9 თე­ბერ­ვალს, ზუ­რაბ ვა­ზა­გაშ­ვი­ლის და­ბა­დე­ბის დღე­ზე, თბი­ლის­ში, იუს­ტი­ცი­ის სახ­ლთან 2004-2012 წლე­ბის პო­ლი­ტი­კუ­რი რე­ჟი­მის მსხვერ­პლთა ხსოვ­ნის მე­მო­რი­ა­ლი იუს­ტი­ცი­ის მი­ნის­ტრმა თეა წუ­ლუ­კი­ან­მა გახ­სნა. შეკ­რე­ბილ­მა სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ კი­დევ ერთხელ პა­ტი­ვი მი­ა­გო 2006 წლის 2 მა­ისს კორ­ტებ­თან და­ღუ­პუ­ლი ბი­ჭე­ბის ხსოვ­ნას. მე­მო­რი­ა­ლის­თვის სა­ჭი­რო თან­ხე­ბი იუს­ტი­ცი­ის სა­მი­ნის­ტრომ გა­ი­ღო. წლე­ბია ვა­ზა­გაშ­ვი­ლე­ბი დამ­ნა­შა­ვე­ე­ბის დას­ჯას ითხო­ვენ. ახლა დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლე­ბი არი­ან, რომ მათი ამ­დენ­წლი­ა­ნი ბრძო­ლა უშე­დე­გოდ არ ჩა­ივ­ლის, პრო­კუ­რა­ტუ­რის ახა­ლი ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბა ამ ხმა­უ­რი­ან საქ­მეს სა­ბო­ლო­ოდ გა­მო­ი­ძი­ებს და დამ­ნა­შა­ვე­ე­ბი სა­კად­რი­სად და­ის­ჯე­ბი­ან. პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში აქ­ტი­უ­რად მიმ­დი­ნა­რე­ობს კორ­ტებ­თან მომ­ხდა­რი სის­ხლი­ა­ნი სპე­ცო­პე­რა­ცი­ის საქ­მის ხე­ლა­ხა­ლი გა­მო­ძი­ე­ბა და რო­გორც ირ­კვე­ვა, რამ­დე­ნი­მე პირ­მა გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ჩვე­ნე­ბა უკვე მის­ცა. იური ვა­ზა­გაშ­ვი­ლის­თვის გა­მო­ძი­ე­ბის გარ­კვე­უ­ლი დე­ტა­ლი ცნო­ბი­ლია, თუმ­ცა გა­მო­ძი­ე­ბის ინ­ტე­რე­სე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ამ სა­კი­თხზე ჯერ­ჯე­რო­ბით არ ლა­პა­რა­კობს.

შე­გახ­სე­ნებთ: 2006 წლის 2 მა­ისს, დე­და­ქა­ლა­ქის ცენ­ტრში სრო­ლა კარ­გა ხანს ის­მო­და, შემ­თხვე­ვის ად­გილ­ზე ორი ახალ­გაზ­რდა -ზუ­რაბ ვა­ზა­გაშ­ვი­ლი და ალექ­სან­დრე ხუ­ბუ­ლო­ვი, სპეც­რაზ­მე­ლე­ბის ტყვი­ით იყ­ვნენ ლიკ­ვი­დი­რე­ბულ­ნი, მათ სხე­ულ­ზე უამ­რა­ვი ჭრი­ლო­ბა აღე­ნიშ­ნე­ბო­დათ, სიკ­ვდილს სას­წა­უ­ლით გა­და­ურ­ჩა მან­ქა­ნა­ში მყო­ფი მათი მე­გო­ბა­რი -ბუბა ფუ­თუ­რი­ძე. დაჭ­რი­ლი პირ­ველ კლი­ნი­კურ სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში უმ­ძი­მეს მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში შე­იყ­ვა­ნეს. ფუ­თუ­რი­ძეს ნაწ­ლა­ვი გა­მოყ­რი­ლი ჰქონ­და, სხე­ულ­ზე ჭრი­ლო­ბე­ბი აღე­ნიშ­ნე­ბო­და და სას­წრა­ფო ოპე­რა­ცია ჩა­უ­ტარ­და. კარ­გა ხანს რე­ა­ნი­მა­ცი­ურ გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში უგო­ნოდ იწვა და დღემ­დე ჯან­მრთე­ლო­ბის პრობ­ლე­მა აქვს. ში­ნა­გან საქ­მე­თა სა­მი­ნის­ტრომ იმა­ვე დღეს გა­მო­ა­ცხა­და, რომ ძა­ლოვ­ნებ­მა სპე­ცო­პე­რა­ცია კარ­გად ორ­გა­ნი­ზე­ბუ­ლი ყა­ჩა­ღუ­რი ჯგუ­ფის წი­ნა­აღ­მდეგ გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლეს. რომ ეს ჯგუ­ფი, თბი­ლი­სის ცენ­ტრში მცხოვ­რებ ერთ-ერთ ოჯახ­ზე თავ­დას­ხმას აპი­რებ­და, მაგ­რამ ამ ჯგუ­ფის ლიკ­ვი­და­ცია მოხ­და არა შემ­თხვე­ვის ად­გილ­ზე, არა­მედ მტკვრის მარ­ჯვე­ნა სა­ნა­პი­რო­ზე, მან­ქა­ნე­ბით გა­ჭე­დილ ხალ­ხმრა­ვალ ქუ­ჩა­ზე.

