მსა­ხი­ობ ანა ქურ­თუ­ბა­ძის სა­ხელ­ზე მო­სულ მე­სი­ჯებ­ში ძი­რი­თა­დად, მის მი­მართ სიმ­პა­თი­ას გა­მო­ხა­ტავ­დნენ და აღ­ნიშ­ნავ­დნენ, რომ ძა­ლი­ან გა­უ­ხარ­დათ, "შუა ქა­ლაქ­ში" რომ დაბ­რუნ­და. ზო­გი­ერ­თი მას უბ­რა­ლოდ, რო­გორც მსა­ხი­ობს, ქება-დი­დე­ბას ას­ხამს, ზოგს კი მას­ში რა­ღაც არ მოს­წონს (ამ­ქვეყ­ნად მა­ქე­ბარ­სა და ცუ­დის მთქმელს რა და­ლევს?!.). ვი­ნა­ი­დან მსა­ხი­ო­ბის სა­ხელ­ზე ბევ­რი წე­რი­ლი მო­ვი­და და ცხა­დია, ყვე­ლას ვერ უპა­სუ­ხებ­და, მათ შო­რის რამ­დე­ნი­მე ყვე­ლა­ზე სა­ინ­ტე­რე­სო შე­ვარ­ჩი­ეთ და მსა­ხი­ობს ვთხო­ვეთ, მო­ზარ­დე­ბის­თვის პა­სუ­ხე­ბი მო­ე­წე­რა. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ანა ჯერ კი­დევ მუ­შა­ობს და რე­პე­ტი­ცი­ე­ბი­დან შინ დაღ­ლი­ლი ბრუნ­დე­ბა, თაყ­ვა­ნის­მცემ­ლე­ბის­თვის პა­სუ­ხის გა­ცე­მა არ და­ი­ზა­რა...

"სე­რი­ალ­ში შე­ნე­ბურ ნა­პერ­წკალს ან­თებ..."

მეგი, 15 წლის:

"ანი, გა­მარ­ჯო­ბა. ძა­ლი­ან საყ­ვა­რე­ლი გოგო ხარ. სე­რი­ა­ლი­დან თეკ­ლა რომ გა­უშ­ვეს, მე­წყი­ნა, მაგ­რამ მერე ისევ რომ და­გი­ნა­ხე, გა­მი­ხარ­და. შენ ამ სე­რი­ალ­ში შე­ნე­ბურ ნა­პერ­წკალს ან­თებ და რო­გორც ვნა­ხე, კარ­გა­დაც მღე­რი. მა­ინ­ტე­რე­სებს, კი­დევ რო­მე­ლი­მე ფილმში ხომ არ მო­ნა­წი­ლე­ობ ან რა­ი­მე სა­ინ­ტე­რე­სო შე­მო­თა­ვა­ზე­ბაsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! ხომ არ გაქვს? წარ­მა­ტე­ბე­ბი! ძა­ლი­ან საყ­ვა­რე­ლი ხარ და ყვე­ლა­ფერ სა­უ­კე­თე­სოს იმ­სა­ხუ­რებ".

ანა ქურ­თუ­ბა­ძე:

- მეგი, გა­მარ­ჯო­ბა. დიდი მად­ლო­ბა ასე­თი თბი­ლი სი­ტყვე­ბის­თვის... რაც შე­ე­ხე­ბა სხვა შე­მო­თა­ვა­ზე­ბებს: ამ­ჟა­მად მარ­ჯა­ნიშ­ვი­ლის თე­ატ­რში ვმუ­შა­ობთ სპექ­ტაკლზე (ამა­ზე მგო­ნი, ინ­ტერ­ვი­უ­შიც ვი­ლა­პა­რა­კე უფრო ვრცლად), აგ­ვის­ტო­ში კი ვის­ვე­ნებ. ვნა­ხოთ, სექ­ტემ­ბრი­დან რა იქ­ნე­ბა..."

"ეს სულ სხვა­ნა­ი­რი ცხოვ­რე­ბაა, უფრო რე­ა­ლუ­რი, უფრო ნამ­დვი­ლი..."

