თა­მა­მი და უკომ­პლექ­სო სა­პა­ტარ­ძლო, რო­მე­ლიც გა­მეც­ნო, რო­გორც - გვან­ცა ბაგ­რა­ტი­ონ ბარ­ბი სა­კუ­თა­რი საქ­ცი­ე­ლით, ჩაც­მის სტი­ლით, აზ­როვ­ნე­ბით სხვე­ბის­გან გა­მორ­ჩე­უ­ლია. მოს­წონს ფუ­ლი­ა­ნი და მდი­და­რი მა­მა­კა­ცე­ბი. ოც­ნე­ბობს, ისეთ ადა­მი­ან­თან ერ­თად შექ­მნას ოჯა­ხი, ვინც მისი კაპ­რი­ზე­ბის ატა­ნა­სა და სურ­ვი­ლე­ბის დაკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბას შეძ­ლებს.

- პირ­ველ რიგ­ში, შენი ოჯა­ხი გაგ­ვა­ცა­ნი.

- მა­მა­ჩე­მი ბიზ­ნეს­მე­ნია, დედა კი პრო­ფე­სი­ით სცე­ნა­რის­ტი გახ­ლავთ. ასე­ვე, მყავს 23 წლის ძმა.

- შენ რა პრო­ფე­სია გაქვს?

- მხატ­ვა­რი ვარ და ჩემი საქ­მე ძა­ლი­ან მიყ­ვარს. რაც შე­ე­ხე­ბა სიმ­ღე­რას - ეს ჩემ­თვის ჰო­ბიც არის და ყვე­ლა­ზე სუს­ტი წერ­ტი­ლიც.

- ტრა­დი­ცი­ულ ოჯახ­ში იზ­რდე­ბო­დი? მშობ­ლე­ბი შენ მი­მართ სიმ­კაც­რეს თუ იჩენ­დნენ?

- ძა­ლი­ან თა­ვი­სუფ­ლად, შე­ზღუდ­ვე­ბის გა­რე­შე მზრდიდ­ნენ და "გატ­რი­პა­ჩე­ბუ­ლი"ვი­ყა­ვი. მშობ­ლე­ბი ყო­ველ­თვის ცდი­ლობ­დნენ, ჩემ­თვის ყვე­ლა­ფერ­ში ხელი შე­ე­წყოთ და დღემ­დე ასე იქ­ცე­ვი­ან.

- სა­ზო­გა­დო­ე­ბას თა­მამ და უკომ­პლექ­სო გო­გო­ნად გა­ა­ცა­ნი თავი. ოჯა­ხის წევ­რებს ამ ყვე­ლა­ფერ­ზე რო­გო­რი რე­აქ­ცია აქვთ?

- მოს­წონთ, რა­საც ვა­კე­თებ. მე ხომ გარ­ყვნი­ლე­ბას არ ვე­წე­ვი, უბ­რა­ლოდ, შოუს ვდგამ ხოლ­მე.

- რე­ა­ლუ­რად, რო­გო­რი ადა­მი­ა­ნი ხარ?

- ჩემი და­დე­ბი­თი თვი­სე­ბა გახ­ლავთ ის, რომ მე­გობ­რუ­ლი ვარ, უარ­ყო­ფით თვი­სე­ბად კი გუ­ლუბ­რყვი­ლო­ბას და­ვა­სა­ხე­ლებ; ძა­ლი­ან მიმ­ნდო­ბი ვარ, არა­და, ცხოვ­რე­ბამ მას­წავ­ლა, რომ არ შე­იძ­ლე­ბა, ყვე­ლას ენ­დო­ბო­დე, ყვე­ლას­თან მე­გობ­რობ­დე. გარ­შე­მო უამ­რა­ვი პირ­ფე­რია. მა­გა­ლი­თად, ზო­გი­ერ­თი მე­გობ­რო­ბას გე­ფი­ცე­ბა, ზურგს უკან კი გა­გი­ნებს - მსგავ­სი შემ­თხვე­ვა ბევ­რჯერ მქო­ნია. გა­დავ­წყვი­ტე, შე­ვიც­ვა­ლო და აღა­რა­ვის ვენ­დო.