ძა­ლო­ვან­თა მტკი­ცე­ბით, მან­ქა­ნას, რო­მელ­შიც ალექ­სან­დრე ხუ­ბუ­ლო­ვი, ზუ­რაბ ვა­ზა­გაშ­ვი­ლი და ბუბა ფუ­თუ­რი­ძე ის­ხდნენ, თავ­და­პირ­ვე­ლად სა­ბუ­რა­ვე­ბი და­უ­ცხრი­ლეს, რის შემ­დე­გაც მძღოლ­მა საჭე ვერ და­ი­მორ­ჩი­ლა და შუქ­ნიშ­ნის ბოძს შე­ე­ჯა­ხა. ისი­ნი ირ­წმუ­ნე­ბოდ­ნენ, ეჭ­ვმი­ტა­ნი­ლე­ბის ლიკ­ვი­და­ცია სწო­რედ იმის გამო გახ­და გარ­და­უ­ვა­ლი, რომ მან­ქა­ნი­დან ცე­ცხლი გაგ­ვიხ­სნეს და ამ დროს მსუ­ბუ­ქად და­შავ­და ერთი პო­ლი­ცი­ე­ლიო... ადა­მი­ა­ნის უფ­ლე­ბე­ბის დამ­ცვე­ლე­ბი­სა და არა­სამ­თავ­რო­ბო ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ე­ბის მიერ სპე­ცო­პე­რა­ცია თა­ვი­დან­ვე ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის და­ნა­შა­უ­ლებ­რივ ქმე­დე­ბად შე­ფას­და. ეს ფაქ­ტი მოკ­ლუ­ლი ვა­ზა­გაშ­ვი­ლის ოჯახ­მა გა­აპ­რო­ტეს­ტა, რა­ი­მე სა­ხის კრი­მი­ნა­ლურ და­ნა­შა­ულ­ში მათი შვი­ლის მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა კა­ტე­გო­რი­უ­ლად უარ­ყო და იმ დღი­დან მო­ყო­ლე­ბუ­ლი, დამ­ნა­შა­ვე­ე­ბის დას­ჯას მო­ი­თხოვს.

შვილმკვდა­რი მამა, იური ვა­ზა­გაშ­ვი­ლი სა­კუ­თა­რი შვი­ლი­სა და ალექ­სან­დრე ხუ­ბუ­ლო­ვის სიკ­ვდილ­ში კონ­კრე­ტულ პი­რებს ამ­ხელს. იგი კა­ტე­გო­რი­უ­ლად მო­ი­თხოვს ლე­ვან გვა­ზა­ვას, ვანო მე­რა­ბიშ­ვი­ლის, ირაკ­ლი ჭე­ლი­ძის, ირაკ­ლი ფირ­ცხა­ლა­ვას და ირაკ­ლი კო­დუ­ას დას­ჯას. ოჯა­ხის მტკი­ცე­ბით, მკვლე­ლო­ბა წი­ნას­წარ­გან­ზრა­ხუ­ლი იყო. არ­სე­ბობს 20-ზე მეტი თვითმხილ­ვე­ლი, რო­მე­ლიც აქამ­დე საქ­მე­ში არ ფი­გუ­რი­რებ­და.

