მოდელი ქრისტინე ძიძიგური რამდენიმე წელია, საფრანგეთის დედაქალაქში მუშაობს, ამჟამად - სააგენტო ”კრისტალ მოდელ მენეჯმენტშია” დაკავებული. ქრისტინე საქართველოში იმყოფება და მაგისტრატურაში (საერთაშორისო ურთიერთობების ფაკულტეტზე) სწავლის გასაგრძელებლად ეროვნული გამოცდები ჩააბარა. მისი სურვილია საფრანგეთში, სორბონის უნივერსიტეტში, კულტურის მენეჯმენტის ფაკულტეტი დაამთავროს.

- პარიზში ჩემი ოცნებები ახდა, რადგან ”კრისტიან დიორთან” ორჯერ ვიმუშავე: პირველად ”პარფიუმ-მაკიაჟი” წარვადგინე. მაშინ ჩვენებაში 20 გოგო ვმონაწილეობდით, მეორედ კი მხოლოდ ორნი შეგვარჩიეს. როცა ”დიორთან” მეორედ მუშაობის შანსს გაძლევენ, ეს იმას ნიშნავს, რომ ”დიორის სახლის” მოდელი ხდები. ”ელისააბთანაც” ვმუშაობდი. პროფესიონალებთან ურთიერთობა სრული ჰარმონიაა: ყველაფერი წუთობრივად გათვლილია, არანაირი ექსტრიმი მოსალოდნელი არ არის და უკმაყოფილოც არავინ რჩება. საქართველოში გამომგზავრების წინ, ფრანგულ-ლიბანური ჟურნალის გარეკანისთვის გადამიღეს. მოდის ჟურნალის ყდაზე პირველად მოვხვდი. გადაღება პარიზის ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს, ლამაზ და ასე ვთქვათ, ”სვეტსკ” ადგილას გაიმართა. ისეთი შთამბეჭდავი იყო, რომ სურვილი გამიჩნდა, ამის შესახებ დამეწერა. ”ვერსაჩემ” და ჟურნალ ”ლა მოდის” რედაქტორმა შემარჩიეს, რაც ჩემთვის დიდი წარმატება იყო! გადამღებ ჯგუფში ყველანი ფრანგები იყვნენ. ერთადერთი, მაკიაჟს ბრაზილიელი გოგონა მიკეთებდა, რომელსაც იდეა გაუჩნდა, რომ ჩემთვის ყვითელი პომადა წაესვა. თქვა: ვცადოთ და თუ არ მოგეწონებათ, მოვაშოროთო. სტილისტი დათანხმდა. მესიამოვნა, ბრაზილიელი გოგონას კრეატიულობა რომ არ დაკარგეს, მან კი ნამდვილად, ”ახალი სიტყვა” თქვა. მოგვიანებით მისი ნოვაცია ყველამ აიტაცა: 1-2 კვირის მერე ”ფეშენტივიზე” ვნახე, ერთ-ერთ ცნობილ მოდელს ყვითელ პომადას უსვამდნენ (იცინის). როცა ”ბიუთის” იღებ და ფერების კომბინაციას აკეთებ, ეს სხვა საკითხია, ჟურნალის კოლექციისთვის გადაღება კი - სხვა. წარმოვიდგინე, გოგონას იდეა რომ ”ჩაეკლათ” და უარი ეთქვათ - არასოდეს გვინახავს და არ გავაკეთოთო... საერთოდ, ფრანგები კრიტიკული ხალხია: თუ რაღაც არ მოსწონთ, არ აღიარებენ, მაგრამ კრეატულობას არ დაგიკარგავენ...

- შენი გემოვნების ჩამოყალიბებაზე განსაკუთრებულად რამ ან ვინ იმოქმედა?

- ჩემი გემოვნების ჩამოყალიბებაზე დიდი გავლენა პარიზში ცხოვრებამ და სამოდელო სფეროში მუშაობამ იქონია. რამდენიმე ფავორიტი ქალბატონი მყავს. ისინი დახვეწილობითა და სადა ჩაცმულობით გამოირჩევიან. ევროპული ფერები - თეთრი, შავი, ხორცისფერი მიყვარს. პარიზში ის მხიბლავს, რომ ასაკის განურჩევლად, ყველას (თუნდაც, მოდის სფეროში არ მუშაობდეს) ჩაცმის საკუთარი სტილი და მოდასთან დაკავშირებული ჩამოყალიბებული შეხედულება აქვს. მოგეხსენებათ, ქართველებზე ხშირად ამბობენ, რომ ცეკვა-სიმღერა სისხლში გვაქვს გამჯდარი, ფრანგები კი თითქოს უნებურად, ყოველთვის მოწესრიგებულები, მოდურად ჩაცმულები და ლამაზები არიან. მათთან ურთიერთობისას ბევრ რამეს ვსწავლობ.

