი ან პუ­გა­ჩო­ვას "არ­ლე­კი­ნო"? სხვა­დას­ხვა ჟან­რის სიმ­ღე­რე­ბი შე­ვას­რუ­ლე, ჩემი ყვე­ლა სახე და­ვა­ნახ­ვე ჟი­უ­რის და ვფიქ­რობ, ისი­ნი სწო­რედ ამან მო­ხიბ­ლა. სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, ორი­ვე ტურ­ში სულ შვი­დი სიმ­ღე­რა ვიმ­ღე­რე.

- კას­ტინგზე გას­ვლი­სას რა მო­ლო­დი­ნი გქონ­და?

- 100%-ით დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი არ ვი­ყა­ვი, რომ აუ­ცი­ლებ­ლად მე და­ვიმ­სა­ხუ­რებ­დი მო­წო­ნე­ბას. ყვე­ლა­ფერს ამ პრინ­ცი­პით ვუ­ყუ­რებ: გა­ვალ - გა­ვალ, არ გა­ვალ და, არა უშავს. რა თქმა უნდა, ჩემს მაქ­სი­მუმს ვა­კე­თებ, მაგ­რამ ტრა­გე­დი­ას არ ვქმნი. უკვე ნელ-ნელა ვე­გუ­ე­ბი, რომ ხან გა­ვი­მარ­ჯვებ, ხან - დავ­მარ­ცხდე­ბი. ცხოვ­რე­ბა­ში სულ მო­გე­ბუ­ლი ვერ ვიქ­ნე­ბი. მოკ­ლედ, ვი­დე­ო­ე­ბი, რაც კას­ტინგზე გა­დაგ­ვი­ღეს მე და ნინი ცნო­ბი­ლა­ძეს, რუ­სეთ­ში გაგ­ზავ­ნეს კრუ­ტო­ის­თან და რევ­ზინ­თან. სხვა­თა შო­რის, დიდი ხანი გა­ი­წე­ლა შე­სარ­ჩე­ვი დღე­ე­ბი. ძა­ლი­ან ცუდი გრძნო­ბაა, როცა რა­ღა­ცას ელო­დე­ბი და სხვა არაფ­რის გა­კე­თე­ბა არ შე­გიძ­ლია. რო­გორც იქნა, ღა­მის 4 სა­ათ­ზე ინ­ტერ­ნეტ­ში პა­სუ­ხი გა­მო­აქ­ვეყ­ნეს. გა­მაღ­ვი­ძეს და იმის მერე, ვე­ღარც და­ვი­ძი­ნე (იცი­ნის).

- ალ­ბათ ბევ­რმა ნაც­ნობ­მა თუ უც­ნობ­მა მო­გი­ლო­ცა...

- აბ­სო­ლუ­ტუ­რად მთელ­მა სა­ნა­თე­სა­ვომ, "ფე­ის­ბუკ­მა", შო­რე­ულ­მა ნაც­ნო­ბებ­მა თუ უც­ნო­ბებ­მა მო­მი­ლო­ცეს. არც ერთი უარ­ყო­ფი­თი კო­მენ­ტა­რი არ შე­მო­სუ­ლა; ყვე­ლას გა­უ­ხარ­და და ჩემ­თვის ეს ძა­ლი­ან დიდი სტი­მუ­ლია. შენი ხალ­ხი ასე რომ გგულ­შე­მატ­კივ­რობს, ამა­ზე მე­ტად რამ შე­იძ­ლე­ბა გა­გაძ­ლი­ე­როს?! სწო­რედ ამი­ტომ ვარ დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი, რომ წლე­ვან­დელ "იურ­მა­ლა­ზე" სა­ქარ­თვე­ლო სა­უ­კე­თე­სოდ წარ­დგე­ბა!

- ვინ არი­ან შენი პრო­დი­უ­სე­რე­ბი?

- პრო­დი­უ­სინგს ლელა წურ­წუ­მია და მა­მუ­ლი­ჩა მი­წე­ვენ. გა­მი­მარ­თლა, რომ ხელი მომ­კი­დეს. გეხ­სო­მე­ბა, დუ­ე­ტი "ჯორ­ჯია" "იურ­მა­ლი­დან" მო­გე­ბუ­ლი რომ ჩა­მო­ვი­და. მეც იგი­ვე პროგ­ნო­ზე­ბი მექ­ნე­ბა იმი­ტომ, რომ ლე­ლამ და მა­მუ­ლი­ჩამ ეს საქ­მე ძა­ლი­ან კარ­გად იცი­ან. გარ­და ამი­სა, კარ­გი ადა­მი­ა­ნე­ბი არი­ან, ამი­ტომ მი­ხა­რია, რომ მათ­თან მაქვს კონ­ტაქ­ტი და მშვი­დად ვარ.

