Faceამბები
მსოფლიო

22

აპრილი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ოთხშაბათი, მთვარის ოცდამეხუთე დღე დაიწყება 04:59-ზე, მთვარე 09:03-ზე გადავა თევზების ზოდიაქოში ახალ საქმეებს ნუ წამოიწყებთ, მაგრამ დაწყებულები დაასრულეთ. კარგი დღეა ვაჭრობისთვის, სასამართლო საქმეებისთვის. არასასიამოვნო დღეა კონტაქტებისთვის, აკონტროლეთ თქვენი ემოციები. არ იკამათოთ და მოერიდეთ უსიამოვნო საუბრებს. კარგი დღეა მოგზაურობის დასაწყებად, მგზავრობისათვის. სხვა დღისთვის გადადეთ ქორწინება და ნიშნობა. მოერიდეთ ალკოჰოლსა და სიგარეტს. ამ დღის რთული ორგანოა ყურები, მოერიდეთ მათ გახვრეტას, ოპერაციას, გაწმენდას. არ გირჩევთ ოპერაციის ჩატარებას ღვიძლზე, ფეხებზე.
სამხედრო
სამართალი
საზოგადოება
მეცნიერება
სპორტი
კულტურა/შოუბიზნესი
თვის კითხვადი სტატიები
ავ­ლაბ­რის ანო­მა­ლია: "უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლებ­მა განმ­კურ­ნეს"
ავ­ლაბ­რის ანო­მა­ლია: "უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლებ­მა განმ­კურ­ნეს"

ჩვე­ნი რეს­პონ­დენ­ტი, ავ­ლა­ბარ­ში მცხოვ­რე­ბი მა­ი­ა­, ბავ­შვო­ბა­ში ში­შის გა­მო მძი­მედ და­ა­ვად­და, მაგ­რამ მო­უ­ლოდ­ნე­ლად გა­ნი­კურ­ნა. მი­სი გან­კურ­ნე­ბა კი, რო­გორც თა­ვად ამ­ტკი­ცებს, უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლებ­მა შეძ­ლეს. მას შემ­დეგ 25 წე­ლი გა­ვი­და, მა­ი­ას ახ­ლა ორი შვი­ლი ჰყავს და თავს კარ­გად გრძნობს.

- თით­ქმის ყვე­ლამ იცის 25 წლის წინ ავ­ლა­ბარ­ში მომ­ხდა­რი ეს ამ­ბა­ვი. ხალ­ხი უცხ­ო­ე­თი­და­ნაც კი ჩა­მო­დი­ო­და. ჩემს სახ­ლში უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლე­ბი მო­ვიდ­ნენ და მე მათ­თან მქონ­და კონ­ტაქ­ტი. შე­მომ­თა­ვა­ზეს კი­დეც მათ­თან წას­ვლა, მაგ­რამ უა­რი ვუთხ­ა­რი.

- რო­დის გა­მოჩ­ნდნენ შენს სახ­ლში უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლე­ბი?

- უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლე­ბი მას შემ­დეგ გა­მოჩ­ნდნენ, რაც მძი­მე სტრე­სის შე­დე­გად საკ­მა­ოდ პა­ტა­რა ასაკ­ში დი­ა­ბე­ტით და­­ვა­ვად­დი, მა­ნამ­დე ავად არას­დროს ვყო­ფილ­ვარ. ერთ სა­ღა­მოს კი დე­დას­თან ერ­თად მარ­ტო ვი­ყა­ვი შინ, მო­უ­ლოდ­ნე­ლად დე­და ცუ­დად გახ­და, მა­შინ მე­ხუ­თე კლას­ში ვი­ყა­ვი. არ ვი­ცო­დი რა გა­მე­კე­თე­ბი­ნა, ძა­ლი­ან შე­მე­შინ­და, თა­ვი­დან რამ­დე­ნი­მე წუ­თი ხმას ვერ ვი­ღებ­დი, მე­რე კი მე­ზობ­ლებს და­ვუ­ძა­ხე და მათ წა­იყ­ვა­ნეს სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში. სტრე­სის შე­დე­გად ორი დღე ხმას არ ვი­ღებ­დი, და­მე­უფ­ლა ში­ში, რომ დე­და მოკ­ვდა, ტი­რილ­საც ვერ ვა­ხერ­ხებ­დი, უბ­რა­ლოდ, ძა­ლი­ან მე­ში­ნო­და, სა­ერ­თოდ არ ვჭამ­დი. სა­ბედ­ნი­ე­როდ, დე­და გა­დარ­ჩა. თან­და­თან უფ­რო ცუ­დად ვგრძნობ­დი თავს, უჭ­მე­ლო­ბის­გან გუ­ლი მიმ­დი­ო­და, ხა­სი­ა­თი შე­მეც­ვა­ლა. სას­წრა­ფოდ წა­მიყ­ვა­ნეს ექიმ­თან და სა­ბო­ლო­ოდ დი­ა­ბე­ტის დი­აგ­ნო­ზი და­მის­ვეს. მას შემ­დეგ შე­იც­ვა­ლა ჩე­მი ბავ­შვო­ბა და ცხოვ­რე­ბა, გან­სა­კუთ­რე­ბულ პი­რო­ბებ­ში მი­წევ­და ყოფ­ნა. არ შე­მეძ­ლო სხვა ბავ­შვე­ბი­ვით ტკბი­ლე­უ­ლის ჭამა, მათ­თან ერ­თად სად­მე წას­ვლა, მათ­თან ყოფ­ნის ხა­ლი­სიც არ მქონ­და. ოჯახ­ში არ მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, რომ ეს უკურ­ნე­ბე­ლი სე­ნი იყო, მაგ­რამ ვგრძნობ­დი, რომ მძი­მედ იყო ჩე­მი საქ­მე. მა­მა და­შო­რე­ბუ­ლი იყო დე­დას­თან, ამი­ტომ მთლი­ა­ნად დე­დას უწევ­და ჩემ­ზე ზრუნ­ვა. მას თა­ვა­დაც გუ­ლი აწუ­ხებ­და, არც ისე­თი შე­მო­სა­ვა­ლი ჰქონ­და, რომ ჩემს მკურ­ნა­ლო­ბას მთლი­ა­ნად მოხ­მა­რე­ბო­და. და­მა­ტე­ბი­თი სა­მუ­შაო იშო­ვა და დღე ­და ­ღა­მე მუ­შა­ობ­და. მთე­ლი მი­სი ხელ­ფა­სი ჩემს წამ­ლებს სჭირ­დე­ბო­და. როცა სახ­ლში მარ­ტო ვი­ყა­ვი, ვგრძნობ­დი, რომ ვი­ღაც ყო­ველ­თვის და­დი­ო­და ოთახ­ში, თა­ვი­დან მე­ში­ნო­და, მაგ­რამ შემ­დეგ შე­ვეჩ­ვიე ამ "ვი­ღა­ცის" არ­სე­ბო­ბას და შე­მეძ­ლო სა­ღა­მოს მე­ზო­ბელ­თან არ შევ­სუ­ლი­ყა­ვი და დე­დას შინ დავ­ლო­დე­ბო­დი. მახ­სოვს, მა­შინ მო­დუ­რი იყო ვარ­დის­ფე­რი, ნა­ხა­ტი­ა­ნი ჩან­თა, ჩე­მი ოც­ნე­ბა იყო, ასე­თი ჩან­თა მე­ყი­და, ვარ­დის­ფე­რი, ბევ­რი შე­საკ­რა­ვი­თა და ნა­ხა­ტე­ბით, მაგ­რამ ძა­ლი­ან ძვი­რი ღირ­და. დე­და ვერ მყი­დუ­ლობ­და, ერ­თხელ, რო­ცა სა­ბო­ლო­ოდ მითხ­რა, რომ არ შე­ეძ­ლო ასე­თი ჩან­თა ეყი­და, ატი­რე­ბუ­ლი შე­ვე­დი ოთახ­ში და ვნა­ხე, ჩემს სა­წოლ­ზე ზუს­ტად ისე­თი ჩან­თა იდო. მეც და დე­დაც გა­ოგ­ნე­ბუ­ლი დავ­რჩით. რა­ტომ­ღაც მე­გო­ნა, რომ დე­დამ მი­ყი­და და ოთახ­ში და­დო. სწო­რედ მა­შინ ვნა­ხე პირ­ვე­ლად სახ­ლში უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლე­ბი. აღ­მოჩ­ნდა, რომ ეს ჩან­თა სწო­რედ მა­თი სა­ჩუ­ქა­რი იყო.

