ნანა შონია: "ასაკს ნამდვილად არ ვებრძვი"

ჩვენს ჟურნალში, რუბრიკაში - "ჩემი თაობა" გამოქვეყნებულ ნანა შონიას ინტერვიუს მოზარდების გამოხმაურება მოჰყვა. უმეტესობა მსახიობს სიყვარულს უხსნის, ზოგიერთი მათგანი კი საინტერესო კითხვებსაც უსვამს...

ქეთა, 16 წლის:

"გამარჯობა. ქალბატონო ნანა, დიდ პატივს გცემთ. ეკრანიდან და სცენიდან მართლაც, ლაღი ადამიანის შთაბეჭდილებას ტოვებთ და ვერ წარმოვიდგენდი, უცხო საზოგადოებში თავს არაკომფორტულად თუ გრძნობდით, რაიმეს კომპლექსი თუ გქონდათ. წარმატებებს გისურვებთ არა მარტო შემოქმედებაში, არამედ პირად ცხოვრებაშიც. თქვენი ინტერვიუ ძალიან მომეწონა... მინდა გკითხოთ, როგორც მსახიობს, ხალხზე დაკვირვება რას გაძლევთ?"

ნანა შონია:

"ოჯახის წევრებთან, ახლობლებთან რაღაცების მოყოლა მართლაც, ძალიან მომწონს, ასეთ დროს ბოლომდე ვიხარჯები. რაც შეეხება ხალხზე დაკვირვებას: ვმუშაობდი სტუდიაში, სადაც აბიტურიენტებს ხშირად ვეუბნებოდი, - ბავშვებო, დააკვირდით ყველაფერს, რაც გარშემო ხდება. შეხედეთ, ვინ როგორ ლაპარაკობს, ამბავს როგორ ჰყვება, საქმეს როგორ აკეთებს, ემოციას როგორ გამოხატავს და მერწმუნეთ, ეს ყველაფერი მუშაობის პროცესში აუცილებლად გამოგადგებათ-მეთქი..."

ელენე, 15 წლის:

"ქალბატონო ნანა, ამ ასაკშიც კი ძალიან კარგად გამოიყურებით. ოდესმე პლასტიკური ოპერაციისთვის თუ მიგიმართავთ? სილამაზის სალონებში ხშირად დადიხართ?"

ნანა შონია:

- გმადლობთ, კომპლიმენტისთვის. ასაკს ნამდვილად არ ვებრძვი. არაფერს ვაკეთებ იმისთვის, რომ კარგად გამოვიყურებოდე. რაც შეეხება პლასტიკურ ოპერაციებს, ასეთი რაღაცების ძალიან მეშინია. თუმცა, იმ ქალებს ვერ ვამტყუნებ, რომლებსაც საკუთარ გარეგნობაში რაღაცის შეცვლის სურვილი უჩნდებათ...

გივი:

"რატომ არაფერს წერთ იმაზე, თუ ვინ იყვნენ ამ მსახიობის მშობლები პროფესიით?"

ნანა შონია:

- დედა - ფიზიკოსი, მამა კი ისტორიკოსი გახლდათ, მაგრამ პროფესიით არ მუშაობდა. მიუხედავად ამისა, მას ეკუთვნის უამრავი კვლევა და წიგნიც აქვს დაწერილი. ის იყო ადამიანი, რომელიც განურჩევლად ყველაფერს კითხულობდა. ამბობდა ხოლმე, - ნაგავიც კი მიყრია თავშიო. ფასი რომ არ აქვს, ისეთ რაღაცებსაც კითხულობდა და რომ ეკითხებოდნენ: ეს რად გინდა, ამის წაკითხვა რას შეგმატებსო? პასუხობდა: "უბრალოდ, მაინტერესებს". მას უნდოდა, ექიმი გამოვსულიყავი. მეუბნებოდა: შენ მაგარი ხასიათი გაქვს და კარგი ექიმი იქნებიო, მაგრამ მე სხვა გზა ავირჩიე...

ლელა, 15 წლის:

"საინტერესოა, ვიდრე ქუჩაში "სამათხოვროდ" გადიოდით ან უბრალოდ, ქეიფობდით, ალკოჰოლს ხომ არ იღებდით; უფრო მეტი სითამამისთვის ღვინო ან არაყი ხომ არ გჭირდებოდათ?"

