ინ­ტერ­ნეტ­და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა, გა­ღი­ზი­ა­ნე­ბა, პრო­ტეს­ტი დუ­მი­ლით, - ეს არის მცი­რე ჩა­მო­ნათ­ვა­ლი იმ პრობ­ლე­მე­ბი­სა, რა­საც მშობ­ლე­ბი სა­კუ­თარ შვი­ლებს ამ­ჩნე­ვენ და პრობ­ლე­მი­დან თა­ვის და­საღ­წე­ვად ფსი­ქო­ლო­გებს მი­მარ­თა­ვენ.

რა საფრ­თხის შემ­ცვე­ლია გლო­ბა­ლუ­რი სივ­რცე და რო­გორ შე­ვუ­წყოთ ხელი ბავ­შვის ფსი­ქო­ლო­გი­ის სწო­რად ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბას, - ინ­ტერ­ნეტ­კონ­ფე­რენ­ცი­ის მო­ნა­წი­ლე მშობ­ლე­ბის თხოვ­ნით, კი­თხვებს ფსი­ქო-კო­რექ­ცი­ის ცენ­ტრის, "დენ­დრო­ნის" ხელ­მძღვა­ნე­ლი, ექი­მი, ფსი­ქო­თე­რა­პევ­ტი მაია ბე­გაშ­ვი­ლი პა­სუ­ხობს.

მკი­თხვე­ლი:

რა შე­დეგს მო­ი­ტანს ბავ­შვის აღ­ზრდა სიმ­კაც­რით ან ზედ­მე­ტი სი­ნა­ზით?

-პირ­ველ რიგ­ში შევ­თან­ხმდეთ, რომ ბავ­შვის სწო­რად ფორ­მი­რე­ბის­თვის აუ­ცი­ლე­ბე­ლია მისი აღ­ზრდა. მე თა­ვად ვარ ბავ­შვის პო­ზი­ტი­უ­რად აღ­ზრდის მე­თო­დის მომ­ხრე.

რე­ა­ლო­ბა­ში თუ სიმ­კაც­რე არ იქ­ნე­ბა ბავ­შვის­თვის და­მა­ზი­ა­ნე­ბე­ლი, ცხა­დია გარ­კვე­უ­ლი ფორ­მა­ტით და­საშ­ვე­ბია, თუმ­ცა გა­და­მე­ტე­ბულ სიმ­კაც­რეს მო­აქვს შე­უქ­ცე­ვა­დი შე­დე­გე­ბი. ზი­ან­დე­ბა ბავ­შვის ფსი­ქი­კა, ის ვე­ღარ პო­უ­ლობს თა­ვის ად­გილს, ხდე­ბა შე­ფერ­ხე­ბა კოგ­ნი­ტურ გან­ვი­თა­რე­ბა­ში, ხდე­ბა ემო­ცი­ო­ნა­ლუ­რი სფე­როს მოშ­ლა და ა.შ.

რაც შე­ე­ხე­ბა ზედ­მეტ სი­ნა­ზეს: მე არ ვიცი რას გუ­ლის­ხმობთ სი­ნა­ზე­ში, თუმ­ცა პო­ზი­ტი­უ­რი აღ­ზრდის მე­თო­დი დღეს არის ყვე­ლა­ზე კარ­გად აღ­ზრდის მე­თო­დი, შე­მო­თა­ვა­ზე­ბულ მე­თო­დებს შო­რის. რო­დე­საც ბავ­შვის სა­ჭი­რო­ე­ბე­ბი არის გა­ზი­ა­რე­ბუ­ლი ყვე­ლა­ზე უკეთ, რო­დე­საც ბავ­შვის წა­ხა­ლი­სე­ბის მე­ქა­ნიზ­მია ბავ­შვთან ურ­თი­ერ­თო­ბის ყო­ვე­ლი დღე და რო­დე­საც მისი მო­თხოვ­ნე­ბი პრაქ­ტი­კუ­ლად დაკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბუ­ლია იმ შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბის ფარ­გლებ­ში რა შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბიც მშობ­ლებს გაგ­ვაჩ­ნია.

