ახლახან პატიმარ არჩილ ძეგველიშვილის წერილი მივიღეთ. პატიმარი 6 იანვრიდან შიმშილობს, ცოტა ხნის წინ კი ვენები გადაიჭრა. არჩილ ძეგველიშვილი ღია წერილით სასჯელაღსრულებისა და პრობაციის მინისტრს სოზარ სუბარს მიმართავს:
"ბატონო მინისტრო, თუ წაიკითხეთ ჩემი განცხადება, გეცოდინებათ, რომ ვშიმშილობ. ვითხოვ პირობით ვადაზე ადრე გათავისუფლებას, რაც კანონით მეკუთვნის, თუმცა ბოლო ერთი წელია ორჯერ მითხრეს უარი. ბატონო სოზარ, დღევანდელ ხელისუფლებას რომ არ გაემარჯვა, მე დღეს ცოცხალი არ ვიქნებოდი, სიცოცხლის იმედი დამიბრუნდა... თუ სიკვდილს გადამარჩინეთ, ბოლომდე შემინარჩუნეთ სიცოცხლე... ბატონო მინისტრო, მე შიმშილობას არ შევწყვეტ, სანამ არ დაკმაყოფილდება ჩემი თხოვნა. სამედიცინო მომსახურებაზე ოფიციალურად უარი ვთქვი, დღითი დღე ძალა მეცლება... 13-წლიანმა პატიმრობამ ისედაც დამასუსტა... სასჯელის მოხდამდე 10 თვე მაქვს დარჩენილი. თუ თვლით, რომ არა მაქვს მორალური უფლება, გათავისუფლების პრეტენზია მქონდეს, ტელევიზიით გამოთქვით თქვენი აზრი და იმ დღესვე შევწყვეტ შიმშილობას".
მართალია, არჩილ ძეგველიშვილს კანონით ვადაზე ადრე გათავისუფლება ეკუთვნის, მაგრამ შეწყალების კომისიამ უარი უთხრა, რადგან უმძიმესი დანაშაული აქვს ჩადენილი - 18 წლისამ მშობლები დახოცა. როგორც ჩანს, მას საზოგადოებაში დაბრუნებისაც ეშინია და მეორე წერილით ხალხს მიმართავს:
"კარგად მახსოვს, 13 წლის წინანდელი საზოგადოების გამოხმაურება ჩემს ქმედებაზე. ახლა, ამდენი წლის შემდეგ, მაინტერესებს, ხალხის თუნდაც მცირე ნაწილი მაინც თუ მთვლის იმის ღირსად, რომ ნორმალურ ცხოვრებას დავუბრუნდე.
13 წელია მუდმივ სინანულში ვარ და მთელი ცხოვრება ჩადენილის გამო სინანულში ვიქნები. ამ რთულ მდგომარეობაში ჩემი მოძღვარი ძალიან მეხმარება... "
შეგახსენებთ, რომ 13 წლის წინ საზოგადოება შეძრა თბილისში, დიდ დიღომში, ძეგველიშვილების ოჯახში დატრიალებულმა შემზარავმა ტრაგედიამ. 2000 წლის 22 მაისს სამართალდამცველებმა ბინაში ახალგაზრდა ცოლ-ქმრის გახრწნილი ცხედრები აღმოაჩინეს. ისინი სანადირო თოფით იყვნენ დახოცილი, ზემოდან კი სილა ჰქონდათ მიყრილი. სამართალდამცავებს სახლში დახოცილთა შვილებიც დახვდათ, ისინი ოთახის ერთ კუთხეში მიყუჟულიყვნენ. გოგონა მაშინ სკოლის მოსწავლე იყო, ბიჭი - სტუდენტი. არჩილმა აღიარა მშობლების მკვლელობა. მას 17 წელი მიუსაჯეს (საყოველთაო ამნისტიით რამდენიმე წელი ჩამოაკლდა. - ავტ.)
მაშინ ყველა პროცესს ვესწრებოდი და მახსოვს, გოგონა ძმის გამართლებას როგორ ცდილობდა. ადვოკატმა ირმა ჭკადუამ ბრალდებულის მიერ დაწერილი დაჭმუჭნილი ფურცელი გადასცა დას. იგი წერდა:
"ხომ იცი, როგორ მიყვარხარ და მინდა ჩემი გესმოდეს, რადგან ამქვეყნად შენს მეტი არავინ დამრჩა... ვიცი, არ ვიმსახურებ დახმარებას, მაგრამ ის მაინც იფიქრეთ, რომ ამქვეყნად ყველაზე ცოდო ახლა მე ვარ. ჩემი ცხოვრება კოშმარია. ლამის გავგიჟდე, საკანში მარტო ვარ და ჩემი ყვირილი ყველას ესმის. ვერც დღე ვიძინებ და ვერც ღამე, სულ ჩემი მშობლები მელანდებიან, ყველაფერი მაგონდება, ისეთი ხმით ვყვირი, ციხის ზედამხედველები მოდიან. როცა ძალიან დავიღლები, უგონოდ დავეგდები. თავს გაუფრთხილდი, შენ გვერდით არავინ დაგრჩა და ჩვენი მშობლების სიცოცხლეს გეფიცები, შენზე ვნერვიულობ. შენ მაინც იცი, რამ მიმიყვანა აქამდე...".