რუსეთის მიერ ოკუპირებულ ე.წ. სამხრეთ ოსეთის ადმინისტრაციულ საზღვართან საოკუპაციო ზოლის საქართველოს კონტროლირებად ტერიტორიაზე გადმოწევის პროცესს ბოლო არ უჩანს. რუსმა სამხედროებმა სოფელ დიცთან და დვანთან საოკუპაციო ზოლი ასეულობით მეტრით უკვე რამდენჯერმე გადმოსწიეს და მოსახლეობის კუთვნილი სამეურნეო მიწებიც მიიტაცეს. შესაბამისად, საზოგადოებაში ისმის კითხვა - სად გადის ის ზღვარი, სადამდეც მოთმენა შეიძლება.
დემურ გიორხელიძე, ექსპერტი: ხელისუფლება არაფერს აკეთებს რუსეთის მხრიდან საზღვრის გადმოწევის პროცესის შესაჩერებლად. მართალია, პროვოკაციას არ უნდა აყვნენ და ვითარების ესკალაცია არ უნდა მოხდეს, მაგრამ საჭიროა უფრო ხისტი პოზიცია. წესით, მთელი მსოფლიო და საერთაშორისო თანამეგობრობა უნდა შეეძრათ, ჩვენი სტრატეგიული პარტნიორები ფეხზე დაეყენებინათ, თუმცა ქართულ დიპლომატიას სძინავს და რუსეთის ამგვარ ქმედებებზე არ რეაგირებს. თუ ასე გაგრძელდა, სადამდე მივალთ, არ ვიცი...
ნიკა ჩიტაძე, ექსპერტი:
- პროვოკაციაზე წამოგება შეცდომა იქნება, მაგრამ ხელისუფლებამ უფრო მკვეთრი რეაგირება უნდა მოახდინოს საზღვრის გადმოწევის საკითხებზე, რასაც დღეს ვერ ვხედავთ. მათ უნდა მოითხოვონ ევროკავშირის სადამკვირვებლო მისიის ფორმატის შეცვლა.
ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის დროებითი საპარლამენტო კომიტეტის თავმჯდომარე გია ვოლსკი:
- ოკუპაცია გაცილებით ადრე დაიწყო. რუსი სამხედროები იმ ტერიტორიებს ღობავენ, რომელიც 2007 წლის ბრძანებულებით სააკაშვილმა სამხრეთ ოსეთის ავტონომიურ ოლქს მიაკუთვნა. ეს იყო დიდი შეცდომა და სისულელე, მერე კი ისევ სააკაშვილის წყალობით, მათ აღნიშნული ტერიტორიების ოკუპაცია შეძლეს.
ირაკლი მენაღარიშვილი, ექსპერტი:
- უფრო აქტიური ნაბიჯები უნდა გადაიდგას, მაგრამ სიხისტე არაფერს გვარგებს. პროვოკაციაზე წამოგებამ რაც მოგვიტანა, ყველამ კარგად ვნახეთ. რაც შეეხება ხელისუფლების ოპონენტების ბრალდებებს, თითქოს რუსეთის მხრიდან საზღვრის გადმოწევა და პროვოკაციული ნაბიჯები მათ მიმართ საქართველოს ხელისუფლების ლოიალური პოლიტიკის შედეგია, წინასაარჩევნო ფარიკაობას უფრო ჰგავს. ხისტმა პოლიტიკამ რაც მოგვიტანა 2007-2008 წლებში, კარგად დავინახეთ.
ექსპერტი თორნიკე შარაშენიძე საზღვრის გადმოწევის პროცესის გაგრძელებაში საქართველოს მოსახლეობას და ქართულ საზოგადოებას ადანაშაულებს. მისი თქმით, მოთმინების ფიალა აქამდე უნდა ავსებულიყო და რუსეთის მხრიდან საზღვრის გადმოწევის ფაქტს, ქართული საზოგადოების მხრიდან სერიოზული საპროტესტო ტალღა უნდა მოჰყოლოდა, თუმცა ხალხს ხმა არ ამოუღია:
- როგორც ჩანს, საზოგადოების სოლიდურ ნაწილს რუსეთთან ყოფნა სურს. საზოგადოებას რომ ამ საკითხზე სხვა მიდგომა ჰქონოდა, საგარეო პოლიტიკაც განსხვავებული იქნებოდა და ხელისუფლების ქმედებებიც, ტერიტორიის მიტაცებასაც სხვა რეაგირება მოჰყვებოდა.
პოლიტოლოგ სოსო ცინცაძის მოსაზრებით კი რუსეთი ამ პროვოკაციაზე შეგნებულად მიდის, რადგან საზღვრის ყოველი გადმოწევის შემდეგ ქართული მხარისგან მისთვის სასურველ რაღაც შეთავაზებას ელოდება, საქართველოს ხელისუფლება კი მას არაფერს სთავაზობს:
- როცა რუსეთი პასუხს არ იღებს, ისევ იმავეს იმეორებს. სადამდე უნდა ვითმინოთ? - სადამდეც შევძლებთ და სადამდეც რუსეთი ამის საშუალებას მოგვცემს, რადგან ახლა მოთმენის და დასავლელი პარტნიორების იმედად ყოფნის გარდა, სხვა გზა არ დაგვრჩენია. კარგი, დავდგეთ და უფრო მეტი ვიყვიროთ გულის მოსაოხებლად - "ო, ეს საზიზღარი რუსები! ნახეთ, რას აკეთებენ, რას გვიშვრებიან!" მერე რაა, რას მივიღებთ ამით?! ასე რომ, მოთმენის გარდა არაფერი დაგვრჩენია. ჩიხური სიტუაციაა და აქედან მხოლოდ ერთი გამოსავალია, ბიძინა ივანიშვილი ვლადიმირ პუტინს უნდა შეხვდეს. მხოლოდ ამ შეხვედრის საშუალებით შეიძლება დაიძრას პროცესი.
მარი ონეზაშვილი
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)