ამ წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში მხო­ლოდ ვა­ზა­გაშ­ვი­ლე­ბი ხმა­უ­რობ­დნენ და მათი სარ­ჩე­ლი სტრას­ბურ­გშია გაგ­ზავ­ნი­ლი. ფაქ­ტის თვითმხილ­ვე­ლი ბუბა ფუ­თუ­რი­ძე სა­სა­მარ­თლო­ში და­კი­თხვი­სას ამ­ბობ­და, სპეც­რაზმს შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლი წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბა გა­ვუ­წი­ეთ, რის შემ­დეგ პო­ლი­ცი­ამ ჩვე­ნი მი­სა­მარ­თით ცე­ცხლი გახ­სნაო. ცოტა ხნის წინ, ფუ­თუ­რი­ძემ გა­მო­ძი­ე­ბას გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ჩვე­ნე­ბა მის­ცა, ასე­ვე ახ­სნა-გან­მარ­ტე­ბა მას ვა­ზა­გაშ­ვი­ლე­ბის ად­ვო­კატ­მა გაგი მო­სი­აშ­ვილ­მაც ჩა­მო­არ­თვა, სა­დაც ადრე მი­ცე­მულ ჩვე­ნე­ბას ფუ­თუ­რი­ძე უარ­ყოფს და აცხა­დებს, რომ მა­შინ ზე­წო­ლის ქვეშ, იძუ­ლე­ბით მი­ა­ცე­მი­ნეს ჩვე­ნე­ბა.

შე­ვე­ცა­დეთ, ბუბა ფუ­თუ­რი­ძეს დავ­კავ­ში­რე­ბო­დით და მის­გან მოგ­ვეს­მი­ნა, რა მოხ­და რე­ა­ლუ­რად იმ დღეს კორ­ტებ­თან, სად მი­დი­ოდ­ნენ ისი­ნი და რა­ტომ აღ­მოჩ­ნდნენ ძა­ლო­ვან­თა მსხვერ­პლნი, მაგ­რამ რო­გორც მის­მა მე­უღ­ლემ გვი­თხრა, ბუბა ამ­ჟა­მად სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ იმ­ყო­ფე­ბა. მისი ოჯა­ხი ისე­დაც არ მი­იჩ­ნევს სა­ჭი­როდ გა­მო­ძი­ე­ბის დას­რუ­ლე­ბამ­დე მისი ჩვე­ნე­ბის გახ­მა­უ­რე­ბას. გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი ინ­ფორ­მა­ცი­ით, ასე­ვე გა­მოჩ­ნდა პო­ლი­ცი­ე­ლი, რო­მე­ლიც სე­რი­ო­ზულ ინ­ფორ­მა­ცი­ას აწ­ვდის გა­მო­ძი­ე­ბას და უკვე სა­და­ვოდ არა­ვის მი­აჩ­ნია ის ფაქ­ტი, რომ თა­ვი­დან­ვე საქ­მის ფალ­სი­ფი­კა­ცია მოხ­და.

გა­მო­ძი­ე­ბა აცხა­დებ­და, რომ გას­რო­ლა იმ ავ­ტო­მან­ქა­ნის სა­ქა­რე მი­ნი­დან მოხ­და, სა­დაც მოკ­ლუ­ლე­ბი ის­ხდნენ, მაგ­რამ როცა მან­ქა­ნა ბოძს შე­ე­ჯა­ხა, ავ­ტო­მო­ბი­ლის სა­ქა­რე მინა სრუ­ლი­ად და­უ­ზი­ა­ნე­ბე­ლი იყო. ეს კად­რე­ბი სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ იხი­ლა. ასე­ვე არ­სე­ბობს ორ­თა­ჭა­ლის ავ­ტო­სად­გომ­ში მან­ქა­ნის მი­ღე­ბა-ჩა­ბა­რე­ბის აქტი, სა­ი­და­ნაც ირ­კვე­ვა, რომ ად­გილ­ზე მიყ­ვა­ნი­სას ავ­ტო­მო­ბი­ლის სა­ქა­რე მინა და­უ­ზი­ა­ნე­ბე­ლი იყო. ჩა­ტა­რე­ბუ­ლი ექ­სპერ­ტი­ზით ისიც გარ­კვე­უ­ლია, რომ ავ­ტო­მან­ქა­ნის შიგ­ნი­დან გა­რეთ გას­რო­ლა არ მომ­ხდა­რა, მან­ქა­ნა­ში არც დენ­თის კვა­ლი აღ­მოჩ­ნდა. ოჯა­ხის კა­ტე­გო­რი­უ­ლი მო­თხოვ­ნის მი­უ­ხე­და­ვად, სის­ხლის სა­მარ­თლის საქ­მე ზუ­რაბ ვა­ზა­გაშ­ვი­ლის მკვლე­ლო­ბის ფაქ­ტზე ისე შე­წყდა, რომ არა­ვინ დას­ჯი­ლა. მოკ­ლუ­ლის მშობ­ლებს და­ზა­რა­ლე­ბუ­ლის სტა­ტუ­სიც მო­ეხ­სნათ.

