"მეუბნებიან, რა ნერვები გაქვსო" - ბიჭი ბაზალეთიდან "ოქროს ხელებით", რომელმაც გადაყრილი ნივთებისგანაც კი ხელოვნების ნიმუშები შექმნა და ზღაპრული ოაზისი მოაწყო (ფოტოები)

27 წლისაა, პროფესიით მზარეულია, ცხოვრობს სოფელ ბაზალეთში. ამბობს, რომ იქ დაიბადა, გაიზარდა და სკოლა იქ დაამთავრა. ძირითადი საქმიანობის პარალელურად საინტერესო გატაცება აქვს - საკუთარი ხელით სხვადასხვა კომპოზიციას, ნივთს ამზადებს. გადაყრილ და გამოუსადეგარ საგნებს აახლებს და მათ ახალ სიცოცხლეს სძენს. საკუთარი ეზო ბაღნარად აქცია და ათასგვარი დეკორაციით, თუ მცენარით გააფორმა. ეს ყველაფერი კობა დურგლიშვილს დიდ სიამოვნებას ანიჭებს.

- სკოლა რომ დავამთავრე, მზარეულობა მომწონდა, მყუდრო, "სახლურ“ პროფესიად მიმაჩნდა. ამ საქმეში მრავალფეროვნება, ფერები, გემოებიც ბევრია, რასაც ხელოვნების ნაწილადაც აღვიქვამ... მერე აგრარულ- უნივერსიტეტის კულინარიის აკადემია დავამთავრე და ჩემი პროფესიით უკვე 6-7 წელია ბაზალეთში, სიდრის კლუბში ვმუშაობ.

- მზარეულად მუშაობამ რა მოგიტანათ?

- გარედან როგორი ფერადიც ჩანდა, მთლად ასეთიც არ ყოფილა, რადგან სამუშაო პროცესი მაინც განსხვავებულია, მაგრამ რაც გიყვარს, იმის კეთება ნებისმიერ შემთხვევაში, სასიამოვნოა. გარდა ამისა, ჩემმა პროფესიამ ცხოვრებისეული ბევრი დეტალიც შემძინა. მათ შორის, კოლექტივთან, მომხმარებელთან სტუმართან, ადამიანებთან კომუნიკაცია... ასე რომ, მიყვარს და მომწონს ჩემი პროფესია.

- თქვენთვის უპირატესი მაინც რომელი სამზარეულოა?

- ევროპულიც მომწონს, მაგრამ ქართულ სამზარეულოს მაინც ყველასგან გამოვარჩევ, ვფიქრობ, რომ მას არაფერი შეედრება.

- საინტერესო გატაცება გაქვთ - ქმნით სხვადასხვა დეკორაციას, მათ შორის, ძველი ნივთებისგან. მათ ახალ სიცოცხლეს სძენთ. ასეთი სურვილი როგორ გაგიჩნდათ?

- ეს გატაცება არ ვიცი რასთან ასოცირდება, მაგრამ ფერადი სახლები, ლამაზი ეზოები ყოველთვის მომწონდა. სადაც არ უნდა შევსულიყავი, თვალი სილამაზეებისკენ გამირბოდა. სულ ვფიქრობდი, რომ მეც ხომ არ ვცადო-მეთქი. პირველი, რაც გავაკეთე, საახალწლო დეკორაცია იყო და მომეწონა. ამ მიმართულებით შეიძლება ჩემგან რაღაც გამოვიდეს და შევძლო-მეთქი. მეორედაც ვცადე და მერე ეზოს, სახლის დეკორაციებზე გადავედი. საახალწლოს გარდა უკვე ბევრ რამეს ვაკეთებ და მას მერე 5 წელი გავიდა.

- ეზოში მართლა ულამაზესი დეკორაციები გაქვთ...

- ჩემი ეზოს მოცულობისთვის, უკვე ბევრიცაა. შექმნილი მაქვს კედელზე დაკიდებული სურათივით ნამუშევარი, სადაც ქალაქი მაქვს გამოსახული, ასევე მატარებელი, ბევრნაირი საყვავილე, ახლახან საბურავებისგან 2 სკამი და მაგიდა გავაკეთე. საყვავილე "პადონებისგანაც“ შევქმენი, ასევე ჩიტის სახლი.

ეზოში გამხმარი და გადაჭრილი ხე იყო, რომელსაც გული ამოვჭერი, შიგნით მიწა ჩავყარე, ყვავილები ჩავრგე და ზემოდან სახლი გავაკეთე. ძალიან ორიგინალური გამოვიდა. მოკლედ, თუ ეზოში რაიმე გამოუყენებელი ნივთია, ყველაფერს ფორმაც მოვუძებნი ხოლმე, ვაახლებ.

- ამ ყველაფერს დიდი დრო მიაქვს?

- საკმაოდ. სამსახურში, თავისუფალი დრო მაქვს, თუ არა, სულ ვფიქრობ და მაგ დროს რაღაც იდეა მომდის. ისე, მთლად ვერ დავიჩემებ, რომ ყველაფერს მე ვიგონებ. რაღაცებს ინტერნატშიც ვნახულობ და მერე იმას ჩემი ხედვით ვავითარებ.