- კი­დევ, რას მი­იჩ­ნევ შენს უარ­ყო­ფით თვი­სე­ბად?

- ფი­ცხი და კა­პა­სი ვარ, იო­ლად ვბრაზ­დე­ბი. ამ თვი­სე­ბის გამო საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბიც და­მი­კარ­გავს. როცა რა­ღაც არ მო­მე­წო­ნე­ბა, ვცდი­ლობ, გაბ­რა­ზე­ბის­გან თავი შე­ვი­კა­ვო, მაგ­რამ არ გა­მომ­დის, სუს­ტი ნე­ბის­ყო­ფა მაქვს.

- შენი სიბ­რა­ზე რაში გა­მო­ი­ხა­ტე­ბა?

- ასეთ დროს შე­იძ­ლე­ბა, ვი­ღა­ცას თავ­ში სკა­მი ჩა­ვარ­ტყა ან ლალი მო­როშ­კი­ნას მსგავ­სად, ჩან­გა­ლი ავი­ღო ხელ­ში (იცი­ნის).

- პრინ­ცი­პუ­ლი ხარ?

- პრინ­ცი­პუ­ლი და ამა­ყი ვარ. თუმ­ცა, თუ ადა­მი­ა­ნი ძა­ლი­ან მა­ინ­ტე­რე­სებს, მის გამო პრინ­ცი­პებ­საც და სი­ა­მა­ყე­საც და­ვი­ვი­წყებ. ყვე­ლა­ნა­ი­რად ვეც­დე­ბი, რომ გა­ვა­ხა­რო.

- შენს თაყ­ვა­ნის­მცემ­ლებ­ზე რას მე­ტყვი?

- ბევ­რი თაყ­ვა­ნის­მცე­მე­ლი მყავს, მაგ­რამ შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი არა­ვის­ზე ვარ.

- აბე­ზა­რი ფა­ნე­ბი თუ გყავს?

- ჩემი მი­სა­მარ­თი და ტე­ლე­ფო­ნის ნო­მე­რი ძა­ლი­ან ცოტა ადა­მი­ან­მა იცის, ამი­ტომ ჯერ­ჯე­რო­ბით, მსგავ­სი პრობ­ლე­მა არ შემ­ქმნია. "ფე­ის­ბუკ­ზე"ვინ­მე რა­ი­მეს ცუ­დად თუ მომ­წერს, ეგ­რე­ვე "ვბლო­კავ"... სა­სი­ა­მოვ­ნო თაყ­ვა­ნის­მცემ­ლე­ბიც მყავს: ერთი-ორ­ჯერ კარ­თან ყვა­ვი­ლე­ბი და დიდი ფუმ­ფუ­ლა სა­თა­მა­შო და­მი­ტო­ვეს. ძა­ლი­ან მა­ინ­ტე­რე­სებ­და, ეს ვინ გა­ა­კე­თა, მაგ­რამ ვერ გა­ვი­გე.

- ერ­თგუ­ლი ხარ?

- ძა­ლი­ან ერ­თგუ­ლი ვარ. თუ ადა­მი­ა­ნი ჩე­მად და­ვი­გუ­ლე, იმა­საც "და­ერ­ხა"და მეც (იცი­ნის).

- ანუ ეჭ­ვი­ა­ნიც ხარ?

- ეჭ­ვი­ა­ნი და მე­სა­კუთ­რე ვარ. ამო­ჩე­მე­ბაც ვიცი: თუ ადა­მი­ა­ნი ამო­ვი­ჩე­მე, ჩემს იქით გზა არ ექ­ნე­ბა..

- რო­გო­რი მა­მა­კა­ცე­ბი მოგ­წონს?