ვა­ზა­გაშ­ვი­ლებ­თან ერ­თად, სი­მარ­თლი­სათ­ვის ბრძო­ლა­ში არც ალექ­სან­დრე ხუ­ბუ­ლო­ვის ოჯა­ხის წევ­რე­ბი ჩარ­თუ­ლან და არც ბუბა ფუ­თუ­რი­ძე. იური ვა­ზა­გაშ­ვი­ლის თქმით, მათ მა­შინ ხმა რომ ამო­ე­ღოთ, ეს საქ­მეს წა­ად­გე­ბო­და. რო­გორც ირ­კვე­ვა, ხუ­ბუ­ლო­ვის ოჯა­ხის წევ­რე­ბის დუ­მილ­საც რე­ა­ლუ­რი მი­ზე­ზი ჰქონ­და. სა­შას ცხოვ­რე­ბის დე­ტა­ლე­ბი ამი­ტო­მაც სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თვის ცნო­ბი­ლი არ იყო. მუ­ხა­ნა­თუ­რად მოკ­ლუ­ლი ახალ­გაზ­რდა ბი­ჭის სი­დედ­რი, რუ­სუ­დან თურ­მა­ნი­ძე ამ დღე­ებ­ში რე­დაქ­ცი­ა­ში გვეწ­ვია და თა­ვი­სი ოჯა­ხის გა­სა­ჭი­რი გვი­ამ­ბო. საშა ხუ­ბუ­ლოვს 2 მცი­რე­წლო­ვა­ნი შვი­ლი დარ­ჩა, მისი მე­უღ­ლე 20 წლი­სა დაქვრივ­და და ახლა წვა­ლე­ბით ქალ-ვაჟს ზრდის. მე­მო­რი­ა­ლის გახ­სნას ხუ­ბუ­ლო­ვის შვი­ლე­ბიც და­ეს­წრნენ.

რუ­სუ­დან თურ­მა­ნი­ძე:

-ამ­დენ ხანს ვდუმ­დით და ამას რე­ა­ლუ­რი მი­ზე­ზი ჰქონ­და. სა­შას სა­დის­ტურ მკვლე­ლო­ბამ­დე, 2004 წელს, ძა­ლოვ­ნებ­მა ჩემი ვაჟი და­ა­კა­ვეს, გა­მო­ძი­ე­ბა არას­წო­რად წა­რი­მარ­თა და 3 წელი მი­უ­სა­ჯეს. ეს ფაქ­ტი იმ­დე­ნად მძი­მე იყო ჩემი ოჯა­ხის­თვის, რომ ძა­ლი­ან დათ­რგუნ­ვი­ლი გახ­ლდით, ფაქ­ტობ­რი­ვად, სახ­ლი­დან არ გავ­დი­ო­დი. საშ­კა სულ მე­უბ­ნე­ბო­და, ასე ნუ გა­ნიც­დიო. მა­შინ მი­თხრეს, რომ ყვე­ლა­ზე კარ­გი პი­რო­ბე­ბი ცი­ხის სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში იყო და ამი­ტომ ახ­ლობ­ლე­ბის დახ­მა­რე­ბით, ჩემი ვაჟი იქ გა­და­ვაყ­ვა­ნი­ნე. ალ­ბათ გახ­სოვთ, ცი­ხის სა­ში­ნე­ლი ბუნ­ტი, როცა სპეც­რაზ­მე­ლებ­მა რამ­დე­ნი­მე ახალ­გაზ­რდა ჩა­ხო­ცეს და უამ­რა­ვი პა­ტი­მა­რი და­ზი­ან­და. იმ ბუნ­ტის მი­ზე­ზი, ცი­ხის სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში პა­ტიმ­რებ­ზე გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბუ­ლი ზე­წო­ლა იყო. სა­პყრო­ბი­ლე­ში ეს­მო­დათ, რო­გორ სცემ­დნენ პა­ტიმ­რებს და მა­შინ მათ ეს გა­აპ­რო­ტეს­ტეს. ჩემს შვილ­საც სას­ტი­კად სცე­მეს. რო­გორც ჩანს, თავ­ში უმო­წყა­ლოდ ურტყამ­დნენ და ეს მის ჯან­მრთე­ლო­ბა­ზე სე­რი­ო­ზუ­ლად აი­სა­ხა. ბიჭს ფსი­ქი­კუ­რი პრობ­ლე­მე­ბი შე­ექ­მნა, ცი­ხე­ში სუ­ი­ცი­დის მცდე­ლო­ბა რამ­დენ­ჯერ­მე ჰქონ­და. ვე­ნებს წა­რა­მა­რა იჭ­რი­და და იქი­დან რომ გა­მო­ვი­და, მთე­ლი სხე­უ­ლი და­სე­რი­ლი ჰქონ­და.

