ვინ არის პუტინის პირადი კილერი? - კაცი, რომელმაც, სავარაუდოდ, ბორის ბერეზოვსკისა და ბადრი პატარკაციშვილის ყველა საიდუმლო იცოდა

• სპეცსამსახურები - ბესიკ ალადაშვილის ბლოგი

2000 წლიდან, ვლადიმერ პუტინის პოლიტიკური ფიგურის გაძლიერების პარალელურად, განსაკუთრებით იმატა შეკვეთილმა მკვლელობებმა და “ტრაგიკულმა შემთხვევებმა”, რის შედეგადაც პუტინის პოლიტიკური ოპონენტები და ყველაზე რეალური კონკურენტები, რუსეთში და მის საზღვრებს გარეთ, საიდუმლო ვითარებაში იღუპებიან. დღეისთვის ცნობილია სამ ათეულამდე ამგვარი შემთხვევა და კიდევ რამდენი "ფანჯრიდან გადმოვარდნის“, "საკვებით მოწამვლის“ და "თვითმკვლელობის“ ფაქტი დარჩა სათანადო ყურადღების მიღმა, ეს ჯერ დაუდგენელია.

ძნელად დასაჯერებელია, თუმცა ფაქტია, რომ XXI საუკუნეში რუსეთის დიქტატორი ძალზე მნიშვნელოვან გადაწყვეტილებებს ხშირად არა ობიექტურ კრიტერიუმებზე დაყრდნობილი რაციონალური გათვლებით, არამედ - სუბიექტურად, პირადი სიმპათია-ანტიპათიის საფუძველზე იღებს. ეს ეხება, როგორც უმნიშვნელოვანეს გეოსტრატეგიულ გადაწყვეტილებებს, ასევე, პუტინისთვის მიუღებელი პოლიტიკოსების ლიკვიდაციას. ამას კი თავად რუსეთისთვის მოაქვს სერიოზული ზიანი.

2022 წლის 24 თებერვალს უკრაინაზე თავდასხმა და თითქმის სამი წლის მანძილზე მიმდინარე ომი, ჩემი აზრით, საბოლოოდ რუსეთის იმპერიის დაშლის ობიექტური საფუძველი გახდება. უკრაინაზე თავდასხმა პუტინის ერთპიროვნული გადაწყვეტილება იყო, რამაც რუსეთის ხელისუფლების უმაღლესი პირებიც კი შოკში ჩააგდო (თუნდაც თავდასხმის დღეს საგარეო დაზვერვის სამსახურის დირექტორის, საქართველოს "დიდი გულშემატკივრის“, სერგეი ნარიშკინის გაოგნებული სახე და აბდაუბდა გამოსვლა გავიხსენოთ).

მსოფლიოს დასანახად პუტინმა სამხრეთ კავკასიის "გეოპოლიტიკური რუკა“ საკუთარი ხუშტურებით შეცვალა: 2008 წელს და 2022 წელსაც.

რუსეთის დიქტატორს სომხეთის პრემიერ-მინისტრის, ნიკოლ ფაშინიანის მიმართ ისეთი პიროვნული ანტიპათია ჩამოუყალიბდა, რომ ამ შუღლს სომხეთთან საუკუნეების მანძილზე დალაგებული სტრატეგიული ურთიერთობები ანაცვალა. ამ რეალობის გათვალისწინებით, ადვილი წარმოსადგენია, თუ რამდენად უმნიშვნელოა პუტინისთვის "ვიღაც“: იანდარბიევის, პოლიტკოვსკაიას, ლიტვინენკოს, ბერეზოვსკის, ნემცოვის, სკრიპალის, ხანგოშვილის ან ნავალნის ლიკვიდაციის განკარგულების გაცემა.

2004 წლის 13 თებერვალს ყატარის დედაქალაქ დოჰაში ჩეჩნეთის ეროვნული მოძრაობის ერთ-ერთი ლიდერის, ზელიმხან იანდარბიევის ლიკვიდაციის ოპერაციის შემდეგ, პუტინმა "მცირედი დისკომფორტი“ განიცადა. ის იძულებული იყო ამ ტერორისტული ოპერაციის შემსრულებლები, რომლებსაც ყატარში 25 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯეს და 2004 წლის 23 დეკემბერს ყატარიდან რუსეთში იყვნენ ექსტრადირებული, მცირე ხნით საპატიმროში ჩაესვა. ამ ფაქტის შემდეგ პუტინმა გადაწყვიტა “დე იურე” დაემტკიცებინა ის, რასაც “დე ფაქტო” აკეთებდა ანუ პოლიტიკური მკვლელობების და ტერაქტების ჩატარება (ბუნებრივია, საზღვარგარეთ, თორემ რუსეთში რაც და როგორც უნდათ, იმას აკეთებენ) ოფიციალურად დაეკანონებინა.