- ასა­კით ბევ­რად უფ­რო­სი მა­მა­კა­ცე­ბი მომ­წონს, რომ­ლებ­საც ჭკუა-გო­ნე­ბა არ აკ­ლი­ათ და რაც მთა­ვა­რია, სა­კუ­თა­რი საქ­მის პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი არი­ან. უტვი­ნო­ე­ბი არ მი­ზი­დავს. ჭკვი­ა­ნი კაცი სიმ­პა­თი­უ­რიც თუ იქ­ნე­ბა, ეს სა­უ­კე­თე­სო ვა­რი­ან­ტია (იცი­ნის). ოჯახ­ში მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი მდგო­მა­რე­ო­ბაც მყა­რი უნდა იყოს. იქ, სა­დაც სი­ღა­რი­ბეა, სიყ­ვა­რუ­ლი ნელ-ნელა ქრე­ბა. მიყ­ვარს, როცა მა­ნე­ბივ­რე­ბენ.

- შენი აზ­რით, რა ასაკ­ში უნდა და­ქორ­წინ­დეს წყვი­ლი, ოჯა­ხი რომ არ და­ინ­გრეს?

- ოჯა­ხის შექ­მნა 28 წლამ­დე ნა­ად­რე­ვი მგო­ნია.

- შენ რამ­დე­ნი წლის ხარ?

- 21-ის.

- სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ე­ბის კე­თე­ბა თუ შე­გიძ­ლია?

- ვა­ი­მე, ნე­ტავ, შე­მეძ­ლოს. არა­ნა­ი­რი სა­დი­ლის მომ­ზა­დე­ბა არ შე­მიძ­ლია. თუ ძა­ლი­ან მშია, შე­იძ­ლე­ბა, კარ­ტო­ფი­ლი შე­ვიწ­ვა. უფრო მე­ტიც, მგო­ნია, რომ სა­დი­ლე­ბის მომ­ზა­დე­ბას ვე­რას­დროს ვის­წავ­ლი. თუ მო­მა­ვალ­მა მე­უღ­ლემ ჩემი გა­ნე­ბივ­რე­ბა ვერ შეძ­ლო, ცუ­დად ექ­ნე­ბა საქ­მე.

- რო­გორც ვხვდე­ბი, მკაც­რად გაქვს გა­და­წყვე­ტი­ლი, რომ ცხოვ­რე­ბა აუ­ცი­ლებ­ლად, მდი­დარ ადა­მი­ანს უნდა და­უ­კავ­ში­რო...

- ასეც მოხ­დე­ბა! მერ­წმუ­ნეთ, სხვა­ნა­ი­რად ოჯახს ვერ შე­ვი­ნარ­ჩუ­ნებ.

- ოჯა­ხის შექ­მნის შემ­დეგ, მე­უღ­ლის მშობ­ლებ­თან ერ­თად ცხოვ­რე­ბა­ზე თა­ნახ­მა იქ­ნე­ბი?

- ვა­ი­მე­ეე... ზოგს ისე­თი მშობ­ლე­ბი ჰყავს, რომ მათ­თვის "გა­მარ­ჯო­ბის"თქმაც შე­გე­შინ­დე­ბა. გა­აჩ­ნია სი­ტუ­ა­ცი­ას: თუ მისი მშობ­ლე­ბი ჩემ მი­მართ და­დე­ბი­თად იქ­ნე­ბი­ან გან­წყო­ბი­ლი, რა­ტო­მაც არა, სი­ა­მოვ­ნე­ბით ვი­ცხოვ­რებ მათ­თან ერ­თად... სხვა­თა შო­რის, ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში არ­სე­ბობ­და ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­საც ჩემი ცო­ლად მოყ­ვა­ნა სურ­და, მე კი მას უბ­რა­ლოდ, მე­გობ­რად მი­ვიჩ­ნევ­დი. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, ერთხელ შინ, თა­ვი­სი მშობ­ლე­ბის გა­საც­ნო­ბად წა­მიყ­ვა­ნა. ვიდ­რე მათ­თან ვი­ყა­ვი, ისი­ნი ისე იქ­ცე­ოდ­ნენ, თით­ქოს ჩე­მით დი­დად აღ­ფრთო­ვან­დნენ, მაგ­რამ მივ­ხვდი, რომ მე­პირ­ფე­რე­ბოდ­ნენ.