სას­ჯე­ლი სრუ­ლად მო­ი­ხა­და, ამის შემ­დეგ, დღემ­დე, ფსი­ქი­ატ­რი­ულ სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში დავ­დი­ვართ, ფაქ­ტობ­რი­ვად, იქ ვცხოვ­რობთ, რად­გან მას უმ­ძი­მე­სი დი­აგ­ნო­ზი აქვს. რო­გორც ვიცი, ცე­მის შე­დე­გად ფსი­ქი­კუ­რად ბევ­რი პა­ტი­მა­რი და­ა­ვად­და. მუდ­მი­ვად ში­შის ქვეშ ვართ, რომ თვით­მკვლე­ლო­ბა კი­დევ არ სცა­დოს. თვით­მკვლე­ლო­ბა სა­ა­ვად­მყო­ფო­შიც რომ სცა­და, სა­ხის ძვა­ლი ჰქონ­და დამ­სხვრე­უ­ლი, სას­წრა­ფო ოპე­რა­ცია ჩა­უ­ტარ­და, და­ზი­ა­ნე­ბის შე­დე­გად არც ერთი კბი­ლი აღარ აქვს. ერთი სი­ტყვით, ვა­ზა­გაშ­ვი­ლებ­თან ერ­თად რომ გვებ­რძო­ლა, ამის ძალა არ შეგ­ვწევ­და. პირ­ველ რიგ­ში, მე­ში­ნო­და, ჩემს ვაჟს, რო­მე­ლიც მა­შინ ცი­ხე­ში იყო, სე­რი­ო­ზუ­ლი პრობ­ლე­მე­ბი არ შეჰ­ქმნო­და, ამის გარ­და, საშ­კას სიკ­ვდილ­მა ისე იმოქ­მე­და ჩემ­ზე და ჩემს მე­უღ­ლე­ზე, რომ ლო­გი­ნად ჩავ­ვარ­დით. ამ­დე­ნი წელი სულ ჯან­მრთე­ლო­ბის სე­რი­ო­ზუ­ლი პრობ­ლე­მე­ბი გვქონ­და და ბრძო­ლის ძალა არ შეგ­ვწევ­და. არც ჩემს ქა­ლიშ­ვილს, რო­მელ­საც ორი შვი­ლის გაზ­რდა მარ­ტოს უწევს და ჩემ გარ­და გვერ­დით მდგო­მი არა­ვინ ჰყავს.

-რო­მელ სა­ათ­ზე გა­ვი­და იმ დღეს თქვე­ნი სიძე სახ­ლი­დან და სად მი­დი­ო­და?

