თავი დავიმშვიდოთ...
...ევროტურნირებზე ქართული გუნდის ნებისმიერი მარცხი საწყენია, მით უფრო, არავის სიამოვნებს საკუთარ მოედანზე 0:5-ით წაგება, მაგრამ, მოდი, გულახდილად ვთქვათ - 22 აგვისტოს "დინამო-არენაზე" შეკრებილი ქართველი ქომაგი იმედგაცრუებასთან ერთად, ალბათ, მეტოქითაც დატკბებოდა!
კიდევ ერთხელ გამოჩნდა, რამდენად შორს ვართ იმ "საქმისგან", რასაც... ფეხბურთის თამაში ჰქვია. უფრო ზუსტად, თანამედროვე ფეხბურთისგან ვართ შორს და საქართველოს ჩემპიონატის დონეც რამდენად ჩამორჩება ინგლისურ პრემიერლიგას, ამაზე ხომ საუბარიც ზედმეტია!
...უცნაური მატჩი გამოდგა, - თამაში წუთების დაწყებული იყო, რომ მაშინვე ნათლად გამოჩნდა მეტოქეთა შორის კლასში სხვაობა. გულახდილად ვამბობთ: ალბათ, ყველაზე ოპტიმისტ ქართველ გულშემატკივარსაც არ ექნებოდა იმედი, "დინამო" რომ შეძლებდა და "ტოტენჰემს" მეტ-ნაკლებად ღირსეულ წინააღმდეგობას გაუწევდა.
კარგად დაუკვირდით: "ღირსეულ წინააღმდეგობაზეა" ლაპარაკი და არა - ჩვენთვის მეტ-ნაკლებად სასურველი შედეგის ჩვენებაზე. არადა, ერთი შეხედვით, მასპინძლებს დასაკარგი რა უნდა ჰქონოდათ: "ტოტენჰემის" დამარცხებას ხომ არავინ ითხოვდა!
მაგრამ მეტოქეთა შორის კლასში აშკარაზე მეტი სხვაობა რომ იყო, ამაზე მეტად სხვა რამ გვეწყინა: ერთი-ორი დინამოელის გარდა, მასპინძელ ფეხბურთელთა თითქმის აბსოლუტურმა უმრავლესობამ კაპიტულაცია, ფაქტობრივად, მატჩის პირველსავე წუთებზე გამოაცხადა!
აღარაფერს ვამბობთ უამრავ ინდივიდუალურ წუნზე, ზოგიერთი დინამოელის აშკარად არასასურველ კონდიციებში ყოფნაზე, არაორგანიზებულ კონტრშეტევებსა თუ კიდევ ბევრ სხვა უამრავ საფეხბურთო კომპონენტზე, ყველაფერზე, რითაც ჩამოვრჩებოდით სახელოვან მეტოქეს.
რა თქმა უნდა, ნამდვილად არ ვაპირებთ საშინაო მატჩში ხუთბურთიანი სხვაობით წაგებული მატჩის მერე რაიმე გასამართლებელი მიზეზების ძებნასა თუ ჩამოთვლას, მაგრამ იმით ხომ მაინც შეგვიძლია თავი "დავიმშვიდოთ", რომ ძალიან, ძალიან მაღალი დონის გუნდთან წავაგეთ, პრემიერლიგის მომდევნო ტურის წინ მშვენიერი სპარინგი რომ ჩაატარა...
ტკბობა... მეტოქით!
აარონ ლენონი, ჯერმეინ დეფო, იან ვერტონგენი, - "ტოტენჰემს" თბილისში სამი ლიდერი აკლდა. ამას დავუმატოთ ამ გუნდის აწ უკვე ყოფილი უპირობო ლიდერის, გარეთ ბეილის არყოფნა, თუმცა ინგლისურ გრანდს სულაც არ ეტყობოდა, რომ, ფაქტობრივად, ექსპერიმენტული შემადგენლობით თამაშობდა!
თანაც, ერთი მნიშვნელოვანი ნიუანსიც: ქართული გუნდების მწვრთნელებს ხშირად უყვართ ხოლმე ერთი "ფრთიანი ფრაზის" თქმა: "კლუბში ბევრი ახალწვეული მყავს და ფეხბურთელების შეთამაშებასაც გარკვეული დრო ხომ სჭირდებაო!"
არადა, "ტოტენჰემის" ძირითადში 22 აგვისტოს 4 ახალწვეული (თაუნსენდი, კაპუ, პაულინიო, სოლდადო) ვიხილეთ, ერთიც შეცვლაზე შემოვიდა (შადლი), ასევე შეცვლაზე შემოსულ ორ ახალგაზრდას (კეროლი, კეინი) კი ოფიციალურ მატჩებში თამაში იშვიათზე-იშვიათად უწევს!
თუმცა "ტოტენჰემმა" ისე ითამაშა, გეგონებოდათ, ამ შემადგენლობით უკვე წლებია ასპარეზობს! თანაც, სტუმართა ახალგაზრდა და ერთობ გონიერ მწვრთნელს, ანდრე ვილაშ-ბოაშს მშვენიერი სპარინგიც გამოუვიდა პრემიერლიგის მომდევნო ტურის წინ...
...ჩვენმა მეტოქემ ამ სეზონის პირველი ოფიციალური მატჩი კვირას, 18 აგვისტოს ჩაატარა. იმის შემდეგ პირველი ვარჯიში თბილისში, 21 აგვისტოს ჰქონდა, 22-ში კი, ჩვენდა სამწუხაროდ, მეორედაც წაივარჯიშა და ახლა უკვე კვირის მატჩისათვის ("სოუნსისთან") მოემზადება.
თანაც, ხშირად გვინახავს, ამა თუ იმ მწვრთნელს თავისი შეგირდებისათვის ვარჯიშზე ქანცი რომ გაუძრია, მაგრამ თბილისში "ტოტენჰემს" ერთობ "სახალისო" სპარინგი ჰქონდა და ამ გუნდის ფეხბურთელთა თითქმის აბსოლუტურმა უმრავლესობამ (რაღა თქმა უნდა, მეკარე უგო ლორისის გარდა) საკუთარი შესაძლებლობების, ალბათ, 25 პროცენტი თუ გამოავლინა.
მიზეზი? მეტი არც იყო საჭირო და იმიტომ! უბრალოდ, მარჯვენა გარემარბი ენდი თაუნსენდი (გოლი და ორი საგოლე პასი რომ მიითვალა) სხვებისგან გამორჩეულად "ზედმეტად" აქტიურობდა, რამეთუ "ტოტენჰემში" იჯარის მერე დაბრუნებულს სურდა დაემტკიცებინა, რომ თავის სახელოვან კონკურენტს აარონ ლენონს ბევრით არაფრით ჩამორჩებოდა...
ერთი სიამოვნება იყო სტუმართა მრავალფეროვანი შეტევების ხილვა! მარჯვნიდან, მარცხნიდან, სიღრმიდან, - არც ერთი ზედმეტი მოძრაობა და არც ერთი გაუაზრებელი კომბინაცია! აღარაფერს ვამბობთ ბურთის ოსტატურად "ამოტანასა" თუ "ერთი შეხებით" თამაშზე: სტუმართა ყველა ფეხბურთელი ჩვენიანებთან შედარებით ბევრად სწრაფად აზროვნებდა და მრავალფეროვანი შეტევებითაც ხომ, საერთოდ, თავგზა აგვიბნიეს!