საზოგადოება
პოლიტიკა
მსოფლიო

13

აპრილი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

კვირა, მთვარის მეთექვსმეტე დღე დაიწყება 21:28-ზე, მთვარე 17:54-ზე გადაბრძანდება მორიელში მშვიდობიანი საქმეები წარმატებით დასრულდება. კაპიტალდაბანდებებს მოერიდეთ. კარგი დღეა იურიდიული საკითხების მოსაგვარებლად, სასამართლო პროცესების დასაწყებად; შემოქმედებითი საქმიანობისთვის. გარშემო მყოფებთან ურთიერთობისას გამოიჩინეთ ტაქტი. უფროსს მნიშვნელოვან საკითხებზე საუბრისთვის ნუ შეხვდებით; წვრილ-წვრილი საკითხები მოაგვარეთ. კარგი დღეა დასვენების, მოგზაურობის, ფიზიკური დატვირთვისა და საოჯახო საქმეების შესრულებისთვის. მოერიდეთ ალკოჰოლის მიღებას, მოწევას; ცხარე და ცხიმიან საკვებს; ცხოველური საკვების მიღებას. ნებადართულია თევზი და სოკო. მოიმატებს სტრესული და სარისკო ქმედებების რაოდენობა.
სამართალი
კულტურა/შოუბიზნესი
მეცნიერება
მოზაიკა
სპორტი
Faceამბები
სამხედრო
კონფლიქტები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"ბევრი პრობლემა მქონდა... შეიძლება ვიღაცას ეგონოს, რომ მამაჩემი ტელევიზიის დამფუძნებელი იყო და კარგად ვიყავით, მაგრამ ასე არ იყო" - თეონა აქუბარდია მშობლებსა და ნაადრევად შექმნილ ოჯახზე
"ბევრი პრობლემა მქონდა... შეიძლება ვიღაცას ეგონოს, რომ მამაჩემი ტელევიზიის დამფუძნებელი იყო და კარგად ვიყავით, მაგრამ ასე არ იყო" - თეონა აქუბარდია მშობლებსა და ნაადრევად შექმნილ ოჯახზე

"შო­პინგს ან და­ქალ­თან ერ­თად კა­ფე­ში ყოფ­ნას მირ­ჩევ­ნია სად­მე მთა­ში წა­ვი­დე, ცხე­ნით ვი­სე­ირ­ნო და ბუ­ნე­ბა­ში და­ვის­ვე­ნო. ეს ჩემი ცხოვ­რე­ბის გა­ნუ­ყო­ფე­ლი ნა­წი­ლია, რო­მე­ლიც მა­ბედ­ნი­ე­რებს", - გვი­თხრა პარ­ლა­მენ­ტის წევ­რმა თე­ო­ნა აქუ­ბარ­დი­ამ, რო­მე­ლიც სა­ქარ­თვე­ლოს პარ­ლა­მენ­ტში "სტრა­ტე­გია აღ­მა­შე­ნებ­ლის" სიით მოხ­ვდა:

- სა­ქარ­თვე­ლო­ში ბევრ გო­გო­ნას ბავ­შვო­ბი­დან­ვე ჩარ­ჩო­ებ­ში აქ­ცე­ვენ და სტე­რე­ო­ტი­პე­ბით ზრდი­ან...