მა­ნი­პუ­ლი­რე­ბის შემ­თხვევ­ბი რო­გორც წესი ლმო­ბი­ე­რი აღ­ზრდით კი არ არის გან­პი­რო­ბე­ბუ­ლი, პი­რი­ქით, შე­საძ­ლე­ბე­ლია მკაც­რი მიდ­გო­მე­ბის ფონ­ზეც კი გან­ვი­თარ­დეს. ზო­გა­დად ბავ­შვის­თვის ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია მისი სა­ჭი­რო­ე­ბე­ბის დაკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბა მოხ­დეს სა­თა­ნა­დო ახ­სნით: "რა­ტომ შე­იძ­ლე­ბა", "რა­ტომ არ­გებს", "რა­ტომ წა­ად­გე­ბა" მას მისი მო­თხოვ­ნე­ბის დაკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბა.

რა­საკ­ვირ­ვე­ლია არ­სე­ბობს შე­უ­თავ­სე­ბე­ლი მო­თხოვ­ნე­ბი, თუმ­ცა და­სა­ბუ­თე­ბუ­ლად და არ­გუ­მენ­ტი­რე­ბუ­ლად უნდა აეხ­სნას ბავ­შვს, რა­ტომ არ შე­იძ­ლე­ბა მისი გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა. წი­ნა­აღ­მდეგ შემ­თხვე­ვა­ში ეს გა­მო­იწ­ვევს სე­რი­ო­ზულ ფსი­ქი­კურ აშ­ლი­ლო­ბას.

მკი­თხვე­ლი:

რა გავ­ლე­ნას ახ­დენს წყვილ­თა შო­რის ურ­თი­ერ­თო­ბა ბავ­შვის გან­ვი­თა­რე­ბა­ზე?

-წყვილ­თა შო­რის ურ­თი­ერ­თო­ბას უაღ­რე­სად დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს. უკა­ნას­კნელ­მა კვლე­ვებ­მა და­ად­გი­ნა, რომ მო­სიყ­ვა­რუ­ლე წყვი­ლე­ბის ბავ­შვე­ბი არი­ან კოგ­ნი­ტუ­რად უფრო მე­ტად გან­ვი­თა­რე­ბუ­ლი, ემო­ცი­უ­რად უფრო მე­ტად ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი და ადაპ­ტი­რე­ბის უფრო მეტ სა­შუ­ა­ლე­ბებს ფლო­ბენ. რაც შე­ე­ხე­ბა ოჯახ­ში­და ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის ფორ­მატს. სა­სურ­ვე­ლია ოჯა­ხი იყოს კე­თილ­გან­წყო­ბის და წყვილ­თა შო­რის სუ­ფევ­დეს ურ­თი­ერ­თგა­გე­ბის ატ­მოს­ფე­რო. წი­ნა­აღ­მდეგ შემ­თხვე­ვა­ში ბავ­შვი ზი­ან­დე­ბა ორ­მხრივ, იმი­ტომ, რომ ორი­ვე მშო­ბე­ლი მის­თვის არის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი. მის­თვის ორი­ვე მშო­ბე­ლი არის სა­სურ­ვე­ლი, სა­მა­გა­ლი­თო ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­საც უნდა მი­ბა­ძოს, რო­მელ­მაც უნდა და­იც­ვას, რო­მელ­მაც უნდა იზ­რუ­ნოს. როცა არის ურ­თი­ერ­თმო­კა­მა­თე წყვი­ლე­ბი და ოჯახ­ში სტრე­სუ­ლი სი­ტუ­ა­ცია, ბავ­შვებ­ში ხდე­ბა სხვადსხვა სა­ხის მოშ­ლი­ლო­ბე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბა. ნევ­რო­ტი­უ­ლო­ბა ძა­ლი­ან ხში­რია.

რო­გო­რიც არ უნდა იყოს მშო­ბე­ლი , ის მის­თვის სა­სურ­ვე­ლი და საყ­ვა­რე­ლია. საქ­მე იმა­შია, რომ მე­ო­რეს მხრივ ის ფლობს ინ­ფორ­მა­ცი­ას მშობ­ლის მხრი­დან წა­მალ­და­მი­კი­დე­ბუ­ლე­ბის, ალ­კოჰოლ­და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბის, თა­მაშ­და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბის შე­სა­ხებ, ცხა­დია, რომ უკვე მენ­ტა­ლო­ბა­ში ჩნდე­ბა ტენ­დენ­ცი­ე­ბი. შე­საზ­ლე­ბე­ლია მენ­ტა­ლო­ბა­ში მი­ღე­ბულ­მა ამ მავ­ნე მომ­ხმა­რე­ბებ­მა მას­ში გა­მო­იწ­ვი­ოს შემ­დგო­მი ქცე­ვის გას­ვლა ნორ­მის ფარ­გლე­ბი­დან.