- გავ­რცელ­და ჭო­რე­ბი, თით­ქოს ბერა ცდი­ლობს, წარ­მა­ტე­ბის მიღ­წე­ვა­ში და­გეხ­მა­როს...

- ძა­ლი­ან მა­ინ­ტე­რე­სებს, ეს ჭო­რე­ბი სა­ი­დან წა­მო­ვი­და, ვისი ფან­ტა­ზია ან ილუ­ზი­აა? ბერა რა კავ­შირ­შია ამ ყვე­ლა­ფერ­თან? მას ზუს­ტად ისე­თი­ვე და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა აქვს სტუ­დი­ის სხვა გო­გო­ებ­თან, რო­გო­რიც ჩემ­თან. ჩემი შრო­მა სტუ­დი­ა­ში რომ და­ფას­და და "ერთი ერ­თში" მი­ვი­ღე მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა, ეს იმას არ ნიშ­ნავს, რომ ბერა "გამ­ქა­ჩავს". მით უმე­ტეს, ის ამე­რი­კა­შია და "ჯი-დი-ესის" პრო­ექ­ტის მერე მას­თან შე­ხე­ბა არც მქო­ნია. დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, როცა ჩემს ამ­ბავს გა­ი­გებს, ძა­ლი­ან გა­უ­ხარ­დე­ბა. ბე­რას დიდი წვლი­ლი აქვს შე­ტა­ნი­ლი ჩემს კარგ მომ­ღერ­ლად ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა­ში, რად­გან მის­მა სკო­ლამ და პრო­ექ­ტმა დიდი გა­მოც­დი­ლე­ბა მომ­ცა; ისე გამ­ზარ­და, რომ "იურ­მა­ლას" კას­ტინგზე რუ­სე­ბი მარ­თლაც, გა­გი­ჟე­ბუ­ლე­ბი იყ­ვნენ. პა­ტა­რა რა­ღა­ცის­გან დიდ ამ­ბავს აგო­რე­ბენ ხოლ­მე. ვიცი, რა არის სი­მარ­თლე და რა - ტყუ­ი­ლი და ისიც ვიცი, რომ მარ­თა­ლი ვარ.

- ამ ხმე­ბის გავ­რცე­ლე­ბამ გა­გა­ღი­ზი­ა­ნა?

- ნე­ბის­მი­ერს შე­უძ­ლია, რა­ღაც მო­ი­გო­ნოს და და­წე­როს. თუ ჩემ­გან არ მო­ის­მენს ადა­მი­ა­ნი რა­ღაც ინ­ფორ­მა­ცი­ას, სხვი­სი შე­თხზუ­ლი ფან­ტა­ზი­ე­ბი არ უნდა და­ი­ჯე­როს. ვინც ბე­რას იც­ნობს, ამას არას­დროს იფიქ­რებს, რად­გან ის უსა­მარ­თლოდ არა­ვის არ­სად გა­იყ­ვანს. ისე­თი სა­მარ­თლი­ა­ნია, არა­ნა­ირ ჩა­წყო­ბას ცხოვ­რე­ბა­ში არ აკად­რებს არც სა­კუ­თარ თავს, არც მე და არც ჩემს კონ­კუ­რენ­ტებს. ანა­ლო­გი­უ­რად, არც მე ვა­კად­რებ სა­კუ­თარ თავს ამას. ამი­ტო­მაც, ამ ხმებს სი­სუ­ლე­ლედ მი­ვიჩ­ნევ და დი­დად არ მა­ღი­ზი­ა­ნებს.

- რო­მელ ჟანრ­ში გრძნობ თავს ყვე­ლა­ზე კომ­ფორ­ტუ­ლად?

- ენერ­გი­უ­ლი სიმ­ღე­რე­ბი მიყ­ვარს, სა­დაც ჩემს თავს ბო­ლომ­დე წარ­მო­ვა­ჩენ. მინ­და, სულ ისე­თი სიმ­ღე­რე­ბი და­ი­წე­როს ჩემ­თვის, სა­დაც გა­მოჩ­ნდე­ბა ჩემი მსა­ხი­ო­ბუ­რი ნიჭი, პლას­ტი­კა, ხმის ტემ­ბრი და დი­ა­პა­ზო­ნი. მაგ­რამ ხან­და­ხან ადა­მი­ა­ნებ­მა ისე­თი სიმ­ღე­რაც უნდა მო­ის­მი­ნოს ჩემ­გან, რო­მე­ლიც მარ­თლა გუ­ლამ­დე ჩა­აღ­წევს, რა­ღა­ცა­ზე და­გა­ფიქ­რებს. სა­სურ­ვე­ლია, ყო­ველ­თვის მო­დი­ო­დეს ემო­ცია და ხალ­ხმა იგ­რძნოს, რისი თქმა მინ­და. ერთ-ერთი ასე­თი In My Dreams არის, რო­მე­ლიც მა­ი­კო კა­ჭ­კა­ჭიშ­ვილ­მა და­მი­წე­რა. ჯერ­ჯე­რო­ბით, ბევ­რი სიმ­ღე­რა არ მაქვს, თუმ­ცა "იურ­მა­ლა" ისე­თი კონ­კურ­სია, რომ ჩა­მო­ვალ, ალ­ბათ ალ­ბო­მის გა­მოშ­ვე­ბის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა იქ­ნე­ბა და სიმ­ღე­რებს რო­გორც მე, ისე სხვე­ბიც და­მი­წე­რენ.