- სტე­რე­ო­ტი­პე­ბი ნამ­დვი­ლად გვაქვს, მაგ­რამ ჩემს ოჯახ­ში ასე­თი სი­ტუ­ა­ცია არ ყო­ფი­ლა: ჩემ­თვის არას­დროს უთ­ქვამთ, ეს გო­გოს საქ­მე არ არი­სო... 10-11 წლის ვი­ყა­ვი, რო­დე­საც სკო­ლა­ში კა­რა­ტეს ჯგუ­ფი გახ­სნეს და იქ სი­ა­რუ­ლი გა­დავ­წყვი­ტე. იმ ჯგუფ­ში ერ­თა­დერ­თი გოგო მე ვი­ყა­ვი, მაგ­რამ ოჯა­ხის წევ­რებს არ უკი­თხავთ - რა­ტომ აირ­ჩიე კა­რა­ტე და არა ცეკ­ვის გაკ­ვე­თი­ლე­ბიო?.. ჩემი გამ­ზრდე­ლი ბე­ბია გე­გეჭ­კო­რის ქალი იყო, იმა­საც კი არ უთ­ქვამს საყ­ვე­დუ­რი, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ხში­რად მი­მე­ო­რებ­და: რაც უნდა ბევ­რს მი­აღ­წი­ოს, ქალი მა­ინც ოჯა­ხი­თა და შვი­ლე­ბით ფას­დე­ბაო. ბე­ბი­ამ, ლა­მა­რა გე­გეჭ­კორ­მა ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში გა­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი როლი შე­ას­რუ­ლა. მის­თვის პირ­ვე­ლი შვი­ლიშ­ვი­ლი ვი­ყა­ვი და ძა­ლი­ან ვუყ­ვარ­დი. "ბა­ბა­ლო" და­ვარ­ქვი და მერე ათი­ვე შვი­ლიშ­ვი­ლი ასე ეძახ­და. ოჯახ­ში მე ვი­ყა­ვი პირ­ვე­ლი ქალი, რო­მელ­მაც თა­ვი­სი მო­მა­ვა­ლი თავ­დაც­ვის სფე­როს და­უ­კავ­ში­რა, მაგ­რამ არ მახ­სოვს, ამის გამო საყ­ვე­დუ­რი გა­მო­ეთ­ქვათ, სხვა­თა შო­რის, არც ბე­ბი­ას.

- ამ­ბობთ, რომ ადრე და­ო­ჯახ­დით...

- მა­შინ ასე არ ვფიქ­რობ­დი, მაგ­რამ ამ გად­მო­სა­ხე­დი­დან ძა­ლი­ან ადრე გავ­თხოვ­დი. 20 წლის ვი­ყა­ვი, როცა უკვე პირ­ვე­ლი შვი­ლი მყავ­და. მე­უღ­ლე ჩემი კლა­სე­ლი იყო, რო­მელ­საც ბა­ღი­დან ვიც­ნობ­დი. ისე მოხ­და, რომ ყვე­ლა­ფე­რი ერ­თად მო­ვას­წა­რი, მაგ­რამ ორ­მა­გი შრო­მის და ძა­ლის­ხმე­ვის ფა­სად. უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში სწავ­ლა შვი­ლის გაზ­რდის პა­რა­ლე­ლუ­რად, ძა­ლი­ან რთუ­ლი იყო. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, თსუ მა­ინც წარ­ჩი­ნე­ბით და­ვამ­თავ­რე. რო­გორ შევ­ძე­ლი? - ორ­მა­გი თუ სამ­მა­გი შრო­მის, უძი­ლო ღა­მე­ე­ბის და მუდ­მი­ვი სტრე­სის ფა­სად. ქალს ოჯახ­ში ისე­დაც დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა აწევს და წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, როცა ამას სწავ­ლა, სამ­სა­ხუ­რიც ემა­ტე­ბა. ახლა ორი შვი­ლის დედა ვარ - ჩემი უფ­რო­სი გო­გო­ნა 23 წლი­საა, ხოლო უმ­ცრო­სი - 15-ის. ამავდრო­უ­ლად, ორ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ვკი­თხუ­ლობ ლექ­ცი­ებს და პარ­ლა­მენ­ტის წევ­რიც ვარ. კარ­გად ვიცი, რა დო­ნის ძა­ლის­ხმე­ვა უწევთ ქა­ლებს, რომ პრო­ფე­სი­ა­ში წარ­მა­ტე­ბას მი­აღ­წი­ონ, რად­გან ჩვენ ჯერ კი­დევ ვერ მი­ვაღ­წი­ეთ ქა­ლი­სა და კა­ცის თა­ნას­წო­რო­ბას ოჯახ­ში: კარ­გად მახ­სოვს, როცა ჩვენს კლას­ში მშო­ბელ­თა კრე­ბა იმარ­თე­ბო­და, იქ სულ დე­დე­ბი ის­ხდნენ, მამა მარ­ტო ჩემ­თან და ერთ კლა­სელ­თან მო­დი­ო­და, მაგ­რამ ეს არა­ვის უკ­ვირ­და. კი­დევ კარ­გი, დღეს უკე­თე­სი მდგო­მა­რე­ო­ბაა და სტე­რე­ო­ტი­პე­ბი ნელ-ნელა ინ­გრე­ვა, მაგ­რამ ქა­ლებს მა­ინც სჭირ­დე­ბათ მხარ­ში დგო­მა, დახ­მა­რე­ბა.

