კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
როცა სიყვარულს ხელ-ფეხი არ სჭირდება
როცა სიყვარულს ხელ-ფეხი არ სჭირდება

ცოტა ხის წინ, "კვი­რის პა­ლიტ­რის" სა­იტ­ზე, "დუ­და­ნას ბლოგ­ში", ამე­რი­კე­ლი წყვი­ლის ემო­ცი­უ­რი ფო­ტო­ის­ტო­რია გა­მოქ­ვეყ­ნდა. ჯა­რის­კა­ცი ტე­ი­ლორ მორ­გა­ნი 2011 წელს ავ­ღა­ნეთ­ში თვით­ნა­კე­თი ნაღ­მით აფეთ­ქდა და ოთხი­ვე კი­დუ­რი და­კარ­გა. შეყ­ვა­რე­ბულ­მა არ მი­ა­ტო­ვა - ხე­ი­ბარს ცო­ლად გაჰ­ყვა და სი­ცო­ცხლის ბო­ლომ­დე ერ­თგუ­ლე­ბა შეჰ­ფი­ცა.

ამ სა­ო­ცარ ამ­ბავს მკი­თხველ­თა დიდი გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა მოჰ­ყვა. წერ­დნენ, რომ ამე­რი­კე­ლი წყვი­ლი ჩვე­ნი დრო­ის გმი­რე­ბი არი­ან და მხო­ლოდ ასე­თი სიყ­ვა­რუ­ლი გა­და­არ­ჩენს სამ­ყა­რო­სო. თუმ­ცა იმა­საც წერ­დნენ, ქარ­თვე­ლებს ასე­თი სიყ­ვა­რუ­ლი და ერ­თგუ­ლე­ბა არ შეგ­ვიძ­ლი­აო.

უნდა გა­ვაწ­ბი­ლო ამ გზავ­ნი­ლე­ბის ავ­ტო­რე­ბი და მსგავ­სი სიყ­ვა­რუ­ლი­სა და სა­მა­გა­ლი­თო ერ­თგუ­ლე­ბის ამ­ბა­ვი ქარ­თულ სი­ნამ­დვი­ლე­შიც და­ვა­ნა­ხო(!).

2010 წლის აპ­რილ­ში, ავ­ღა­ნე­თის სამ­ხრე­თით, ჰილ­მენ­დის პრო­ვინ­ცი­ა­ში სა­ქარ­თვე­ლოს შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლი ძა­ლე­ბის მე-3 ქვე­ი­თი ბრი­გა­დის 31-ე ქვე­ი­თი ბა­ტა­ლი­ო­ნის 749 სამ­ხედ­რო მო­სამ­სა­ხუ­რე გა­ემ­გზავ­რა. სამ­შვი­დო­ბო მი­სი­ის შეს­რუ­ლე­ბი­სას მე-3 ქვე­ით­მა ბრი­გა­დამ დიდი და­ნა­კარ­გი გა­ნი­ცა­და - და­ი­ღუ­პა 16 სამ­ხედ­რო მო­სამ­სა­ხუ­რე (მათ შო­რის ასე­უ­ლის მე­თა­უ­რი მუხ­რან შუკ­ვა­ნი, პოლ­კოვ­ნი­კი რა­მაზ გო­გი­აშ­ვი­ლი, სერ­ჟან­ტი და­ვით ცე­ცხლა­ძე), ათე­უ­ლო­ბით და­იჭ­რა და და­სა­ხიჩ­რდა. იმ დრო­ის­თვის მქონ­და და­უ­ზუს­ტე­ბე­ლი ინ­ფორ­მა­ცია, რომ ჰილ­მენ­დის პრო­ვინ­ცი­ა­ში ნაღ­მით აფეთ­ქე­ბუ­ლი და უხელ­ფე­ხოდ დარ­ჩე­ნი­ლი რამ­დე­ნი­მე ქარ­თვე­ლი ჯა­რის­კა­ცი სა­ქარ­თვე­ლო­ში ჩა­მო­იყ­ვა­ნეს... ისი­ნი ამე­რი­კა­ში პრო­თე­ზის­თვის გამ­გზავ­რე­ბას ელოდ­ნენ.

