მაია სიდამონიძე კარიერასა და ოჯახზე

ტურიზმის დეპარტამენტის ყოფილი უფროსი - მაია სიდამონიძე თანამდებობიდან წასვლის შემდეგ, საკუთარი ცოდნისა და გამოცდილების რეალიზებას არასამთავრობო სექტორში აგრძელებს. 28 წლის ქალბატონი თავისი ამჟამინდელი და წარსული საქმიანობის, პროექტების, ასევე, ევროპული სტუდენტური ცხოვრების შესახებ გვესაუბრება:

- ამჟამად კავკასიის უნივერსიტეტში ტურიზმის სკოლის დეკანი გახლავართ, რომელსაც თბილისსა და ბათუმში ორი ჯგუფი აქვს. რეალურად, განათლების კუთხით, ტურიზმის სფეროში კვალიფიცირებული კადრების არსებობა ნამდვილად დეფიციტია და ამ განხრით მუშაობა ჩემთვის საინტერესოა, დიდი გამოწვევაა. გარდა ამისა, გარკვეული პატარ-პატარა პროექტებიც მაქვს, სადაც ასევე ვმუშაობ პერიოდულად.

- თანამდებობიდან წასვლა ახალი ხელისუფლების მოსვლის გამო გადაწყვიტეთ?

- უნივერსიტეტიდან შემოთავაზებაsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! უკვე მქონდა და ზაფხულის განმავლობაში ამაზე ისედაც ვფიქრობდი. როდესაც ადამიანს პოლიტიკური კარიერის შექმნის სურვილი აქვს, თანამდებობა მისთვის მნიშვნელოვანია, მაგრამ ჩემთვის, ჩემი პროფესიით განვითარება უფრო პრიორიტეტულია და ჩავთვალე, რომ ახლა ასე აჯობებდა. მთავრობის შეცვლა მთავარი მიზეზი არ ყოფილა, თუმცა გადაწყვეტილების მიღებაზე, რა თქმა უნდა, გარკვეულწილად გავლენა მოახდინა. სათავეში კვლავ წინა მთავრობა რომ ყოფილიყო, შესაძლოა, არც წამოვსულიყავი.

- ტურიზმის დეპარტამენტისთვის დაფინანსების განახევრებამაც ხომ არ იქონია გარკვეული გავლენა? პროექტების განხორციელება უკვე ნაკლები თანხებით მოგიწევდათ. 6-მილიონიანი ბიუჯეტი ტურიზმის განვითარებას შეაფერხებს?

- თანხების განახევრება ზოგადად სარეკლამო ბიუჯეტს შეეხო, მათ პრიორიტეტად სოციალური მედია დასახეს და თქვეს, რომ დღევანდელი ტენდენციებით, ინტერნეტმარკეტინგი ბევრად უფრო ეფექტური და მოხმარებადია; ასევე, იაფია, როცა ქვეყნის პოპულარიზაციას სოციალური მედიით ეწევი. ამაში ვეთანხმები, თუმცა რეკლამა მაინც საჭიროა, თუნდაც ახალ ბაზრებთან მიმართებაში. მაინც მგონია, რომ საზღვარგარეთ გასაშვებ რეკლამებს კვლავ დაამატებენ. როგორც ვიცი, ბევრი რამ, რაც მანამდე ამოიღეს, შეიძლება კვლავ განახორციელონ. დაფინანსების გარდა, ნაწილობრივ მიდგომაც შეიცვალა და როცა ახალი ხელმძღვანელობა მოდის, ეს სრულიად ბუნებრივია. პროტესტის გრძნობა ნამდვილად არ მქონია. თუმცა, როდესაც ამ სფეროს უყურებ, როგორც შენს პროფესიას, ყველაფერი ისე უნდა გააკეთო, როგორც საჭიროდ მიიჩნევ და აქედან გამომდინარე, ალბათ ჯობდა, რომ წამოვსულიყავი.

