მოწყობილობა, რომლის დახმარებითაც ბავშვის საწოლი მექანიკურად იწყებს რწევას, 21-ე საუკუნის ემანსიპირებული, მოუცლელი დედებისთვის შეიქმნა. მასთან დაკავშირებულ პერიპეტიებზე თავად ავტორი გიორგი გოგუაძე გვესაუბრება:
- წლების განმავლობაში გრეხილ ავეჯზე ვმუშაობდი, ვენურ სკამებს ვამზადებდი, მაგრამ 2008 წლის აგვისტოს ომის შემდეგ ისეთი კრიზისი დაიწყო, სკამი ვიღას ახსოვდა. ე.წ. იაფი კრედიტი მქონდა აღებული და მის გასასტუმრებლად სახლი გავყიდე. ხომ იცით, ქართველი კაცის ამბავი - გაჭირვება მაჩვენე და გაქცევას გაჩვენებო - და გადავწყვიტე, რაღაც ახლისა და უჩვეულოსთვის მიმეგნო... 21-ე საუკუნეში ქალების უმრავლესობა მუშაობს, შვილებისთვის ისე ვეღარ იცლიან და იდეაც დაიბადა: ისეთი საწოლი უნდა შემექმნა, რომელიც ბავშვს თვითონ, ავტომატურად დაარწევდა. ამისათვის შევიძინე მიკროძრავა, რომელსაც ადრე მაგნიტოფონებში იყენებდნენ და ძალზე იაფია, ამას ჩემი და ჩემი მეგობრების წვალება და ტვინი დავამატე და შევქმენი მოწყობილობა, რომელიც ქანქარამექანიზმიან ნებისმიერ საწოლზე, აკვანზე მონტაჟდება, თან ისეთი ჭკვიანია, რომ არა აქვს მნიშვნელობა, რა წონისა თუ კონსტრუქციისაა საწოლი. "ნანინა" ნელ-ნელა იწყებს ბავშვის რწევას 2-დან 4 სმ-მდე ამპლიტუდით. როცა ბავშვი დაიძინებს, თვითონ ჩერდება, თუ პატარა ატირდა, ისევ ჩაირთვება. მოწყობილობა ხმაზე, ამ შემთხვევაში, ჩვილის ტირილზე, ყვირილზე რეაგირებს, ხმოვანი "ბრძანების" შემდეგ მოქმედებას იწყებს, მბრუნავი მექანიზმი ირთვება და რწევის 10-12-წუთიანი ციკლი იწყება, რომელიც დროის ამოწურვისას ან ძრავის ლილვის დამუხრუჭებისთანავე სრულდება. ამას "ნანინა", ფაქტობრივად, უფასოდ აკეთებს, რადგან მისი ელექტროსიმძლავრე სულ ხუთი ვატია, შედარებისთვის, - ჩვეულებრივი ნათურის სიმძლავრე 30 ვატია. ქართველი "ფოკუსნიკიაო" - თქვეს ჩემზე, რადგან ამ სიმძლავრით ამგვარი ეფექტის მიღება ძნელია, პატარა ელექტროძრავის ასე ამუშავება ვერავინ შეძლო. დამეხმარა მიკროკონტროლიორი, რომელიც ბილ გეიტსის კომპანიამ დააპატენტა, ჩავწერე პროგრამა და ისე მოხდა, რომ ეს ნოუ-ჰაუ ვეღარავინ გაიმეორა.
ნინო კვიტაშვილი
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)