მო­დე­ლი ქრის­ტი­ნე ძი­ძი­გუ­რი რამ­დე­ნი­მე წე­ლია, საფ­რან­გე­თის დე­და­ქა­ლაქ­ში მუ­შა­ობს, ამ­ჟა­მად - სა­ა­გენ­ტო "კრის­ტალ მო­დელ მე­ნე­ჯმენ­ტშია" და­კა­ვე­ბუ­ლი. ქრის­ტი­ნე სა­ქარ­თვე­ლო­ში იმ­ყო­ფე­ბა და მა­გის­ტრა­ტუ­რა­ში (სა­ერ­თა­შო­რი­სო ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის ფა­კულ­ტეტ­ზე) სწავ­ლის გა­საგ­რძე­ლებ­ლად ეროვ­ნუ­ლი გა­მოც­დე­ბი ჩა­ა­ბა­რა. მისი სურ­ვი­ლია საფ­რან­გეთ­ში, სორ­ბო­ნის უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში, კულ­ტუ­რის მე­ნე­ჯმენ­ტის ფა­კულ­ტე­ტი და­ამ­თავ­როს.

- პა­რიზ­ში ჩემი ოც­ნე­ბე­ბი ახდა, რად­გან "კრის­ტი­ან დი­ორ­თან" ორ­ჯერ ვი­მუ­შა­ვე: პირ­ვე­ლად "პარ­ფი­უმ-მა­კი­ა­ჟი" წარ­ვად­გი­ნე. მა­შინ ჩვე­ნე­ბა­ში 20 გოგო ვმო­ნა­წი­ლე­ობ­დით, მე­ო­რედ კი მხო­ლოდ ორნი შეგ­ვარ­ჩი­ეს. როცა "დი­ორ­თან" მე­ო­რედ მუ­შა­ო­ბის შანსს გაძ­ლე­ვენ, ეს იმას ნიშ­ნავს, რომ "დი­ო­რის სახ­ლის" მო­დე­ლი ხდე­ბი. "ელი­სა­აბ­თა­ნაც" ვმუ­შა­ობ­დი. პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა სრუ­ლი ჰარ­მო­ნი­აა: ყვე­ლა­ფე­რი წუ­თობ­რი­ვად გათ­ვლი­ლია, არა­ნა­ი­რი ექ­სტრი­მი მო­სა­ლოდ­ნე­ლი არ არის და უკ­მა­ყო­ფი­ლოც არა­ვინ რჩე­ბა. სა­ქარ­თვე­ლო­ში გა­მომ­გზავ­რე­ბის წინ, ფრან­გულ-ლი­ბა­ნუ­რი ჟურ­ნა­ლის გა­რე­კა­ნის­თვის გა­და­მი­ღეს. მო­დის ჟურ­ნა­ლის ყდა­ზე პირ­ვე­ლად მოვ­ხვდი. გა­და­ღე­ბა პა­რი­ზის ერთ-ერთ უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნეს, ლა­მაზ და ასე ვთქვათ, "სვეტსკ" ად­გი­ლას გა­ი­მარ­თა. ისე­თი შთამ­ბეჭ­და­ვი იყო, რომ სურ­ვი­ლი გა­მიჩ­ნდა, ამის შე­სა­ხებ და­მე­წე­რა. "ვერ­სა­ჩემ" და ჟურ­ნალ "ლა მო­დის" რე­დაქ­ტორ­მა შე­მარ­ჩი­ეს, რაც ჩემ­თვის დიდი წარ­მა­ტე­ბა იყო! გა­დამ­ღებ ჯგუფ­ში ყვე­ლა­ნი ფრან­გე­ბი იყ­ვნენ. ერ­თა­დერ­თი, მა­კი­აჟს ბრა­ზი­ლი­ე­ლი გო­გო­ნა მი­კე­თებ­და, რო­მელ­საც იდეა გა­უჩ­ნდა, რომ ჩემ­თვის ყვი­თე­ლი პო­მა­და წა­ეს­ვა. თქვა: ვცა­დოთ და თუ არ მო­გე­წო­ნე­ბათ, მო­ვა­შო­რო­თო. სტი­ლის­ტი და­თან­ხმდა. მე­სი­ა­მოვ­ნა, ბრა­ზი­ლი­ე­ლი გო­გო­ნას კრე­ა­ტი­უ­ლო­ბა რომ არ და­კარ­გეს, მან კი ნამ­დვი­ლად, "ახა­ლი სი­ტყვა" თქვა. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით მისი ნო­ვა­ცია ყვე­ლამ აი­ტა­ცა: 1-2 კვი­რის მერე "ფე­შენ­ტი­ვი­ზე" ვნა­ხე, ერთ-ერთ ცნო­ბილ მო­დელს ყვი­თელ პო­მა­დას უს­ვამ­დნენ (იცი­ნის). როცა "ბი­უ­თის" იღებ და ფე­რე­ბის კომ­ბი­ნა­ცი­ას აკე­თებ, ეს სხვა სა­კი­თხია, ჟურ­ნა­ლის კო­ლექ­ცი­ის­თვის გა­და­ღე­ბა კი - სხვა. წარ­მო­ვიდ­გი­ნე, გო­გო­ნას იდეა რომ "ჩა­ეკ­ლათ" და უარი ეთ­ქვათ - არა­სო­დეს გვი­ნა­ხავს და არ გა­ვა­კე­თო­თო... სა­ერ­თოდ, ფრან­გე­ბი კრი­ტი­კუ­ლი ხალ­ხია: თუ რა­ღაც არ მოს­წონთ, არ აღი­ა­რე­ბენ, მაგ­რამ კრე­ა­ტუ­ლო­ბას არ და­გი­კარ­გა­ვენ...