- ხომ არ იყო რაიმე ისეთი პროექტი, რომელზეც გული დაგწყდათ, რომ თქვენთან ერთად არ გრძელდება?

- მოგეხსენებათ, თანამდებობა დეკემბრის ბოლოს დავტოვე. მომავალი წლის დაგეგმვაში თავად ვმონაწილეობდი და ძირითადი პროექტები კვლავ გრძელდება. ახალი პროექტებიც გვქონდა, რის განხორციელებასაც 2013 წელს ვგეგმავდი, მაგრამ ამოიღეს და გული დამწყდა. მაგალითად, ის, რაც განათლებას, მომსახურების ხარისხს ეხებოდა, - ტურიზმის ხარისხის აკრედიტაცია, სპეციალური დაჯილდოების შემოღება, რასაც ვფიქრობ, ესენიც გააკეთებენ.

- თქვენი მუშაობის პერიოდში, რას მიიჩნევთ ყველაზე ნაყოფიერად და წარმატებულად?

- ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო სიახლე ტურიზმის კარიერის კვირეული იყო, მის ფარგლებში დაახლოებით 200-მდე ადამიანი დასაქმდა. ასევე, მარკეტინგული კამპანიები. განსაკუთრებით პოლონეთს გამოვარჩევდი. ახლა უკვე იქ ფრენა და პირდაპირი რეისები ხორციელდება. მთელი პოლონეთის მასშტაბით დიდი პიარ-კამპანია ჩავატარეთ და იმავე სეზონზე პოლონელი ვიზიტორების 80%-იანი ზრდა დაფიქსირდა. ახლა უკვე საქართველო იქ ყველამ კარგად იცის, იმ რეკლამებსა და გადაცემებს უყურებდნენ. გარდა ამისა, ყველა რეგიონში საინფორმაციო ცენტრების ქსელი შევქმენით, გავაკეთეთ სათავგადასავლო ტურისტული მარშრუტები. ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი პროექტია "ღვინის გზა", რომლის ფარგლებშიც იდენტიფიცირებული და მარკირებული იქნა საოჯახო მარნები. კახეთით დაიწყო და საქართველოს მასშტაბით გრძელდება.

- აღნიშნეთ, რომ საქართველოში კვალიფიციური კადრების დეფიციტია. ზოგადად, როგორ შეაფასებთ აქაური სასტუმროების დონეს?

- უმეტესად, ზოგს მაღალი ვარსკვლავი აქვს, მომსახურება კი ამ ვარსკვლავებს არ შეესაბამება. ეს მხოლოდ ჩემი აზრი არ არის. ვფიქრობ, კერძო ბიზნესი მეტად უნდა იყოს დაინტერესებული, კადრების განვითარებაში მეტი ფული ჩადოს და მეტი ინვესტიცია განახორციელოს. დიდ სასტუმროებს ბრენდ-სტანდარტები აქვს, მომსახურე პერსონალს რეგულარულ ტრენინგებს უტარებენ, რაც ხარისხზეც აისახება. ამიტომ მსგავსი რამ საშუალო და მცირე ბიზნესის წარმომადგენლებმაც უნდა განახორციელონ, რომ ბაზარზე კონკურენტუნარიანები იყვნენ.

- გვიამბეთ, როგორ ცხოვრობდით ევროპაში? შვეიცარიასა და ლონდონში სწავლის პერიოდს როგორ გაიხსენებთ?