სა­ფუძ­ვლი­ა­ნად ში­შობ­დნენ, რომ თუ პრო­თე­ზი დრო­უ­ლად არ გა­კეთ­დე­ბო­და, ამ­პუ­ტი­რე­ბულ კი­დუ­რებ­ზე დარ­ჩე­ნილ ძვლებ­ში კალ­ცი­უ­მი გა­ნი­ლე­ო­და და პრო­თე­ზი­რე­ბა შე­დეგს ვერ გა­მო­ი­ღებ­და.

თავ­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტრო­დან, რო­მელ­საც ბაჩო ახა­ლა­ია ხელ­მძღვა­ნე­ლობ­და, ინ­ფორ­მა­ცი­ის მი­ღე­ბა ფაქ­ტობ­რი­ვად შე­უძ­ლე­ბე­ლი იყო, დაჭ­რი­ლებ­თან გა­სა­უბ­რე­ბა კი - წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი, მაგ­რამ გა­დავ­წყვი­ტე, რა­დაც უნდა დამ­ჯდო­მო­და, მო­მე­ძებ­ნა დაჭ­რი­ლი ჯა­რის­კა­ცე­ბი - სო­ცი­ა­ლუ­რი ქსე­ლე­ბით ვთხოვ­დი დახ­მა­რე­ბას ყვე­ლას, ვი­საც სამ­ხედ­რო ფორ­მა­ში გა­და­ღე­ბუ­ლი ფოტო ჰქონ­და გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბუ­ლი.

სწო­რედ ასე გა­ვი­ცა­ნი კაპ­რა­ლი მო­რის სა­ბაშ­ვი­ლი, რო­მე­ლიც ავ­ღა­ნეთ­ში სამ­შვი­დო­ბო მი­სი­ა­ში მო­ნა­წი­ლე­ობ­და. დაჭ­რი­ლი და და­სა­ხიჩ­რე­ბუ­ლი ჯა­რის­კა­ცე­ბის შე­სა­ხებ მის­გა­ნაც ვე­რა­ფე­რი გა­ვი­გე და ჩვე­ნი ნაც­ნო­ბო­ბა ცხა­რე კა­მა­თით დას­რულ­და. რა თქმა უნდა, გან­ზრახ­ვა­ზე უარი არც ამის შემ­დეგ მით­ქვამს. გო­რის ჰოს­პიტ­ლის ერთ-ერთი ექი­მის ვი­ნა­ო­ბა და­ვად­გი­ნე და მი­ღე­ბა­ზე ჩა­ვე­წე­რე. რო­გორც კი შე­ნო­ბა­ში შე­ვაღ­წიე, ჯა­რის­კა­ცე­ბის ძებ­ნა და­ვი­წყე. სა­მე­დი­ცი­ნო პერ­სო­ნალ­მა გვერ­დიგ­ვერდ მდე­ბა­რე პა­ლა­ტე­ბის­კენ მი­მი­თი­თა. პირ­ველ­სა­ვე კარ­ზე ფრთხი­ლად და­ვა­კა­კუ­ნე.

ოთახ­ში კა­პი­ტა­ნი ალუ­და სე­თუ­რი­ძე დამ­ხვდა. სწო­რედ ის, ვინც გერ­მა­ნი­ის სამ­ხედ­რო კლი­ნი­კა­ში ჰო­ლი­ვუ­დის ვარ­სკვლავ­მა, ან­ჯე­ლი­ნა ჯო­ლიმ მო­ი­ნა­ხუ­ლა. ალუ­და­საც ნაღმმა ორი­ვე ფეხი და ხე­ლე­ბის თი­თე­ბი მოს­წყვი­ტა. დიდ­ხანს ვი­სა­უბ­რეთ... ისიც ვუ­ამ­ბე, რომ ვინ­მე კაპ­რალ მო­რის სა­ბაშ­ვილ­თან კა­მა­თი მო­მი­ვი­და, რად­გან მე მხო­ლოდ ექ­სკლუ­ზი­უ­რი ინ­ფორ­მა­ცი­ის მა­ძი­ე­ბე­ლი არ ვი­ყა­ვი, მარ­თლა მსურ­და და­სა­ხიჩ­რე­ბულ ბი­ჭებს დავ­ხმა­რე­ბო­დი.