- რამ­დე­ნად რთუ­ლია ქა­ლის­თვის პო­ლი­ტი­კა­ში ყოფ­ნა?

- ქარ­თულ პო­ლი­ტი­კა­ში ქა­ლის ყოფ­ნა გა­ცი­ლე­ბით რთუ­ლია, ვიდ­რე თავ­დაც­ვის სფე­რო­ში, სა­დაც წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ვმუ­შა­ობ­დი. გა­მო­გი­ტყდე­ბით: ჩემ­თვის სამ­ხედ­რო­ებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა ყო­ველ­თვის უფრო ად­ვი­ლი იყო, ვიდ­რე პო­ლი­ტი­კო­სებ­თან. ამ სფე­რო­ში ქალ­სა და კაცს შო­რის უთა­ნას­წო­რო­ბა კი­დევ უფრო მკა­ფი­ოდ ჩანს, რად­გან პო­ლი­ტი­კა ის სფე­როა, სა­დაც უპი­რა­ტე­სო­ბა ყო­ველ­თვის მა­მა­კა­ცებს ეკუთ­ვნო­დათ.

- ოდეს­მე გი­ფიქ­რი­ათ, რომ პარ­ლა­მენ­ტის წევ­რი გახ­დე­ბო­დით?

- სა­ერ­თოდ, პო­ლი­ტი­კას­თან ახ­ლოს ყო­ველ­თვის ვი­ყა­ვი, რად­გან დედა, ლია ბე­დოშ­ვი­ლი დი­სი­დენ­ტი იყო და აქ­ტი­უ­რად მო­ნა­წი­ლე­ობ­და საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის დაშ­ლის პრო­ცეს­ში. მამა, და­ვით აქუ­ბარ­დია ტე­ლე­კომ­პა­ნია "კავ­კა­სი­ის" დამ­ფუძ­ნე­ბე­ლია. ჩემი მშობ­ლე­ბი 9 აპ­რი­ლის მო­ნა­წი­ლე­ე­ბი იყ­ვნენ, დედა იქ კი­დეც მო­ი­წამ­ლა და ერთი წელი მკურ­ნა­ლობ­და. ისი­ნი ყო­ველ­თვის მო­ნა­წი­ლე­ობ­დნენ მიმ­დი­ნა­რე პო­ლი­ტი­კურ პრო­ცე­სებ­ში. დედა და მამა თა­ვი­სუ­ფა­ლი არ­ჩე­ვა­ნის უფ­ლე­ბას მაძ­ლევ­დნენ. ერ­თა­დერ­თი რჩე­ვა, რაც მახ­სოვს, აბი­ტუ­რი­ენ­ტო­ბის დროს, მა­მი­სა­გან მი­ვი­ღე: სკო­ლა რომ და­ვამ­თავ­რე, არ ვი­ცო­დი, სად ჩა­მე­ბა­რე­ბი­ნა. ჰუ­მა­ნი­ტა­რუ­ლი საგ­ნე­ბი კარ­გად ვი­ცო­დი, მაგ­რამ ოჯახ­ში მა­ინც ვი­კი­თხე, სა­ბუ­თე­ბი სად შე­მე­ტა­ნა. 1996 წელი იყო, ჯერ კი­დევ გვქონ­და შუ­ქის პრობ­ლე­მა, ჩვე­ნი ოჯა­ხიც ე.წ. კე­რა­სინ­კა­ზე თბე­ბო­და და მე­ცა­დი­ნე­ო­ბა ხში­რად სან­თლის შუქ­ზე მი­წევ­და. შე­იძ­ლე­ბა ვი­ღა­ცას ეგო­ნოს, რომ მა­მა­ჩე­მი ტე­ლე­ვი­ზი­ის დამ­ფუძ­ნე­ბე­ლი იყო და უკე­თეს მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ვი­ყა­ვით, მაგ­რამ ასე არ ყო­ფი­ლა... თა­ნა­ტო­ლე­ბის მსგავ­სად, პუ­რის რიგ­შიც ვი­დე­ქი და ბევ­რი პრობ­ლე­მა მქონ­და, მაგ­რამ სწავ­ლის გაგ­რძე­ლე­ბა მა­ინც მინ­დო­და. მა­მა­ჩემ­მა მირ­ჩია, ის­ტო­რი­ის ფა­კულ­ტეტ­ზე ჩა­მე­ბა­რე­ბი­ნა, ოღონდ, სა­ერ­თა­შო­რი­სო ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის და დიპ­ლო­მა­ტი­ის ის­ტო­რი­ის მი­მარ­თუ­ლე­ბა­ზე, რო­მე­ლიც მა­შინ ახა­ლი გახ­სნი­ლი იყო. მეც და­ვუ­ჯე­რე და 1996 წელს თსუ-ში ჩა­ვი­რი­ცხე. საკ­მა­ოდ კარ­გი გა­ნათ­ლე­ბა მი­ვი­ღე, რო­მე­ლიც გა­მო­მად­გა თავ­დაც­ვი­სა და უსაფრ­თხო­ე­ბის სფე­რო­ში მუ­შა­ო­ბის დროს. უნი­ვერ­სი­ტე­ტის შემ­დეგ, მა­გის­ტრა­ტუ­რა ინ­გლის­ში გა­ვი­ა­რე სა­ერ­თა­შო­რი­სო უსაფრ­თხო­ე­ბის მი­მარ­თუ­ლე­ბით. ოჯა­ხის­გან შე­ზღუდ­ვა არც ამ დროს მქო­ნია, მაგ­რამ თა­ვი­სუფ­ლე­ბას ყო­ველ­თვის დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბით ვე­კი­დე­ბო­დი.