რას გა­ნიც­დის ბავ­შვი, რო­მელ­მაც პირ­ველ­მა და­ი­ნა­ხა მშობ­ლის მხრი­დან ნარ­კო­ტი­კუ­ლი სა­შუ­ა­ლე­ბის მოხ­მა­რე­ბა, ცხა­დია ეს არის მის­თვის სტრე­სი. სტრე­სის შემ­დეგ ფორ­მირ­დე­ბა სტრე­სუ­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბა, ხდე­ბა გა­და­ფა­სე­ბა მშობ­ლის ავ­ტო­რი­ტე­ტის კომ­პე­ტენ­ცი­ე­ბის. ხდე­ბა ში­და­პი­როვ­ნუ­ლი ცვლი­ლე­ბე­ბი და ხდებ ამიდ­გო­მე­ბის გა­და­მუ­შა­ვე­ბა.

რა გა­ა­კე­თოს ამ შემ­თხვე­ვა­ში მე­ო­რე ჯან­მრთელ­მა მშო­ბელ­მა? - პირ­ველ რიგ­ში უნდა აუხ­სნას ბავ­შვს, რომ ეს არ არის მისი ბუ­ნებ­რი­ვი მდგო­მა­რე­ო­ბა და რომ ეს არის იმ და­ა­ვა­დე­ბის გა­მოვ­ლი­ნე­ბა, რო­მე­ლიც მას აქვს. ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია თუკი ამას აუხ­სნით სიყ­ვა­რუ­ლით, მოთ­მე­ნით. გარ­კვე­ულ­წი­ლად ამ­ბო­ბენ, რომ "და­ა­ვა­დე­ბა­ზე ბო­დიშს არ ვიხ­დით, ბო­დიშს ვიხ­დით ქმე­დე­ბებ­ზე, რო­მელ­მაც და­ა­ვა­დე­ბამ­დე მიგ­ვიყ­ვა­ნა. პირ­და­პირ სა­სი­ცო­ცხლო ჩვე­ნე­ბაა, ბავ­შვს პირ­და­პირ და­ვა­ნა­ხოთ ამ მოხ­მა­რე­ბის მანვნე შე­დე­გე­ბი და სა­კუ­თარ თავ­ზე გან­ცდი­ლი ის გან­ცდე­ბი, რო­მე­ლიც მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა კვალს ტო­ვე­ბენ ჩვენს ჯან­მრთე­ლო­ბა­ზე.

მკი­თხვე­ლი:

რო­გო­რია ზღვა­რი ბავ­შვებ­ში კრი­ტი­კულ და მშვიდ პე­რი­ო­დებს შო­რის და რო­გორ უნდა "მარ­თოს" ბავ­შვის ფსი­ქო­ლო­გია მშობ­ლებ­მა?

-სქე­სობ­რი­ვი მომ­წი­ფე­ბის პე­რი­ოდ­ში ხდე­ბა დიდი რა­ო­დე­ნო­ბით ჰორ­მო­ნა­ლუ­რი დის­ბა­ლან­სის გა­მოს­რო­ლა და ამ პე­რი­ოდ­ში ცხა­დია, რომ ფორ­მირ­დე­ბა ფსი­ქი­კა, მე­ო­ბა, ხდე­ბა ახა­ლი ინ­სტრუ­მენ­ტე­ბის შე­ძე­ნა, ახ­ლე­ბურ ცხოვ­რე­ბა­ზე გა­დას­ვლის­თვის, სკმა­ოდ მძი­მე პე­რი­ო­დია, თუმ­ცა ამ პე­რი­ო­დის გავ­ლის შემ­დეგ ყვე­ლა იმ ინ­სტრუ­მენტს რა­საც მო­ი­პო­ვებს მომ­წი­ფე­ბის ხა­ნა­ში მო­ზარ­დი, ხმა­რობს და­ნარ­ჩე­ნილ ცხოვ­რე­ბა­ში. ცხა­დია ეს მე­ქა­ნიზ­მე­ბია სა­ჭი­როა თვითმყო­ფა­დო­ბის­თვის, რე­ა­ლი­ზე­ბის­თვის, ფი­ზი­ო­ლო­გი­უ­რი არ­სის შე­მეც­ნე­ბის­თვის და ა.შ. ამ პე­რი­ოდ­ში მო­პო­ვე­ბუ­ლი ინ­ფორ­მა­ცია სა­კუ­თა­რი თა­ვის შე­სა­ხებ ძა­ლი­ან სა­სარ­გებ­ლოა და გავ­ლე­ნას ახ­დენს მო­ზარ­დის მთელ ცხოვ­რე­ბა­ზე.

