დავით ბაქრაძის „საიმედო ხვალინდელი დღე“

საპრეზიდენტო არჩევნებამდე რამდენიმე დღე რჩება. 28 ოქტომბერი განსაკუთრებულია, რადგან ხალხი თავისი ნების გამოხატვას უკანასკნელად შეძლებს - ამის შემდეგ მხოლოდ ხმოსნებს ექნებათ უფლება, აირჩიონ ხალხის ლიდერი.

როგორი საარჩევნო გარემოა და როგორ ცხოვრობს და მუშაობს? როგორია მისი ყოველდღიურობა პოლიტიკის მიღმა და რას ჰპირდება მოქალაქეებს? ამ კითხვებს "ევროპული საქართველოს" ლიდერი, პრეზიდენტობის კანდიდატი დავით ბაქრაძე პასუხობს.

- თბილისში დავიბადე და გავიზარდე. ჩემი მშობლები ფიზიკოსები არიან, ლექტორები იყვნენ. როცა კითხვას ვსწავლობდი, ფიზიკის სახელმძღვანელო მქონდა გადაშლილი - ოჯახის ბიბლიოთეკაში უმეტესობა სწორედ ეს წიგნები იყო. სამწუხაროდ, აბიტურიენტობისას არ მომეცა შესაძლებლობა, იმ დროს პოპულარულ პროფესიებზე შემეჩერებინა არჩევანი, რადგან უნივერსიტეტებში გაყიდული იყო ყველა ადგილი, ამიტომ გადავწყვიტე ფიზიკოსობა.

ყველა თბილისელი ბავშვის მსგავსად, მეც ვთამაშობდი ფეხბურთს, კალათბურთს, ვცურავდი. ახლა გადატვირთული რეჟიმის გამო ვეღარ ვახერხებ, სპორტის რომელიმე სახეობას მივყვე.

მეუღლე, მაკა მეტრეველი, ექიმია. ვზრდით ორ ქალიშვილს. უფროსი ეკატერინე ამერიკაში, იელის უნივერსიტეტში სწავლობს, ნინო სკოლის მოსწავლეა.

- როგორ ატარებს პრეზიდენტობის კანდიდატი თავისუფალ დროს?

- დიდი ხანია, თავისუფალი დრო თითქმის აღარ მაქვს. მინდა ვიყო ჩართული შვილების ყოველდღიურ ცხოვრებაში, ძალიან მიყვარს მეგობრებთან ყოფნა, ამიტომ ვცდილობ, თავისუფალი დრო ოჯახსა და მეგობრებს გავუნაწილო.

- რა გზა გაიარეთ იმისათვის, რომ გამხდარიყავით პრეზიდენტობის კანდიდატი?

- ჩემთვის ყველაზე დიდი კომპლიმენტია, როცა მეუბნებიან, რომ არ გამოვირჩევი აგრესიულობით. დარჩე ადამიანად - ეს მთავარი ღირებულებაა. ძალიან გამიმართლა, რომ კარიერა საგარეო საქმეთა სამინისტროში იმ გუნდთან ერთად დავიწყე, რომელიც რუსული ბაზების გაყვანის საკითხზე მუშაობდა. 1999 წელს დაიდო ეს შეთანხმება ირაკლი მენაღარიშვილის მონაწილეობით. მეამაყება, რომ მე, როგორც ახალგაზრდა დიპლომატი, სამი წლის განმავლობაში ვიყავი ჩართული ყოველდღიურ მოლაპარაკებებში. შემდეგი ეტაპი იყო უშიშროების საბჭოში მუშაობა. ამ პერიოდს დაემთხვა პანკისის ხეობის ოპერაცია. მაშინ რუსეთის თავდასხმის საფრთხე დიდი იყო. მძიმე დღეები იდგა, მაგრამ მნიშვნელოვანი - საქართველოს უსაფრთხოების თვალსაზრისით. შემდეგ იყო "ვარდების რევოლუცია". მართალია, არ ვყოფილვარ ლიდერი, მაგრამ ძალიან ვაქტიურობდი. წინა ხელისუფლების დროს პარლამენტის პირველ ვადაში შეიქმნა ევროინტეგრაციის კომიტეტი, რომლის თავმჯდომარეც ვიყავი და მაშინ პირველად დავიწყეთ მუშაობა სტანდარტებზე, რომლებითაც დავუახლოვდებოდით ევროპულ მოდელს. შემდეგ ვიყავი მინისტრი კონფლიქტების მოგვარების საკითხებში. მნიშვნელოვანი იყო აფხაზეთთან ურთიერთობა. ყოველგვარი პირობების გარეშე ჩავედით აფხაზეთში და ჯარისკაცები გადავეცით. ცოტა ხანს მომიწია საგარეო საქმეთა მინისტრობამ, თუმცა ნატოს ბუქარესტის სამიტი სწორედ მაშინ შედგა და შევძელით, საქართველო მიახლოებოდა ამ უმნიშვნელოვანეს ინსტიტუტს. ჩემი მთავარი მონაპოვარი ის არის, რომ ხელისუფლებაში ყოფნისას მუდმივად ვახერხებდი ოპოზიციონერებთან ურთიერთობას და მშვიდობიანი გზით ვცდილობდი პრობლემების მოგვარებას. ყველას ახსოვს იმ დროს გამართული აქციები. ჩემი მიზანი იყო, სახელმწიფოში არ დაგვეშვა ისეთი არეულობა, როგორიც 90-იან წლებში დაიწყო. ახლა ოპოზიციაში მყოფიც იმავეს ვცდილობ.