- რა იცი, რომ მათ გა­ჩუ­ქეს?

- თა­ვად მითხ­რეს, ისი­ნი ხში­რად მო­დი­ოდ­ნენ ჩემს ოთახ­ში და ამ სურ­ვი­ლის გარ­და სხვა სურ­ვი­ლებ­საც მის­რუ­ლებ­დნენ. დე­დას თა­ვი­დან არ სჯე­რო­და ეს, ფიქ­რობ­და, რომ შე­ვი­შა­ლე, მაგ­რამ ვერ ხვდე­ბო­და, სა­ი­დან მქონ­და ყვე­ლა­ფე­რი, რა­საც ვი­ნატ­რებ­დი. რო­ცა უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლე­ბის სტუმ­რო­ბა ჩვენს სახ­ლში დიდ­ხანს გაგ­რძელ­და, დე­დამ უფო­ლო­გებს მი­მარ­თა და მათ ოფი­ცი­ა­ლუ­რად და­ა­დას­ტუ­რეს, რომ უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლე­ბი გვსტუმ­რობ­დნენ. თურ­მე ისი­ნი ძა­ლი­ან გულ­კე­თი­ლე­ბი არი­ან და უყ­ვართ, რო­ცა ადა­მი­ა­ნებს სურ­ვი­ლებს უს­რუ­ლე­ბენ. მო­აქვთ სა­ჩუქ­რე­ბი და მათ შო­რის ფუ­ლიც. ჩე­მი კლა­სე­ლე­ბი ექ­სკურ­სი­ა­ზე მი­დი­ოდ­ნენ და ზუს­ტად ის თან­ხა დამ­ხვდა სა­წოლ­ზე, რამ­დენ­საც ვაგ­რო­ვებ­დით. Dდა­ახ­ლო­ე­ბით 6 თვე სა­ჩუქ­რე­ბით მო­დი­ოდ­ნენ, მე­თა­მა­შე­ბოდ­ნენ, შე­ვეჩ­ვიე მათ არ­სე­ბო­ბას. ერთ დღეს კი მითხ­რეს, რომ მათ შე­ეძ­ლოთ ჩე­მი გან­კურ­ნე­ბა, ჩვენ­თან წა­მო­დი და სა­მუ­და­მოდ გა­ნი­კურ­ნე­ბი­ო. შე­მე­შინ­და, უა­რი ვუთხ­ა­რი და გაბ­რაზ­დნენ. მას შემ­დეგ დი­დი ხა­ნი აღარ გა­მო­ჩე­ნი­ლან. გა­გიკ­ვირ­დე­ბათ და, გა­მი­ჭირ­და მათ გა­რე­შე ყოფ­ნა. მა­თი გა­უ­ჩი­ნა­რე­ბის შემ­დეგ ჩე­მი ჯან­მრთე­ლო­ბის მდგო­მა­რე­ო­ბა მო­უ­ლოდ­ნე­ლად დამ­ძიმ­და, დე­და დღე და ღა­მეს ტი­რილ­ში ატა­რებ­და, ექი­მი არაფ­რის იმედს არ იძ­ლე­ო­და, რად­გან ავად­მყო­ფო­ბის პრო­ცე­სი სწრა­ფად წა­ვი­და უა­რე­სო­ბის­კენ. ერთ ღა­მით რა­ღაც უც­ნა­ურ­მა შეგ­რძნე­ბამ გა­მაღ­ვი­ძა, და­ვი­ნა­ხე, რომ ოთახ­ში 5 უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლი და­დი­ო­და, ხელ­ში რა­ღაც ხელ­საწყ­ო­ე­ბი ეჭი­რათ, ერ­თი ხელ­სა­წყო მა­ნა­თო­ბე­ლი იყო, რომ­ლი­თაც თით­ქოს მა­თ­ვა­ლი­ე­რებ­დნენ. მითხ­რეს, რომ მე სა­მუ­და­მოდ გა­ნკურ­ნე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი, ბევ­რი კან­ფე­ტი და­მი­ტო­ვეს და წა­ვიდ­ნენ. დე­დას ვუთხ­ა­რი ეს ყვე­ლა­ფე­რი, არ და­მი­ჯე­რა. მას შემ­დეგ ხა­სი­ა­თი შე­მეც­ვა­ლა, ყვე­ლაფ­რის ხა­ლი­სი და­მიბ­რუნ­და. ექიმ­თან რომ მი­ვე­დით, გაკ­ვირ­ვე­ბუ­ლი დარ­ჩა, თით­ქოს დი­ა­ბე­ტი არა­სო­დეს მქო­ნი­ა. ეს ამ­ბა­ვი ძა­ლი­ან გახ­მა­ურ­და, ხალ­ხი მო­დი­ო­და ჩვენს სახ­ლში და ავად­მყო­ფი შვი­ლე­ბი­სა და ოჯა­ხის წევ­რე­ბის გან­კურ­ნე­ბას სთხოვ­დნენ უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლებს. მათ­თვის მოჰ­ქონ­დათ ბევ­რი ტკბი­ლე­უ­ლი და თაფ­ლი. ია­პო­ნი­ი­და­ნაც კი ჩა­მო­ვიდ­ნენ უფო­ლო­გე­ბი, თქვეს, რომ მსგავ­სი შემ­თხვე­ვა პრაქ­ტი­კა­ში არა­სო­დეს ჰქო­ნი­ათ. რა­ღაც პე­რი­ო­დის შემ­დეგ უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლებ­მა ისევ შე­მომ­თა­ვა­ზეს მათ­თან წას­ვლა, მე ისევ უა­რი ვუთხ­ა­რი და მას შემ­დეგ აღარ გა­მო­ჩე­ნი­ლან. გაბ­რაზ­დნენ.

