ამბობს, რომ ხელისუფლება საზოგადოებას სიმართლეს უმალავს, რადგან, რეალურად, საქართველო "პატრონის" გარეშეა დარჩენილი. მხარდაჭერას ვერც საერთაშორისო პარტნიორებისგან გრძნობს და ფიქრობს, რომ მხოლოდ "შეშფოთება" საქართველოს სასურველ შედეგამდე ვერ მიიყვანს. სოჭის ოლიმპიადის შედეგებსა და საქართველო-რუსეთის დაძაბულ პოლიტიკურ ურთიერთობებზე "ვერსიას" საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი სოსო ჯაჭვლიანი ესაუბრა.
- სამწუხაროდ, ხელისუფლება ადამიანებს ხშირად სიმართლეს არ ეუბნება. როცა საზოგადოება ოლიმპიადაზე გამგზავრებას ქართული მხარის უთავმოყვარეობად მიიჩნევს, მაინტერესებს, საკითხს სხვა კუთხიდან რატომ არ უყურებენ. სოჭის ოლიმპიადაზე უარი რომ გვეთქვა, საქართველოს ბოიკოტს რომელიმე სხვა სახელმწიფო მხარს დაუჭერდა? სავარაუდოდ, ჩვეულებისამებრ, მხოლოდ შეშფოთებით შემოიფარგლებოდნენ.
- როგორც მინიმუმ, საქართველო ოკუპაციის მიმართ საკუთარ პოზიციას არ დააფიქსირებდა, სოჭის ოლიმპიადის დასრულების შემდეგ საქართველოში ბევრმა დასვა კითხვა - ღირდა კი ქართველი სპორტსმენების ასპარეზობის შედეგები სოჭში გასამგზავრებლად?
- ეს რა შუაშია? რა მნიშვნელობა აქვს ზამთრის სახეობებში ძლიერი სპორტსმენები გვყავს თუ არა. ოლიმპიადის დევიზი ასეთია – მთავარი გამარჯვება კი არა, მონაწილეობაა. სოჭში გამგზავრების შესახებ გადაწყვეტილების მიღება მთავრობისთვისაც საკმაოდ რთული აღმოჩნდა და პარლამენტისთვისაც, მაგრამ დღევანდელი გადასახედიდან, კიდევ ერთხელ დადასტურდა, რომ, საბოლოოდ, საღმა აზრმა გაიმარჯვა. ბუნებრივია, რუსეთს თავისი გეგმები აქვს, კონსტიტუციაში უწერია - თუ მეზობელი სახელმწიფოს საწინააღმდეგო ქმედებებს შენიშნავს, იქ ჯარის შეყვანა და წესრიგის დამყარება შეუძლია. სოჭში სპორტსმენები რომ არ გაგვეგზავნა, საქართველოს წინააღმდეგ მიზეზის მოძებნა რუსეთს გაუჭირდებოდა? მაგალითად, იტყოდა, საქართველოს ტერიტორიაზე ბოევიკები გადაადგილდებიან და ოლიმპიადაზეც იმ მიზნით არ წამოვიდნენ, რომ პროვოკაციებს ამზადებენო, ამ შემთხვევაში კი, არავინ დაგვიცავდა, რადგან დღეს ჩვენი "პატრონი" არავინაა.
- რატომ ფიქრობთ, რომ დასავლეთის მხრიდან საკმარისი მხარდაჭერა არ გვაქვს?
- რა მხარდაჭერაზე ვსაუბრობთ, შეშფოთებაზე? ჩვენთვის არავინ არაფერს გააკეთებს. თანაც, ოლიმპიური თამაშები რუსეთმა კი არა, საერთაშორისო ოლიმპიურმა კომიტეტმა ჩაატარა. ზოგი იმანაც გააღიზიანა, საქართველოს რუკა ღრუბლებით რომ იყო დაფარული.
- საქართველოს რუკის, მაინცდამაინც, აფხაზეთი და ცხინვალის რეგიონი ღრუბლებით რომ იყო დაფარული, ამან არ გაგაღიზიანათ?
- ამით რუსეთმა გარკვეული "მესიჯები" გამოგვიგზავნა. წინააღმდეგ შემთხვევაში, საქართველოს რუკის აფხაზეთისა და ცხინვალის გარეშე ჩვენება ნამდვილად არ გაუჭირდებოდა. იმას რატომ არავინ აღნიშნავს, რომ რუკაზე, რომელიც საერთაშორისო ოლიმპიურ კომიტეტს აჩვენეს, საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობაა დაცული?! პირიქით, ვფიქრობ, ჩვენი პრეზიდენტი სოჭში რომ ჩასულიყო, კარგი ჟესტი იქნებოდა. მსგავსი წარმომადგენლობითი დელეგაცია არც ერთ ოლიმპიურ თამაშზე არ ყოფილა. სოჭში პან გი მუნიც კი იმყოფებოდა. ასე რომ, საქართველოს პრეზიდენტს ოფიციალურ დოკუმენტზე ხელი რომ მოეწერა და საერთაშორისო ოლიმპიური კომიტეტისთვის წარდგენილი რუკა ჩვენი მხრიდანაც დაფიქსირებულიყო, ხელჩასაჭიდი საბუთი გვექნებოდა. პირადად მე, პრეზიდენტი რომ ვყოფილიყავი, ასე მოვიქცეოდი.
- საქართველოს პრეზიდენტს თქვენი პოზიცია გააცანით?
- არა, ისე, პრეზიდენტს ამის შესახებ აუცილებლად ვეტყვი. სამწუხაროდ, რუსეთმა, ვიღაცების ჩარევით, ყველაფერი გააკეთა, რომ საქართველოს ოფიციალური დელეგაცია სოჭში არ ჩასულიყო. მადლობა ღმერთს, ოლიმპიადაზე სპორტსმენები მაინც გაემგზავრნენ.
- დააკონკრეტეთ, რომელმა ძალამ მოახდინა ხელისუფლებაზე გავლენა რუსული სპეცსამსახურების დავალებით?
- ყველამ, ვინც სოჭის ოლიმპიადაზე გამგზავრების წინააღმდეგი იყო. ჩანს, რუსეთმა "იჩალიჩა", ყველაფერი სწორედ ასე მომხდარიყო და საქართველოს დელეგაციას უარი ეთქვა. მათ წინასწარ განსაზღვრეს, რომ აღნიშნული ოფიციალური საბუთი არ შემდგარიყო. ამ აზრამდე ჩემ ლოგიკას მივყავარ. ყველა ვთანხმდებით, რომ ჩვენი ტერიტორიების 20% ოკუპირებულია, მაგრამ შესარიგებლად გამზადებულებმა, პირდაპირ ჩხუბი რომ დავიწყოთ, საუბარი ხომ არ გამოგვივა?
- რუსეთის ოფიციალური პირები დიდი ხანია ამბობენ, რომ საქართველოსთან დიალოგს აფხაზეთისა და ე.წ. სამხრეთ ოსეთის აღიარების შემდეგ აქვს აზრი. ისინი არც იმის გამო მალავენ უკმაყოფილებას, რომ საქართველო ნატო-სკენ ისწრაფვის.
- პირველ რიგში, ახლო მეზობელთან უნდა მოვაგვაროთ ურთიერთობა, ასე ნატო-ში შესვლაც გამოგვივა და იუპიტერზე გაფრენაც. ნატო-ში შესასვლელად 200 ქვეყნის თანხმობა გვჭირდება. ვიმეორებ, მხოლოდ შეშფოთების გამოხატვა ვერაფერს გვარგებს.
რუსუდან შელია