- ეს ურ­თი­ერ­თო­ბა რო­გორ დას­რულ­და?

- მას­თან დღემ­დე ვმე­გობ­რობ, სხვა არა­ფე­რი...

- ტა­ნი­სა­მო­სის და­უ­თო­ე­ბა თუ შე­გიძ­ლია?

- რა­ღა­ცე­ბი და­მი­უ­თო­ე­ბია. ჰოდა, თუკი საყ­ვა­რე­ლი მა­მა­კა­ცის­თვის მო­მი­წევს რა­ი­მეს და­უ­თო­ე­ბა, ამას აუ­ცი­ლებ­ლად გა­ვა­კე­თებ. მო­აზ­როვ­ნე და ძლი­ე­რი მა­მა­კა­ცის გვერ­დით შე­უძ­ლე­ბელს შევ­ძლებ!

- მო­აზ­როვ­ნე მა­მა­კა­ცებს არა მგო­ნია, უტვი­ნო და ცან­ცა­რა გო­გო­ნე­ბი მოს­წონ­დეთ...

- (მა­წყვე­ტი­ნებს) გე­თან­ხმე­ბი, ჭკვი­ან მა­მა­კა­ცებს გო­ნი­ე­რი და გა­ნათ­ლე­ბუ­ლი გო­გო­ნე­ბი მოს­წონთ, გა­უ­ნათ­ლე­ბელ და ჩერ­ჩეტ კა­ცებს კი მხო­ლოდ სი­ლი­კო­ნი­ა­ნი ქა­ლე­ბი.

- სა­კუ­თარ თავს ჭკვი­ან, ერუ­დი­რე­ბულ ადა­მი­ა­ნად მი­იჩ­ნევ?

- დიახ, ასეა! ხან­და­ხან ვფიქ­რობ, რომ ჩემს ასაკ­თან შე­და­რე­ბით, ზედ­მე­ტად ჭკვი­ა­ნი ვარ. არის შემ­თხვე­ვე­ბი, როცა თავს შეგ­ნე­ბუ­ლად ვი­ჩერ­ჩე­ტებ და მარ­თლა "ბარ­ბის"თო­ჯი­ნას ვემ­სგავ­სე­ბი. შე­მიძ­ლია, ჭკვი­ან­თან ჭკვი­ა­ნი ვიყო, უვიც­თან - უვი­ცი.

- სა­კუ­თარ ქორ­წილ­ზე თუ გი­ოც­ნე­ბია?

- ვგიჟ­დე­ბი თეთრ და ფუ­შფუ­შა კა­ბებ­ზე. ხში­რად მიჩ­ნდე­ბა სურ­ვი­ლი, ასე­თი ლა­მა­ზი კაბა ჩა­ვიც­ვა, მაგ­რამ სამ­წუ­ხა­როდ, ჩემს ზო­მას ვერ­სად ვშო­უ­ლობ და მისი შე­კერ­ვა მი­წევს. რაც შე­ე­ხე­ბა ქორ­წილს, მინ­და, ქარ­თუ­ლი, ტრა­დი­ცი­უ­ლი, დიდი და ზღაპ­რუ­ლი ქორ­წი­ლი მქონ­დეს.

- საყ­ვა­რელ ადა­მი­ან­თან ერ­თად, სა­ქორ­წი­ნო მოგ­ზა­უ­რო­ბის­თვის რო­მელ ქვე­ყა­ნას აირ­ჩევ­დი?

- საყ­ვა­რელ ადა­მი­ან­თან ერ­თად მთელ მსოფ­ლი­ოს სი­ა­მოვ­ნე­ბით მო­ვივ­ლი­დი.