თა­მარ ბო­ჭო­რიშ­ვი­ლი

ყო­ველკ­ვი­რე­უ­ლი გა­ზე­თი "ყვე­ლა სი­ახ­ლე"

(გა­მო­დის ოთხშა­ბა­თო­ბით)

მკითხველის კომენტარები / 3 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
ნანა
0

ამ მთავრობების უნიათობის შემყურეს, რამდენჯერ მიფიქრია, რა იქნება პუტინი შეაშინონ უცხოპლანეტელებმა და აიძულონ საქართველოს თავი დაანებოს თქო!

nanas
0

,სხვა ცივილიზაციები რომ არსებობს ეს ფაქტია"

აბა ფაქტები? ))))))))))

ავ­ლაბ­რის ანო­მა­ლია: "უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლებ­მა განმ­კურ­ნეს"

ავ­ლაბ­რის ანო­მა­ლია: "უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლებ­მა განმ­კურ­ნეს"

ჩვე­ნი რეს­პონ­დენ­ტი, ავ­ლა­ბარ­ში მცხოვ­რე­ბი მა­ი­ა­, ბავ­შვო­ბა­ში ში­შის გა­მო მძი­მედ და­ა­ვად­და, მაგ­რამ მო­უ­ლოდ­ნე­ლად გა­ნი­კურ­ნა. მი­სი გან­კურ­ნე­ბა კი, რო­გორც თა­ვად ამ­ტკი­ცებს, უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლებ­მა შეძ­ლეს. მას შემ­დეგ 25 წე­ლი გა­ვი­და, მა­ი­ას ახ­ლა ორი შვი­ლი ჰყავს და თავს კარ­გად გრძნობს.

-  თით­ქმის ყვე­ლამ იცის 25 წლის წინ ავ­ლა­ბარ­ში მომ­ხდა­რი ეს ამ­ბა­ვი. ხალ­ხი უცხ­ო­ე­თი­და­ნაც კი ჩა­მო­დი­ო­და. ჩემს სახ­ლში უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლე­ბი მო­ვიდ­ნენ და მე მათ­თან მქონ­და კონ­ტაქ­ტი. შე­მომ­თა­ვა­ზეს კი­დეც მათ­თან წას­ვლა, მაგ­რამ უა­რი ვუთხ­ა­რი.