რაც შე­ე­ხე­ბა რო­გორ მარ­თოს მშო­ბელ­მა ბავ­შვის ფსი­ქო­ლო­გია, არ მი­მაჩ­ნია რომ მშო­ბელ­მა უნდა მარ­თოს ბავ­შვის ფსი­ქო­ლო­გია. ჩვენ ვსა­უბ­რობ­დით აღ­ზრდის სა­კი­თხებ­ზე. ზო­გა­დად ყვე­ლა­ზე კარ­გი აღ­ზრდაა ის, რომ ჩვენ მივ­ცეთ სა­შუ­ა­ლე­ბა გა­მოვ­ლი­ნოს ყვე­ლა­ფე­რი ის კე­თი­ლად, რაც მას­შია ჩა­დე­ბუ­ლი.

მშობ­ლის ვა­ლია არა რა­ი­მე ჩარ­ჩო­ში მო­აქ­ცი­ოს ბავ­შვის პი­როვ­ნე­ბა და მარ­თოს ის, არა­მედ გა­მო­ავ­ლი­ნოს ის ნი­ჭე­ბი და უნა­რე­ბი, რაც ბავ­შვშია ჩა­დე­ბუ­ლი, რათა შემ­დგომ მი­ე­ცეს სა­შუ­ა­ლე­ბა, რომ ამით იცხოვ­როს და დამ­კვიდ­რდეს და გახ­დეს სო­ცი­უ­მის სრულ­ფა­სო­ვა­ნი წევ­რი. ბავ­შვი და მსო­ბე­ლი უნდა გა­ი­ზარ­დოს ერ­თად.

მკი­თხვე­ლი:

უკა­ნას­კნელ წლებ­ში კა­ტას­ტრო­ფუ­ლად იმა­ტა იმ ბავ­შვე­ბის რი­ცხვმა, რომ­ლებ­საც ლა­პა­რა­კი არ სურთ. რა არის ამის მი­ზე­ზი?

-პირ­ველ რიგ­ში სად ხდე­ბა ბავ­შვის ფორ­მი­რე­ბა?- მუც­ლად­ყოფ­ნის პე­რი­ოდ­ში. და­ვი­წყოთ იქე­დან რომ მუც­ლად­ყოფ­ნის პე­რი­ოდ­ში სა­ჭი­როა ბავ­სვთან ძა­ლი­ან ხში­რი კონ­ტაქ­ტი, არამ­ხო­ლოდ სხე­უ­ლო­ვა­ნი შე­ხე­ბე­ბის სა­ხით, არა­მედ ლა­პა­რა­კით. გა­დავ­ცეთ მას ჩვენ სით­ბო, სიყ­ვა­რუ­ლი, სი­ნა­ზე რო­მელ­საც გან­ვიც­დით მის მი­მართ და იმის შემ­დეგ რაც უკვე იბა­დე­ბა, სა­სი­ცო­ცხლოდ მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია ჩვე­ნი ეს კონ­ტაქ­ტი მისი სა­მე­ტყვე­ლო აპა­რა­ტის ფორ­მი­რე­ბის­თვის.