განო, 17 წლის:

"ჰაი". ანი ქურ­თუ­ბა­ძის ინ­ტერ­ვიუ ძა­ლი­ან მო­მე­წო­ნა. არ მე­გო­ნა, ასე­თი გახ­სნი­ლი ადა­მი­ა­ნი თუ იყო. ოღონდ, გული დამ­წყდა, და­ვით­გა­რე­ჯა­ზე უფრო მეტი რომ არ გვი­ამ­ბო (ამ ად­გი­ლას არას­დროს ვყო­ფილ­ვარ)... ანი, მა­ინ­ტე­რე­სებს, სად უფრო მოგ­წონს მუ­შა­ო­ბა: თე­ატ­რის სცე­ნა­ზე თუ კა­მე­რის წინ? სად უფრო ახერ­ხებ სა­კუ­თა­რი თა­ვი­სა და შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბის მაქ­სი­მა­ლუ­რად წარ­მო­ჩე­ნას? იმე­დია, ეს კი­თხვა ბავ­შვუ­რად არ მო­გეჩ­ვე­ნე­ბა და პა­სუ­ხის გა­ცე­მა­საც არ დამ­ზარ­დე­ბი, ეს ჩემ­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია სხვა­დას­ხვა მი­ზე­ზის გამო..."

ანა ქურ­თუ­ბა­ძე:

- განო, ბავ­შვუ­რი კი­თხვა კი არა, ეს ის კი­თხვაა, რომ­ლის სა­ვა­რა­უ­დო პა­სუხზეც ხში­რად და­ო­ბენ. რო­მე­ლი უკე­თე­სია - სცე­ნა თუ კა­მე­რის წინ დგო­მა, ამა­ზე პა­სუ­ხის გა­ცე­მა ცოტა არ იყოს ძნე­ლია, უფრო მე­ტიც - მათ შო­რის არ­ჩე­ვა­ნის გა­კე­თე­ბა არას­წო­რი მგო­ნია. რა­ტომ? სცე­ნა­ზე და კა­მე­რის წინ მუ­შა­ო­ბა ერ­თმა­ნე­თის­გან აბ­სო­ლუ­ტუ­რად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი რამ არის, ამ ორ საქ­მეს ერ­თმა­ნეთს ვერც შე­ა­და­რებ... მე რო­მე­ლი მირ­ჩევ­ნია? სცე­ნა­ზე დგო­მი­სას ერთი წა­მი­თაც არ გა­ვი­წყდე­ბა, რომ შენ ის კონ­კრე­ტუ­ლი გმი­რი ხარ, ვისი რო­ლის მორ­გე­ბაც გი­წევს და არა - ანა ქურ­თუ­ბა­ძე; ამ დროს შენი პე­რო­ნა­ჟის ცხოვ­რე­ბით ცხოვ­რობ და ეს სულ სხვა­ნა­ი­რი ცხოვ­რე­ბაა, უფრო რე­ა­ლუ­რი, უფრო ნამ­დვი­ლი. ამ დროს მა­ყუ­რე­ბელ­თან პირ­და­პი­რი კონ­ტაქ­ტი გაქვს და უდი­დე­სი ბედ­ნი­ე­რე­ბაა, როცა ხალ­ხის­გან და­დე­ბით მუხტს იღებ - აი, სწო­რედ ასეთ დროს გა­მო­დის სპექ­ტაკ­ლი ნამ­დვი­ლი და მარ­თა­ლი... რაც შე­ე­ხე­ბა კი­ნოს: ეს ისე­თი რამ არის, რო­მელ­შიც მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა თუ მო­გე­ცა, აქაც ძა­ლი­ან მარ­თა­ლი უნდა იყო; კა­მე­რა ერთ ყალბ მი­მი­კა­საც კი არ გა­პა­ტი­ებს (კი­ნო­ზე ბევ­რს ვერ ვი­ლა­პა­რა­კებ, რად­გან ამ სფე­რო­ში დიდი გა­მოც­დი­ლე­ბა არ მაქვს, თუმ­ცა ფილ­მებ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის სურ­ვი­ლი დი­დია :))). მოკ­ლედ, ბევ­რი რომ არ ვი­ლა­პა­რა­კო, დღეს­დღე­ო­ბით თა­ვი­დან ბო­ლომ­დე თე­ატ­რში ვარ ჩაფ­ლუ­ლი :) და ვცდი­ლობ, რო­გორც მსა­ხი­ო­ბი, უფრო მე­ტად გა­ვი­ზარ­დო. სპექ­ტაკ­ლი, რო­მელ­შიც წლე­ბია ვთა­მა­შობ, ერ­თმა­ნე­თის­გან ყო­ველ­თვის გან­სხვავ­დე­ბა; ყო­ვე­ლი წარ­მოდ­გე­ნა გაძ­ლევს სა­შუ­ა­ლე­ბას, რა­ღაც ახა­ლი გა­ი­გო, აღ­მო­ა­ჩი­ნო. თე­ატ­რი ჩემ­თვის არის თავ­გა­და­სავ­ლე­ბის სამ­ყა­რო, სა­დაც ბავ­შვუ­რად უნდა გჯე­რო­დეს და პა­ტა­რა ბავ­შვი­ვით ითა­მა­შო ვთქვათ, "სახ­ლო­ბა­ნა", ოღონდ - ამ შემ­თხვე­ვა­ში, დიდი მოთ­მი­ნე­ბის გა­მო­ჩე­ნაც გჭირ­დე­ბა :). P.S. არ ვიცი, შენ რა­ტომ და­გა­ინ­ტე­რე­სა ამ ყვე­ლა­ფერ­მა, მაგ­რამ თუ მსა­ხი­ო­ბო­ბა გაქვს გა­და­წყვე­ტი­ლი და მიხ­ვდე­ბი, რომ ეს საქ­მე ნამ­დვი­ლად გინ­და, გე­ტყვი, რომ ეს სა­ო­ცა­რი პრო­ფე­სი­აა, ძა­ლი­ან, ძა­ლი­ან, ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო :)...