-1-ელ მა­ისს შინ სა­ღა­მოს 6 სა­ათ­ზე მო­ვი­და, გვი­ა­ნო­ბამ­დე ბავ­შვებ­მა არ და­ი­ძი­ნეს, თით­ქოს მო­სა­ლოდ­ნელ უბე­დუ­რე­ბას გრძნობ­დნენ. სა­ოც­რად მო­სიყ­ვა­რუ­ლე მამა იყო, ლი­ზი­კო ფაქ­ტობ­რი­ვად, მისი გაზ­რდი­ლია. შვილს უთხრა, ახლა და­ი­ძი­ნე და ხვალ "ბაო-ბა­ო­ში" გა­გა­სე­ირ­ნე­ბო. იმ სა­ბე­დის­წე­რო დი­ლას, 9 სა­ათ­სა და 30 წუთ­ზე გა­ვი­და სახ­ლი­დან. მე არ მი­ნა­ხავს წას­ვლის წინ, მე­უღ­ლის­თვის უთ­ქვამს, მალე დავ­ბრუნ­დე­ბიო. 11-ის წუ­თებ­ზე ჩემი ქა­ლიშ­ვი­ლი ოთახ­ში სა­სო­წარ­კვე­თი­ლი, ტი­რი­ლით შე­მო­ვარ­და და მი­თხრა: -დედა, მგო­ნი, საშ­კა მოკ­ლეს, ახლა ტე­ლე­ვი­ზი­ით ვნა­ხე კად­რე­ბი: ძირს ეგდო და ფეხ­საც­მლი­თა და თმით ვი­ცა­ნი... ჩემი სიძე გრძელ თმას ატა­რებ­და. არ და­ვუ­ჯე­რე, მაგ­რამ ეს სამ­წუ­ხა­როდ რე­ა­ლო­ბა აღ­მოჩ­ნდა. ბავ­შვის­თვის არა­ვის ეცა­ლა, ჩვენს სახ­ლში სა­ში­ნე­ლე­ბა ტრი­ა­ლებ­და. ცოტა ხან­ში ჩხრე­კის ჩა­სა­ტა­რებ­ლად სახ­ლში 25 პო­ლი­ცი­ე­ლი მო­ვი­და, შიგ­ნით ორი შე­მო­ვი­და. სა­ეჭ­ვო რომ ვე­რა­ფე­რი აღ­მო­ა­ჩი­ნეს, მალე გა­ვიდ­ნენ.

-რამ­დე­ნი ჭრი­ლო­ბა ჰქონ­და სა­შას მი­ღე­ბუ­ლი?

-14 ტყვი­ით იყო მოკ­ლუ­ლი, 13 ტყვია სხე­ულ­ზე და მე-14 სა­კონ­ტრო­ლო გას­რო­ლა ცხვირ­ში ჰქონ­და. გა­მა­გე­ბი­ნონ, რა­ტომ მოკ­ლეს ასე უმო­წყა­ლოდ. რა და­ა­შა­ვა? ძა­ლი­ან მძი­მე ბავ­შვო­ბა ჰქონ­და გა­მოვ­ლი­ლი, მაგ­რამ კრი­მი­ნა­ლურ სამ­ყა­როს­თან შე­ხე­ბა არას­დროს ჰქო­ნია. ვერ იპო­ვით ადა­მი­ანს, რო­მე­ლიც მას­ზე ცუდს იტყვის. თქვეს, თით­ქოს სა­ყა­ჩა­ღოდ მი­დი­ოდ­ნე­ნო, ეს აბ­სურ­დია. ერთი პრო­ცენ­ტიც რომ და­ვუშ­ვათ, რომ ასე იყო, 14 ტყვი­ით რა­ტომ მოკ­ლეს?! მას­თან ერ­თად მყოფ ბი­ჭებ­საც შე­უ­ბღა­ლა­ვი წარ­სუ­ლი ჰქონ­დათ. ზუ­რაბ ვა­ზა­გაშ­ვი­ლი ჩვე­ნი უბ­ნე­ლი იყო და ახა­ლი გაც­ნო­ბი­ლი ჰყავ­და. რაც შე­ე­ხე­ბა ბუბა ფუ­თუ­რი­ძეს, მისი ბი­ძაშ­ვი­ლი ჩემი ქა­ლიშ­ვი­ლის და­ქა­ლი იყო და ერ­თმა­ნეთს იქი­დან იც­ნობ­დნენ. გა­მო­რი­ცხუ­ლია, სა­ყა­ჩა­ღოდ წა­სუ­ლიყ­ვნენ. ახა­ლი პრო­კუ­რა­ტუ­რის იმე­დი მაქვს, რომ ყვე­ლა­ფე­რი გა­ირ­კვე­ვა და დამ­ნა­შა­ვე­ე­ბი და­ის­ჯე­ბი­ან.

-აღ­ნიშ­ნეთ, რომ თქვენს სი­ძეს მძი­მე ბავ­შვო­ბა ჰქონ­და გა­მოვ­ლი­ლი. გვი­ამ­ბეთ ამის შე­სა­ხებ...

-საშ­კა წარ­მო­შო­ბით უკ­რა­ი­ნე­ლი იყო, მკვლე­ლო­ბამ­დე ცოტა ხნით ადრე, გა­ი­გო მისი ნამ­დვი­ლი გვა­რი, მა­მის ვი­ნა­ო­ბა და უხა­რო­და. დო­ნეც­კი­დან იყო. ის აქ გა­ი­ზარ­და და ამი­ტომ სა­ქარ­თვე­ლო ძა­ლი­ან უყ­ვარ­და. შე­სა­ნიშ­ნა­ვი ახალ­გაზ­რდა იყო და ხში­რად ვფიქ­რობ­დი, ასე­თი კარ­გი ნე­ტავ, ვინ გაგ­ზარ­და-მეთ­ქი? ჩვენს სახ­ლში ცხოვ­რობ­და და ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში არას­დროს არა­ფე­რი შეშ­ლია.

