ცხოვრება ხელების გარეშე

სოფელ არბოშიკის მკვიდრ გიორგი ხიზანიშვილს ცხოვრება ხელების გარეშე უწევს. მან ორივე კიდური 9 წლის ასაკში, უბედური შემთხვევის შედეგად დაკარგა. ამბობს, რომ ახალი ცხოვრების დაწყება და საზოგადოებაში ადაპტაცია რთული იყო, თუმცა კომპლექსების დაძლევა ახლობლების თანადგომით მაინც შეძლო. ხელის ნაცვლად ფეხით წერს და კომპიუტერზეც ფეხის თითებით მუშაობს. მდგომარეობას, რომ სხვების დახმარების გარეშე ცხოვრება არ შეუძლია, შეგუებულია.

"ჩემთვის ძალიან მძიმე იყო, გაუცხოება მქონდა. როდესაც ყველა მე მიყურებდა და ჩურჩულებდნენ, ვღიზიანდებოდი. ამიტომ, საზოგადოებაში გასვლას ვერიდებოდი, თანატოლი ბავშვების მიმართ ძალიან აგრესიული ვიყავი. რაღაც პერიოდის შემდეგ მივხვდი, რომ ასე გაგრძელება არ შეიძლებოდა. ამის დაძლევაში, მშობლები, ახლობლები და რაც მთავარია, მეგობრები დამეხმარნენ. ასევე დიდი როლი ითამაშა ეკლესიამ და ჩემმა სულიერმა მოძღვარმა. ყველასთან ჩვეულებრივი ურთიერობები დავიწყე და რაც მთავარია, კომპლექსი დავძლიე. ჩემთან ერთად ამ ფაქტს ყველა შეეგუა და მეც ისეთი სრულყოფილი ადამიანი გავხდი, როგორც მანამდე", - ამბობს გიორგი ხიზანიშვილი.

ბევრი ბარიერის მიუხედავად, გიორგი საკუთარ მიზნებზე უარს არ ამბობს. წელს უკვე სტუდენტიც გახდა და სწავლა თბილისის სასულიერო აკადემიაში, ქრისტიანული ხელოვნებათმცოდნეობის ფაკულტეტზე დაიწყო. "ამჯერად, დიდი ენთუზიაზმით ვიწყებ სწავლას, ვიცი, რომ სწავლის დაწყებისთანავე სემინარის ახალი სტუდენტები საქართველოს პატრიარქს შევხვდებით. ძალიან ბუნებრივად ვუყურებ იმ ფაქტს, რაც შემემთხვა. ვთვლი, რომ ეს ასე უნდა ყოფილიყო", - ამბობს გიორგი ხიზანიშვილი.

იხილეთ ვრცლად

ქიზიყი