- პირველი კურსი თბილისში, კავკასიის ბიზნესსკოლაში გავიარე, რომელიც მაშინ ფაქტობრივად, ახალი შექმნილი და საკმაოდ პრესტიჟული იყო. შემდეგ, სწავლა შვეიცარიაში განვაგრძე, სადაც ბაკალავრიატი, სასტუმროსა და ტურიზმის მენეჯმენტის განხრით დავამთავრე. რა თქმა უნდა, იმ 5 წლის განმავლობაში პარალელურად ვმუშაობდი - 6 თვე სასწავლო კურსს გავდიოდით, მომდევნო 6 თვე კი - პრაქტიკულს. საკმაოდ სერიოზული სტაჟირებები გვქონდა, რომლის პერიოდშიც ამ ინდუსტრიაში სხვადასხვა პოზიციაზე ვმუშაობდით. თუმცა, მესამე პრაქტიკა საქართველოში მქონდა. 8 თვის განმავლობაში ერთ-ერთ დიდ სასტუმროში თითქმის ყველა განყოფილებაში ვიმუშავე, გაყიდვების აღმასრულებელიც გახლდით, ზოგჯერ ღამის მორიგეობაც მიწევდა. წელიწად-ნახევრის შემდეგ, ლონდონში წავედი, სადაც მაგისტრატურაში ჩავაბარე... ჩემი დისერტაციის სპეციალიზაცია ტურიზმის მარკეტინგი იყო. ერთი წლის შემდეგ იქ ირლანდიური სასტუმროების ქსელში გაყიდვებისა და მარკეტინგის მენეჯერი გახლდით, სადაც დაახლოებით 3 წელი დავყავი. საერთო ჯამში, ლონდონში 5 წელი ვიცხოვრე და ფაქტობრივად, დეკრეტში გახლდით, როცა საქართველოში ტურიზმის დეპარტამენტის უფროსის თანამდებობაზე კონკურსი გამოცხადდა. დავწერე პროექტი, გამოვგზავნე, ჩემდა გასაოცრად გავიმარჯვე და 2-3 კვირაში სამუშაოდ ჩამოვედი. ამ თანამდებობაზე თითქმის 3 წელი დავყავი.

- როგორც ვიცი, შვეიცარიაში სავალდებულო პრაქტიკის ფარგლებში, ოფიციანტადაც მუშაობდით, რთული იყო?

- კი, საკმაოდ. ახლა მეცინება, მაგრამ რეალურად, მაშინ მივხვდი, თუ რამდენად რთულია მომსახურების სფეროში მუშაობა. პირველ რიგში იმიტომ, რომ კარგ ხასიათზე ხარ, თუ - ცუდზე, სულ უნდა იღიმოდე, კლიენტს უნდა ასიამოვნო, მიუხედავად იმისა, კმაყოფილია ის თუ - არა. მეორე მხრივ, დიდი ფიზიკური შრომა იყო, რადგან ზოგჯერ 100-200-კაციანი ბანკეტებისა და წვეულებების მომსახურება გვიწევდა. ცოტათი ენის პრობლემაც მქონდა, რადგან შვეიცარიული გერმანული განსხვავებულია. სამაგიეროდ, იქ საკმაოდ დიდი გამოცდილება მივიღე, არა მარტო პროფესიული, არამედ - ზოგადად, ცხოვრებისეული. ვხუმრობდით, რომ პირველი კურსის შემდეგ, სტუდენტები უფრო დასერიოზულებულები დავბრუნდით. ვფიქრობ, ასეთი სისტემა ერთი მხრივ, კარგია. მანამდე ოჯახში გამოცდილება არ მქონდა, ვინაიდან სიმართლე გითხრათ, სამზარეულოში ტრიალი დიდად არ მიყვარს. თავიდან ბევრი რამ არ მეხერხებოდა, ხშირად ჭიქებიც მემტვრეოდა, თუმცა მაქებდნენ, რომ ხალხთან ურთიერთობა კარგად გამომდიოდა და ბევრი კლიენტი იყო ისეთი, ვინც ჩემს სექციაში დაჯდომას ითხოვდა. ამის შემდეგ, შვეიცარიაში სხვადასხვა ადგილას ვიმუშავე, მაგალითად, სასტუმროს მიმღებში.