ნანა შონია:

- ჩვენ ალკოჰოლი არ გვჭირდებოდა, ისედაც ჭკუამხიარულები ვიყავით და კარგად ვერთობოდით. თეატრალურ ინსტიტუტთან ახლოს ვცხოვრობდი და ლექციების შემდეგ ან შესვენებისას შინ კურსელებთან ერთად ხშირად მივდიოდი, დედას კი ყოველთვის მზად ჰქონდა ცომი და ხაჭაპურებს გვიცხობდა ხოლმე - ეს ერთგვარი ტრადიცია იყო. დედა მეგრელი ქალია და სხვანაირად არც შეეძლო. ამბობდა: ბავშვებს ეშიებათო და ჩვენთვის სუფრის გაწყობა არ ეზარებოდა. მამაც თუ შემოგვისწრებდა, ცოლს ეუბნებოდა: აბა, ყველაფერი გამოიტანე, ბავშვებმა ჭამონო. იშლებოდა სუფრა ტრადიციული მეგრული კერძებით - ღომით, ელარჯით დამშვენებული...

მომავალი მსახიობი, 14 წლის:

"თქვენ ფილმში - "მტვრის გემო" გნახეთ პირველად, ახლა კი მშობლებმა კინოთეატრში ფილმის - "გაიღიმეთ" პრემიერაზე წამიყვანეს და თქვენს გმირზე ბევრი ვიცინე... მაინტერესებს, ბიჭი მეგობრები უფრო მეტი გყავდათ თუ გოგონები?"

ნანა შონია:

- ბიჭებთან მეგობრობა მომწონდა. მათ ძალიან ვენდობი. ვფიქრობ, კაცებმა უფრო ძლიერი მეგობრობა, სიყვარული იციან, ვიდრე - ქალებმა. თუმცა, ქალი მეგობრებიც მყავს და ზუსტად ვიცი, ზოგიერთი მათგანი (მათ შორის ჩემი რამდენიმე კოლეგაც მოიაზრება), თუ დამჭირდება, კაცებივით ამომიდგებიან მხარში... რაღაც მიზეზების გამო, ბავშვობის დროინდელ ბევრ მეგობარს ვეღარ ვხვდები. მაგალითად, ამას წინათ შემხვდა დიდი ხნის უნახავი მეგობარი, რომელიც ამერიკაში ცხოვრობს და დაახლოებით 20 წელი არ მყავდა ნანახი. მას შემთხვევით, პანაშვიდზე შევხვდი და ერთმანეთს დიდხანს ვეხუტებოდით, ვეფერებოდით; ჩვენი შეხვედრა ნამდვილად გულის ამაჩუყებელი გახლდათ. იშვიათად ვახერხებთ ურთიერთობას და მივხვდით, რომ ძალიან გვაკლდა ერთმანეთი. საერთოდ, როცა ადამიანი გამუდმებით შენ გვერდით არის, ვერ ხვდები, რამდენად ძვირფასია ის შენთვის, მაგრამ თუ დროებით სადმე წავა, ასმაგად ძვირფასი გახდება. რას ვიზამთ, ასეთია ცხოვრება...

ეკა:

"ძალიან გაფასებთ. მაინტერესებს, ვისი ფანი იყავით თინეიჯერობის ასაკში? მინდა, წარმატება გისურვოთ და უამრავ ფილმში მონაწილეობა..."

ნანა შონია:

- გმადლობ, კეთილი სურვილებისთვის... არასდროს არავის ფანი არ ვყოფილვარ. რაც შეეხება მოწონებას, ბევრი მსახიობი, მომღერალი მომწონდა და ჩემი პროფესიის წყალობით, უამრავი პოპულარული ადამიანის გაცნობა მოვახერხე და სცენაზეც ვმდგარვარ ისეთ ხალხთან, რომლებიც დიდ პატივისცემას იმსახურებდნენ... ამ ასაკში ვუსმენდი იმას, რაც მოდაში იყო. მიყვარდა ჯგუფი "ქვინი", "სმოკი". ყოველთვის სიამოვნებით ვუსმენდი ჯაზს და მეც ჩემებურად "ვაჯაზებდი", უფრო სწორედ - მომღერლების იმიტაციას ვაკეთებდი და ეს ძალიან მომწონდა. მეგონა, ეს საქმეც გამომდიოდა. და კიდევ, ვგიჟდებოდი ელა ფიცჯერალდზე.

ლიკა ქაჯაია

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)