- როგორ საარჩევნო გარემოში გიწევთ ბრძოლა პრეზიდენტობისთვის?

- მოქმედი ხელისუფლება ცდილობს მოსახლეობის დაშინებას. მათ რიტორიკას ლაიტმოტივად გასდევს, რომ ცვლილება, შესაძლოა, უარესი იყოს, მოსალოდნელი რევანშითა და შურისძიებით. ვისაც აღარ უნდა უმოძრაობა, უკუსვლა და ჭაობში ცხოვრება და არ უნდა რევანში და შურისძიება, ვპირდები, რომ სწორედ მათი შეხედულებების გამზიარებელი პრეზიდენტი ვიქნები. `ქართული ოცნება~ ცდილობს, მოატყუოს საზოგადოება, როცა ამტკიცებს, რომ პრეზიდენტს ისეთი შეზღუდული უფლებები აქვს, მნიშვნელოვან ცვლილებებს ვერ განახორციელებს. მათი მიზანი არჩევნებზე ცოტა ადამიანის მოსვლაა, რათა გამოიყენონ ადმინისტრაციული რესურსი საკუთარი კანდიდატის გასამარჯვებლად. ამიტომ მთავარია, ბევრი ადამიანი მოვიდეს არჩევნებზე, რათა ადმინისტრაციულმა რესურსმა არ გადაწყვიტოს ჩვენი ქვეყნის ბედი.

- ვინ არის მთავარი კონკურენტი დავით ბაქრაძისათვის?

- ჩემს კონკურენტად აღვიქვამ ხელისუფლებას და არა - ქალბატონ სალომე ზურაბიშვილს. ის რომ მართლაც დამოუკიდებელი კანდიდატი იყოს, ჩემს კონკურენტად არც კი მივიჩნევდი. სანამ "ქართული ოცნება" მხარდაჭერას გამოუცხადებდა, მისი შემოწირულობა ერთ თვეში მხოლოდ 40 ლარი იყო, მას შემდეგ კი, რაც ხელისუფლება აქტიურად ჩაერთო კამპანიაში, ზურაბიშვილს დღეში ურიცხავენ ასეულობით ათას ლარს. სწორედ ეს ფინანსური განსხვავება ადასტურებს, რომ დამოუკიდებელი კანდიდატი ზურაბიშვილი და ხელისუფლების მხარდაჭერილი ზურაბიშვილი ერთმანეთისგან განსხვავდება. ბევრი ჩვენი თანამოქალაქისგან გამიგია, რომ აღარ სჯერათ პოლიტიკოსების დაპირებების. მანამდე, სანამ პოლიტიკოსს არ შეეშინდება საზოგადოების კონტროლის და აქტიური ჩართულობის, საშველი არ იქნება. მე მჭირდება მოქალაქეთა მხარდაჭერა, მაგრამ თითოეულმა მოქალაქემ უნდა გაიაზროს, რომ მათ სჭირდებათ ცვლილება კეთილდღეობისათვის. ძალა ხალხშია და სწორედ ხალხს შეუძლია, უძრაობას უარი უთხრას.

- რას ჰპირდება საპრეზიდენტო კანდიდატი დავით ბაქრაძე ამომრჩეველს?

- ჩემი მთავარი დაპირება ახალგაზრდებისთვის განათლების კომპლექსური პაკეტის შეთავაზებაა, რომელიც შეჭირვებული 8 000 სტუდენტის ფინანსურ მხარდაჭერას გულისხმობს. პრეზიდენტის სარეზერვო ფონდი კი იზრუნებს ახალგაზრდების სწავლებაზე უცხოეთში. არც ერთი კანდიდატი არ ლაპარაკობს შრომით ემიგრანტებზე, არადა, თითქმის ყოველი მესამე ოჯახიდან არიან წასული საზღვარგარეთ და მუშაობენ, რომ ოჯახები გადაარჩინონ. ყველა ქართველი ემიგრანტი ელოდება კაპიტალის დაგროვებას, რათა დაუბრუნდნენ ოჯახებს. შრომის ბაზრის გახსნით უფრო მალე შეძლებენ თანხის დაგროვებას და საქართველოში ჩამოსვლას. ჩემი მთავარი დაპირება ქვეყანაში ინვესტორების მოზიდვის გზით მეტი სამუშაო ადგილის შექმნაა. ყურადღების მიღმა არ მრჩებიან პენსიონერები, ომის ვეტერანები, სოციალურად დაუცველი ადამიანები და დევნილები. ხშირად კითხულობენ, აქვს თუ არა პრეზიდენტს უფლება, ილაპარაკოს პენსიებსა და სხვადასხვა სოციალურ პაკეტზე. ამ საკითხების გარდა, ჩემი მიზანია ევროინტეგრაციაზე, დეოკუპაციასა და საგარეო ინტერესების დაცვაზე მუშაობაც. დავინტერესდები, ვინ აფინანსებდა სახელისუფლებო კანდიდატს, ან ვინ მესხმოდა თავს "ქართული ოცნების" აქტივისტების მხრიდან. საზოგადოება უნდა გაერთიანდეს და წარსული შეცდომების გათვალისწინებით ვიაროთ წინ, საიმედო ხვალინდელი დღისთვის.

R