"დე­და­ჩე­მიც გიჟ­დე­ბა ზურა ყიფ­ში­ძე­ზე..."

ქეთო:

"გა­მარ­ჯო­ბა. ძა­ლი­ან მიყ­ვარს რუბ­რი­კა "ჩემი თა­ო­ბა", რად­გა­ნაც მისი წყა­ლო­ბით გვეძ­ლე­ვა სა­შუ­ა­ლე­ბა, ცნო­ბი­ლებს კი­თხვე­ბი და­ვუს­ვათ. ანა, ზურა ყიფ­ში­ძე მეც მომ­წონს, მაგ­რამ დე­და­ჩე­მი მას­ზე გიჟ­დე­ბა. ამ მსა­ხი­ობ­მა ხელი რომ სთხო­ვოს, მგო­ნი, ოჯა­ხი რომ ჰყავს, ეგეც და­ა­ვი­წყდე­ბა და გაჰ­ყვე­ბა (ღმერ­თმა დაგ­ვი­ფა­როს ამის­გან, ეს უბ­რა­ლოდ, სი­ტყვას მო­ვა­ყო­ლე). მა­ინ­ტე­რე­სებს, იმის­თვის, რომ ოც­ნე­ბა აგიხ­დეს და ყიფ­ში­ძის პარტნი­ო­რი გახ­დე, თუ და­თან­ხმდე­ბი მას­თან ერ­თად ერო­ტი­კულ ფილმში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას? სა­ერ­თოდ, ასე­თი რო­ლე­ბი ქარ­თვე­ლი მსა­ხი­ო­ბე­ბის­თვის (არა მხო­ლოდ ქა­ლე­ბის­თვის) მი­უ­ღე­ბე­ლია. შენ რა შემ­თხვე­ვა­ში მი­ი­ღებ­დი ასე­თი ჟან­რის ფილმში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას? მე ვფიქ­რობ, მსა­ხი­ობ­მა არც ერთ კარგ როლ­ზე არ უნდა თქვას უარი... P.S. ჟურ­ნალ "გზას" კი­დევ ერთხელ ვუხ­დი მად­ლო­ბას იმის­თვის, რომ ცნო­ბი­ლებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბას გვაძ­ლევს. იმე­დია, "ესე­მე­სის" ში­ნა­არ­სი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე არ "და­ვიბ­ლო­კე­ბი"..."