2006 წლის ივნისის ბოლოს რუსეთის სახელმწიფო სათათბიროში, დახურულ კარს მიღმა განიხილეს და მალევე დაამტკიცეს რუსეთის სპეცსამსახურების “სპეცნაზებისთვის” საზღვარგარეთ სპეცოპერაციების ჩატარების ნებადამრთველი კანონი.ასე რომ, 2006 წლის ზაფხულიდან რუსეთის სპეცსამსახურების (საგარეო დაზვერვის, ეფ-ეს-ბეს და გე-ერ-უს ) კილერებს უკვე ოფიციალურად შეუძლიათ ტერორიზმში და სხვა სახელმწიფო დანაშაულში სასამართლო პროცესზე დაუსწრებლად გასამართლებულების და სიკვდილმისჯილების მიმართ განაჩენის სისრულეში მოყვანა. ეს კილერები რუსეთის ტერიტორიაზე სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობიდან თავისუფლდებიან, თანაც, დანაშაულის დამტკიცების შემთხვევაშიც კი, მათ არც სხვა ქვეყანას გადასცემენ. რუსეთში კი პატივი და "კარგი ცხოვრება“ გარანტირებული ექნებათ.

შენი ქვეყნის სპეცსამსახურს შენვე მიანიჭო სხვა სუვერენულ სახელმწიფოთა ტერიტორიაზე (ამ ქვეყანასთან შეუთანხმებლად) სპეცოპერაციების (თუნდაც ტერორისტთა და მათი ბაზების ლიკვიდაციის) ჩატარების უფლება, ეს სკანდალური გადაწყვეტილება საერთაშორისო სამართლის ნორმების უხეში დარღვევა და ნონსენსია. თუმცა ამას ყურადღებას რუსეთში ვინ აქცევს? რუსეთის სახელმწიფო სათათბიროს მიერ მიღებული კანონი სრული ინდულგენციაა რუსი კილერებისთვის, რაც 2006 წლის ნოემბერშივე დადასტურდა.

მანამდე კი, 2006 წლის 12 ოქტომბერს, ალექსანდრე ლიტვინენკოს (რომელიც უკვე ექვსი წელი ითხოვდა და ბოლოს ეღირსა) დიდი ბრიტანეთის მოქალაქეობა მიანიჭეს. ლიტვინენკომ, უსაფრთხოების მიზნით, გვარიც შეიცვალა: ის "ედვინ კარტერი“ გახდა. თუმცა მისი ლიკვიდაცია უკვე გადაწყვეტილი იყო კრემლში და "წამზომიც ჩაირთო“. ლიტვინენკო ფრთხილობდა, იცოდა, "პუტინის კილერები“ ლონდონშიც ადვილად მისწვდებოდნენ, ამიტომ მხოლოდ კარგად ნაცნობ ადამიანებს ხვდებოდა. ერთ-ერთი ასეთი იყო ანდრეი ლუგოვოი, რომელსაც ლიტვინენკო ბერეზოვსკისა და პატარკაციშვილის ერთგულ პიროვნებად თვლიდა და ენდობოდა.

ანდრეი ლუგოვოი 1987 წელს, სამხედრო სასწავლებლის დამთავრების შემდეგ, კა-გე-ბეს მე-9 სამმართველოში ("სამთავრობო დაცვა“) მსახურობდა, 1991-1996 წლებში კი - "რუსეთის ფედერაციის დაცვის ფედერალური სამსახურის“ ოფიცერი იყო და რუსეთის პრემიერ-მინისტრის პირად დაცვაში მსახურობდა. შემდეგ ის ბერეზოვსკი-პატარკაციშვილის ბიზნესსტრუქტურების დაცვას ხელმძღვანელობდა, 2001-2006 წლებში კი პატარკაციშვილის პირადი დაცვის უფროსიც იყო. გააგრძელეთ კითხვა