-სა­ქარ­თვე­ლო­ში რო­გორ აღ­მოჩ­ნდა უკ­რა­ი­ნე­ლი ბიჭი?

-ჭი­ა­თუ­რელ­მა ცოლ-ქმარ­მა იშ­ვი­ლა პა­ტა­რა საშ­კა. მათ უკ­რა­ი­ნე­ლი მე­გობ­რე­ბი ჰყო­ლი­ათ და უთ­ქვამთ: -ბავ­შვთა სახ­ლში გა­საშ­ვი­ლე­ბე­ლი პა­ტა­რა ბი­ჭუ­ნაა და იშ­ვი­ლე­თო. ისი­ნი უკ­რა­ი­ნა­ში ჩა­ვიდ­ნენ და 5 წლის საშ­კა ჩა­მო­იყ­ვა­ნეს. მისი გამ­ზრდე­ლი ხუ­ბუ­ლო­ვი იყო. საშ­კას დაც ჰყავს, ისიც ამ ოჯახ­მა გა­ზარ­და. თურ­მე თა­ვი­დან მხო­ლოდ საშ­კა უნდა წა­მო­ეყ­ვა­ნათ, მაგ­რამ ამის უფ­ლე­ბა მის­მა დამ, ვა­ლი­ამ არ მის­ცა. ამ­ბობს, ისე ჩა­მო­ვე­კი­დე ჩემს ძმას კი­სერ­ზე, ვე­რა­ვინ დაგ­ვა­შო­რა და ამი­ტომ, ორი­ვე ერ­თად წა­მოგ­ვიყ­ვა­ნე­სო. ვა­ლი­ას ახ­სოვს ეპი­ზო­დე­ბი ბავ­შვო­ბი­დან. ლა­მა­ზი დედა მყავ­და, გერ­მა­ნე­ლი ბე­ბია და სამ­ხრე­ე­ბი­ა­ნი ბა­ბუ­აო... საშ­კაც იხ­სე­ნებ­და, უპატ­რო­ნო ბავ­შვთა სახ­ლში გა­ტა­რე­ბულ დღე­ებს: ნა­თე­სა­ვე­ბი გვა­კი­თხავ­დნენ და კან­ფე­ტე­ბი მოჰ­ქონ­და­თო. მეტი არა­ფე­რი იცო­და. ერი­დე­ბო­და გამ­ზრდე­ლი დე­დის­თვის ამ თე­მა­ზე კი­თხვე­ბი და­ეს­ვა. ძა­ლი­ან მინ­და და­ვად­გი­ნო მისი რე­ა­ლუ­რი ამ­ბა­ვი. მისი გამ­ზრდე­ლი -რუ­სუ­დან ყიფ­ში­ძე ჭი­ა­თუ­რა­ში ცხოვ­რობს, სა­ვა­რა­უ­დოდ, მას ყვე­ლა მო­ნა­ცე­მი ექ­ნე­ბა საშ­კას მშობ­ლებ­ზე, რად­გან ოფი­ცი­ა­ლუ­რად ჰყავს ნაშ­ვი­ლე­ბი. სამ­წუ­ხა­როდ, ამ ქალ­თა­ნაც არ გვაქვს ურ­თი­ერ­თო­ბა. ის შვი­ლის დაკ­რძალ­ვა­ზე მო­ვი­და მხო­ლოდ და მას შემ­დეგ არ გვი­ნა­ხავს, არც მისი მი­სა­მარ­თი ვი­ცით. არც მა­ნამ­დე ვიც­ნობ­დით. მას არც შვი­ლიშ­ვი­ლებ­თან აქვს ურ­თი­ერ­თო­ბა. მინ­და, ჩემი შვი­ლიშ­ვი­ლე­ბის ნამ­დვი­ლი წარ­მო­მავ­ლო­ბა ვი­ცო­დე, ასე­ვე ჩემს შვილს მე­უღ­ლის ნა­თე­სა­ვებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა ჰქონ­დეს. რამე რომ მო­მი­ვი­დეს, გვერ­დით მდგო­მი არა­ვინ ჰყავს.