- თა­ვად გიც­დია და­წე­რა?

- კი, ყო­ველ­თვის ვცდი­ლობ, მაგ­რამ ჯერ­ჯე­რო­ბით არ და­მი­წე­რია. ამას სტუ­დი­ა­ში ინ­ტენ­სი­უ­რი მუ­შა­ო­ბა სჭირ­დე­ბა, რისი ფუ­ფუ­ნე­ბაც ჯერ არ მაქვს. დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, რუ­სე­თი­დან ჩა­მოს­ვლის შემ­დეგ, სტუ­დი­ა­ში მუ­შა­ო­ბი­სა და სა­კუ­თა­რი სიმ­ღე­რე­ბის და­წე­რის სა­შუ­ა­ლე­ბა მო­მე­ცე­მა. სა­ერ­თოდ, ვე­რა­ვინ ვე­რა­ნა­ირ წარ­მა­ტე­ბას ვერ მი­აღ­წევს შრო­მის გა­რე­შე. ყვე­ლა­ზე მთა­ვა­რი ჩემ­თვის არის ის, რომ მე ვის­წავ­ლე და ვიცი, რო­გორ ვი­მუ­შაო სა­კუ­თარ თავ­თან. და­მო­უ­კი­დებ­ლად ძა­ლი­ან კარ­გად ვმე­ცა­დი­ნე­ობ, რად­გან ვიცი, რა მჭირ­დე­ბა, რო­გო­რი სა­ვარ­ჯი­შო­ე­ბი უნდა გა­ვა­კე­თო, რა მო­მიხ­დე­ბა და ა.შ. მი­უ­ხე­და­ვად ჩემი ასა­კი­სა, უკვე ჩა­ხე­დუ­ლი ვარ ამ ყვე­ლა­ფერ­ში. ჩემი თა­ვის მად­ლო­ბე­ლი ვარ, რომ ერთ დღე­საც არ "ვაგ­დებ" რა­ი­მე ახ­ლის სწავ­ლის გა­რე­შე. ეს ჩემ­თვის ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია.

- რო­გორ წარ­მო­გიდ­გე­ნია ის ატ­მოს­ფე­რო, რო­მელ­შიც "იურ­მა­ლა­ზე" მოხ­ვდე­ბი?

- მგო­ნია, რომ იქ შო­უ­ბიზ­ნესს შე­ვიგ­რძნობ; გა­ვი­გებ, რო­გო­რია ვარ­სკვლა­ვუ­რი ცხოვ­რე­ბა. დუეტ "ჯორ­ჯი­ას­გან" მო­მის­მე­ნია, რომ იქ ყოფ­ნი­სას ყვე­ლა­ფე­რი თა­ვის დრო­ზე ხდე­ბა და ნამ­დვი­ლი ვარ­სკვლა­ვი­ვით უზ­რუნ­ველ­ყო­ფი­ლი ხარ. სწო­რედ ეს იქ­ნე­ბა ჩემ­თვის ყვე­ლა­ზე და­სა­ფა­სე­ბე­ლი. თან, ეს კონ­კურ­სი ძა­ლი­ან დიდ გა­მოც­დი­ლე­ბას შემ­მა­ტებს, სა­ხელს მო­მი­ტანს. თუნ­დაც ის, რომ ხალ­ხმა იცის - ნუცა ბუ­ზა­ლა­ძე გა­დის "იურ­მა­ლა­ზე", ჩემ­თვის უკვე დიდი წარ­მა­ტე­ბაა. ეს ხომ რა­ღაც გა­სარ­თო­ბი კონ­კურ­სი არ არის, ეს სე­რი­ო­ზუ­ლი პრო­ექ­ტია, სა­დაც შენი სამ­შობ­ლოს სახე ხარ. ასე რომ, დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა და­მე­კის­რა. ზუს­ტად ამი­ტომ ვიშ­რო­მებ ძა­ლი­ან ბევ­რს. მე თუ ვი­ტყვი, რომ ჩემი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბის 100%-ს ჩავ­დებ რა­ღა­ცა­ში, ეს ნამ­დვი­ლად ასე იქ­ნე­ბა. "იურ­მა­ლა­ზე" ძა­ლი­ან დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს რე­პერ­ტუ­არს, რა­ზეც მე, მა­მუ­ლი­ჩა და ლელა უკვე ვმუ­შა­ობთ. დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, იქ ჩემი ასა­კის არა­ვინ იქ­ნე­ბა, რო­გორც "ერთი ერ­თში" არ იყო არა­ვინ 16 წლის (იცი­ნის).

