რა დარჩა პრეზიდენტის პაროდისტს გაგრაში

ქართლოს ნატროშვილს დაახლოებით ორი თვის წინ მეგობრებისა და ნათესავების გარდა არავინ იცნობდა. "კომედი შოუში" გამოჩენისთანავე ყველა მის ნიჭიერებაზე ალაპარაკდა. იუმორისტულ გადაცემებში ბევრი მიხეილ სააკაშვილი გვინახავს, მაგრამ ყველა ერთხმად აღნიშნავს, რომ ქართლოს ნატროშვილი ყველაზე მაგარია.

რატომ ჰყავს სამასამდე კლასელი

- მშობლებმა, ნონა ნაჭყებიამ და ანზორ ნატროშვილმა, ერთმანეთი სტუდენტობის დროს გაიცნეს და შეუღლდნენ. მერე გაგრაში იყიდეს სახლი და იქ ცხოვრობდნენ. კახეთში, სოფელ მაჩხაანში დავიბადე. საბავშვო ბაღში აფხაზეთში შევედი. წესით, სკოლაშიც აფხაზეთში უნდა შევსულიყავი, მაგრამ ომი დაიწყო.

- გახსოვს აფხაზეთი?

- გაგრაში აკობიას ქუჩის შვიდ ნომერში ვცხოვრობდით. ბუნდოვნად მახსოვს იქ გატარებული წლები. საბავშვო ბაღის მასწავლებელი ყველაზე მკაცრი იყო. ფოტოზე რომ დელფინები არიან, ეს დელფინებიც კარგად მახსოვს. ომი რომ დაიწყო და აფხაზეთიდან წასვლამ მომიწია, მაგ დროს ცეკვაზე დავდიოდი, ბიძაჩემმა ხანჯალი მაჩუქა. გაგრის დატოვება უცბად მოგვიხდა მე და დედას. ხანჯალი ლეიბის ქვეშ მქონდა შენახული. კატერზე რომ ავედით მე და დედა, ის ხანჯალი მაშინ გამახსენდა, მაგრამ მის გამო უკან დაბრუნების შანსი არ იყო. მამას ჩემი ხანჯალი კედელში ამოუშენებია, რომ არავის წაეღო. მე და დედამ 14 აგვისტოს, დედას დაბადების დღეს დავტოვეთ გაგრა. მამამ მოგვიანებით, 16 ნოემბერს ლესელიძის საზღვრით დატოვა აფხაზეთი. არ ვიცი, ის სახლი გადარჩენილია, თუ არა. პირველ კლასში სოფელ ნოსერში შევედი. მეორე კლასში კახეთში დავდიოდი სკოლაში. მესამე, მეოთხე, მეხუთე კლასში ნოსერის სკოლაში ვიყავი, მეშვიდეში კახეთში ვსწავლობდი და შემდეგ 124-ე სკოლა დავამთავრე თბილისში. ასე რომ, სადაც ჩავდივარ, ყველგან კლასელები მყავს.

- მშობლებს რა პროფესია აქვთ?

- დედა ვეტექიმია, მამა  - ინჟინერი. მყავს ერთი და, მერი, და ორი დისშვილი  - ანდრეი და ბარბარე. ჩემი და ერთი წლით და ორი კვირითაა ჩემზე უფროსი.

- როგორც დასთან ერთად გადაღებული ფოტოდან ჩანს, ბავშვობაში ჭამა გიყვარდა.

- ძალით მაჭმევდნენ, თორემ როგორც მეუბნებიან, ჭამა მაინცდამაინც არ მყვარებია.

- აფხაზეთში შეძენილ მეგობრებთან დღემდე გაქვს ურთი­ერთობა?

- "პროფილში" რომ ვიყავი, რამდენიმე გამომეხმაურა. ერთი გაგრელი მეზობელი დამიკავშირდა, დედასთან უნდოდა საუბარი. ახლა დედა მოსკოვშია. რაც გამოვჩნდი, სამ-ოთხ ბავშვობისდროინდელ მეგობართან ურთიერთობა აღვადგინე.

- ქართლოსი ბევრს არ ჰქვია. ეს სახელი რატომ შეგირჩიეს?

- მამაჩემს გადაუწყვეტია, ბიჭი თუ დაიბადებოდა, ქართლოსი დაერქმია. არც ერთ ბაბუას არ ერქვა. ჩემს დას მამაჩემის დედის სახელი დაარქვეს, მაგრამ ქართლოსი ნათესავსაც კი არ ჰქვია.

- მოგწონს შენი სახელი?

- ძალიან ვაფასებ. ქართლოსს რომ გავიცნობ, ძალიან მიხარია.

- მეტსახელი გაქვს?

- ქართლოსს მეგობრები იშვიათად მეძახიან. ხუთი-ექვსი წელი იქნება, ყველა ქიუს მეძახის.

- მომდევნო ფოტოზე რამდენი წლის იქნები?

- ალბათ ორის. ფეხი ახალი ადგმული მქონდა. ძალიან მაგარი ქურქი მაცვია, მაშინ ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე მაგარი დრო იყო. არც ტანკის არ მეშინოდა და არც ომის.

- მომდევნო ფო­ტოზე გვიამბე.

- სამი დეიდა და ერთი ბიძა მყავს. როგორც ჩანს, ბაბუას სანამ ბიჭი არ ეყოლა, არ გაჩერდა. ფოტოზე მა­მასთან, ბიძასა და დეიდასთან ერთად ვარ.

იხილეთ ინტერვიუს სრული ვერსია