-  რო­დის გა­მოჩ­ნდნენ შენს სახ­ლში უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლე­ბი?

-  უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლე­ბი მას შემ­დეგ გამოჩ­ნდნენ, რაც მძი­მე სტრე­სის შე­დე­გად საკ­მა­ოდ პა­ტა­რა ასაკ­ში დი­ა­ბე­ტით და­­ვავად­დი, მა­ნამ­დე ავად არას­დროს ვყო­ფილ­ვარ. ერთ სა­ღა­მოს კი დე­დას­თან ერ­თად მარ­ტო ვი­ყა­ვი შინ, მო­უ­ლოდ­ნე­ლად დე­და ცუ­დად გახ­და, მა­შინ მე­ხუ­თე კლას­ში ვი­ყა­ვი. არ ვი­ცო­დი რა გა­მე­კე­თე­ბი­ნა, ძა­ლი­ან შე­მე­შინ­და, თა­ვი­დან რამ­დე­ნი­მე წუ­თი ხმას ვერ ვი­ღებ­დი, მე­რე კი მე­ზობ­ლებს და­ვუ­ძა­ხე და მათ წა­იყ­ვა­ნეს სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში. სტრე­სის შე­დე­გად ორი დღე ხმას არ ვი­ღებ­დი, და­მე­უფ­ლა ში­ში, რომ დე­და მოკ­ვდა, ტი­რილ­საც ვერ ვა­ხერ­ხებ­დი, უბ­რა­ლოდ, ძა­ლი­ან მე­ში­ნო­და, სა­ერ­თოდ არ ვჭამ­დი. სა­ბედ­ნი­ე­როდ, დე­და გა­დარ­ჩა. თან­და­თან უფ­რო ცუ­დად ვგრძნობ­დი თავს, უჭ­მე­ლო­ბის­გან გუ­ლი მიმ­დი­ო­და, ხა­სი­ა­თი შე­მეც­ვა­ლა. სას­წრა­ფოდ წა­მიყ­ვა­ნეს ექიმ­თან და სა­ბო­ლო­ოდ დი­ა­ბე­ტის დი­აგ­ნო­ზი და­მის­ვეს. მას შემ­დეგ შე­იც­ვა­ლა ჩე­მი ბავ­შვო­ბა და ცხოვ­რე­ბა, გან­სა­კუთ­რე­ბულ პი­რო­ბებ­ში მი­წევ­და ყოფ­ნა. არ შე­მეძ­ლო სხვა ბავ­შვე­ბი­ვით ტკბი­ლე­უ­ლის ჭამა, მათ­თან ერ­თად სადმე წას­ვლა, მათ­თან ყოფ­ნის ხა­ლი­სიც არ მქონ­და. ოჯახ­ში არ მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, რომ ეს უკურ­ნე­ბე­ლი სე­ნი იყო, მაგ­რამ ვგრძნობ­დი, რომ მძი­მედ იყო ჩე­მი საქ­მე. მა­მა და­შო­რე­ბუ­ლი იყო დე­დას­თან, ამი­ტომ მთლი­ა­ნად დე­დას უწევ­და ჩემ­ზე ზრუნ­ვა. მას თა­ვა­დაც გუ­ლი აწუ­ხებ­და, არც ისე­თი შე­მო­სა­ვა­ლი ჰქონ­და, რომ ჩემს მკურ­ნა­ლო­ბას მთლი­ა­ნად მოხ­მა­რე­ბო­და. და­მა­ტე­ბი­თი სა­მუ­შაო იშო­ვა და დღე ­და ­ღა­მე მუ­შა­ობ­და. მთე­ლი მი­სი ხელ­ფა­სი ჩემს წამ­ლებს სჭირ­დე­ბო­და. როცა სახ­ლში მარ­ტო ვი­ყა­ვი, ვგრძნობ­დი, რომ ვი­ღაც ყო­ველ­თვის და­დი­ო­და ოთახ­ში, თა­ვი­დან მე­ში­ნო­და, მაგ­რამ შემ­დეგ შე­ვეჩ­ვიე ამ "ვი­ღა­ცის" არ­სე­ბო­ბას და შე­მეძ­ლო სა­ღა­მოს მე­ზო­ბელ­თან არ შევ­სუ­ლი­ყა­ვი და დე­დას შინ დავ­ლო­დე­ბო­დი. მახ­სოვს, მა­შინ მო­დუ­რი იყო ვარ­დის­ფე­რი, ნა­ხა­ტი­ა­ნი ჩან­თა, ჩე­მი ოც­ნე­ბა იყო, ასე­თი ჩან­თა მე­ყი­და, ვარ­დის­ფე­რი, ბევ­რი შე­საკ­რა­ვი­თა და ნა­ხა­ტე­ბით, მაგ­რამ ძა­ლი­ან ძვი­რი ღირ­და. დე­და ვერ მყი­დუ­ლობ­და, ერ­თხელ, რო­ცა სა­ბო­ლო­ოდ მითხ­რა, რომ არ შე­ეძ­ლო ასე­თი ჩან­თა ეყი­და, ატი­რე­ბუ­ლი შე­ვე­დი ოთახ­ში და ვნა­ხე, ჩემს სა­წოლ­ზე ზუს­ტად ისე­თი ჩან­თა იდო. მეც და დე­დაც გა­ოგ­ნე­ბუ­ლი დავ­რჩით. რა­ტომ­ღაც მე­გო­ნა, რომ დე­დამ მი­ყი­და და ოთახ­ში და­დო. სწო­რედ მა­შინ ვნა­ხე პირ­ვე­ლად სახ­ლში უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლე­ბი. აღ­მოჩ­ნდა, რომ ეს ჩან­თა სწო­რედ მა­თი სა­ჩუ­ქა­რი იყო.