- საერთოდ, რატომ გადაწყვიტეთ, ტურიზმი პროფესიად აგერჩიათ? იმ პერიოდში, როცა თქვენ ჩააბარეთ, საქართველოში ეს არც ისე პრიორიტეტული სფერო იყო.

- გეთანხმებით, მაშინ ტურიზმის განვითარებაზე საუბარიც არ იყო, მაგრამ დარწმუნებული ვიყავი, რომ საქართველოს ამ მხრივ უზარმაზარი პოტენციალი აქვს და მჯეროდა, რომ მომავალში ეს სფერო განვითარდებოდა. მოგზაურობა, ხალხთან ურთიერთობა ძალიან მიყვარს და სწორედ ასეთი ტიპის სამსახური მჭირდებოდა, სადაც წასვლა არ დამეზარებოდა და ჩემს საქმეს სიამოვნებით გავაკეთებდი. საკუთარი თავის რეალიზებასაც უკეთ მოვახდენდი.

- როგორი იყო ლონდონური ცხოვრება?

- შესანიშნავი. ჩემი საყვარელი ქალაქია და რომ არა ცუდი ამინდები, ალბათ მსოფლიოში იდეალური ქალაქი იქნებოდა. იქ ბევრი მეგობარი შევიძინეთ, ჩვენი წრე, ჩვენი ცხოვრების სტილი გვქონდა. საცხოვრებლად და სამუშაოდ შესანიშნავი პირობები იყო, თუმცა საქართველო ყოველთვის გვენატრებოდა, რადგან როდესაც ახლობელ ადამიანებს ტოვებ, მუდამ ფიქრობ უკან დაბრუნებაზე. ჩემი მეუღლე ახლა თბილისში, ერთ-ერთ ბანკში მუშაობს, ლონდონში კი სატრანსპორტო კომპანიაში იყო.

- თქვენს ოჯახზეც გვიამბეთ.

- შვეიცარიიდან თბილისში რომ ჩამოვედი, ჩემი ბავშვობის მეგობარზე გავთხოვდი. პირველ კლასში თურმე ერთადაც ვსწავლობდით - მან საკუთარი თავი ჩემს ფოტოზე იცნო. შემდეგ, 13 წლის ასაკში, შეყვარებულებიც ვიყავით. ერთ უბანში ვცხოვრობდით, საერთო სამეგობრო გვყავდა და ხელახლა რომ შევხვდით, მალევე დავქორწინდით - 8-9 თვეში და ლონდონში სასწავლებლადაც ერთად წავედით. მასაც მაგისტრატურაში უნდოდა ჩაბარება, ფინანსების განხრით. ბავშვისsalesland.ge - ფასდაკლებებისsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! სამყარო! გაჩენას ჯერ არ ვგეგმავდით, სწავლის დამთავრებასა და მუშაობის დაწყებას დაველოდეთ, რომ საშუალება გვქონოდა, დამოუკიდებლად გვეცხოვრა. ქეთევანი ლონდონში დაიბადა. როცა პატარა ბავშვიsalesland.ge - ფასდაკლებებისsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! სამყარო! გყავს, ძნელია ასეთი აქტიური ცხოვრება. ტურიზმის დეპარტამენტში მუშაობისას, მისი აღზრდისას ბევრი რამ გამოვტოვე. 3 თვის იყო და ჩემი ყურადღება ნამდვილად მოაკლდა. მაშინ ქალაქიდან გასვლაც ხშირად მიწევდა და სამსახურში გვიანობამდე ყოფნაც. ამის გამო სინანულის გრძნობა, რა თქმა უნდა, მაქვს, თუმცა ასეთი რეჟიმი ჩემთვის უცხო არ არის და რაღაც თვალსაზრისით, კარგიცაა, რადგან თვითრეალიზაციას ვახდენ. ახლა ოჯახისთვის ნამდვილად მეტი დრო მაქვს, რაც მეც მიხარია და ოჯახის წევრებსაც.

თამთა დადეშელი

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)