მსოფლიო
სამართალი
პოლიტიკა

3

მაისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

კვირა, მთვარის მერვე დღე დაიწყება 11:21-ზე, მთვარე ლომშია ახალი საქმეების დასაწყებად ნეიტრალური დღეა. დიდ დროსა და ენერგიას ითხოვს ადრე დაწყებული საქმეები. მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილებების მიღება სხვა დღისთვის გადადეთ. კარგი დღეა უძრავ ქონებასთან დაკავშირებული საქმეების მოსაგვარებლად. კარგია მივლინების, მოგზაურობის დასაწყებად. ხშირად იმოძრავეთ, გადააადგილეთ ავეჯი, განაახლეთ ინტერიერი. სხვა დღისთვის გადადეთ ქორწინება და ნიშნობა. მოერიდეთ კუჭის გადატვირთვას, მოწევას, სმას. უმჯობესდება ფსიქოემოციური ფონი. ადამიანი უფრო ხალისიანი ხდება. კარგად გამოიძინეთ, მიიღეთ მზის აბაზანები და დიდხანს ისეირნეთ.
საზოგადოება
სამხედრო
მეცნიერება
მოზაიკა
Faceამბები
სპორტი
კულტურა/შოუბიზნესი
კონფლიქტები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"ორი შვილი მყავს და კიდევ ორს ველოდები"
"ორი შვილი მყავს და კიდევ ორს ველოდები"

"არას­დროს არა­ფე­რი და­მი­გეგ­მავს, გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბებს ყო­ველ­თვის არ­სე­ბუ­ლი ვი­თა­რე­ბის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით ვი­ღებ­დი და ასე მო­ვე­დი დღემ­დე... მა­მას რჩე­ვას ვე­კი­თხე­ბო­დი, მაგ­რამ მსჯე­ლო­ბის შემ­დეგ, არ­ჩე­ვანს ყო­ველ­თვის და­მო­უ­კი­დებ­ლად ვა­კე­თებ­დი... იდეა, მო­თხოვ­ნა და ინ­ტე­რე­სი ყო­ველ­თვის მქონ-და და ვა­კე­თებ­დი იმას, რაც სა­ჭი­როდ მი­მაჩ­ნდა", - ამ­ბობს სა­გა­რეო საქ­მე­თა მი­ნის­ტრის ყო­ფი­ლი მო­ად­გი­ლე, არა­სამ­თავ­რო­ბო ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი ელე­ნე ხოშ­ტა­რია, რო­მე­ლიც თა­ვის ცხოვ­რე­ბა­ზე სა­უბ­რობს. მა­მას­თან, გოგი ხოშ­ტა­რი­ას­თან, დღემ­დე გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა აქვს. ამ­ბობს, რომ სე­რი­ო­ზულ, პო­ლი­ტი­კურ თე­მებ­ზე მა­მას ჯერ კი­დევ ბავ­შვო­ბის ასა­კი­დან ესა­უბ­რე­ბო­და...

