"18 წელია მომთაბარე ცხოვრებას ვეწევით, 5 შვილით ღია ცის ქვეშ ვრჩები..." - 34 წლის მრავალშვილიანი დედა დახმარებას ითხოვს

მრავალშვილიანი დედა ნინო ვარდიაშვილი საზოგადოებას თანადგომასა და დახმარებას სთხოვს. 34 წლის ქალი AMBEBI.GE -ს საკუთარი ოჯახის მძიმე ისტორიას უყვება. ახალგაზრდა ქალი ამბობს, რომ უახლოეს პერიოდში ხუთ შვილთან ერთად ღია ცის ქვეშ დარჩენა ემუქრება. მრავალსულიანი ოჯახი ამჟამად ლაგოდეხის რაიონში, სოფელ თელაში, ნათესავის სახლში ცხოვრობს.

"15 წლის ვიყავი, რომ დავოჯახდი. ჩემი მეუღლე 20-ის იყო, ისიც ლაგოდეხელია. მამამთილმა თავიდანვე ამომიჩემა და ძალადობის მსხვერპლი აღმოვჩნდი. ერთი წელი ვიცხოვრე დედამთილ-მამამთილის სახლში და გაუსაძლისი ფსიქოლოგიური და ფიზიკური ძალადობის შემდეგ ჩემს შვილთან ერთად იქაურობა დავტოვე და დედაჩემთან წავედი.

მამამთილი ჩემს დედამთილს სცემდა ხოლმე და მე რომ გამოვესარჩლებოდი, ჩემზეც იწევდა ხელით. თავიდან ჩემი მეუღლე არ წამოვიდა სახლიდან, მაგრამ ერთი წლის შემდეგ გადაწყვიტა, რომ ჩვენთან ცხოვრება უნდოდა და მოგვაკითხა.

მას შემდეგ 18 წელია, ფაქტობრივად, მომთაბარე ცხოვრებას ვეწევით მე, ჩემი მეუღლე და შვილები. ხან სად ვცხოვრობდით, ხან - სად. ზოგჯერ ქირით, ზოგჯერაც სამადლოდ ახლობლის ან ნათესავის სახლ-კარს ვიყავით შეფარებულები.

ახლაც ჩვენი ნათესავის სახლში ვცხოვრობთ, მაგრამ ოჯახის შექმნას აპირებს და დიდი მორიდებით გვთხოვა, რომ დავცალოთ აქაურობა, რადგან რემონტის გაკეთებას იწყებს მალე. არ ვიცით სად წავიდეთ ჩვენი ხუთი შვილით. ღია ცის ქვეშ ვრჩებით. ლაგოდეხის მერიას არაერთხელ წერილობით მივმართე, რამდენჯერმე ვიყავი შესული პირადად მერთან, ბატონ ჯონდოსთან, თუმცა ყოველ ჯერზე უარი მივიღეთ.

ჩვენ აშენებულ და კეთილმოწყობილ სახლს კი არ ვითხოვთ. მთელი ლაგოდეხი გამოუყენებელ, თავისუფალ მიწის ნაკვეთებს მიაქვს... ვითხოვეთ, გამოგვიყავით პატარა მიწის ნაკვეთი, სადაც მოვახერხებთ როგორმე და ჩავდგამთ ოროთახიან ქოხს. თავი რომ შევაფაროთ, ღია ცის ქვეშ არ მოგვიწიოს ცხოვრება და ჭერი გვქონდეს. ნუთუ შეუძლებელია, რომ პატარა მიწის ნაკვეთი გამოინახოს ჩვენი მრავალშვილიანი ოჯახისთვის?" - გვეუბნება ნინო ვარდიაშვილი.

მრავალშვილიანი ოჯახის უფროსი შვილი თამარი 17 წლის არის. მას თანდაყოლილი ცერებრალური დამბლა და გულის მანკი აქვს. გოგონა დამოუკიდებლად ვერც დაჯდომას ახერხებს და ვერც - კვებას.

"თამარი ძალიან განიცდის ბინის ხშირ ცვლას. შეეჩვევა ერთ ადგილს და შემდეგ გვიწევს სხვაგან გადასვლა. ვერ ეგუება ახალ გარემოს და ნერვიულობს, ტირის. ყველაფერმა ამისთვის მოიცალა. ამ დაავადებასთან ერთად ახლა ეპილეფსიაც დაემართა. ყოველ ნერვიულობაზე ეპილეფსიური გულყრა ემართება და ამის თითოეულ კრუნჩხვაზე ვკვდები და თავიდან ვცოცხლდები.

ყველაფერს ვაჭმევთ, მაგრამ დაბლენდერებულს. არასრულფასოვანი კვების გამო 17 წლის გოგო წონაში 26 კილოა, მაგრამ ძალიან გონიერი და გულისხმიერია. ძალიან უყვარს თავისი და-ძმა. რომ ვუყვირებ რომელიმეს, უნდა ნახოთ როგორ ესარჩლება და მერე თვითონაც ტირილს იწყებს. ყველას ცნობს, ყველა უყვარს.

ერთადერთი შემოსავალი სოციალური დახმარება გვაქვს. თითო ბავშვზე 110 ლარს ვიღებთ და ამას ემატება თამარის პირველი ჯგუფის ინვალიდობის 220 ლარი. სულ ესაა ჩვენი შემოსავალი. ჩემი მეუღლე არსად მუშაობს. სოფლის მეურნეობით ვირჩენთ თავს. დედაჩემი მეუბნებოდა, ნუ გამოიჭენე თავი, ყველას ნუ გააგებინე შენი გასაჭირი, ნუ აწუხებ ამ ხალხსო. მეც ძალიან მერიდება, მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს. ჩემს უკან ჩემი შვილები დგანან და ჩვენ ღია ცის ქვეშ ვრჩებით. თუ ვინმეს შეუძლია და დაგვეხმარება, მუდამ მათ ლოცვაში ვიქნებით" - ამბობს მრავალშვილიანი დედა.