თუ ბავ­შვი ვერ ლა­პა­რა­კობს, სე­იძ­ლე­ბა ეს იყოს პრობ­ლე­მა სა­მე­ტყვე­ლო აპა­რატ­ში, ნევ­რო­ლო­გი­ურ მო­უმ­წი­ფებ­ლო­ბა­ში, თუმ­ცა ის მო­მენ­ტი, როცა დუმს ბავ­შვი - ესე­ი­გი აპ­რო­ტეს­ტებს. მან ვერ და­ი­ნა­ხა სა­კუ­თა­რი თა­ვის სა­ჭი­რო­ე­ბა, ვერ და­ი­ნა­ხა ის სიყ­ვა­რუ­ლი, პა­ტი­ვის­ცე­მა რი­თაც მას უნდა ეპყრო­ბოდ­ნენ და ამი­ტომ ჩათ­ვა­ლა რომ უმ­ნიშ­ვნე­ლოა მისი სი­ტყვა და და­დუმ­და. რე­ა­ლო­ბა­ში ძა­ლი­ან ხში­რია სწო­რედ ეს შემ­თხვე­ვე­ბი, რო­დე­საც ბავ­შვმა იცის ლა­პა­რა­კი, შე­უძ­ლია მაგ­რამ არ ლა­პა­რა­კობს. ვერ ხე­დავს ამის სა­ჭი­რო­ე­ბას, ვერ გრძნობს ამის შე­დე­გებს, ამი­ტომ ცხა­დია რომ ასე­თი პა­სი­უ­რი პრო­ტეს­ტით გვეხ­მი­ა­ნე­ბა.

მკი­თხვე­ლი:

მაქვს ძა­ლი­ან დიდი პრობ­ლე­მა ბავ­შვთან და­კავ­ში­რე­ბით. ჩემი შვი­ლი არის ძა­ლი­ან გულ­ჩა­თხრო­ბი­ლი, მი­უ­ხე­და­ვად მრა­ვალ­ნა­ი­რი მცდე­ლო­ბი­სა, მე­გობ­რულ კო­მუ­ნი­კა­ცი­ას ვერ ვამ­ყა­რებ. რას მირ­ჩევთ?

-რო­დე­საც მო­ზარ­დი დუმს, სა­წი­როა ილა­პა­რა­კოს მშო­ბელ­მა, რო­დე­საც მო­ზარ­დი დუმს, არ უნდა მას რომ სე­მო­ვი­დეს დი­ა­ლოგ­ში სა­სურ­ვე­ლია მშობ­ლებ­მა და­ვი­წყოთ ლა­პა­რა­კი ჩვენს სა­წი­რო­ე­ბა­ზე, და­ვუს­ვათ მას კი­თხვე­ბი ჩვენ­გან გა­მომ­დი­ნა­რე. და­ვე­კი­თხოთ რჩე­ვა ან ვაგ­რძნო­ბი­ნოთ დიდი სით­ბო და სიყ­ვა­რუ­ლი, ჩვენ­თან დი­ა­ლო­გი მას წა­ად­გე­ბა ცხოვ­რე­ბი­სე­უ­ლი პრობ­ლე­მის გა­და­ლახ­ვი­სას. გულ­ჩა­თხრო­ბილ ბავ­შვს ცხდე­ბით ისეთ ოჯა­ხებ­ში, სა­დაც არ არის დი­ა­ლო­გის კულ­ტუ­რა. სა­დაც წყვი­ლე­ბი ერ­თმა­ნეთ­თან ძი­რი­თა­დად სა­ყო­ფა­ცხოვ­რე­ბო ურ­თი­ერ­თო­ბებ­ში არი­ან, ასეთ ბავ­შვებს არ უჩ­ნდე­ბათ სურ­ვი­ლი ამ ყო­ფით სა­კი­თხებ­ზე სა­უბ­რის სურ­ვი­ლი. გულ­ჩა­თხრო­ბი­ლო­ბა ეს შე­იძ­ლე­ბა იყოს პრო­ტეს­ტის გა­მო­ხა­ტუ­ლე­ბა, შე­იძ­ლე­ბა იყოს დეპ­რე­სი­უ­ლი გან­წყო­ბის მაჩ­ვე­ნე­ბე­ლი, ასე­ვე შე­საძ­ლე­ბე­ლია მის­თვის იყოს რა­ი­მე მძი­მე პე­რი­ო­დის გა­მოვ­ლი­ნე­ბა. თუმ­ცა ცალ­სა­ხად, მშო­ბე­ლი უნდა შე­ე­ცა­დოს და­ე­ლა­პა­რა­კოს, ის­წავ­ლოს მას­თან მი­სას­ვლე­ლი ენა. მშობ­ლე­ბი ხში­რად ვუშ­ვებთ ერთ დიდ შეც­დო­მას, - რო­დე­საც ჩვენ ვე­ლა­პა­რა­კე­ბით ბავ­შვებს ჩვენს ენა­ზე დი­დაქ­ტი­კა ბავ­შვებ­თან გა­მო­სა­ყენ­ბე­ლი არ არის. დი­დაქ­ტი­კუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი ბას­ვებ­თან იწ­ვევს ნე­გა­ტივს, მის გას­ვლას, ამი­ტომ სა­სურ­ვე­ლია ჩვენ მას ვე­ლა­პა­რა­კოთ რო­გორც თა­ნა­ტო­ლებ­მა და გა­ვი­ზი­ა­როთ და ავ­ხსნათ მისი სა­ჭი­რო­ე­ბე­ბი და ის ცხოვ­რე­ბი­სუ­ლი პრობ­ლე­მე­ბი თა­ნა­ტო­ლე­ბის ენა­ზე და დო­ნე­ზე. ეს ყო­ველ­თვის გა­მო­იწ­ვევს სა­სურ­ველ ეფექტს.