- ქარ­თველ მა­მა­კა­ცებს სე­რი­ო­ზუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბის­თვის ზედ­მე­ტად თა­მა­მი და უკომ­პლექ­სო გო­გო­ნე­ბი იშ­ვი­ა­თად მოს­წონთ, მით უმე­ტეს, თუ მათი რჩე­უ­ლი კა­მე­რე­ბის წინ ნა­ხევ­რად შიშ­ვე­ლი პო­ზი­რებს. არ გი­ფიქ­რია, რომ შენი სკან­და­ლუ­რო­ბა შენ­სა­ვე პი­რად ცხოვ­რე­ბას და­ა­ზა­რა­ლებს?

- სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ ჩემი კლი­პი რომ ნახა, უსა­ფუძ­ვლოდ, შე­უ­რა­ცხყო­ფა მო­მა­ყე­ნა და ახლა მიხ­დე­ბა იმის მტკი­ცე­ბა, რომ მსუ­ბუ­ქი ყო­ფაქ­ცე­ვის ადა­მი­ა­ნი არ ვარ. რა­საც ვა­კე­თებ, ეს არის შოუ და XXI სა­უ­კუ­ნე­ში ხალ­ხის­თვის ამის ახ­სნა სა­ჭი­რო არ უნდა იყოს...

- ქარ­თუ­ლი ტრა­დი­ცი­ის თა­ნახ­მად, როცა გო­გო­ნა თხოვ­დე­ბა, ოჯა­ხი მას მზი­თევს ატანს. მა­გა­ლი­თად, საბ­ნებს, ლე­ი­ბებს, ბა­ლი­შებს, ჭურ­ჭელს და ა.შ. შენ თუ გაქვს მზი­თე­ვი?

- (იცი­ნის) არა­ნა­ი­რი მზი­თე­ვი არ მაქვს. იმ ადა­მი­ან­მა, ვი­საც ცო­ლად გავ­ყვე­ბი, კე­თი­ლი ინე­ბოს და ყვე­ლა­ფე­რი, რაც დამ­ჭირ­დე­ბა, სახ­ლში და­მახ­ვედ­როს.

- მო­მა­ვალ­მა მე­უღ­ლემ არ­ჩე­ვა­ნის წი­ნა­შე რომ და­გა­ყე­ნოს - ან კა­რი­ე­რა, ან ოჯა­ხიო, რო­მელს დათ­მობ?

- ასეთ შემ­თხვე­ვა­ში, კა­რი­ე­რას ეგ­რე­ვე "მო­ვის­ვრი­დი". მისი ხათ­რით, საც­ვლე­ბით ფო­ტოს აღარ გა­და­ვი­ღებ, ეკ­რან­ზეც აღარ გა­მოვ­ჩნდე­ბი...

- ანუ, საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნის­თვის ყვე­ლა­ფერს დათ­მობ?

- აუ­ცი­ლებ­ლად! გარ­თო­ბის გამო საყ­ვა­რელ ადა­მი­ანს არ დავ­კარ­გავ.

- შოუს კე­თე­ბა შენ­თვის გარ­თო­ბაა და სხვა არა­ფე­რი?

- რა თქმა უნდა, ასეა! მინ­და, შო­უ­ბიზ­ნეს­ში სე­რი­ო­ზუ­ლი ნა­ბი­ჯე­ბიც გა­დავ­დგა, მაგ­რამ ვი­ნა­ი­დან სა­ქარ­თვე­ლო­ში ასე­თი რა­ღა­ცე­ბით ფული არ კეთ­დე­ბა, სურ­ვი­ლი ძა­ლი­ან ძლი­ე­რი არ არის. ამ საქ­მი­დან ჩემი "მო­გე­ბა"მხო­ლოდ ლან­ძღვა-გი­ნე­ბაა, რო­მელ­საც ბლო­მად ვი­ღებ (იცი­ნის). ჩემს კლიპს "პორ­ნო"უწო­დეს, რა­მაც გა­მაკ­ვირ­ვა. ამ ყვე­ლაფ­რის გამო დეპ­რე­სი­ა­შიც ჩავ­ვარ­დი, მაგ­რამ ახლა უკეთ ვარ და გა­დავ­წყვი­ტე, ასეთ რა­ღა­ცებს ყუ­რა­დღე­ბა აღარ მი­ვაქ­ციო.