გა­ო­ცე­ბულ­მა შე­მომ­ხე­და: მო­რი­სი ჩემ გვერ­დით პა­ლა­ტა­ში წევს, ნაღმმა ორი­ვე ფეხი და მარ­ჯვე­ნა ხელი წა­ა­ცა­ლაო. ძნე­ლია სი­ტყვე­ბით იმის გად­მო­ცე­მა, რას ვგრძნობ­დი იმ წუ­თებ­ში... რამ­დე­ნი­მე წუთ­ში ალუ­დას პა­ლა­ტა­ში სა­ბაშ­ვი­ლიც გა­მოჩ­ნდა, ახ­ლობ­ლებ­მა ინ­ვა­ლი­დის ეტ­ლით შე­მო­იყ­ვა­ნეს. ვერ მიც­ნო. გაკ­ვირ­ვე­ბუ­ლი მი­ყუ­რებ­და. შემ­დეგ მკი­თხა, - რო­გორ მო­მა­გე­ნი, მე ხომ და­გი­მა­ლე, რომ თა­ვად ვი­ყა­ვი ერთ-ერთი მათ­გა­ნი, ვი­საც ეძებ­დიო. მე ის არ მი­ძებ­ნია, ეს ბე­დის­წე­რა იყო(!).

იხი­ლეთ სტა­ტი­ის სრუ­ლი ვერ­სია

ასე­ვე იხი­ლეთ:

ქარ­თვე­ლი ჯა­რის­კა­ცის ამა­ღელ­ვე­ბე­ლი ის­ტო­რია

ერთი სიყ­ვა­რუ­ლის ის­ტო­რია უკო­მენ­ტა­რო კად­რე­ბად

რუბრიკის სხვა სიახლეები

როცა სიყვარულს ხელ-ფეხი არ სჭირდება

როცა სიყვარულს ხელ-ფეხი არ სჭირდება

ცოტა ხის წინ, "კვირის პალიტრის" საიტზე, "დუდანას ბლოგში", ამერიკელი წყვილის ემოციური ფოტოისტორია გამოქვეყნდა. ჯარისკაცი ტეილორ მორგანი 2011 წელს ავღანეთში თვითნაკეთი ნაღმით აფეთქდა და ოთხივე კიდური დაკარგა. შეყვარებულმა არ მიატოვა - ხეიბარს ცოლად გაჰყვა და სიცოცხლის ბოლომდე ერთგულება შეჰფიცა.

ამ საოცარ ამბავს მკითხველთა დიდი გამოხმაურება მოჰყვა. წერდნენ, რომ ამერიკელი წყვილი ჩვენი დროის გმირები არიან და მხოლოდ ასეთი სიყვარული გადაარჩენს სამყაროსო. თუმცა იმასაც წერდნენ, ქართველებს ასეთი სიყვარული და ერთგულება არ შეგვიძლიაო.

უნდა გავაწბილო ამ გზავნილების ავტორები და მსგავსი სიყვარულისა და სამაგალითო ერთგულების ამბავი ქართულ სინამდვილეშიც დავანახო(!).

2010 წლის აპრილში, ავღანეთის სამხრეთით, ჰილმენდის პროვინციაში საქართველოს შეიარაღებული ძალების მე-3 ქვეითი ბრიგადის 31-ე ქვეითი ბატალიონის 749 სამხედრო მოსამსახურე გაემგზავრა. სამშვიდობო მისიის შესრულებისას მე-3 ქვეითმა ბრიგადამ დიდი დანაკარგი განიცადა - დაიღუპა 16 სამხედრო მოსამსახურე (მათ შორის ასეულის მეთაური მუხრან შუკვანი, პოლკოვნიკი რამაზ გოგიაშვილი, სერჟანტი დავით ცეცხლაძე), ათეულობით დაიჭრა და დასახიჩრდა. იმ დროისთვის მქონდა დაუზუსტებელი ინფორმაცია, რომ ჰილმენდის პროვინციაში ნაღმით აფეთქებული და უხელფეხოდ დარჩენილი რამდენიმე ქართველი ჯარისკაცი საქართველოში ჩამოიყვანეს... ისინი ამერიკაში პროთეზისთვის გამგზავრებას ელოდნენ.