ანა ქურ­თუ­ბა­ძე:

- ქეთო, გა­მარ­ჯო­ბა. ამა­ზე ბევ­რჯერ მი­ლა­პა­რა­კია, მაგ­რამ კი­დევ გე­ტყვი: თუ პი­ე­სა, სცე­ნა­რი მო­ი­თხოვს თა­მამ სცე­ნებს, თუ ეს გა­მარ­თლე­ბუ­ლია და მსა­ხი­ობს მხო­ლოდ იმი­ტომ არ აშიშ­ვლე­ბენ, რომ მა­ყუ­რე­ბელს თა­ვი­ან­თი "უკომ­პლექ­სო­ბა" და­ა­ნახ­ვონ, თუ ეს არ იქ­ნე­ბა ვულ­გა­რუ­ლად გა­კე­თე­ბუ­ლი და იქ­ნე­ბა ეს­თე­ტი­კუ­რი სა­ნა­ხა­ვი (რაც ჩვენ­თან ძა­ლი­ან იშ­ვი­ა­თად ხდე­ბა) და რე­ჟი­სო­რიც ნდო­ბას იმ­სა­ხუ­რებს, ამ შემ­თხვე­ვა­ში, თა­მამ სცე­ნებ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას მეც დავ­თან­ხმდე­ბი, მით უმე­ტეს, რო­გორც შენ თქვი, თუ ჩემი საყ­ვა­რე­ლი მსა­ხი­ო­ბი გა­მი­წევს პარტნი­ო­რო­ბას :).

"ანას ძა­ლი­ან ვგა­ვარ..."

სან­დრა, 13 წლის:

"ანი (თეკ­ლა) ძა­ლი­ან მომ­წონს, კარ­გი გო­გოა. სხვა­თა შო­რის, მას რა­ღა­ცით მამ­სგავ­სე­ბენ, რად­გან მეც წი­თე­ლი თმა მაქვს და ძა­ლი­ან გამ­ხდა­რი ვარ. მინ­და, მო­მა­ვალ­ში მეც მის­ნა­ი­რი წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნი ვიყო. მი­ხა­რია, ჩემს საყ­ვა­რელ სე­რი­ალ­ში რომ დაბ­რუნ­და".

ანა ქურ­თუ­ბა­ძე:

- სან­დრა, დიდი მად­ლო­ბა, რომ მოგ­წონ­ვარ. ერ­თმა­ნეთს ვგა­ვართ? მა­ინ­ტე­რე­სებს, რო­გო­რი გოგო ხარ :)... შენ თქვი, რომ გინ­და, წარ­მა­ტე­ბუ­ლი იყო, არა? ჰოდა, როცა რა­ი­მე ძა­ლი­ან გინ­და, გა­მო­რი­ცხუ­ლია, არ აგიხ­დეს. თუ ერ­თმა­ნეთს ვგა­ვართ, იქ­ნებ ოდეს­მე ფილმში გა­დაგ­ვი­ღონ ერ­თად, სა­დაც შენ ჩემს ბავ­შვო­ბას ითა­მა­შებ :) ან მე - შენს დი­დო­ბას ანუ მო­მა­ვალს ავ­სა­ხავ :)))...

"ჩემი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი დე­დას მოგ­ვა­რეა..."

ეკ­ლე­რი, 15 წლის:

"ანა ქურ­თუ­ბა­ძის­გან რჩე­ვის მი­ღე­ბა მსურს და იმე­დია, ამა­ში და­მეხ­მა­რე­ბით... მყავს შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი, რომ­ლის დე­დაც ჩემი მოგ­ვა­რეა. ჰოდა, ამის გამო პრობ­ლე­მე­ბი გვექ­მნე­ბა: ჩემი მშობ­ლე­ბიც და მისი დედ-მა­მაც ჩვე­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბის წი­ნა­აღ­მდე­გი არი­ან. ამ­ბო­ბენ, რომ არ შე­იძ­ლე­ბა, ჩვენ შო­რის რამე მოხ­დეს. არა­და, ახლო ნა­თე­სა­ვე­ბიც არ ვართ. დე­და­მისს უბ­რა­ლოდ, ჩემ­ნა­ი­რი გვა­რი აქვს, სის­ხლით ნა­თე­სა­ო­ბა არ გვა­კავ­ში­რებს. მა­ინ­ტე­რე­სებს, ჩემს ად­გი­ლას, ანი რო­გორ მო­იქ­ცე­ო­და? მერ­წმუ­ნეთ, ის ბიჭი ძა­ლი­ან მიყ­ვარს და ეს არ არის გა­ტა­ცე­ბა. რო­გორ და­ვუმ­ტკი­ცო მშობ­ლებს, რომ ცდე­ბი­ან და რომ არ უნდა დაგ­ვა­შო­რონ? ძა­ლი­ან გთხოვთ, მირ­ჩი­ეთ რამე, თო­რემ ერთხე­ლაც შე­იძ­ლე­ბა, მე და ჩემ­მა სატ­რფომ "რო­მეო და ჯუ­ლი­ე­ტას" გმი­რებს მივ­ბა­ძოთ... P.S. ძა­ლი­ან მინ­და, მო­ძღვარ­საც გა­ვე­სა­უბ­რო, მაგ­რამ ჩემს სო­ფელ­ში მა­მაო არ გვყავს, სხვა­გან კი თა­ვად ვერ მივ­დი­ვარ. წი­ნას­წარ გიხ­დით ყვე­ლას მად­ლო­ბას რჩე­ვის­თვის".

ანა ქურ­თუ­ბა­ძე:

- მო­გე­სალ­მე­ბი, ეკ­ლე­რო (ისე, ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ნამ­ცხვა­რი ეკ­ლე­რი). და­ე­ლა­პა­რა­კე მშობ­ლებს და აუხ­სე­ნი, რომ ეს არ არის უბ­რა­ლოდ გა­ტა­ცე­ბა და არ გინ­და, სუ­ლე­ლუ­რი საქ­ცი­ე­ლი ჩა­ი­დი­ნო მხო­ლოდ იმის გამო, რომ რა­ღა­ცას გიკ­რძა­ლა­ვენ... არ ვიცი, საყ­ვა­რე­ლო, სხვა რა გირ­ჩიო. შენს ად­გი­ლას რო­გორ მო­ვიქ­ცე­ო­დი, ნამ­დვი­ლად არ ვიცი. ალ­ბათ ყვე­ლა­ფერს გა­ვა­კე­თებ­დი იმის­თვის, რომ ერ­თად ვყო­ფი­ლი­ყა­ვით, მაგ­რამ არა­ვი­თარ შემ­თხვე­ვა­ში არ გა­ვა­კე­თებ­დი ამას ჩუ­მად და მშობ­ლე­ბის­გან მა­ლუ­ლად. კარ­გად აუხ­სე­ნი დედ-მა­მას ყვე­ლა­ფე­რი და შენი სატ­რფოც ასე უნდა მო­იქ­ცეს. ბო­ლოს და ბო­ლოს, როცა მიხ­ვდე­ბი­ან, რომ ერ­თმა­ნე­თი მარ­თლა ძა­ლი­ან გიყ­ვართ, გა­გი­გე­ბენ... იცო­დე, აუ­ცი­ლებ­ლად და­ე­ლა­პა­რა­კე მშობ­ლებს, ძა­ლი­ან მშვი­დად აუხ­სე­ნი ყვე­ლა­ფე­რი. მეს­მის, ეს რთუ­ლი იქ­ნე­ბა, მაგ­რამ ასე აჯო­ბებს! მათ სათ­ქმელს რომ ეტყვი, მეც გა­მა­გე­ბი­ნე, რას გი­პა­სუ­ხე­ბენ...

"ჭო­რი­კა­ნა ვარ, მაგ­რამ სა­ი­დუმ­ლოს შე­ნახ­ვაც მე­ხერ­ხე­ბა..."