- შენი გე­მოვ­ნე­ბის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა­ზე გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად რამ ან ვინ იმოქ­მე­და?

- ჩემი გე­მოვ­ნე­ბის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა­ზე დიდი გავ­ლე­ნა პა­რიზ­ში ცხოვ­რე­ბამ და სა­მო­დე­ლო სფე­რო­ში მუ­შა­ო­ბამ იქო­ნია. რამ­დე­ნი­მე ფა­ვო­რი­ტი ქალ­ბა­ტო­ნი მყავს. ისი­ნი დახ­ვე­წი­ლო­ბი­თა და სადა ჩაც­მუ­ლო­ბით გა­მო­ირ­ჩე­ვი­ან. ევ­რო­პუ­ლი ფე­რე­ბი - თეთ­რი, შავი, ხორ­ცის­ფე­რი მიყ­ვარს. პა­რიზ­ში ის მხიბ­ლავს, რომ ასა­კის გა­ნურ­ჩევ­ლად, ყვე­ლას (თუნ­დაც, მო­დის სფე­რო­ში არ მუ­შა­ობ­დეს) ჩაც­მის სა­კუ­თა­რი სტი­ლი და მო­დას­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი შე­ხე­დუ­ლე­ბა აქვს. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, ქარ­თვე­ლებ­ზე ხში­რად ამ­ბო­ბენ, რომ ცეკ­ვა-სიმ­ღე­რა სის­ხლში გვაქვს გამ­ჯდა­რი, ფრან­გე­ბი კი თით­ქოს უნე­ბუ­რად, ყო­ველ­თვის მო­წეს­რი­გე­ბუ­ლე­ბი, მო­დუ­რად ჩაც­მუ­ლე­ბი და ლა­მა­ზე­ბი არი­ან. მათ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბი­სას ბევრ რა­მეს ვსწავ­ლობ.

- ოდეს­მე ვინ­მეს მწა­რედ თუ გა­უკ­რი­ტი­კე­ბი­ხარ?

- და­სა­ხუ­ლი მი­ზა­ნი მაქვს და მის მი­საღ­წე­ვად მაქ­სი­მუ­მი უნდა გა­ვა­კე­თო. შე­იძ­ლე­ბა, ზოგი ავის მთქმე­ლი იყოს, ზოგი - კარ­გის, მე ყვე­ლას ნათ­ქვამს მი­ვე­სალ­მე­ბი, რად­გან კრი­ტი­კი­და­ნაც ბევ­რს ვსწავ­ლობ. პი­რა­დად მე, სხვე­ბის მი­მართ ნაკ­ლე­ბად კრი­ტი­კუ­ლი ვარ. მაქ­სი­მუმ, შე­იძ­ლე­ბა მე­გობ­რე­ბი ან ოჯა­ხის წევ­რე­ბი გა­ვაკ­რი­ტი­კო.

- რო­გო­რი მუ­სი­კა­ლუ­რი გე­მოვ­ნე­ბა გაქვს?