- თბი­ლი­სის მე-6 გერ­მა­ნუ­ლი სკო­ლა და­ვამ­თავ­რე. ჩემი მოს­წავ­ლე­ო­ბის პე­რი­ო­დი 90-იანი წლე­ბის არე­უ­ლო­ბას და­ემ­თხვა, რო­მე­ლიც ყვე­ლას­თვის, მთე­ლი ქვეყ­ნის­თვის ძა­ლი­ან მძი­მე იყო. სა­ბედ­ნე­როდ, ჩვე­ნი სკო­ლა ძა­ლი­ან თა­ვი­სუ­ფა­ლი, და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი და ძლი­ე­რი იყო, კარ­გი მას­წავ­ლებ­ლე­ბი­თა და მოს­წავ­ლე­ე­ბით და ამან იმ რთუ­ლი პე­რი­ო­დის გა­და­ლახ­ვა გა­მი­ად­ვი­ლა. იქ ახალ­გაზ­რდა მას­წავ­ლებ­ლე­ბი ას­წავ­ლიდ­ნენ და გარ­და იმი­სა, რომ ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლე­ბი გახ­ლდნენ, ძალ­ზე მკაც­რე­ბიც იყ­ვნენ. იქ არ იყო მხო­ლოდ და­ზუ­თხვა, ანა­ლი­ტი­კურ აზ­როვ­ნე­ბა­საც გვაჩ­ვევ­დნენ... ერთი სი­ტყვით, და­უს­რუ­ლებ­ლად შე­მიძ­ლია იმ წლებ­ზე ვი­სა­უბ­რო, რად­გან სკო­ლის პე­რი­ოდ­მა ჩემს ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა­ში ძა­ლი­ან დიდი, ფაქ­ტობ­რი­ვად, გა­დამ­წყვე­ტი როლი ითა­მა­შა. ჩემ­ზე უდი­დე­სი გავ­ლე­ნა მო­ახ­დი­ნეს მას­წავ­ლებ­ლებ­მა, რო­მელ­თა ჩა­მოთ­ვლა­საც არ შე­ვუდ­გე­ბი, რად­გან არ მინ­და, ვინ­მე გა­მომ­რჩეს. რო­გორც ვთქვი, ქვე­ყა­ნა­ში ძა­ლი­ან მძი­მე სი­ტუ­ა­ცია იყო, სკო­ლა ჩემ­თვის ოჯა­ხი­ვით თბი­ლი და ახ­ლო­ბე­ლი გახ­ლდათ. უბ­რა­ლოდ მერ­ხთან კი არ ვის­ხე­დით, გარ­კვე­ულ­წი­ლად იქ ვცხოვ­რობ­დით კი­დეც...

- კლა­სე­ლებს რო­გორ გა­იხ­სე­ნებთ?

- სა­ოც­რად მე­გობ­რუ­ლი და რაც მთა­ვა­რია, სა­ინ­ტე­რე­სო კლა­სე­ლე­ბი მყავ­და. მათი გვა­რე­ბის ჩა­მოთ­ვლას არ და­ვი­წყებ, იმა­ვე მი­ზე­ზით, რომ არა­ვინ გა­მომ­რჩეს... ყვე­ლა ერ­თნა­ი­რად გან­ვიც­დი­დით იმ გა­ჭირ­ვე­ბას, არე­უ­ლო­ბას, კრი­მი­ნალს, და­უს­რუ­ლე­ბელ მკვლე­ლო­ბებს, შიმ­შილ­სა და ყვე­ლა იმ უბე­დუ­რე­ბას, რაც მა­შინ ქვე­ყა­ნა­ში ხდე­ბო­და. იმის გამო, რომ ხში­რად ტრან­სპორ­ტი არ იყო, სკო­ლა­ში ფე­ხით დავ­დი­ო­დით, თუმ­ცა ესეც სა­რის­კო გახ­ლდათ, რად­გან ომი იყო და ტყვი­ე­ბის ზუ­ზუ­ნი არა­ვის უკ­ვირ­და. ეს გა­ნურ­ჩევ­ლად ყვე­ლას ეხე­ბო­და, მათ შო­რის, ჩემს ოჯახ­საც, რად­გან მა­მა­ჩე­მი აქ­ტი­ურ პოლი-ტი­კა­ში იყო ჩარ­თუ­ლი... თუმ­ცა ეს მძი­მე პე­რი­ო­დი, რაც უნდა უც­ნა­უ­რი იყოს, პო­ზი­ტი­უ­რად მახ­სენ­დე­ბა, თუნ­დაც იმი­ტომ, რომ გა­მოც­დი­ლე­ბა მომ­ცა და ბევრ რა­მე­ზე ად­რე­ულ ასაკ­ში­ვე და­მა­ფიქ­რა.

- მამა, გოგი ხოშ­ტა­რია, ზვი­ად გამ­სა­ხურ­დი­ას დროს სა­გა­რეო საქ­მე­თა მი­ნის­ტრი იყო. ამან თქვენს ცხოვ­რე­ბა­ზე ალ­ბათ გარ­კვე­უ­ლი გავ­ლე­ნა იქო­ნია...

