მარიამ კოჩალიძე მკვლელს იცნობდა?!

26 ივლისს, 12 საათზე, ბათუმში, წმინდა ნიკოლოზის სახელობის ტაძარში სადისტურად მოკლული 16 წლის მარიამ კოჩალიძის ცხედარი დაასვენეს. მისმა მკვლელობამ საქართველო შეძრა. ყველას ერთ კითხვაზე სურდა პასუხი: რატომ გამოსჭრა მკვლელმა ყელი გოგონას, რომელიც სანაპიროზე იჯდა და ბლოკნოტში ჩანაწერებს აკეთებდა.

იმ საბედისწერო დღეს, 22 ივლისს, საღამოს 7 საათი ხდებოდა, როცა მარიამი შინიდან თავისი ველოსიპედით გავიდა. გოგონა დილა-საღამოს სასეირნოდ ერთსა და იმავე გზას გადიოდა, ახალი ბულვარიდან რამდენიმე მეტრის მოშორებით დიდ ლოდზე ჩამოჯდებოდა, ჩანაწერებს გააკეთებდა, მზის ჩასვლას დაელოდებოდა და შინ ბრუნდებოდა.

იმ საღამოს ნათლიამ, ნატო კვინტრაძემ, მარიამს მესიჯი გაუგზავნა, პასუხი რომ ვერ მიიღო, ძებნა დაიწყო. "9-ს 20 წუთი აკლდა, მესიჯი რომ მივწერე, არ მიპასუხა. ვიფიქრე, იქნება თანხა არ აქვს-მეთქი და დავურეკე, არც ზარებს უპასუხა, 22 ზარი გავუშვი. მარის ტელეფონი სულ გვერდით ჰქონდა, იცოდა, თუ არ მიპასუხებდა, ვინერვიულებდი. მშობლებს ვუთხარი, მარის დააგვიანდა და ბულვარში გავალ-მეთქი. ჩემი ბიძაშვილიც სეირნობს ველოსიპედით და მას ვკითხე, არ გინახავს-მეთქი? არაო. მეგობრებთანაც მოვიკითხე, დედამისს და ახლობლებსაც გავაგებინე, ყველანი ვეძებდით. მერე პოლიციაში მივედით... ბოლოს მარი საშინელ მდგომარეობაში ვნახეთ, მარი მომიკლეს", - მითხრა ნატო კვინტრაძემ. მარიამი მან შვილივით გაზარდა, ჩვილი იყო, თავისთან რომ წაიყვანა.

ნატო კვინტრაძე და მარიამის მშობლები ბათუმში, კობალაძის ქუჩაზე, ერთ კორპუსში, ერთ სადარბაზოში ცხოვრობდნენ. მარიამი ნაბოლარა იყო, ორი და ჰყავს. დედა მუშაობდა და მისი გაზრდა ნათლიამ იტვირთა.

ნატო კვინტრაძე: - მარიამი დაიბადა თუ არა, წამოვიყვანე და 16 წლამდე მე გავზარდე. 3 წლის იყო, რომ მოვნათლე. საოცრად ნიჭიერი იყო. რომელ ასაკში რა წიგნი წაეკითხა, რჩევებს ჩემგან და მამაჩემისგან იღებდა. წიგნი ძალიან შეიყვარა. წელს, ზაფხული რაც დაიწყო, უკვე 20 წიგნი წაიკითხა. სკოლაშიც კარგად სწავლობდა. 10 კლასი ისე დავამთავრეთ, ერთი ცხრიანიც არ გამოჰყოლია, ყველა საგანში 10-იანს უწერდნენ. სპორტულიც იყო. სამი წელი ფრენბურთზე იარა. თურქულსა და ინგლისურს ქართულივით ფლობდა. კარგად იცოდა რუსული. ახლა ფრანგულს სწავლობდა. შაჰინის სახელობის სკოლა-ლიცეუმის მოსწავლე იყო.

იმ პერიოდისთვის ბათუმში ერთ-ერთ წარმატებულ სკოლად ითვლებოდა თურქული სკოლა-ლიცეუმი და მესამე კლასში იქ წავიყვანე. წელიწადში 2.000 დოლარს მამამისი მეექვსე კლასამდე იხდიდა, მერე ტესტირება ჩატარდა და მაღალქულიანებს გადასახადი გაუნახევრდათ. შარშან მარის მამა გარდაიცვალა და ოჯახს გაუჭირდა, ამიტომ გადავწყვიტეთ, საჯარო სკოლაში წაგვეყვანა, მაგრამ იმდენად ჭკვიანი ბავშვი იყო, დირექტორმა გვითხრა, ჩვენ დავაფინანსებთო... წელს მარის ჯგუფი დაიშალა და მისი დაჟინებული თხოვნით სასულიერო გიმნაზიაში შევიტანეთ საბუთები. გამოცდები ჩააბარა და სექტემბრიდან იქ უნდა წასულიყო.

- მარიამს მოძღვარი ჰყავდა?

- ერთი მოძღვარი გვყავდა, მამა ანდრია. მარი ძალიან მორცხვი იყო. ჩვენ მეგობრები ვიყავით, ყველაფერს მიყვებოდა, მაგრამ, ალბათ, ექნებოდა რაღაც ისეთი, რაზეც ჩემთან არ ილაპარაკებდა. ყველაზე ძალიან იმაზე ვნერვიულობდი, ვინმე არ შეჰყვარებოდა და სწავლაში ხელი არ შეშლოდა. შეყვარებული არ ყოფილა, არა მგონია, გამომპარვოდა... ორი თვეა, რაც ველოსიპედი ვუყიდე. ერთხელ მითხრა, ახალი ბულვარის ბოლოს ვიყავი, იქ სიმშვიდეა, ჩანახატებს ვაკეთებო. იმ დღეს სახლიდან მშვენიერ ხასიათზე გავიდა, თუმცა ბოლო დროს ცოტა გაჯიუტდა, ამას ასაკს ვაბრალებდი. ერთადერთი, რასაც ვუშლიდი, გვიანობამდე კომპიუტერთან ყოფნა იყო.

- ამბობენ, მარიამი მკვლელს იცნობდაო.

- ვერსიის დონეზეა, რომ იცნობდა. ინგლისური იცოდა და შეიძლება გამოელაპარაკა. ამ ბიჭზე ჩანახატებს აკეთებდაო, ჩვენც გვითხრეს. დეტალები არ ვიცი, დღიური პოლიციაშია. ისეთი ტრაგედია მოხდა, გაანალიზებას ვერ ვახერხებ.

იხილეთ ინტერვიუს სრული ვერსია