- მუ­სი­კა ჩემ­თვის უსაყ­ვარ­ლე­სი, ყვე­ლა­ზე სა­ინ­ტე­რე­სო, სა­თაყ­ვა­ნე­ბე­ლი რამ არის და მის გა­რე­შე არა­ფე­რი გა­მომ­დის. კონ­სერ­ვა­ტო­რი­ის ათწლედ­ში ვსწავ­ლობ­დი. დიდი მა­ესტროს - ნო­დარ ან­დღუ­ლა­ძის მოს­წავ­ლე ვი­ყა­ვი, მაგ­რამ ამ სფე­რო­ში მუ­შა­ო­ბა აქ­ტი­უ­რად აღარ გან­ვაგ­რძე და პა­რიზ­ში გა­ვემ­გზავ­რე. სა­მა­გი­ე­როდ, ამ მხრივ ჩემ­მა ძმამ იაქ­ტი­უ­რა - კონ­სერ­ვა­ტო­რი­ა­ში სწავ­ლობს და სა­ო­პე­რო სიმ­ღე­რებს ას­რუ­ლებს... პი­ა­ნი­ნო­ზე ყო­ველ­თვის ვუკ­რავ­დი. პა­რიზ­შიც ვუკ­რავ ხოლ­მე. სა­ო­პე­რო და ზო­გა­დად, კლა­სი­კუ­რი მი­მარ­თუ­ლე­ბა მხიბ­ლავს. მიყ­ვარს ბა­ლეტ­ზე დას­წრე­ბა. მომ­წონს ელექტრო­ნუ­ლი მუ­სი­კაც და მი­მაჩ­ნია, რომ თუ მის სიღ­რმე­ებს ჩას­წვდე­ბი, ბევრ სა­ინ­ტე­რე­სოს აღ­მო­ა­ჩენ. ელექტრო­ნუ­ლი მუ­სი­კის შექ­მნა მარ­ტი­ვი ნამ­დვი­ლად არ არის. რამ­დე­ნი­მე მე­გო­ბა­რი დი­ჯეი მყავს და ისი­ნი მას­წავ­ლიდ­ნენ, თუ რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა, მუ­სი­კა გა­მიქ­სო და და­უკ­რა. აღ­მოჩ­ნდა, რომ ამ საქ­მეს დიდი ნიჭი, გე­მოვ­ნე­ბა სჭირ­დე­ბა.

- ელექტრო­ნუ­ლი მუ­სი­კის შეს­რუ­ლე­ბა თა­ვად თუ გიც­დია?

- მოყ­ვა­რუ­ლის დო­ნე­ზე - კი. ელექტრო­ნულ მუ­სი­კას აქ­ტი­უ­რად ვუს­მენ და საყ­ვა­რე­ლი დი­ჯე­ე­ბიც მყავს. ერთ-ერთი მათ­გა­ნი Deadmaus-I გახ­ლავთ. მან ერთ-ერთი პო­პუ­ლა­რუ­ლი კომ­პო­ზი­ცი­ის "პი­ა­ნო" ვერ­სი­აც შექ­მნა: ინ­ტერ­ნეტ­ში ვნა­ხე - 7-გვერ­დი­ა­ნი ნა­წარ­მო­ე­ბია და მეც და­ვუ­კა­რი... კან­ში ყოფ­ნი­სას, მე და მსოფ­ლი­ოს ერთ-ერთი უძ­ლი­ე­რე­სი დი­ჯეი "ფარ­თი­ზე" ერ­თად "ვმიქ­სავ­დით". სა­ინ­ტე­რე­სო იყო...

- არ­სე­ბობს მუ­სი­კა­ლუ­რი მი­მარ­თუ­ლე­ბა, რო­მე­ლიც კა­ტე­გო­რი­უ­ლად არ მოგ­წონს?

- ალ­ბათ - მძი­მე როკი. ზო­გა­დად, როკი მომ­წონს, მაგ­რამ მძი­მე რო­კის აქ­ტი­უ­რი მსმე­ნე­ლი ნამ­დვი­ლად არ ვარ.

- გან­ტვირ­თვის­თვის ფილ­მებს თუ უყუ­რებ?