- დიახ, მაგ­რამ იცით, ვერ ვი­ტყვი, რომ და­დე­ბი­თი, პი­რი­ქით, პრო­ტეს­ტის გრძნო­ბა­საც კი იწ­ვევ­და ჩემ­ში, რომ მი­ნის­ტრის შვი­ლი ვი­ყა­ვი. მარ­თა­ლია, მამა ცოტა ხანს იყო მი­ნის­ტრად, მაგ­რამ მა­შინ­დე­ლი გან­ცდა მა­ინც მახ­სოვს, ამით მა­ინ­ცდა­მა­ინც ბედ­ნი­ე­რი არ ვი­ყა­ვი... მას­თან ძა­ლი­ან მე­გობ­რუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა და სა­უბ­რე­ბი ჯერ კი­დევ ღრმა ბავ­შვო­ბი­დან მქონ­და. რო­დე­საც ამის დრო ჰქონ­და, ისიც სი­ა­მოვ­ნე­ბით მი­ზი­ა­რებ­და თა­ვის შე­ხე­დუ­ლე­ბებს ამა თუ იმ სა­კი­თხზე და მეც მე­კი­თხე­ბო­და აზრს.

- რა იყო ყვე­ლა­ზე ხში­რად მამა-შვი­ლის სა­უბ­რის თემა?

- პო­ლი­ტი­კუ­რი პრო­ცე­სე­ბი, - მი­ტინ­გე­ბი, დარ­ბე­ვა, რუ­სე­თი, რა პრობ­ლე­მა ჰქონ­და სა­ქარ­თვე­ლოს რუ­სეთ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში. დიახ, ბავ­შვი ვი­ყა­ვი, მაგ­რამ ასეთ რთულ თე­მებ­ზე ვლა­პა­რა­კობ­დით, რად­გან ჩვე­ნი ცხოვ­რე­ბის ნა­წი­ლი იყო, რად­გან მა­შინ­დე­ლი მოს­წავ­ლე­ე­ბი აქ­ტი­უ­რად ვი­ყა­ვით ჩარ­თუ­ლი 9 აპ­რი­ლის მი­ტინ­გებ­ში და შემ­დგომ პრო­ცე­სებ­ში.

იხი­ლეთ ინ­ტერ­ვი­უს სრუ­ლი ვერ­სია

მკითხველის კომენტარები / 2 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
ნათია
0

ვინც არ უნდა იყოს ყველას პასუხი მოეთხოვება პუტჩზე და იმ დივერსიაზე რასაც მერაბ კოსტავა შეეწირა

"ორი შვილი მყავს და კიდევ ორს ველოდები"

"ორი შვილი მყავს და კიდევ ორს ველოდები"

"არასდროს არაფერი დამიგეგმავს, გადაწყვეტილებებს ყოველთვის არსებული ვითარების გათვალისწინებით ვიღებდი და ასე მოვედი დღემდე... მამას რჩევას ვეკითხებოდი, მაგრამ მსჯელობის შემდეგ, არჩევანს ყოველთვის დამოუკიდებლად ვაკეთებდი... იდეა, მოთხოვნა და ინტერესი ყოველთვის მქონ-და და ვაკეთებდი იმას, რაც საჭიროდ მიმაჩნდა", - ამბობს საგარეო საქმეთა მინისტრის ყოფილი მოადგილე, არასამთავრობო ორგანიზაციის წარმომადგენელი ელენე ხოშტარია, რომელიც თავის ცხოვრებაზე საუბრობს. მამასთან, გოგი ხოშტარიასთან, დღემდე განსაკუთრებული ურთიერთობა აქვს. ამბობს, რომ სერიოზულ, პოლიტიკურ თემებზე მამას ჯერ კიდევ ბავშვობის ასაკიდან ესაუბრებოდა...