მკი­თხვე­ლი:

სკო­ლის ნე­ბის­მი­ე­რი საგ­ნის მას­წავ­ლე­ბე­ლი, ქარ­თუ­ლი იქ­ნე­ბა თუ ხე­ლოვ­ნე­ბა, ბავ­შვებს აძ­ლევს და­ვა­ლე­ბებს, რომ­ლის მი­ხედ­ვი­თაც ინ­ფორ­მა­ცია უნდა მო­ი­ძი­ონ ინ­ტერ­ნე­ტის მეშ­ვე­ო­ბით. არის თუ არა ეს პრობ­ლე­მა?

-თუ ეს პრო­ცე­სი არ არის რე­გუ­ლი­რე­ბუ­ლი, ეს გა­მო­იწ­ვევს ინ­ტერ­ნეტ­და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბას, იმი­ტომ რომ იმის მიღ­მა. როცა მოს­წავ­ლე სკო­ლის საგ­ნი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე სა­ჭი­რო ინ­ფორ­მა­ცი­ას მო­ი­ძევს, წა­ა­წყდე­ბა სხვა მრა­ვალ ინ­ფორ­მა­ცი­ას, მათ შო­რის არა­სა­სურ­ველ­საც. ამი­ტომ პირ­ველ პე­რი­ოდ­ში მა­ინც სა­სურ­ვე­ლია მშო­ბე­ლი მი­ეხ­მა­როს ინ­ფორ­მა­ცი­ის მო­ძი­ე­ბა­ში. ას­წავ­ლოს ამ ინ­ფორ­მა­ცი­ის და­ხა­რის­ხე­ბა და პე­და­გო­გებს ვურ­ჩევ, რომ რის გან­მავ­ლო­ბა­ში ხუ­თი­ვე მას­წავ­ლე­ბე­ლი ერ­თად ნუ მის­ცემს მსგავს და­ვა­ლე­ბას.

მკი­თხვე­ლი:

ჩემი 5 წლის ბიჭი მე­ტის­მე­ტად აჟი­ტი­რე­ბუ­ლია რო­ბო­ტე­ბით. ყო­ველ­თვის ამ გმი­რე­ბის ნახ­ვა სურს. ამის გამო უმე­ტეს დროს ატა­რებს კომ­პი­უ­ტერ­თან. რამ­დე­ნად ჯან­სა­ღია ეს გა­ტა­ცე­ბა და არის თუ არა სა­ში­ში?

-გა­ტა­ცე­ბა ჯან­სა­ღია ყვე­ლა­ნა­ი­რი, რი­ტაც ბავ­შვია გა­ტა­ცე­ბუ­ლი. ცალ­სა­ხად უნდა ვთქვათ, რომ პა­ტი­ვი ვცეთ მის გა­ტა­ცე­ბას და სურ­ვი­ლებს. არ აქვს მნიშ­ვნე­ლო­ბა ეს იქ­ნე­ბა რო­ბო­ტი, თო­ჯი­ნა, მან­ქა­ნა, თუმ­ცა სა­სურ­ვე­ლია ინ­ტერ­ნეტ­სივ­რცი­დან ეს სა­თა­მა­შო გა­მო­ვი­ტა­ნოთ გა­რეთ, მე ვურ­ჩევ მშობ­ლებს ბავ­შვთან ერ­თად იყოს თა­მა­შის მო­ნა­წი­ლე, შე­საძ­ლე­ბე­ლია ხელ­ნა­კე­თი სა­თა­მა­შო­ე­ბი და­ამ­ზა­დოს იმა­ვე ანა­ლო­გი­ით და ერ­თობ­ლი­ვი თა­მა­ში მოხ­დეს არა ინ­ტერ­ნეტ­სივ­რცე­ში, არა­მედ ოჯა­ხურ გა­რე­მო­ში. რა­ი­მე სა­სიშ­რო­ე­ბას, რომ რო­ბო­ტი რა­მეს იზამს მე ვერ ვხე­დავ, თუმ­ცა სა­შიშ­რო­ე­ბა რომ ინ­ტერ­ნეტ­ზე მი­ჯაჭ­ვუ­ლო­ბა გან­ვი­თარ­დეს, ამის სა­შიშ­რო­ე­ბა არის, თუ თა­მა­სი არ გა­მო­ვი­ტა­ნეთ გა­რეთ და არ გავ­ხა­დეთ ნორ­მი­რე­ბუ­ლი.