საფუძვლიანად შიშობდნენ, რომ თუ პროთეზი დროულად არ გაკეთდებოდა, ამპუტირებულ კიდურებზე დარჩენილ ძვლებში კალციუმი განილეოდა და პროთეზირება შედეგს ვერ გამოიღებდა.

თავდაცვის სამინისტროდან, რომელსაც ბაჩო ახალაია ხელმძღვანელობდა, ინფორმაციის მიღება ფაქტობრივად შეუძლებელი იყო, დაჭრილებთან გასაუბრება კი - წარმოუდგენელი, მაგრამ გადავწყვიტე, რადაც უნდა დამჯდომოდა, მომეძებნა დაჭრილი ჯარისკაცები - სოციალური ქსელებით ვთხოვდი დახმარებას ყველას, ვისაც სამხედრო ფორმაში გადაღებული ფოტო ჰქონდა გამოქვეყნებული.

სწორედ ასე გავიცანი კაპრალი მორის საბაშვილი, რომელიც ავღანეთში სამშვიდობო მისიაში მონაწილეობდა. დაჭრილი და დასახიჩრებული ჯარისკაცების შესახებ მისგანაც ვერაფერი გავიგე და ჩვენი ნაცნობობა ცხარე კამათით დასრულდა. რა თქმა უნდა, განზრახვაზე უარი არც ამის შემდეგ მითქვამს. გორის ჰოსპიტლის ერთ-ერთი ექიმის ვინაობა დავადგინე და მიღებაზე ჩავეწერე. როგორც კი შენობაში შევაღწიე, ჯარისკაცების ძებნა დავიწყე. სამედიცინო პერსონალმა გვერდიგვერდ მდებარე პალატებისკენ მიმითითა. პირველსავე კარზე ფრთხილად დავაკაკუნე.

ოთახში კაპიტანი ალუდა სეთურიძე დამხვდა. სწორედ ის, ვინც გერმანიის სამხედრო კლინიკაში ჰოლივუდის ვარსკვლავმა, ანჯელინა ჯოლიმ მოინახულა. ალუდასაც ნაღმმა ორივე ფეხი და ხელების თითები მოსწყვიტა. დიდხანს ვისაუბრეთ... ისიც ვუამბე, რომ ვინმე კაპრალ მორის საბაშვილთან კამათი მომივიდა, რადგან მე მხოლოდ ექსკლუზიური ინფორმაციის მაძიებელი არ ვიყავი, მართლა მსურდა დასახიჩრებულ ბიჭებს დავხმარებოდი.

გაოცებულმა შემომხედა: მორისი ჩემ გვერდით პალატაში წევს, ნაღმმა ორივე ფეხი და მარჯვენა ხელი წააცალაო. ძნელია სიტყვებით იმის გადმოცემა, რას ვგრძნობდი იმ წუთებში... რამდენიმე წუთში ალუდას პალატაში საბაშვილიც გამოჩნდა, ახლობლებმა ინვალიდის ეტლით შემოიყვანეს. ვერ მიცნო. გაკვირვებული მიყურებდა. შემდეგ მკითხა, - როგორ მომაგენი, მე ხომ დაგიმალე, რომ თავად ვიყავი ერთ-ერთი მათგანი, ვისაც ეძებდიო. მე ის არ მიძებნია, ეს ბედისწერა იყო(!).

იხილეთ სტატიის სრული ვერსია

ასევე იხილეთ:

ქართველი ჯარისკაცის ამაღელვებელი ისტორია

ერთი სიყვარულის ისტორია უკომენტარო კადრებად

ქართველი ჟურნალისტის და ამერიკელი დიპლომატის ქორწილი ვაშინგტონში - "ძალიან ბედნიერები ვართ, რომ ვიპოვეთ ერთმანეთი"

უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის ყოფილი კანდიდატი თამთა თოდაძეზე - "რა ბრიჯიტ ბარდო ესა მყავს, რა აბია ასეთი ნეტავ"

ვინ არის შორენა ბეგაშვილის ყოფილი ქმრის მეუღლე, რომელიც უკრაინაში ცნობილი დიზაინერია