- ოდესმე ვინმეს მწარედ თუ გაუკრიტიკებიხარ?

- დასახული მიზანი მაქვს და მის მისაღწევად მაქსიმუმი უნდა გავაკეთო. შეიძლება, ზოგი ავის მთქმელი იყოს, ზოგი - კარგის, მე ყველას ნათქვამს მივესალმები, რადგან კრიტიკიდანაც ბევრს ვსწავლობ. პირადად მე, სხვების მიმართ ნაკლებად კრიტიკული ვარ. მაქსიმუმ, შეიძლება მეგობრები ან ოჯახის წევრები გავაკრიტიკო.

- როგორი მუსიკალური გემოვნება გაქვს?

- მუსიკა ჩემთვის უსაყვარლესი, ყველაზე საინტერესო, სათაყვანებელი რამ არის და მის გარეშე არაფერი გამომდის. კონსერვატორიის ათწლედში ვსწავლობდი. დიდი მაესტროს - ნოდარ ანდღულაძის მოსწავლე ვიყავი, მაგრამ ამ სფეროში მუშაობა აქტიურად აღარ განვაგრძე და პარიზში გავემგზავრე. სამაგიეროდ, ამ მხრივ ჩემმა ძმამ იაქტიურა - კონსერვატორიაში სწავლობს და საოპერო სიმღერებს ასრულებს... პიანინოზე ყოველთვის ვუკრავდი. პარიზშიც ვუკრავ ხოლმე. საოპერო და ზოგადად, კლასიკური მიმართულება მხიბლავს. მიყვარს ბალეტზე დასწრება. მომწონს ელექტრონული მუსიკაც და მიმაჩნია, რომ თუ მის სიღრმეებს ჩასწვდები, ბევრ საინტერესოს აღმოაჩენ. ელექტრონული მუსიკის შექმნა მარტივი ნამდვილად არ არის. რამდენიმე მეგობარი დიჯეი მყავს და ისინი მასწავლიდნენ, თუ როგორ შეიძლება, მუსიკა გამიქსო და დაუკრა. აღმოჩნდა, რომ ამ საქმეს დიდი ნიჭი, გემოვნება სჭირდება.

- ელექტრონული მუსიკის შესრულება თავად თუ გიცდია?

- მოყვარულის დონეზე - კი. ელექტრონულ მუსიკას აქტიურად ვუსმენ და საყვარელი დიჯეებიც მყავს. ერთ-ერთი მათგანი Deadmaus-I გახლავთ. მან ერთ-ერთი პოპულარული კომპოზიციის ”პიანო” ვერსიაც შექმნა: ინტერნეტში ვნახე - 7-გვერდიანი ნაწარმოებია და მეც დავუკარი... კანში ყოფნისას, მე და მსოფლიოს ერთ-ერთი უძლიერესი დიჯეი ”ფართიზე” ერთად ”ვმიქსავდით”. საინტერესო იყო...

- არსებობს მუსიკალური მიმართულება, რომელიც კატეგორიულად არ მოგწონს?

- ალბათ - მძიმე როკი. ზოგადად, როკი მომწონს, მაგრამ მძიმე როკის აქტიური მსმენელი ნამდვილად არ ვარ.

- განტვირთვისთვის ფილმებს თუ უყურებ?

- მიმაჩნია, რომ ფილმების ცქერა ადამიანისთვის ბევრის მომცემია, მით უმეტეს - როცა დიდი ნაწარმოების მიხედვით არის გადაღებული. ახალ ფილმებს თვალყურს ყოველთვის აქტიურად ვადევნებ. შეიძლება ითქვას, რომ ეს ჩემი ჰობია. რამდენიმე საყვარელი მსახიობიც მყავს: ლეონარდო დი კაპრიო, ჯონი დეპი... როცა ”დიდ გეტსბიში” მიიწვიეს, ლეონარდო დი კაპრიო ამბობდა: ეს ნაწარმოები ბავშვობაში წავიკითხე. ასეთ ფილმში მონაწილეობა ჩემი ოცნება იყო, მაგრამ გადაღება შემომთავაზეს თუ არა, დავფიქრდი - ჩემი გარეგნობითა და თამაშით გავამართლებ? ხალხი გეტსბიდ აღმიქვამსო? ეს თავმდაბლური და პროფესიონალური ნათქვამია. ნიჭიერი ადამიანების შრომა და თავმდაბლობა დასაფასებელია.

- ლიტერატურული ნაწარმოების ეკრანიზაციის ხილვისას იმედი გაგცრუებია?