- რო­დე­საც პარ­ლა­მენ­ტში ჩხუ­ბი და არე­უ­ლო­ბაა, თქვენ რო­გორ იქ­ცე­ვით - გა­რი­დე­ბას არ­ჩევთ თუ ცდი­ლობთ მოვ­ლე­ნე­ბის ეპი­ცენ­ტრში იყოთ?

- როცა ჩვენს სკო­ლა­ში ჩხუ­ბი იწყე­ბო­და, გო­გო­ე­ბი სულ ვცდი­ლობ­დით გაგ­ვეშ­ვე­ლე­ბი­ნა. პარ­ლა­მენ­ტშიც ეს ფუნ­ქცია ვი­კის­რე: ქა­ლე­ბი შუ­ა­ში ვდგა­ვართ და ამ დროს, ჩვენ ირ­გვლივ ხელ­ჩარ­თუ­ლი ბრძო­ლა მიმ­დი­ნა­რე­ობს. რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, პარ­ლა­მენ­ტში ჩხუ­ბი და და­ვი­და­რა­ბა მო­სა­წო­ნი არ არის და არც პო­ლი­ტი­კუ­რი კულ­ტუ­რის მაჩ­ვე­ნე­ბე­ლია. სა­წყე­ნია, რომ თა­ნა­მედ­რო­ვე ქარ­თულ პო­ლი­ტი­კა­ში ფი­ზი­კუ­რი ძა­ლა­დო­ბა ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი მოვ­ლე­ნაა. მი­მაჩ­ნია, რომ ეს სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში და­უს­ჯე­ლო­ბის სინ­დრომს აძ­ლი­ე­რებს.

- თუმ­ცა, ზო­გი­ერ­თი პარ­ლა­მენ­ტა­რი ამ­ტკი­ცებს, ჩხუბს ხში­რად ქა­ლე­ბი იწყე­ბე­ნო...

- რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა ხელ­ჩარ­თულ ჩხუბს ქალი იწყებ­დეს? - ქალს კონ­ფლიქ­ტის ჩახ­შო­ბა შე­უძ­ლია და არა გაღ­ვი­ვე­ბა. პარ­ლა­მენ­ტარ­მა ქა­ლებ­მა დიდი როლი შე­ას­რუ­ლეს, როცა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა რუ­სუ­ლი კა­ნო­ნის მი­ღე­ბას აპი­რებ­და. ამ კა­ნო­ნის უკან გაწ­ვე­ვა მეტ­წი­ლად სწო­რედ პარ­ლა­მენ­ტა­რი ქა­ლე­ბის დამ­სა­ხუ­რე­ბა იყო. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ქარ­თულ პო­ლი­ტი­კა­ში ქა­ლის ყოფ­ნა ად­ვი­ლი არ არის, ჩვენ მა­ინც ვა­ხერ­ხებთ საქ­მე ვა­კე­თოთ. შევ­ძე­ლით, რომ ქალი პო­ლი­ტი­კო­სე­ბის მი­მართ ნდო­ბა გაზ­რდი­ლი­ყო. კი­დევ ერთ ას­პექტს გა­მოვ­ყოფ - პარ­ლა­მენ­ტარ ქა­ლებს ერ­თმა­ნეთ­თან თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა შეგ­ვიძ­ლია, ოპო­ზი­ცი­ო­ნე­რი ქა­ლე­ბიც უფრო ად­ვი­ლად ვა­ხერ­ხებთ გა­ერ­თი­ა­ნე­ბას, ვიდ­რე მა­მა­კა­ცე­ბი, ალ­ბათ იმი­ტომ, რომ ჩვენ­ში მა­მა­კა­ცუ­რი "ეგო" არ არის. და­პი­რის­პი­რე­ბულ მხა­რეს­თან სა­უ­ბა­რი, ნდო­ბის აღ­დგე­ნა და სამ­შვი­დო­ბო პრო­ცე­სებ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა ქა­ლებს რომ უფრო გვე­ხერ­ხე­ბა, ამა­ში ალ­ბათ, მკი­თხვე­ლიც და­მე­თან­ხმე­ბა..წა­ი­კი­თხეთ სრუ­ლად