- მი­მაჩ­ნია, რომ ფილ­მე­ბის ცქე­რა ადა­მი­ა­ნის­თვის ბევ­რის მომ­ცე­მია, მით უმე­ტეს - როცა დიდი ნა­წარ­მო­ე­ბის მი­ხედ­ვით არის გა­და­ღე­ბუ­ლი. ახალ ფილ­მებს თვალ­ყურს ყო­ველ­თვის აქ­ტი­უ­რად ვა­დევ­ნებ. შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ ეს ჩემი ჰო­ბია. რამ­დე­ნი­მე საყ­ვა­რე­ლი მსა­ხი­ო­ბიც მყავს: ლე­ო­ნარ­დო დი კაპ­რიო, ჯონი დეპი... როცა "დიდ გეტსბი­ში" მი­იწ­ვი­ეს, ლე­ო­ნარ­დო დი კაპ­რიო ამ­ბობ­და: ეს ნა­წარ­მო­ე­ბი ბავ­შვო­ბა­ში წა­ვი­კი­თხე. ასეთ ფილმში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა ჩემი ოც­ნე­ბა იყო, მაგ­რამ გა­და­ღე­ბა შე­მომ­თა­ვა­ზეს თუ არა, დავ­ფიქ­რდი - ჩემი გა­რეგ­ნო­ბი­თა და თა­მა­შით გა­ვა­მარ­თლებ? ხალ­ხი გეტსბიდ აღ­მიქ­ვამ­სო? ეს თავ­მდაბ­ლუ­რი და პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლუ­რი ნათ­ქვა­მია. ნი­ჭი­ე­რი ადა­მი­ა­ნე­ბის შრო­მა და თავ­მდაბ­ლო­ბა და­სა­ფა­სე­ბე­ლია.

- ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­ლი ნა­წარ­მო­ე­ბის ეკ­რა­ნი­ზა­ცი­ის ხილ­ვი­სას იმე­დი გაგცრუ­ე­ბია?

- ამ თე­მას­თან და­კავ­ში­რე­ბით მხო­ლოდ ამას ვი­ტყვი: მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ნა­წარ­მო­ე­ბის შეც­ვლის უფ­ლე­ბა მისი ეკ­რა­ნი­ზა­ცი­ი­სას ყვე­ლა რე­ჟი­სორს აქვს, ჩემ­თვის ეს მი­უ­ღე­ბე­ლია! კარ­გია, როცა ეკ­რა­ნი­ზა­ცია ნა­წარ­მო­ე­ბის გმი­რებს "გი­ცო­ცხლებს".

- მხატ­ვრუ­ლი ლი­ტე­რა­ტუ­რის სა­კი­თხა­ვად დრო თუ გრჩე­ბა? წიგ­ნე­ბის კი­თხვა გიყ­ვარს?

- კი და თა­ვი­სუ­ფალ დროს ყო­ველ­თვის ვკი­თხუ­ლობ, მაგ­რამ გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად სიღ­რმი­სე­უ­ლი, ფი­ლო­სო­ფი­უ­რი წიგ­ნე­ბი მი­ზი­დავს. სამ­ყა­როს შეც­ნო­ბა­ზე სა­უ­ბა­რი, კრი­ტი­კა, ყვე­ლა დე­ტა­ლი ძა­ლი­ან მა­ინ­ტე­რე­სებს. მერე წა­კი­თხუ­ლი თუ მოს­მე­ნი­ლი რე­ა­ლურ ცხოვ­რე­ბა­ში "გად­მო­მაქვს", რაც უფრო პრაქ­ტი­კულს მხდის: ნე­ბის­მი­ე­რი სი­ტუ­ა­ცი­ის სწო­რად აღ­ქმა შე­მიძ­ლია, ნაკ­ლე­ბად ვიბ­ნე­ვი. ამი­ტომ სიღ­რმი­სე­უ­ლი ნა­აზ­რე­ვის წა­კი­თხვა მიყ­ვარს. პა­რიზ­ში საყ­ვა­რე­ლი ინ­გლი­სუ­რი წიგ­ნე­ბის მა­ღა­ზია მაქვს, სა­დაც სა­ინ­ტე­რე­სო ლი­ტე­რა­ტუ­რის ფარ­თო არ­ჩე­ვა­ნია...

- ტე­ლე­გა­და­ცე­მებს თვალ­ყურს თუ ადევ­ნებ?

- საფ­რან­გეთ­ში ბევ­რი სა­ინ­ტე­რე­სო ტე­ლე­არ­ხი და გა­და­ცე­მაა, რო­მელ­შიც წარ­მა­ტე­ბულ ხალ­ხს იწ­ვე­ვენ. მათი მოს­მე­ნის შემ­დეგ ბევ­რს ის­წავ­ლი. მახ­სოვს, ერთ-ერთ გა­და­ცე­მა­ში, რო­მე­ლიც ეთერ­ში 4 სა­ა­თის გან­მავ­ლო­ბა­ში გა­დი­ო­და, მო­ნი­კა ბე­ლუ­ჩი ჰყავ­დათ მიწ­ვე­უ­ლი. მან ოჯახ­სა და შვი­ლებ­ზე ილა­პა­რა­კა (მო­გეხ­სე­ნებთ, ფრან­გი ქმა­რი ჰყავს). მისი ჯდო­მის მა­ნე­რა, სა­უ­ბა­რი სა­ოც­რად მომ­ხიბ­ვლე­ლი იყო. ცხოვ­რე­ბი­სე­ულ სა­კი­თხებ­ზე გუ­ლახ­დი­ლად ილა­პა­რა­კა...