ჭო­რი­კა­ნა:

"უბან­ში ჭო­რი­კა­ნას მე­ძა­ხი­ან, რად­გან ყვე­ლას ამ­ბა­ვი მა­ინ­ტე­რე­სებს, მაგ­რამ მერ­წმუ­ნე, სა­ი­დუმ­ლოს შე­ნახ­ვაც მე­ხერ­ხე­ბა. ისე, ეს მეტ­სა­ხე­ლი მომ­წონს. რა­ტომ? ვი­ნა­ი­დან იცი­ან, რომ ბევ­რი რამ ვიცი, ხალ­ხი პა­ტა­რა გო­გოს რჩე­ვებ­საც კი მე­კი­თხე­ბა... ახლა, ვერ შეგ­პირ­დე­ბი, რომ თუ გა­მიმ­ხელ, სა­ი­დუმ­ლოს შე­გი­ნა­ხავ-მეთ­ქი, მაგ­რამ მა­ინ­ტე­რე­სებს, ვინ არის შენი რჩე­უ­ლი? ისიც მსა­ხი­ო­ბია თუ არა? რო­გო­რი ადა­მი­ა­ნია? რით მო­გა­წო­ნა თავი? სი­ურპრი­ზებს ხში­რად გი­წყობს? მას­თან ერ­თად და­სას­ვე­ნებ­ლად მი­დი­ხარ ხოლ­მე? მოკ­ლედ, ყვე­ლა­ფე­რი მა­ინ­ტე­რე­სებს, რაც შენს "ლო­ვეს" ეხე­ბა. ჰოდა, კარ­გი იქ­ნე­ბა, თუ ჩემს ცნო­ბის­მოყ­ვა­რე­ო­ბას ნა­წი­ლობ­რივ მა­ინც და­აკ­მა­ყო­ფი­ლებ. ბო­ლოს და ბო­ლოს, შენ სა­ჯა­რო პირი ხარ და ვალ­დე­ბუ­ლი ბრძან­დე­ბი, შენი პი­რა­დი ცხოვ­რე­ბაც აფი­ში­რე­ბუ­ლი იყოს :))... ანი, ვიცი, იუ­მო­რიც გაქვს და ეს ჩემი ზედ­მე­ტი პრე­ტენ­ზი­უ­ლო­ბაც არ გა­გაბ­რა­ზებს. რა ვქნა, მარ­თლა მა­ინ­ტე­რე­სებს, ვინ არის და რო­გო­რი ადა­მი­ა­ნია შენი რჩე­უ­ლი. მიყ­ვარ­ხარ, თა­ნაც - გულ­ში..."

ანა ქურ­თუ­ბა­ძე:

- ჭო­რი­კა­ნა, გა­მარ­ჯო­ბა. რა საყ­ვა­რე­ლი გოგო ხარ :). ისე, პი­რად ცხოვ­რე­ბა­ზე არ ვლა­პა­რა­კობ და არც სხვი­სი პი­რა­დი ცხოვ­რე­ბით ვინ­ტე­რეს­დე­ბი. არ მი­მაჩ­ნია სა­ჭი­როდ პი­რა­დი რა­ღა­ცე­ბის სა­აშ­კა­რა­ო­ზე გა­მო­ტა­ნა... ისე, შენ კი გა­გიმ­ხელ­დი სა­ი­დუმ­ლოს, მაგ­რამ აქ რომ დავ­წე­რო, ხომ იცი, შენ გარ­და კი­დევ რამ­დე­ნი ადა­მი­ა­ნი წა­ი­კი­თხავს ჩემს ნათ­ქვამს :)... თუ შემ­თხვე­ვით გა­ვიც­ნობთ ერ­თმა­ნეთს, გა­მახ­სე­ნე: მე ჭო­რი­კა­ნა ვარ-თქო და ვი­სა­უბ­როთ :)...