მკითხველის კომენტარები / 22 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
ლელა
0

აქუბარდიას პირველი ცოლი ძალიან მაგრად იბრძოდა აფხაზეთში, პანტერას ეძახდნენ

 

თენგო
7

ამის მამას ტელევიზია რომ აქვს და ამას პოლიტიკოსი რომ ჰქვია იმიტომაცაა ჩვენი ქვეყნის საქმე კარგად. მერე ამათზე მათივე მსგავსი "ჟურნალისტები" სტატიების გამოაცხობენ და არიან ერთმანეთის ქება-დიდებაში. გვეშველება ვითომ რამე?

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
ქარიშხალი ამერიკის შეერთებულ შტატებში - უცხოური მედიების ცნობით, სტიქიურ მოვლენას, სულ მცირე, 24 ადამიანის სიცოცხლე ემსხვერპლა
ავტორი:

"ბევრი პრობლემა მქონდა... შეიძლება ვიღაცას ეგონოს, რომ მამაჩემი ტელევიზიის დამფუძნებელი იყო და კარგად ვიყავით, მაგრამ ასე არ იყო" - თეონა აქუბარდია მშობლებსა და ნაადრევად შექმნილ ოჯახზე

"ბევრი პრობლემა მქონდა... შეიძლება ვიღაცას ეგონოს, რომ მამაჩემი ტელევიზიის დამფუძნებელი იყო და კარგად ვიყავით, მაგრამ ასე არ იყო" - თეონა აქუბარდია მშობლებსა და ნაადრევად შექმნილ ოჯახზე

"შოპინგს ან დაქალთან ერთად კაფეში ყოფნას მირჩევნია სადმე მთაში წავიდე, ცხენით ვისეირნო და ბუნებაში დავისვენო. ეს ჩემი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია, რომელიც მაბედნიერებს", - გვითხრა პარლამენტის წევრმა თეონა აქუბარდიამ, რომელიც საქართველოს პარლამენტში "სტრატეგია აღმაშენებლის" სიით მოხვდა:

- საქართველოში ბევრ გოგონას ბავშვობიდანვე ჩარჩოებში აქცევენ და სტერეოტიპებით ზრდიან...

- სტერეოტიპები ნამდვილად გვაქვს, მაგრამ ჩემს ოჯახში ასეთი სიტუაცია არ ყოფილა: ჩემთვის არასდროს უთქვამთ, ეს გოგოს საქმე არ არისო... 10-11 წლის ვიყავი, როდესაც სკოლაში კარატეს ჯგუფი გახსნეს და იქ სიარული გადავწყვიტე. იმ ჯგუფში ერთადერთი გოგო მე ვიყავი, მაგრამ ოჯახის წევრებს არ უკითხავთ - რატომ აირჩიე კარატე და არა ცეკვის გაკვეთილებიო?.. ჩემი გამზრდელი ბებია გეგეჭკორის ქალი იყო, იმასაც კი არ უთქვამს საყვედური, მიუხედავად იმისა, რომ ხშირად მიმეორებდა: რაც უნდა ბევრს მიაღწიოს, ქალი მაინც ოჯახითა და შვილებით ფასდებაო. ბებიამ, ლამარა გეგეჭკორმა ჩემს ცხოვრებაში გასაკუთრებული როლი შეასრულა. მისთვის პირველი შვილიშვილი ვიყავი და ძალიან ვუყვარდი. "ბაბალო" დავარქვი და მერე ათივე შვილიშვილი ასე ეძახდა. ოჯახში მე ვიყავი პირველი ქალი, რომელმაც თავისი მომავალი თავდაცვის სფეროს დაუკავშირა, მაგრამ არ მახსოვს, ამის გამო საყვედური გამოეთქვათ, სხვათა შორის, არც ბებიას.