- ამ თემასთან დაკავშირებით მხოლოდ ამას ვიტყვი: მიუხედავად იმისა, რომ ნაწარმოების შეცვლის უფლება მისი ეკრანიზაციისას ყველა რეჟისორს აქვს, ჩემთვის ეს მიუღებელია! კარგია, როცა ეკრანიზაცია ნაწარმოების გმირებს ”გიცოცხლებს”.

- მხატვრული ლიტერატურის საკითხავად დრო თუ გრჩება? წიგნების კითხვა გიყვარს?

- კი და თავისუფალ დროს ყოველთვის ვკითხულობ, მაგრამ განსაკუთრებულად სიღრმისეული, ფილოსოფიური წიგნები მიზიდავს. სამყაროს შეცნობაზე საუბარი, კრიტიკა, ყველა დეტალი ძალიან მაინტერესებს. მერე წაკითხული თუ მოსმენილი რეალურ ცხოვრებაში ”გადმომაქვს”, რაც უფრო პრაქტიკულს მხდის: ნებისმიერი სიტუაციის სწორად აღქმა შემიძლია, ნაკლებად ვიბნევი. ამიტომ სიღრმისეული ნააზრევის წაკითხვა მიყვარს. პარიზში საყვარელი ინგლისური წიგნების მაღაზია მაქვს, სადაც საინტერესო ლიტერატურის ფართო არჩევანია...

- ტელეგადაცემებს თვალყურს თუ ადევნებ?

- საფრანგეთში ბევრი საინტერესო ტელეარხი და გადაცემაა, რომელშიც წარმატებულ ხალხს იწვევენ. მათი მოსმენის შემდეგ ბევრს ისწავლი. მახსოვს, ერთ-ერთ გადაცემაში, რომელიც ეთერში 4 საათის განმავლობაში გადიოდა, მონიკა ბელუჩი ჰყავდათ მიწვეული. მან ოჯახსა და შვილებზე ილაპარაკა (მოგეხსენებთ, ფრანგი ქმარი ჰყავს). მისი ჯდომის მანერა, საუბარი საოცრად მომხიბვლელი იყო. ცხოვრებისეულ საკითხებზე გულახდილად ილაპარაკა...

- მსგავსი დადებითი შთაბეჭდილებები ქართული ტელეგადაცემიდან თუ მიგიღია?

- როგორ არა! რამდენიმე კარგი გადაცემა გვაქვს და საინტერესო რესპონდენტებიც გვყავს. ისეთი გადაცემები მხიბლავს, რომლებიც ახალგაზრდებს წარმატების მიღწევის შანსს აძლევს.

- კერძებზე რას გვეტყვი?

- ქართული სამზარეულო ძალიან მიყვარს, მაგრამ ვცდილობ, ევროპულსაც ვეზიარო. პარიზში კერძებს ჩემი დიასახლისი ამზადებს და ფრანგული სამზარეულოს მნიშვნელოვანი კერძების მომზადებას მეც მასწავლის. ხანდახან იტალიურ და ესპანურ კერძებსაც ვამზადებთ... თბილისში განსაკუთრებული რეცეპტები ჩამომაქვს ხოლმე... ყოველთვის ჯანსაღ საკვებს ვირჩევ და ჩემი ”დიეტა” ეს არის. შემიძლია, ”თავის მოკვლამდე” ვივარჯიშო. დიეტა არასოდეს დამიცავს.

- საკუთარ თავს გემოვნებიან ადამიანად მიიჩნევ?

- საკუთარ თავზე ლაპარაკი არ მინდა. მხოლოდ იმას ვიტყვი, რომ ყველაფრის მიმართ პირადი აზრი მაქვს. მოდის სიახლეებს და დიდი ბრენდების მიერ წარმოჩენილ ტენდენციებს - ფერებს, ქსოვილებს თვალს აქტიურად ვადევნებ და ვცდილობ, ჩემთვის საინტერესო შევარჩიო. ფრანგები ამბობენ, რომ იდეალური არავინ არის, მაგრამ ჭკვიანი ქალი საკუთარ სილამაზეს წარმოაჩენს, არამომხიბვლელ მხარეს კი დაფარავსო. ვცდილობ, თავისუფლად, კომფორტულად მეცვას, მაგრამ გააჩნია, სად მივდივარ. ყოველდღიურ ცხოვრებაში გადაპრანჭვა არ მიყვარს. მაკიაჟიც და სამოსიც სადა მომწონს. ფრანგების აზრით, როცა სამოდელო სფეროში მუშაობ, გადაპრანჭვა მიზანშეწონილი არ არის და ეს მოსაზრება მართებულად მიმაჩნია. ბუნებრივი უნდა იყო და საკუთარი თავი ხალხს ისეთი ”მიაწოდო”, როგორიც სინამდვილეში ხარ.

ეთო ყორღანაშვილი

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)

Deadmaus