"გუ­რი­ა­ში და­დე­ბი­თი ენერ­გი­ით ვივ­სე­ბი"

კატო, 15 წლის:

"ანა, ძა­ლი­ან მა­ინ­ტე­რე­სებს, და­სას­ვე­ნებ­ლად სად მი­დი­ხარ? ახლა ზა­ფხუ­ლია და შე­სა­ბა­მი­სად, ეს თე­მაც აქ­ტუ­ა­ლუ­რი გახ­ლავს, ჟურ­ნა­ლის­ტი კი ამ კი­თხვას რა­ტომ­ღაც, არ გის­ვამს. ჰო, ალ­ბათ იმი­ტომ არ გკი­თხა, რომ უთხა­რი, - რე­პე­ტი­ცი­ე­ბი მაქ­ვსო... ანა, შენი აზ­რით, და­სას­ვე­ნებ­ლად ყვე­ლა­ზე კარ­გი რო­მე­ლი ქვე­ყა­ნაა? სა­მოგ­ზა­უ­როდ ხში­რად და­დი­ხარ? თუ გახ­სოვს, პირ­ვე­ლად ქვეყ­ნის ფარ­გლებს გა­რეთ სად იყა­ვი და იქ რო­გო­რი დრო ატა­რე? პა­სუ­ხე­ბის­თვის წი­ნას­წარ გიხ­დი მად­ლო­ბას, ჟურ­ნალ "გზას" და ამ რუბ­რი­კის ავ­ტორს კი ვთხოვ, ჩემი მე­სი­ჯი გად­მოგ­ცეს. ყვე­ლას კარგ დას­ვე­ნე­ბას გი­სურ­ვებთ!"

ანა ქურ­თუ­ბა­ძე:

- კატო, გა­მარ­ჯო­ბა. და­სას­ვე­ნებ­ლად ძი­რი­თა­დად, კვა­რი­ათ­ში დავ­დი­ვარ... ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ზღვა, ვგიჟ­დე­ბი ცურ­ვა­ზე და ყვე­ლა­ზე უკეთ ზღვის­პი­რეთ­ში ვის­ვე­ნებ. მთაც ძა­ლი­ან მიყ­ვარს; მთე­ლი ბავ­შვო­ბა ბახ­მა­რო­ში მაქვს გა­ტა­რე­ბუ­ლი. რამ­დე­ნი­მე წლის წინ რა­ჭა­შიც ვი­ყა­ვი და იქა­უ­რო­ბა ძა­ლი­ან მო­მე­წო­ნა... მოგ­ზა­უ­რო­ბას რაც შე­ე­ხე­ბა, გა­და­წყვე­ტი­ლი მაქვს, ჯერ სა­ქარ­თვე­ლოს ყვე­ლა კუ­თხე მო­ვი­ა­რო, რად­გან ძა­ლი­ან ბევრ ად­გი­ლას არ ვარ ნამ­ყო­ფი. მა­გა­ლი­თად, მა­ინ­ტე­რე­სებს, რო­გო­რია სვა­ნე­თი, მაგ­რამ წელს ხევ­სუ­რე­თი­სა და თუ­შე­თის მოვ­ლას ვგეგ­მავ. თუმ­ცა, არ ვიცი, ეს რამ­დე­ნად გა­მო­მი­ვა, რად­გან ლა­მის მთე­ლი ზა­ფხუ­ლი რე­პე­ტი­ცი­ებ­ზე მი­წევს სი­ა­რუ­ლი....

სა­ზღვარ­გა­რეთ პირ­ვე­ლად ან­ტა­ლი­ა­ში ვი­ყა­ვი - მა­შინ და­ახ­ლო­ე­ბით, 10 წლის გახ­ლდით. ის პე­რი­ო­დი კარ­გად მახ­სენ­დე­ბა - "ბას­ტი-ბუ­ბუ­დან" წაგ­ვიყ­ვა­ნეს, გას­ტროლ­ზე...

P.S. და რაც მთა­ვა­რია, ჩემ­თვის გუ­რი­აა ის ად­გი­ლი, სა­დაც ყვე­ლა­ზე უკეთ ვის­ვე­ნებ და და­დე­ბი­თი ენერ­გი­ით ვივ­სე­ბი, რა თქმა უნდა, ჩემს ბე­ბი­ას­თან და ბა­ბუ­ას­თან ერ­თად...