ჩემს ქა­ლიშ­ვილს ორი შვი­ლის და ავად­მყო­ფი ძმის მოვ­ლა მარ­ტო მო­უ­წევს... საშ­კას და ძმის მკვლე­ლო­ბი­სას ფეხ­მძი­მედ იყო და ისე ინერ­ვი­უ­ლა, გო­ნე­ბა და­კარ­გა. შვილს კი ძმის სა­ხე­ლი და­არ­ქვა. ამ­ჟა­მად სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ იმ­ყო­ფე­ბა და ამი­ტომ, არც მას­თან გვაქვს ურ­თი­ერ­თო­ბა... ჩემი ქა­ლიშ­ვი­ლი 17 წლის იყო, საშ­კას ცო­ლად რომ გაჰ­ყვა, ერ­თად სამი წელი იცხოვ­რეს. თა­ვი­დან ნა­ქი­რა­ვებ­ში იყ­ვნენ, მერე ვთხო­ვე, ჩემ­თან გად­მო­სუ­ლიყ­ვნენ, სი­ძემ მი­თხრა: -არა­ვის შე­წუ­ხე­ბა არ მიყ­ვარს, ჩემს ცოლ-შვილს თა­ვად მო­ვუვ­ლიო, მაგ­რამ და­ვა­ძა­ლე და კან­დე­ლაკ­ზე ყვე­ლა­ნი ერ­თად ვცხოვ­რობ­დით. ძა­ლი­ან ჭკვი­ა­ნი ბიჭი იყო. ამ­ბობ­და, სულ ექი­მო­ბა­ზე ვოც­ნე­ბობ­დი, მაგ­რამ ეს ოც­ნე­ბა ვერ ავის­რუ­ლეო. გამ­ზრდე­ლი მამა ადრე გარ­და­ეც­ვა­ლა, ოჯახს მა­ტე­რი­ა­ლუ­რად ძა­ლი­ან გა­უ­ჭირ­და და და-ძმა სა­მუ­შა­ოდ თბი­ლის­ში წა­მო­ვი­და. ვუ­თხა­რი, ექი­მე­ბის ოჯახ­ში მოხ­ვდი და ყვე­ლა­ნა­ი­რად გვერ­დში და­გიდ­გე­ბით-მეთ­ქი. ცნო­ბი­ლი ექი­მე­ბის, თურ­მა­ნი­ძე­ე­ბის შთა­მო­მა­ვა­ლი ვარ. ამ ტრა­გე­დი­ამ ჩვე­ნი ოჯა­ხი გა­ა­ნად­გუ­რა.

-რო­გორც ვიცი, იუს­ტი­ცი­ის მი­ნის­ტრსაც შეხ­ვდით. რა გი­თხრათ მან?

-ყვე­ლამ იცის, რამ­დენს იბ­რძოდ­ნენ ვა­ზა­გაშ­ვი­ლე­ბი და ვე­რა­ნა­ირ შე­დეგს ვერ მი­აღ­წი­ეს. ამ წლე­ბის მან­ძილ­ზე ცუ­დად ვი­ყა­ვი, სტრე­სი სტრესს ემა­ტე­ბო­და. ახლა სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბის აღ­დგე­ნის იმე­დი გა­მიჩ­ნდა. თეა წუ­ლუ­კი­ანს შევ­ხვდი და ვთხო­ვე, ამ საქ­მის გა­მო­ძი­ე­ბა მოხ­დეს! პირ­ველ რიგ­ში ამას ელი­ან საშ­კას ობ­ლად დარ­ჩე­ნი­ლი შვი­ლე­ბი. რო­დე­საც მკი­თხა­ვენ, მამა რა­ტომ მო­უკ­ლეს, რა ვუ­პა­სუ­ხო? ვერ გე­ტყვით, უმუ­შევ­რად დარ­ჩე­ნილ­მა ოჯახ­მა დღემ­დე რო­გორ შევ­ძე­ლით ამ ბავ­შვე­ბის გაზ­რდა. ალ­ბათ, მხო­ლოდ უფ­ლის წყა­ლო­ბით. ვი­თხოვ, მოხ­დეს საშ­კას სა­ხე­ლის რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია, დამ­ნა­შა­ვე­ე­ბი და­ი­სა­ჯონ და მის­მა შვი­ლებ­მა მი­ი­ღონ კომ­პენ­სა­ცია.

თეა ხურ­ცი­ლა­ვა

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)