- მსგავ­სი და­დე­ბი­თი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბე­ბი ქარ­თუ­ლი ტე­ლე­გა­და­ცე­მი­დან თუ მი­გი­ღია?

- რო­გორ არა! რამ­დე­ნი­მე კარ­გი გა­და­ცე­მა გვაქვს და სა­ინ­ტე­რე­სო რეს­პონ­დენ­ტე­ბიც გვყავს. ისე­თი გა­და­ცე­მე­ბი მხიბ­ლავს, რომ­ლე­ბიც ახალ­გაზ­რდებს წარ­მა­ტე­ბის მიღ­წე­ვის შანსს აძ­ლევს.

- კერ­ძებ­ზე რას გვე­ტყვი?

- ქარ­თუ­ლი სამ­ზა­რე­უ­ლო ძა­ლი­ან მიყ­ვარს, მაგ­რამ ვცდი­ლობ, ევ­რო­პულ­საც ვე­ზი­ა­რო. პა­რიზ­ში კერ­ძებს ჩემი დი­ა­სახ­ლი­სი ამ­ზა­დებს და ფრან­გუ­ლი სამ­ზა­რე­უ­ლოს მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი კერ­ძე­ბის მომ­ზა­დე­ბას მეც მას­წავ­ლის. ხან­და­ხან იტა­ლი­ურ და ეს­პა­ნურ კერ­ძებ­საც ვამ­ზა­დებთ... თბი­ლის­ში გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი რე­ცეპ­ტე­ბი ჩა­მო­მაქვს ხოლ­მე... ყო­ველ­თვის ჯან­საღ საკ­ვებს ვირ­ჩევ და ჩემი "დი­ე­ტა" ეს არის. შე­მიძ­ლია, "თა­ვის მოკ­ვლამ­დე" ვი­ვარ­ჯი­შო. დი­ე­ტა არა­სო­დეს და­მი­ცავს.

- სა­კუ­თარ თავს გე­მოვ­ნე­ბი­ან ადა­მი­ა­ნად მი­იჩ­ნევ?

- სა­კუ­თარ თავ­ზე ლა­პა­რა­კი არ მინ­და. მხო­ლოდ იმას ვი­ტყვი, რომ ყვე­ლაფ­რის მი­მართ პი­რა­დი აზრი მაქვს. მო­დის სი­ახ­ლე­ებს და დიდი ბრენ­დე­ბის მიერ წარ­მო­ჩე­ნილ ტენ­დენ­ცი­ებს - ფე­რებს, ქსო­ვი­ლებს თვალს აქ­ტი­უ­რად ვა­დევ­ნებ და ვცდი­ლობ, ჩემ­თვის სა­ინ­ტე­რე­სო შე­ვარ­ჩიო. ფრან­გე­ბი ამ­ბო­ბენ, რომ იდე­ა­ლუ­რი არა­ვინ არის, მაგ­რამ ჭკვი­ა­ნი ქალი სა­კუ­თარ სი­ლა­მა­ზეს წარ­მო­ა­ჩენს, არა­მომ­ხიბ­ვლელ მხა­რეს კი და­ფა­რავ­სო. ვცდი­ლობ, თა­ვი­სუფ­ლად, კომ­ფორ­ტუ­ლად მეც­ვას, მაგ­რამ გა­აჩ­ნია, სად მივ­დი­ვარ. ყო­ველ­დღი­ურ ცხოვ­რე­ბა­ში გა­დაპ­რან­ჭვა არ მიყ­ვარს. მა­კი­ა­ჟიც და სა­მო­სიც სადა მომ­წონს. ფრან­გე­ბის აზ­რით, როცა სა­მო­დე­ლო სფე­რო­ში მუ­შა­ობ, გა­დაპ­რან­ჭვა მი­ზან­შე­წო­ნი­ლი არ არის და ეს მო­საზ­რე­ბა მარ­თე­ბუ­ლად მი­მაჩ­ნია. ბუ­ნებ­რი­ვი უნდა იყო და სა­კუ­თა­რი თავი ხალ­ხს ისე­თი "მი­ა­წო­დო", რო­გო­რიც სი­ნამ­დვი­ლე­ში ხარ.

ეთო ყორ­ღა­ნაშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)

Deadmaus