-  რა იცი, რომ მათ გა­ჩუ­ქეს?

-  თა­ვად მითხ­რეს, ისი­ნი ხში­რად მო­დი­ოდ­ნენ ჩემს ოთახ­ში და ამ სურ­ვი­ლის გარ­და სხვა სურ­ვი­ლებ­საც მის­რუ­ლებ­დნენ. დე­დას თა­ვი­დან არ სჯე­რო­და ეს, ფიქ­რობ­და, რომ შე­ვი­შა­ლე, მაგ­რამ ვერ ხვდე­ბო­და, სა­ი­დან მქონ­და ყვე­ლა­ფე­რი, რა­საც ვი­ნატ­რებ­დი. რო­ცა უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლე­ბის სტუმ­რო­ბა ჩვენს სახ­ლში დიდ­ხანს გაგ­რძელ­და, დე­დამ უფო­ლო­გებს მი­მარ­თა და მათ ოფი­ცი­ა­ლუ­რად და­ა­დას­ტუ­რეს, რომ უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლე­ბი გვსტუმ­რობ­დნენ. თურ­მე ისი­ნი ძა­ლი­ან გულ­კე­თი­ლე­ბი არი­ან და უყ­ვართ, რო­ცა ადა­მი­ა­ნებს სურ­ვი­ლებს უს­რუ­ლე­ბენ. მო­აქვთ სა­ჩუქ­რე­ბი და მათ შო­რის ფუ­ლიც. ჩე­მი კლა­სე­ლე­ბი ექ­სკურ­სი­ა­ზე მი­დი­ოდ­ნენ და ზუს­ტად ის თან­ხა დამ­ხვდა სა­წოლ­ზე, რამ­დენ­საც ვაგ­რო­ვებ­დით. Dდა­ახ­ლო­ე­ბით 6 თვე სა­ჩუქ­რე­ბით მო­დი­ოდ­ნენ, მე­თა­მა­შე­ბოდ­ნენ, შე­ვეჩ­ვიე მათ არ­სე­ბო­ბას. ერთ დღეს კი მითხ­რეს, რომ მათ შე­ეძ­ლოთ ჩე­მი გან­კურ­ნე­ბა, ჩვენ­თან წა­მო­დი და სა­მუ­და­მოდ გა­ნი­კურ­ნე­ბი­ო. შე­მე­შინ­და, უა­რი ვუთხ­ა­რი და გაბ­რაზ­დნენ. მას შემ­დეგ დი­დი ხა­ნი აღარ გა­მო­ჩე­ნი­ლან. გა­გიკ­ვირდე­ბათ და, გა­მი­ჭირ­და მათ გა­რე­შე ყოფ­ნა. მა­თი გა­უ­ჩი­ნა­რე­ბის შემ­დეგ ჩე­მი ჯან­მრთე­ლო­ბის მდგო­მა­რე­ო­ბა მო­უ­ლოდ­ნე­ლად დამ­ძიმ­და, დე­და დღე და ღა­მეს ტი­რილ­ში ატა­რებ­და, ექი­მი არაფ­რის იმედს არ იძ­ლე­ო­და, რად­გან ავად­მყო­ფო­ბის პრო­ცე­სი სწრა­ფად წა­ვი­და უა­რე­სო­ბის­კენ. ერთ ღა­მით რა­ღაც უც­ნა­ურ­მა შეგ­რძნე­ბამ გა­მაღ­ვი­ძა, და­ვი­ნა­ხე, რომ ოთახ­ში 