"მაყურებელი სამედიცინო პირბადეებით ესწრებოდა წარმოდგენას" - ქართველი რეჟისორის სპექტაკლმა ლიეტუვაში, პანდემიის პირობებშიც კი, ანშლაგით ჩაიარა

"ვუყურებ დღეს, პრემიერის მერე გადაღებულ პირველ ფოტოს და ვფიქრობ... ალბათ ყველა, ვისაც ჰქონდა ბედნიერება, თემურ ჩხეიძის სასწავლო რეპეტიციებს დასწრებოდა, შეყვარებულია მსახიობზე და მსახიობის თეატრზე. სხვა საკითხია, პრაქტიკაში ვის როგორ გამოსდის ეს... მაესტრო საკუთარი არსებით გვინერგავდა მსახიობის სიყვარულს... ალბათ ეს არის ყველაზე დიდი ბედნიერებაც და უბედურებაც"... - ეს იყო პირველი სტატუსი, რომელიც ცნობილმა რეჟისორმა ბადრი წერედიანმა ლიეტუვაში დადგმული სპექტაკლის შემდეგ თავის "ფეისბუკგვერდზე" დაწერა. ბადრი წელიწადზე მეტია, ლიეტუვაში იმყოფება, პროფესიონალი რეჟისორის სტატუსით მიიწვიეს და სპექტაკლი "ლიფტიორიც" ლიეტუვის ქალაქ ტელშაის დრამატულ თეატრში პროფესიონალ მსახიობებთან დადგა. სპექტაკლის დრამატურგიც ქართველი გახლავთ - მწერალი, დრამატურგი და რეჟისორი ნინო ბასილია. იმასაც გეტყვით, რომ ამ სპექტაკლის პრემიერა გაცილებით ადრე, მარტში უნდა ყოფილიყო, მაგრამ პანდემიის გამო გადაიდო, თუმცა, საბედნიეროდ, მაინც შედგა ახლახან, 16-17 სექტემბერს. ტელშაის დრამატულ თეატრში "ლიფტიორის" ორი წარმოდგენა მოეწყო და, საგანგებო რეკომენდაციებისა და შეზღუდვების მიუხედავად, ჩანს, იქაურ მაყურებელს ისეთი დიდი ინტერესი ჰქონდა, პრემიერამდე ყველა ბილეთი გაიყიდა. წარმატებულ პრემიერაზე სასაუბროდ ბადრი წერედიანს ლიეტუვაში დავუკავშირდი.

- ბადრი, უპირველესად, გილოცავ პრემიერას. გვიამბე, წარმოდგენებმა როგორ ჩაიარა, ვინ გესწრებოდათ, რა რეკომენდაციების დაცვა მოგიხდათ და თავად თუ ხარ კმაყოფილი?

- დიდი მადლობა ყურადღებისთვის. სპექტაკლს ლიეტუვის თეატრალური სივრცის წარმომადგენლები და თეატრის ადგილობრივი მოყვარულები დაესწრნენ. თეატრებისთვის, რა თქმა უნდა, საგანგებო რეკომენდაციები აქვს სახელმწიფოს - მაყურებელი სამედიცინო პირბადეებით ესწრებოდა წარმოდგენას. გარდა ამისა, ისინი დარბაზში გადანაწილდნენ საერთო ჯგუფების მიხედვით, ანუ თუ ვინმეს ჯგუფურად ჰქონდა ნაყიდი ბილეთები, ოთხ-ხუთ ადამიანს, ისინი ერთად ისხდნენ და სხვა ჯგუფებთან იცავდნენ დისტანციას. ჯერჯერობით, ვიდრე პანდემიაა, ამგვარი შეზღუდვა გაგრძელდება. რაც შეეხება სპექტაკლს და მასზე მუშაობის პროცესს, შემიძლია გითხრათ, რომ კმაყოფილი ვარ მსახიობებთან მუშაობით, თუმცა არ ვიცი, რეჟისორისათვის რას ნიშნავს, იყო თვითკმაყოფილი...

- ძალიან სასიამოვნოა, რომ პიესას ქართველი დრამატურგი ჰყავს. როგორია სიუჟეტი, შეზღუდვებიდან გამომდინარე, როგორ იმუშავეთ სპექტაკლზე, სრულფასოვნად მოახერხე თუ არა რეპეტიციების გავლა, მსახიობებს ხომ არ გაუძნელდათ?