ივარ­ცხნის თუ არა მსა­ხი­ო­ბი თმას

ნიტა:

"ანი, თმას მარ­თლა არ ივარ­ცხნი თუ ამა­ზე უბ­რა­ლოდ, ღა­და­ობ ხოლ­მე? ყვე­ლა­ზე მე­ტად, რო­გორ სა­მოს­ში გრძნობ თავს კარ­გად? მა­ინ­ტე­რე­სებს, რო­გორ გა­მო­ი­ყუ­რე­ბო­დი სკო­ლის ბან­კეტ­ზე? რა გეც­ვა, ამის­თვის რო­გორ ემ­ზა­დე­ბო­დი? და კი­დევ, ნინო მი­თა­იშ­ვი­ლი შენი ყვე­ლა­ზე ახლო მე­გო­ბა­რია? ერ­თმა­ნეთს რჩე­ვებს თუ აძ­ლევთ ხოლ­მე, თუნ­დაც, ჩაც­მას­თან და­კავ­ში­რე­ბით? დიდი მად­ლო­ბა..."

ანა ქურ­თუ­ბა­ძე:

- ნიტა, გა­მარ­ჯო­ბა. თმას რო­გორ არ ვი­ვარ­ცხნი, უბ­რა­ლოდ, მშრალს ვერ ვი­ვარ­ცხნი ხოლ­მე. რამ­დენ­ჯერ­მე ვცა­დე და შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ ამის გამო თმა და­ვი­პუ­ტე - რაც მაქვს, 10 იმ­დე­ნი მქონ­და და მა­შინ მარ­თლა ლომს ვგავ­დი :)... სა­მოსს რაც შე­ე­ხე­ბა - მაც­ვია მა­ქი­მა­ლუ­რად თა­ვი­სუფ­ლად და კომ­ფორ­ტუ­ლად... მე და ნინო ვმე­გობ­რობთ. ის ძა­ლი­ან მიყ­ვარს და ერ­თმა­ნე­თის აზ­რებს ხში­რად ვით­ვა­ლის­წი­ნებთ :)...

ზინ­და, 16 წლის:

"გა­მარ­ჯო­ბა, ანი. ძა­ლი­ან მომ­წონს პირ­სინ­გე­ბი, გან­სა­კუთ­რე­ბით წარბსა და ტუჩ­ზე, მაგ­რამ მშობ­ლე­ბი ამის გა­კე­თე­ბის უფ­ლე­ბას არ მაძ­ლე­ვენ. მათ ვერ შე­ვაგ­ნე­ბი­ნე, რომ ამა­ში ცუდი არა­ფე­რია. ჰგო­ნი­ათ, თუ წარბს გა­ვიხვრეტ, ქა­ლაქ­ში ჩემ­ზე ბევ­რს იჭო­რა­ვე­ბენ და მერე სა­ერ­თოდ ვე­ღარ გავ­თხოვ­დე­ბი. მირ­ჩიე, რო­გორ შე­ვაგ­ნე­ბი­ნო მათ, რომ ამა­ში სა­გან­გა­შო არა­ფე­რია? მიყ­ვარ­ხარ, მიყ­ვარ­ხარ გულ­წრფე­ლად და შენი ფანი ვარ..."

ანა ქურ­თუ­ბა­ძე:

- ზინ­და, ვერ გე­ტყვი, პირ­სინ­გი არ გა­ი­კე­თო-მეთ­ქი, რად­გა­ნაც წარბზე სა­ყუ­რე თა­ვა­დაც მი­კე­თია და ამის უფ­ლე­ბა არ მაქვს, მაგ­რამ იცო­დე, დიდი შან­სია, რომ გა­ი­კე­თო და შენი პირ­სინ­გი ძა­ლი­ან მალე მოგ­ბეზ­რდეს. თუ ეს ძა­ლი­ან, ძა­ლი­ან არ გინ­და და უბ­რა­ლო ახი­რე­ბა არ არის, გირ­ჩევ, არ გა­ი­კე­თო... რაც შე­ე­ხე­ბა "ვერ გა­თხო­ვე­ბას" და ქუ­ჩა­ში შენ­ზე ჭო­რა­ო­ბას - ამა­ზე არ ინერ­ვი­უ­ლო, ასე ნამ­დვი­ლად არ მოხ­დე­ბა :). და­ბო­ლოს, ყვე­ლას წარ­მა­ტე­ბებს გი­სურ­ვებთ!

ლიკა ქა­ჯა­ია

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)