- ამბობთ, რომ ადრე დაოჯახდით...

- მაშინ ასე არ ვფიქრობდი, მაგრამ ამ გადმოსახედიდან ძალიან ადრე გავთხოვდი. 20 წლის ვიყავი, როცა უკვე პირველი შვილი მყავდა. მეუღლე ჩემი კლასელი იყო, რომელსაც ბაღიდან ვიცნობდი. ისე მოხდა, რომ ყველაფერი ერთად მოვასწარი, მაგრამ ორმაგი შრომის და ძალისხმევის ფასად. უნივერსიტეტში სწავლა შვილის გაზრდის პარალელურად, ძალიან რთული იყო. მიუხედავად ამისა, თსუ მაინც წარჩინებით დავამთავრე. როგორ შევძელი? - ორმაგი თუ სამმაგი შრომის, უძილო ღამეების და მუდმივი სტრესის ფასად. ქალს ოჯახში ისედაც დიდი პასუხისმგებლობა აწევს და წარმოიდგინეთ, როცა ამას სწავლა, სამსახურიც ემატება. ახლა ორი შვილის დედა ვარ - ჩემი უფროსი გოგონა 23 წლისაა, ხოლო უმცროსი - 15-ის. ამავდროულად, ორ უნივერსიტეტში ვკითხულობ ლექციებს და პარლამენტის წევრიც ვარ. კარგად ვიცი, რა დონის ძალისხმევა უწევთ ქალებს, რომ პროფესიაში წარმატებას მიაღწიონ, რადგან ჩვენ ჯერ კიდევ ვერ მივაღწიეთ ქალისა და კაცის თანასწორობას ოჯახში: კარგად მახსოვს, როცა ჩვენს კლასში მშობელთა კრება იმართებოდა, იქ სულ დედები ისხდნენ, მამა მარტო ჩემთან და ერთ კლასელთან მოდიოდა, მაგრამ ეს არავის უკვირდა. კიდევ კარგი, დღეს უკეთესი მდგომარეობაა და სტერეოტიპები ნელ-ნელა ინგრევა, მაგრამ ქალებს მაინც სჭირდებათ მხარში დგომა, დახმარება.

- რამდენად რთულია ქალისთვის პოლიტიკაში ყოფნა?

- ქართულ პოლიტიკაში ქალის ყოფნა გაცილებით რთულია, ვიდრე თავდაცვის სფეროში, სადაც წლების განმავლობაში ვმუშაობდი. გამოგიტყდებით: ჩემთვის სამხედროებთან ურთიერთობა ყოველთვის უფრო ადვილი იყო, ვიდრე პოლიტიკოსებთან. ამ სფეროში ქალსა და კაცს შორის უთანასწორობა კიდევ უფრო მკაფიოდ ჩანს, რადგან პოლიტიკა ის სფეროა, სადაც უპირატესობა ყოველთვის მამაკაცებს ეკუთვნოდათ.

- ოდესმე გიფიქრიათ, რომ პარლამენტის წევრი გახდებოდით?