5 უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლი და­დი­ო­და, ხელ­ში რა­ღაც ხელ­საწყ­ო­ე­ბი ეჭი­რათ, ერ­თი ხელ­საწყო მა­ნა­თო­ბე­ლი იყო, რომ­ლი­თაც თით­ქოს მა­თ­ვა­ლი­ე­რებ­დნენ. მითხ­რეს, რომ მე სა­მუ­და­მოდ გა­ნკურ­ნე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი, ბევ­რი კან­ფე­ტი და­მი­ტო­ვეს და წა­ვიდ­ნენ. დე­დას ვუთხ­ა­რი ეს ყვე­ლა­ფე­რი, არ და­მი­ჯე­რა. მას შემ­დეგ ხა­სი­ა­თი შე­მეც­ვა­ლა, ყვე­ლაფ­რის ხა­ლი­სი და­მიბ­რუნ­და. ექიმ­თან რომ მი­ვე­დით, გაკ­ვირ­ვე­ბუ­ლი დარ­ჩა, თით­ქოს დი­ა­ბე­ტი არა­სო­დეს მქო­ნი­ა. ეს ამ­ბა­ვი ძა­ლი­ან გახ­მა­ურ­და, ხალ­ხი მო­დი­ო­და ჩვენს სახ­ლში და ავად­მყო­ფი შვი­ლე­ბი­სა და ოჯა­ხის წევ­რე­ბის გან­კურ­ნე­ბას სთხოვ­დნენ უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლებს. მათ­თვის მოჰ­ქონ­დათ ბევ­რი ტკბი­ლე­უ­ლი და თაფ­ლი. ია­პო­ნი­ი­და­ნაც კი ჩა­მო­ვიდ­ნენ უფო­ლო­გე­ბი, თქვეს, რომ მსგავ­სი შემ­თხვე­ვა პრაქ­ტი­კა­ში არა­სო­დეს ჰქო­ნი­ათ. რა­ღაც პე­რი­ო­დის შემ­დეგ უცხ­ოპ­ლა­ნე­ტე­ლებ­მა ისევ შე­მომ­თა­ვა­ზეს მათ­თან წას­ვლა, მე ისევ უა­რი ვუთხ­ა­რი და მას შემ­დეგ აღარ გა­მო­ჩე­ნი­ლან. გაბ­რაზ­დნენ.

თამარ ბოჭორიშვილი

ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"

(გამოდის ოთხშაბათობით)

უცხო გალაქტიკიდან დედამიწაზე 16 დღეში ერთხელ ამოუცნობი რადიოსიგნალი მოდის - რას ვარაუდობენ მეცნიერები

5 გემბანი, აუზი, სპა, კინოთეატრი - დაათვალიერეთ ბილ გეითსის სუპერიახტა, რომელიც 644 მილიონი დოლარი ღირს

9 თებერვლის ანგელოზის სავსემთვარეობა და მაგიური რიტუალი, რომელიც თქვენს ცხოვრებასა და ჯანმრთელობას უკეთესობისკენ შეცვლის