- ხომ შე­იძ­ლე­ბა, უკომ­პლექ­სო­ბის გამო სა­დე­დამ­თი­ლომ და­გი­წუ­ნოს?

- ისეთ მა­მა­კაცს, რო­მე­ლიც დედ-მა­მის ჭკუ­ა­ზე და­დის და სა­კუ­თა­რი აზრი არ გა­აჩ­ნია, სე­რი­ო­ზუ­ლად ვე­რა­სო­დეს შევ­ხე­დავ. ამი­ტო­მაც მინ­და, რომ ჩემი მო­მა­ვა­ლი მე­უღ­ლე ასა­კით ჩემ­ზე დიდი იყოს, სა­კუ­თა­რი და რაც მთა­ვა­რია, ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი აზ­რე­ბი ჰქონ­დეს და სხვა­ზე არ იყოს და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. ისე, სა­დე­დამ­თი­ლოს გუ­ლის მო­გე­ბას არ ვა­პი­რებ. მთა­ვა­რია, საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნის გუ­ლის მო­გე­ბა არ გა­მი­ჭირ­დეს.

- ქარ­თუ­ლი ტრა­დი­ცი­ის თა­ნახ­მად, დე­დამ­თილს "დე­დას"და­უ­ძა­ხებ?

- (იცი­ნის) ასე სა­კუ­თარ დე­და­საც არ ვე­ძა­ხი. ოჯა­ხის წევ­რე­ბი ერ­თმა­ნეთს უბ­რა­ლოდ, სა­ხე­ლე­ბით მივ­მარ­თავთ. მაგ­რამ თუ მე­უღ­ლე მთხოვს, დე­და­ჩემს "დედა"და­უ­ძა­ხეო, ვეც­დე­ბი, სურ­ვი­ლი შე­ვუს­რუ­ლო.

- რო­გორ ფიქ­რობ - გო­გო­ნა ოჯა­ხის შექ­მნამ­დე ქალ­წუ­ლი უნდა იყოს?

- ქორ­წი­ლის ღა­მეს შე­იძ­ლე­ბა, მე­ძა­ვიც გახ­დეს ქალ­წუ­ლი: როცა დას­ჭირ­დე­ბა, "გა­ი­კე­რავს"და ეგ არის... ვფიქ­რობ, ის მა­მა­კა­ცე­ბი, რომ­ლე­ბიც ამით ზო­მა­ვენ ქა­ლის პა­ტი­ოს­ნე­ბას, ცალტვი­ნე­ბი არი­ან.

- ოქ­როს ნივ­თე­ბი თუ გიყ­ვარს?

- ყვე­ლა­ნა­ი­რი სამ­კა­უ­ლი, მათ შო­რის - ოქ­როს ნივ­თე­ბი ძა­ლი­ან მიყ­ვარს და სუ­რა­მე­ლაშ­ვი­ლის მსგავ­სად, "ას­ხმუ­ლი"დავ­დი­ვარ.

- და­ბო­ლოს, ახლო მო­მა­ვალ­ში სა­ზო­გა­დო­ე­ბის "და­შოკ­ვას"რითი აპი­რებ?

- ახალ კლიპს ვი­ღებ და როცა მას იხი­ლა­ვენ, მა­შინ ნახე ხალ­ხის გა­გი­ჟე­ბა. ეს ყვე­ლა­ფე­რი მალე მოხ­დე­ბა.

ეთო ყორ­ღა­ნაშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)