მკი­თხვე­ლი:

რა შეგ­ვიძ­ლია გა­ვა­კე­თოთ, რომ ბავ­შვს თა­ნა­ტო­ლებ­თან კონ­ფლიქ­ტუ­რი გა­რე­მო არ შე­ექ­მნას და ამავდრო­უ­ლად, ზედ­მე­ტა­დაც არ ჩა­ვე­რი­ოთ მის და მისი თა­ნა­ტო­ლე­ბის ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში?

- დე­დის ჩა­რე­ვამ შე­იძ­ლე­ბა არა­მარ­ტო გა­ამ­წვა­ვოს კონ­ფლიქ­ტუ­რი სი­ტუ­ა­ცია, არა­მედ გა­აღ­ვი­ვოს კი­დეც. გა­აღ­ვი­ვოს ოჯახ­თა შო­რის და­ძა­ბუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა. სა­წი­როა ბავ­შვს ვას­წავ­ლოთ სწო­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა თა­ვის თა­ნა­ტო­ლებ­თან, სად სწავ­ლობს ბავ­შვი ურ­თი­ერ­თო­ბას. პირ­ველ გა­მოც­დი­ლე­ბას ღე­ბუ­ლობს ოჯახ­ში, თუკი ის ოჯახ­ში მი­ი­ღებს სწორ გა­მოც­დი­ლე­ბას, თა­ნა­ტო­ლებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბი­სას ეს გა­მოც­დი­ლე­ბა გა­მო­ად­გე­ბა ჰარ­მო­ნი­უ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბის დამ­ყა­რე­ბის­თვის. კონ­ფლიქ­ტუ­რი სი­ტუ­ა­ცი­ის გაღ­ვი­ვე­ბის მი­ზე­ზი ბევ­რია: თვით­დამ­კვიდ­რე­ბა, ლი­დე­რო­ბა, ყუ­რა­დღე­ბის მო­პო­ვე­ბის სურ­ვი­ლი და ა.შ. ამ შემ­თხვე­ვა­ში ვა­ცა­დოთ ბავ­შვს, არ ჩა­ვე­რი­ოთ, გავ­დგეთ გან­ზე და სწო­რი ინ­სტრუქ­ცი­ე­ბი მივ­ცეთ სწო­რად სე­ვა­მეც­ნე­ბი­ნოთ თვი­თონ კონ­ფლიქ­ტის არსი. მაგ­რამ ად­გილ­ზე ჩა­რე­ვას არ ვურ­ჩევ მშო­ბელს.

არ ვურ­ჩევ მშო­ბელს მო­ი­პო­ვონ ინ­ფორ­მა­ცია სხვადსხვა მე­გო­ბა­რი ბავ­შვებ­ზე დაყ­რდნო­ბით, ეს ძა­ლი­ან და­მა­ზი­ა­ნე­ბე­ლია. და­მა­ზი­ა­ნე­ბე­ლია ბავ­შვე­ბის თავლთვა­ლი, პე­და­გო­გებ­თან ჩუმი სა­უ­ბა­რი და პე­და­გო­გებ­ზე დაყ­რდნო­ბით ინ­ფორ­მა­ცი­ის მო­პო­ვე­ბა. გვახ­სოვ­დეს, ის არის სი­მარ­თლე, ის არის სწო­რი, რა­საც გვე­უბ­ნე­ბა ჩვე­ნი შვი­ლე­ბი.

იხი­ლეთ ვი­დეო