- პიესა ეკუთვნის ქართველ მწერალს, დრამატურგს და რეჟისორს ნინო ბასილიას. საინტერესო ის არის, რომ ამ პიესის დადგის იდეა შემომთავაზა ლიეტუვაში ცნობილმა მსახიობმა და რეჟისორმა ჰანა შუმილაიტემ. პიესაში მოთხრობილია ახალგაზრდა გოგოს ისტორია, რომელიც ღრმა სულიერ დეპრესიას განიცდის და ფიქრობს თვითმკვლელობაზე. ნაწარმოებში ორი მოქმედი გმირია და სპექტაკლის ოთხმოცი პროცენტი მონო ჟანრის პრინციპითაა აგებული. პიესამ ჩემზეც იმოქმედა. იგი გავაცანი ტელშაისა და კაუნასის მცირე დრამატული თეატრის მსახიობს მარგარიტა ბლაჯინაუსკაიტეს, რომლისთვისაც ასევე მიმზიდველი აღმოჩნდა პიესაში მოთხრობილი ამბავი და გადავწყვიტეთ ერთად გვემუშავა. მამაკაცის როლს ასრულებს ლიეტუველი მსახიობი და რეჟისორი დონატას ჟილინსკასი. ვფიქრობ, სპექტაკლზე მუშაობა ძალიან საინტერესო და სასიამოვნო აღმოჩნდა, თუ არ გავითვალისწინებთ ქვეყანაში კოვიდპანდემიის აფეთქებისა და დაწესებული შეზღუდვების გამო პრემიერამდე ერთი კვირით ადრე რეპეტიციების იძულებით გაჩერებას.

- ბადრი, როგორ შეაფასა ლიეტუველმა მაყურებელმა სპექტაკლი, ასევე, პროფესიონალებისგან რა გამოხმაურება მოჰყვა მას?

- ვფიქრობ, ჩვენი და მაყურებელის კონტაქტი შედგა და ჩემთვის ეს არის მთავარი, რაც შეეხება პროფესიონალებს, საკუთარი აზრის დაფიქსირება მხოლოდ მათი პრეროგატივაა, გეტყვით მხოლოდ, რომ უკვე საგასტროლო ტურნეს მოწყობაც შემოგვთავაზეს.

- საქართველოში ჯერ კიდევ გაურკვეველია თეატრალური ცხოვრების ბედი. არავინ იცის, როდის მიეცემათ რეჟისორებს წარმოდგენების დადგმის, რეპეტიციების ჩატარების საშუალება. რას ფიქრობ, რა გავლენას მოახდენს ეს ჩვენს საზოგადოებრივ ცხოვრებაზე ან ლიეტუვური გამოცდილებიდან გამომდინარე, რას ურჩევ ჩვენს ხელისუფლებასა და თეატრალურ საზოგადოებას - როგორ შეიძლება ამ პრობლემის გადაჭრა ისე, რომ არავინ დაზარალდეს და თეატრალური წარმოდგენებიც შედგეს?

- ვურჩევდი ყველას, გაეცნონ სხვადასხვა ქვეყნის გამოცდილებას ამ საკითხთან მიმართებაში. ლიეტუვის გამოცდილება არის სამედიცინო რეკომენდაციების სრული დაცვა თეატრებში, თუმცა შემოქმედებითი პროცესის უპირობო გაგრძელება, იმავეს ვურჩევდი საქართველოსაც.

- ახლა რას აპირებ, ახალ სპექტაკლზე დაიწყებ მუშაობას? ვიცი, საქართველოში აპირებდი ჩამოსვლას, მაგრამ ვერ მოახერხე. ახლა გრძელვადიანი კონტრაქტი გააფორმე, ახალი გეგმები გაქვს?

- სამწუხაროდ, ჩამოსვლა ვერ მოვახერხე, საქართველოში არსებული რეგულაციების გამო, აქ კი ვგეგმავ ახალ სპექტაკლზე მუშაობის დაწყებას ამავე თეატრში, რომლის დამდგმელი რეჟისორიც ვარ და მევალება აქტიური მონაწილეობის მიღება მის პროფესიულ განვითარებაში. რა თქმა უნდა, პანდემიის არსებობა რთულს ხდის გესაუბროთ იმ გეგმებზე, რომელიც უკავშირდება სხვა თეატრებთან დაგეგმილ ურთიერთობებს, თუმცა შემიძლია გითხრათ, რომ არსებობს კონკრეტული გეგმები, რომლებსაც ჯერჯერობით დროში გაურკვეველს ხდის არსებული ეპიდსიტუაცია. თუმცა ოპტიმისტურად ვარ განწყობილი და მჯერა, რომ ყველაფერი კარგად იქნება და პანდემიასთან დაკავშირებული პრობლემებიც დროთა განმავლობაში მოგვარდება. დასასრულ კი მინდა, მოვიკითხო ჩემი ქვეყანა, თითოეული თქვენთაგანი და ვუსურვო წარმატება!

ავტორი: ირმა ხარშილაძე