- საერთოდ, პოლიტიკასთან ახლოს ყოველთვის ვიყავი, რადგან დედა, ლია ბედოშვილი დისიდენტი იყო და აქტიურად მონაწილეობდა საბჭოთა კავშირის დაშლის პროცესში. მამა, დავით აქუბარდია ტელეკომპანია "კავკასიის" დამფუძნებელია. ჩემი მშობლები 9 აპრილის მონაწილეები იყვნენ, დედა იქ კიდეც მოიწამლა და ერთი წელი მკურნალობდა. ისინი ყოველთვის მონაწილეობდნენ მიმდინარე პოლიტიკურ პროცესებში. დედა და მამა თავისუფალი არჩევანის უფლებას მაძლევდნენ. ერთადერთი რჩევა, რაც მახსოვს, აბიტურიენტობის დროს, მამისაგან მივიღე: სკოლა რომ დავამთავრე, არ ვიცოდი, სად ჩამებარებინა. ჰუმანიტარული საგნები კარგად ვიცოდი, მაგრამ ოჯახში მაინც ვიკითხე, საბუთები სად შემეტანა. 1996 წელი იყო, ჯერ კიდევ გვქონდა შუქის პრობლემა, ჩვენი ოჯახიც ე.წ. კერასინკაზე თბებოდა და მეცადინეობა ხშირად სანთლის შუქზე მიწევდა. შეიძლება ვიღაცას ეგონოს, რომ მამაჩემი ტელევიზიის დამფუძნებელი იყო და უკეთეს მდგომარეობაში ვიყავით, მაგრამ ასე არ ყოფილა... თანატოლების მსგავსად, პურის რიგშიც ვიდექი და ბევრი პრობლემა მქონდა, მაგრამ სწავლის გაგრძელება მაინც მინდოდა. მამაჩემმა მირჩია, ისტორიის ფაკულტეტზე ჩამებარებინა, ოღონდ, საერთაშორისო ურთიერთობების და დიპლომატიის ისტორიის მიმართულებაზე, რომელიც მაშინ ახალი გახსნილი იყო. მეც დავუჯერე და 1996 წელს თსუ-ში ჩავირიცხე. საკმაოდ კარგი განათლება მივიღე, რომელიც გამომადგა თავდაცვისა და უსაფრთხოების სფეროში მუშაობის დროს. უნივერსიტეტის შემდეგ, მაგისტრატურა ინგლისში გავიარე საერთაშორისო უსაფრთხოების მიმართულებით. ოჯახისგან შეზღუდვა არც ამ დროს მქონია, მაგრამ თავისუფლებას ყოველთვის დიდი პასუხისმგებლობით ვეკიდებოდი.

- როდესაც პარლამენტში ჩხუბი და არეულობაა, თქვენ როგორ იქცევით - გარიდებას არჩევთ თუ ცდილობთ მოვლენების ეპიცენტრში იყოთ?

- როცა ჩვენს სკოლაში ჩხუბი იწყებოდა, გოგოები სულ ვცდილობდით გაგვეშველებინა. პარლამენტშიც ეს ფუნქცია ვიკისრე: ქალები შუაში ვდგავართ და ამ დროს, ჩვენ ირგვლივ ხელჩართული ბრძოლა მიმდინარეობს. რასაკვირველია, პარლამენტში ჩხუბი და დავიდარაბა მოსაწონი არ არის და არც პოლიტიკური კულტურის მაჩვენებელია. საწყენია, რომ თანამედროვე ქართულ პოლიტიკაში ფიზიკური ძალადობა ჩვეულებრივი მოვლენაა. მიმაჩნია, რომ ეს საზოგადოებაში დაუსჯელობის სინდრომს აძლიერებს.

- თუმცა, ზოგიერთი პარლამენტარი ამტკიცებს, ჩხუბს ხშირად ქალები იწყებენო...

- როგორ შეიძლება ხელჩართულ ჩხუბს ქალი იწყებდეს? - ქალს კონფლიქტის ჩახშობა შეუძლია და არა გაღვივება. პარლამენტარმა ქალებმა დიდი როლი შეასრულეს, როცა ხელისუფლება რუსული კანონის მიღებას აპირებდა. ამ კანონის უკან გაწვევა მეტწილად სწორედ პარლამენტარი ქალების დამსახურება იყო. მიუხედავად იმისა, რომ ქართულ პოლიტიკაში ქალის ყოფნა ადვილი არ არის, ჩვენ მაინც ვახერხებთ საქმე ვაკეთოთ. შევძელით, რომ ქალი პოლიტიკოსების მიმართ ნდობა გაზრდილიყო. კიდევ ერთ ასპექტს გამოვყოფ - პარლამენტარ ქალებს ერთმანეთთან თანამშრომლობა შეგვიძლია, ოპოზიციონერი ქალებიც უფრო ადვილად ვახერხებთ გაერთიანებას, ვიდრე მამაკაცები, ალბათ იმიტომ, რომ ჩვენში მამაკაცური "ეგო" არ არის. დაპირისპირებულ მხარესთან საუბარი, ნდობის აღდგენა და სამშვიდობო პროცესებში მონაწილეობა ქალებს რომ უფრო გვეხერხება, ამაში ალბათ, მკითხველიც დამეთანხმება..წაიკითხეთ სრულად