- ეს ხომ არ გა­ში­ნებს?

- პი­რი­ქით, ეს ჩემ­თვის პლუ­სია. 16 წლის "ბავ­შვი" ამ­ხე­ლა ვარ­სკვლა­ვებს რომ ვა­სა­ხი­ე­რებ­დი ასეთ მო­ნა­წი­ლე­ებ­თან ერ­თად, უდი­დე­სი ტრამ­პლი­ნი იყო და ზუს­ტად ასე იქ­ნე­ბა "იურ­მა­ლის" შემ­თხვე­ვა­შიც. ყვე­ლა­ფერს გა­ვა­კე­თებ, რომ რუს ჟი­უ­რის თავი მო­ვა­წო­ნო.

- "ჯი-დი-ეს­თან" რა­ი­მე შე­ხე­ბა გქონ­და მუ­სი­კა­ლუ­რი კონ­კურ­სის შემ­დეგ?

- გა­და­ცე­მებ­ში ხში­რად მიწ­ვევ­დნენ. ახლა უკვე აღარ, მაგ­რამ ფაქ­ტობ­რი­ვად, მათი სახე ვი­ყა­ვი. მათ გა­მო­მა­ჩი­ნეს, მათი დამ­სა­ხუ­რე­ბით შე­მიყ­ვა­რა ხალ­ხმა. მომ­ღერ­ლე­ბი ძა­ლი­ან ბევ­რს მუ­შა­ო­ბენ იმის­თვის, რომ ისი­ნი შე­იყ­ვა­რონ, მე კი ეს ორ თვე­ში მო­ვა­ხერ­ხე და ამის­თვის "ჯი-დი-ესს" ვე­მად­ლი­ე­რე­ბი.

- რას ნიშ­ნავს შენ­თვის ის, რომ ჟურ­ნა­ლის­ტე­ბი შე­ნით და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლე­ბი არი­ან და ინ­ტერ­ვი­უს გთხო­ვენ?

- დიდ წარ­მა­ტე­ბად მი­ვიჩ­ნევ, როცა ჟურ­ნა­ლის­ტი ჩე­მით ინ­ტე­რეს­დე­ბა. ვფიქ­რობ, სწო­რედ ამ პრო­ფე­სი­ის ადა­მი­ა­ნებ­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი, თუ რო­გორ გა­მოჩ­ნდე­ბი. ჯერ არ შემ­ხვედ­რია ისე­თი ჟურ­ნა­ლის­ტი, ვინც ჩემ­ზე ცუდს და­წერ­და. მსურს, ჩემი კა­რი­ე­რა სუფ­თად წა­ვი­დეს და არა­ნა­ი­რი ინ­ტრი­გე­ბი, ჭო­რე­ბი არ იყოს. მი­ხა­რია ჟურ­ნა­ლის­ტებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა და კი­დევ ბევრ რა­მეს გა­ვა­კე­თებ იმის­თვის, რომ მათი ინ­ტე­რე­სი და­ვიმ­სა­ხუ­რო. ბევ­რის­გან გა­მი­გო­ნია, ჟურ­ნა­ლის­ტე­ბი მა­წუ­ხე­ბენ, აღარ შე­მიძ­ლია "ამ­დე­ნი პო­პუ­ლა­რო­ბაო". არა­და, ყვე­ლამ ვი­ცით, რომ სა­ქარ­თვე­ლო­ში პა­პა­რა­ცე­ბი არ გვყავს. ვფიქ­რობ, ჩვენ ისი­ნი უნდა და­ვა­ფა­სოთ. არ მინ­და, ამ პრო­ფე­სი­ის ადა­მი­ა­ნე­ბი ოდეს­მე აგ­დე­ბუ­ლად მო­ვიხ­სე­ნიო. უფრო მე­ტიც, ჟურ­ნა­ლის­ტმა და რეს­პონ­დენ­ტმა ერ­თობ­ლი­ვად უნდა იმუ­შა­ონ, რათა სა­ბო­ლოო ჯამ­ში კარ­გი სტა­ტია და პი­ა­რი გა­მო­ვი­დეს. ტე­ლე­ვი­ზია, ტოქ­შო­უ­ე­ბი და ჟურ­ნა­ლე­ბი რომ არ არ­სე­ბობ­დეს, ცნო­ბი­ლი ვინ იქ­ნე­ბო­და?!

ეკა­ტე­რი­ნე აბა­ში­ძე

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)