- თბილისის მე-6 გერმანული სკოლა დავამთავრე. ჩემი მოსწავლეობის პერიოდი 90-იანი წლების არეულობას დაემთხვა, რომელიც ყველასთვის, მთელი ქვეყნისთვის ძალიან მძიმე იყო. საბედნეროდ, ჩვენი სკოლა ძალიან თავისუფალი, დამოუკიდებელი და ძლიერი იყო, კარგი მასწავლებლებითა და მოსწავლეებით და ამან იმ რთული პერიოდის გადალახვა გამიადვილა. იქ ახალგაზრდა მასწავლებლები ასწავლიდნენ და გარდა იმისა, რომ ინტელექტუალები გახლდნენ, ძალზე მკაცრებიც იყვნენ. იქ არ იყო მხოლოდ დაზუთხვა, ანალიტიკურ აზროვნებასაც გვაჩვევდნენ... ერთი სიტყვით, დაუსრულებლად შემიძლია იმ წლებზე ვისაუბრო, რადგან სკოლის პერიოდმა ჩემს ჩამოყალიბებაში ძალიან დიდი, ფაქტობრივად, გადამწყვეტი როლი ითამაშა. ჩემზე უდიდესი გავლენა მოახდინეს მასწავლებლებმა, რომელთა ჩამოთვლასაც არ შევუდგები, რადგან არ მინდა, ვინმე გამომრჩეს. როგორც ვთქვი, ქვეყანაში ძალიან მძიმე სიტუაცია იყო, სკოლა ჩემთვის ოჯახივით თბილი და ახლობელი გახლდათ. უბრალოდ მერხთან კი არ ვისხედით, გარკვეულწილად იქ ვცხოვრობდით კიდეც...

- კლასელებს როგორ გაიხსენებთ?

- საოცრად მეგობრული და რაც მთავარია, საინტერესო კლასელები მყავდა. მათი გვარების ჩამოთვლას არ დავიწყებ, იმავე მიზეზით, რომ არავინ გამომრჩეს... ყველა ერთნაირად განვიცდიდით იმ გაჭირვებას, არეულობას, კრიმინალს, დაუსრულებელ მკვლელობებს, შიმშილსა და ყველა იმ უბედურებას, რაც მაშინ ქვეყანაში ხდებოდა. იმის გამო, რომ ხშირად ტრანსპორტი არ იყო, სკოლაში ფეხით დავდიოდით, თუმცა ესეც სარისკო გახლდათ, რადგან ომი იყო და ტყვიების ზუზუნი არავის უკვირდა. ეს განურჩევლად ყველას ეხებოდა, მათ შორის, ჩემს ოჯახსაც, რადგან მამაჩემი აქტიურ პოლი-ტიკაში იყო ჩართული... თუმცა ეს მძიმე პერიოდი, რაც უნდა უცნაური იყოს, პოზიტიურად მახსენდება, თუნდაც იმიტომ, რომ გამოცდილება მომცა და ბევრ რამეზე ადრეულ ასაკშივე დამაფიქრა.

- მამა, გოგი ხოშტარია, ზვიად გამსახურდიას დროს საგარეო საქმეთა მინისტრი იყო. ამან თქვენს ცხოვრებაზე ალბათ გარკვეული გავლენა იქონია...

- დიახ, მაგრამ იცით, ვერ ვიტყვი, რომ დადებითი, პირიქით, პროტესტის გრძნობასაც კი იწვევდა ჩემში, რომ მინისტრის შვილი ვიყავი. მართალია, მამა ცოტა ხანს იყო მინისტრად, მაგრამ მაშინდელი განცდა მაინც მახსოვს, ამით მაინცდამაინც ბედნიერი არ ვიყავი... მასთან ძალიან მეგობრული ურთიერთობა და საუბრები ჯერ კიდევ ღრმა ბავშვობიდან მქონდა. როდესაც ამის დრო ჰქონდა, ისიც სიამოვნებით მიზიარებდა თავის შეხედულებებს ამა თუ იმ საკითხზე და მეც მეკითხებოდა აზრს.

- რა იყო ყველაზე ხშირად მამა-შვილის საუბრის თემა?

- პოლიტიკური პროცესები, - მიტინგები, დარბევა, რუსეთი, რა პრობლემა ჰქონდა საქართველოს რუსეთთან ურთიერთობაში. დიახ, ბავშვი ვიყავი, მაგრამ ასეთ რთულ თემებზე ვლაპარაკობდით, რადგან ჩვენი ცხოვრების ნაწილი იყო, რადგან მაშინდელი მოსწავლეები აქტიურად ვიყავით ჩართული 9 აპრილის მიტინგებში და შემდგომ პროცესებში.

იხილეთ ინტერვიუს სრული ვერსია