მეგობრებმა, მეზობლებმა ხომ იციან, რომ რაღაცებს ვაკეთებ და თუ რაიმე გადასაგდები აქვთ - ჭიქა, საათი - მაძლევენ, რომ იმ ნივთებს დანიშნულება მოვუძებნო. გადამწვარი ნათურებისგან ნაძვის ხის სათამაშო გამიკეთებია, სიმინდის მარცვლებისგან საახალწლოდ მორთული სახლები, ზღვის ქაფისგან საშობაო სოფელი. ხომ ვამბობ, უკვე იმდენი ნამუშევარია, მგონი, სახლში ჩემი ადგილი აღარ არის. ხშირად როცა იდეა მაქვს და მასალა საერთოდ არ მაქვს, ძმაკაცს, დაქალს შევჩივლებ ხოლმე. ზოგს ბლოკი მოაქვს, ზოგს - ცემენტი. საბოლოო ჯამში, დეკორაციები, კომპოზიციები გამოდის.

- კენჭებით დაფარული კედელიც ყურადღებას იქცევს...

- წინა წელს ეზო გავაფართოვე და კედელი ავაშენე. მასალად მქონდა კრამიტი, ძმაკაცმა ბლოკი მაჩუქა, მამიდაჩემმა - ბორდიური. მერე კედელი რომ დამეფარა, ამისთვის ბრტყელი ქვა იყო საჭირო, რატომ ვიყიდო, სოფელში ვცხოვრობ, ქვის მეტი რა არის-მეთქი?! ტბის სანაპიროზე წავედი და წვრილი ქვები ავაგროვე, რითაც ეს კედელი მოვაპირკეთე.

- ხატავთ კიდეც?

- უკვე აღარ. მოზარდობის პერიოდში ვხატავდი. რომ შევეშვი, თითქოს ამ ხატვის სურვილმა მიიძინა.

სკოლაში ერთხელ, დუშეთის სოფლების მასშტაბით, პირველი ადგილი დავიკავე. ბოლო დროს აღარ მიცდია, ისევ რომ დავიწყო, შეიძლება რაღაც გამომივიდეს.

- ბევრი მცენარე გაქვთ და მგონი, ფრინველებსაც უვლით, ხომ?

- ოთახის მცენარეც ბევრი მაქვს და ეზოსიც. ზოგადად ზამთარი არ მიყვარს, მაგრამ რაც ზამთარს ადვილად მატანინებს, ეს მცენარეებია და ერთგვარად ზამთრის დეპრესიისგან მიცავს. განწყობის გაუმჯობესებაში ხელსაქმე და მცენარეები ძალიან მეხმარება. მყავს თევზები, თუთიყუში, ძაღლი და მათი მოვლაც ძალიან მსიამოვნებს.

- ცნობილ ლექსს თუ გავიხსენებთ, ბაზალეთში ოქროს ქოჩრიანი ყრმა არადა, ოქროსხელება კობა კი მართლაც ცხოვრობს...

- მადლობა (იცინის)... რაც შეეხება ბაზალეთის "ოქროს აკვანს,“ ეს ლექსი აქაურებს სიამაყის გრძნობას გვმატებს, სასიამოვნოა, როცა ბაზალეთელები ვართ და ჩვენს ტბაზე დიდი პოეტის ასეთი ლექსი არსებობს...

- თქვენს ნამუშევრებს ოჯახი და მეგობრები როგორ აფასებენ?

- ოჯახში მეუბნებიან, კარგი ბიჭი ხარ და რა ნერვები გაქვსო... მეგობრებსაც მოსწონთ რასაც ვაკეთებ. სიმართლე რომ ვთქვა, ხალხის, ნათესავების, ახლობლების შეფასება ჩემთვის სტიმულია. სასიამოვნოა, როცა ვიღაცას შენი ნამუშევარი, ნახელავი მოსწონს.

თვითონ მუშაობის პროცესი ემოციურად სასიამოვნოა. მაგ დროს სამყაროს ვეთიშები და ეგ ჩემთვის ერთგვარი თერაპია, განტვირთვაა. ვიღაცას წიგნის კითხვა ამშვიდებს, ვიღაცას - ფილმის ყურება, მე - ეს საქმე.

- რას ეტყოდით მათ, ვისაც ამ კუთხით რაიმე საქმის წამოწყება უნდა?

- მთავარი სურვილია. როდესაც ადამიანს სურვილი აქვს, თუ ყველაფერი არა, მისთვის ბევრი რამ შესაძლებელია. თუ უნდათ, რომ რაიმე მსგავსი გააკეთონ და შექმნან, პირველ-მეორე ჯერზე თუ არა, მესამედ აუცილებლად გამოუვათ. უბრალოდ ამისთვის სურვილია საჭირო. სამყაროში რაღაც ღირებული ხომ უნდა დავტოვოთ? გარემო უნდა გავალამაზოთ, წვლილი შევიტანოთ ოჯახებსა და სახლებში. მერე ეს ჩვენს განწყობაზეც დადებითად იმოქმედებს. მოსინჯონ ძალები და იქნებ აქვთ უნარი მსგავსი რაღაცების კეთების?!

მაგალითად, სამსახურში ჭურჭელი რომ გაგვტეხია, ვთქვათ, ბოკალს ძირი მოსტეხია, არც იქ გადამიგდია. სახლში მომიტანია, ამომიტრიალებია, შიგნით რაიმე პატარა სუვენირი, რაც მომეძებნება, შემისვამს და ძირზე მუყაო ცხელი წებოთი მიმიმაგრებია... ისეთი ორიგინალურია, ვერც მიხვდები, რომ ხელნაკეთია... ნაბიჯები თამამად გადავდგათ...